Και στην Αρχαία Ελλάδα έβριζαν και μάλιστα έκαναν χρήση απίστευτα ευφάνταστων λέξεων.
Στο βιβλίο του Μάριου Βερέττα «Τα βρωμόλογα των αρχαίων Ελλήνων» καταγράφονται ορισμένες βωμολοχίες και πρόστυχες λέξεις τις οποίες συνήθιζαν να εκστομίζουν οι αρχαίοι Έλληνες.
Δείτε παρακάτω μερικές από τις καλύτερες:
ΑΝΑΣΕΙΣΙΦΑΛΛΟΣ: φιλήδονη γυναίκα που πιάνει και κουνάει το φαλλό
ΓΛΩΤΤΟΔΕΨΕΩ: κάνω μαλάξεις με τη γλώσσα
ΓΥΝΑΙΚΟΠΙΠΗΣ: μπανιστιρτζής
ΔΡΟΜΑΣ: πoρνη του δρόμου
ΕΣΧΑΡΑ : γυναικείο αιδoίο
ΕΥΠΥΓΟΣ: γυναίκα με ωραία οπίσθια
ΚΑΣΣΩΡΙΣ: πoρνη [κασσωρίς = από το κάσις (αδελφός, εταίρος)]
ΜΥΖΟΥΡΙΣ: γυναίκα που βυζαίνει πέoς
ΠΗΘΙΚΑΛΩΠΗΞ: άνθρωπος πανούργος
ΡΩΠΟΠΕΡΠΕΡΗΘΡΑΣ: άνδρας που εκτομίζει ακατάπαυστα βλακείες
ΗΔΟΝΟΘΗΚΗ: το αιδοίo
ΚΥΝΤΕΡΟΣ: ο αναίσχυντος, ο κοπρίτης
ΛΕΧΡΙΟΣ: Λεχρίτης
ΛΟΧΜΗ: το τριχωτό αιδoίο
Οι μεγαλύτερες λουγκρες παγκοσμίως ήταν οι αρχαίο Έλληνες!!!απο αυτούς βγήκε η ομοφυλοφιλια και οι γνωστές λεσβίες της νήσου Λέσβιος!!Η ποιο γνωστή έκφραση των αρχαίων ήταν…καλε πάρτε μου την ροδέλα!!
Μπίλης έλα μπανάνα και καρότο…
Επισης αρσενοκοιτης=ο ενεργητικος ομοφυλοφιλος , καταπυγων= ο παθητικος ομοφυλοφιλος(εκ του κατα+πυγων που σημαινει πρωκτος) και επισης κιναιδος που χρησιμοποιειται ως σημερα.