Για να λάβεις θα πρέπει πρώτα να έχεις δώσει. Είναι καλύτερο να δώσεις παρά να λάβεις. Και οι δύο απόψεις αληθινές, σωστές κι όμορφες.
Ονομάζεται Marija Zlatic και ζούσε για χρόνια ως ερημήτισα σε ένα χωριό της Σερβίας. Ήταν πολύ φτωχή κι επιβίωνε χάρη στο ενδιαφέρον των γειτόνων της, οι οποίοι τη νοιάζονταν και τη φρόντιζαν. Ήταν άνθρωποι με ζεστή καρδιά και της παρείχαν όλα όσα χρειαζόταν, χωρίς να της ζητήσουν ποτέ τίποτα ως αντάλλαγμα.
Η ιστορία της ξεκινάει το 1956 όταν η ίδια κι ο σύζυγός της, ο Momcilo, μετακόμισαν από τη Σερβία στην Αυστραλία. Εκείνη ασχολούταν με τα οικειακά κι ο σύζυγός της ήταν ξυλουργός σε ένα εργοστάσιο. Η μητέρα της Marija αρρώστησε βαριά κι έτσι εκείνη αποφάσισε να γυρίσει πίσω στη Σερβία για να τη φροντίσει. Το ζευγάρι παρ’ όλη την απόσταση, στις αρχές κρατούσε επαφή, μέχρι που η μητέρα της Marija πέθανε. Εκείνη δεν μπόρεσε να γυρίσει πίσω στην Αυστραλία, γεγονός που αποτέλεσε την αρχή του τέλους για τη σχέση τους. Τελικά, όπως όλα έδειχναν, χωρίσανε.
Εξακολουθούσε να ζει μόνη της για πολλά χρόνια. Ώσπου ήρθε η ώρα να συνταξιοδοτηθεί και το ποσό που δικαιούταν έφτανε μόλις τα 150€ το μήνα. Ήταν αδύνατο να τα βγάλει πέρα με τόσα λίγα χρήματα. Ευτυχώς, οι περισσότεροι από τους γείτονές της τη νοιάζονταν σαν να ήταν μέλος της οικογένειάς τους.
Κάθε μέρα ήταν ένας αγώνας για την ηλικιωμένη γυναίκα. Ώσπου μια μέρα, άρχισαν να κυκλοφορούν στο χωριό απίστευτα νέα για εκείνη. Ακουγόταν ότι ο πρώην σύζυγος της Marija είχε πεθάνει. Όσο ζούσε όμως κατάφερε κι έφτιαξε μια μεγάλη περιουσία κι απόκτησε πολλά χρήματα. Η χήρα γριούλα, αρχικά, δεν πίστεψε ούτε λέξη από αυτή την ιστορία.
Κάποτε η Marija είχε πληροφορηθεί ότι ο σύζυγός της είχε ξαναπαντρευτεί με μία άλλη γυναίκα. Λίγα χρόνια αργότερα πληροφορήθηκε και για το χαμό του. Η μεγαλύτερη έκπληξη όμως ήταν όταν την ενημέρωσαν πως ο αποθανών πρώην σύζυγός της, της είχε αφήσει κληρονομιά ένα αστρονομικό ποσό ύψους 1.200.000 ευρώ!
Αρχικά όλοι πίστεψαν ότι με τόσα πολλά χρήματα η Marija θα ξεκινούσε μια νέα ζωή, αφού τώρα πια ήταν πλούσια. Πλέον δεν είχε την ανάγκη κανενός και θα μπορούσε να αγοράσει ένα ολοκαίνουριο σπίτι με όλα τα απαραίτητα, καθώς και να προσλάβει κάποιον που θα τη βοηθάει με τις καθημερινές της ανάγκες. Κανείς δεν σκέφτηκε ότι η γριούλα είχε διαφορετικά σχέδια στο μυαλό της.
Πρωταρχική και μόνη επιθυμία της ήταν να δείξει την ευγνωμοσύνη της στους ανθρώπους του χωριού, που τόσα χρόνια με ανιδιοτέλεια την φρόντιζαν και τη νοιάζονταν. Έτσι λοιπόν, αποφάσισε να δώσει όλα της τα χρήματα σε αυτούς τους ανθρώπους.
“Δεν χρειάζομαι χρήματα. Μου αρκεί να έχω ψωμί, νερό και ξύλα για το τζάκι, ώστε να μπορώ να έχω ζέστη το χειμώνα », δήλωσε η Marija. “Εκεί που σύντομα θα πάω, δε μου χρειάζονται χρήματα, οπότε τα έδωσα σε ανθρώπους που τα άξιζαν και τα είχαν ανάγκη. Αυτοί τα χρειάζονται περισσότερο από ‘μένα.”
Ελάχιστοι σε αυτόν τον κόσμο γνωρίζουν την αξία της ευγνωμοσύνης και των σχέσεων. Αυτή η γυναίκα είναι μία από αυτούς τους σπάνιους ανθρώπους, γιατί έπραξε σύμφωνα με την αξία της προσφοράς.
