Είναι η πρώτη φορά που ο Stanlee Culbreath, ένας από τους πρώτους μάρτυρες, λύνει τη σιωπή του για το μοιραίο τροχαίο της Νταϊάνα.
Είκοσι χρόνια μετά το τροχαίο της πριγκίπισσας Νταϊάνα, ο δικηγόρος Stanlee Culbreath λύνει τη σιωπή του. Ήταν μάρτυρας του μοιραίου τροχαίου στο Παρίσι. Ομολογεί ότι οι πιθανότητες επιβίωσής της μειώθηκαν σημαντικά. Και αυτό γιατί καθυστέρησαν οι υπηρεσίες έκτακτης ανάγκης.
Ο Stanlee Culbreath ήταν από τους πρώτους μάρτυρες του μοιραίου τροχαίου της πριγκίπισσας Νταϊάνα. Κρατούσε μια αξιοπρεπή στάση από σεβασμό για τους νεαρούς πρίγκιπες Γουίλιαμ και Χάρι. Ομολογεί πλέον πως πιστεύει ότι «άλλες δυνάμεις» βρίσκονταν πίσω από το τραγικό τροχαίο.
Στα 69 του χρόνια σήμερα αποκαλύπτει νέες λεπτομέρειες για το μοιραίο τροχαίο. Αναρωτιέται κατά πόσο η πριγκίπισσα Νταϊάνα θα μπορούσε να ζήσει αν οι γαλλικές υπηρεσίες έκτακτης ανάγκης είχαν ενεργήσει γρηγορότερα.
«Πάντα πίστευα ότι ήταν ύποπτο. Ότι άλλες δυνάμεις έπαιξαν κάποιο ρόλο. Αλλά τώρα, 20 χρόνια μετά, αμφισβητώ περισσότερο από ποτέ αν ήταν δυστύχημα. Νομίζω ότι είναι αμφίβολο. Γιατί χρειάστηκαν 20 λεπτά για να φτάσει το ασθενοφόρο στην πριγκίπισσα Νταϊάνα; Και γιατί όταν τελικά την απεγκλώβισαν πέρασαν ένα νοσοκομείο και την πήγαν σε άλλο;».
Αν και τότε δεν γνώριζε ότι ήταν η Νταϊάνα, σχολίασε σε φίλο του: «Γαμώτο, ένας τοξικομανής στη Main Street θα μεταφερόταν πιο γρήγορα από ό,τι σε αυτή την περίπτωση». «Υπάρχουν τόσα ερωτηματικά που αναρωτιέμαι ξανά και ξανά για το πώς χειρίστηκαν το τροχαίο και αν θα μπορούσε να σωθεί.
Ο Stanlee Culbreath βρισκόταν στο Παρίσι στις 31 Αυγούστου 1997 με τους φίλους του Clarence Williams και Michael Walker. Έφτασαν στην πόλη λίγες ώρες πριν από το μοιραίο τροχαίο και έκαναν βόλτα στον Πύργο του Άιφελ. Ενώ γύριζαν στο ξενοδοχείο τους με ταξί, μπήκαν στην Pont de l’Alma και βρέθηκαν μπροστά στα συντρίμμια του αυτοκινήτου της Νταϊάνα.
«Ο οδηγός του ταξί σταμάτησε λίγα μέτρα μακριά από τη λιμουζίνα. Η πόρτα του συνοδηγού ήταν ήδη ανοιχτή. Δεν είχαμε ακούσει το τροχαίο. Το αυτοκίνητο έβγαζε καπνούς. Πλησίασα και ο Trevor Rees-Jones είχε τα πόδια του έξω από το αυτοκίνητο. Κρατούσε μια πετσέτα ή κάτι άλλο στη μύτη του γιατί αιμορραγούσε πολύ.
Υπήρχαν μόνο 4-5 άνθρωποι στο σημείο και έτσι πλησίασα και κοίταξα μήπως μπορούσα να βοηθήσω. Δεν ήξερα ποιος ήταν στο πίσω κάθισμα. Προσπαθούσα να κοιτάξω από το παράθυρο. Θυμάμαι να λέω σε όσους ήταν εκεί αν έρχεται ασθενοφόρο. Είχαν περάσει 15 με 20 λεπτά και δεν είχε έρθει ασθενοφόρο. Τότε είπα στους φίλους μου πως ένα πρεζόνι στη Main Street θα μεταφερόταν πιο γρήγορα στο νοσοκομείο.
Υπήρχε μόνο ένας αστυνομικός που μας έλεγε να απομακρυνθούμε. Από τη στιγμή που τα τζάμια ήταν φιμέ δεν μπορούσα να δω ποιος ήταν πίσω. Έλεγα στον αστυνομικό να ανοίξει την πόρτα. Έμοιαζε ότι θα μπορούσε να ανοιχτεί. Δεν έκανε τίποτα.
Ήταν σαν να είχαν αποφασίσει πως δεν μπορούσε να γίνει τίποτα. Είναι απλά η γνώμη μου αλλά τους πήρε πολύ ώρα να την απεγκλωβίσουν. Μπορεί να πέρασαν και 30 λεπτά μέχρι να φτάσουν οι υπηρεσίες έκτακτης ανάγκης. Ήμασταν εκεί για τουλάχιστον 15 λεπτά. Γιατί δεν έφτασε νωρίτερα ασθενοφόρο;
Δεν άκουσα ασθενοφόρο όση ώρα ήμουν εκεί. Ούτε σειρήνες. Μου φάνηκε ότι χρειάστηκε ώρα για να ανταποκριθεί ασθενοφόρο. Είπα στους φίλους μου πως «δεν θα ήθελα να εμπλακώ σε τροχαίο στο Παρίσι. Κανείς δεν εμφανίζεται».
Ίσως οι πιθανότητες επιβίωσής της μειώθηκαν σημαντικά λόγω της αργοπορίας. Είναι κοινή λογική. Όσο περισσότερο παραμένει κάποιος σε τέτοια κατάσταση, τόσο οι πιθανότητες επιβίωσης είναι λιγότερες. Όταν φύγαμε δεν είχε φτάσει ακόμα ασθενοφόρο. Η ταχύτητα που ανταποκρίθηκαν ήταν ανεπαρκής. Πρέπει να απαντηθούν ερωτήσεις».
Στην έρευνα που διενεργήθηκε το 2007 προέκυψε ότι χρειάστηκε 1 ώρα και 6 λεπτά από τη στιγμή που απεγκλωβίστηκε η πριγκίπισσα Νταϊάνα για να μεταφερθεί στο νοσοκομείο. Είχε αναφερθεί μάλιστα ότι η πριγκίπισσα μπορεί να ζούσε αν οι γιατροί δεν είχαν σπαταλήσει κρίσιμα λεπτά για να της παρέχουν τις πρώτες βοήθειες στο σημείο.
Ο μάρτυρας είναι επίσης σκεπτικός και για το γεγονός ότι άργησε να απεγκλωβιστεί από το αυτοκίνητο. Ισχυρίστηκε ότι η πόρτα από την πλευρά της θα μπορούσε να είχε ανοίξει. «Το αυτοκίνητο ήταν σε κατάσταση που μπορούσες να ανοίξεις την πόρτα. Δεν αισθάνθηκα ότι υπήρχε τέτοια ζημιά που να μην μπορούν να ανοίξουν την πίσω πόρτα. Η μπροστινή ήταν ήδη ανοιχτή».
