Έπαιζε πάντα με ζάρια πειραγμένα, ως ο εγκέφαλος ενός από τα μεγαλύτερα δίκτυα διαφθοράς που γνώρισε ποτέ ο κόσμος.

Στο μεγαλύτερο «κόλπο» της ζωής του όμως έπεσε στη φάκα σαν μαθητούδι. Τα ζάρια ήταν πειραγμένα από τους εχθρούς του και ο αποκαλούμενος «άρχοντας των ουρανών» είχε κλείσει, αμέριμνος, θέση για το μεγάλο ταξίδι. Εν προκειμένω το ταξίδι προς την κόλαση…

Οι εκτελεστές του σχεδίου εξόντωσης του είχαν καρδιά χιλίων λεόντων. Αν ήξεραν ότι αυτός που είχαν αναλάβει να χειρουργήσουν λεγόταν Αμάντο Καρίγιο Φουέντες. Αν όχι, πήγαν σαν τα σκυλιά στ’ αμπέλι. Οι δύο από τους τρεις γιατρούς που επωμίστηκαν την πλαστική επέμβαση στο πρόσωπο του Μεξικάνου αρχινονού της κοκαΐνης, έζησαν μόνο για λίγες ώρες ακόμα.

Τα πτώματά τους βρέθηκαν βαρύτατα κακοποιημένα και με έκδηλα τα σημάδια του βασανισμού, τσιμενταρισμένα μέσα σε βαρέλια. Ποιος τους είχε βάλει να δολοφονήσουν τον πιο διαβόητο εγκληματία της Γης; Η απάντηση στο μυστήριο δεν έχει δοθεί ακόμα.

Ένας από τους μεγαλύτερους εμπόρους ναρκωτικών του κόσμου, με αμύθητη περιουσία, αλλά και τον κλοιό των διωκτικών αρχών να έχει σφίξει γύρω του, χάνει τη ζωή του κατά τη διάρκεια πλαστικής επέμβασης, στην οποία καταφεύγει για να μην είναι πια αναγνωρίσιμος. Ευφάνταστο σενάριο του Hollywood είπατε; Ουδεμία σχέση. Θα μπορούσε να είναι απλώς σενάριο, αν το Hollywood είχε ήδη ασχοληθεί με τη ζωή του Καρίγιο Φουέντες.

Στις αρχές της δεκαετίας του ’90, τα μέχρι πρότινος πανίσχυρα κολομβιανά Καρτέλ κοκαΐνης περνούσαν μίνι κρίση. Ο Μεξικανός «βαρόνος», που είχε ανέλθει στην αρχηγία του Καρτέλ Χουάρες, ήταν πια ο κυριότερος παίκτης στη διακίνηση ναρκωτικών. Ως πρωταγωνιστής πια έμπορος στην ιδιαιτέρως επικερδή αγορά των ΗΠΑ, είχε πάρει τα πρωτεία τόσο από το Καρτέλ Μεντεγίν του Πάμπλο Eσκομπάρ όσο και από τα ανταγωνιστικά καρτέλ της Κολομβίας.

Γεννημένος το 1956 στην επαρχία Σιναλόα του Μεξικού, ως το πρώτο από τα έντεκα παιδιά μιας φτωχής οικογένειας βιοπαλαιστών, ο Φουέντες έμαθε τη δουλειά από το θείο του. Ο Ερνέστο Φονσέκα Καρίλο, γνωστός ως «δον Νέτο», ήταν ο αρχηγός του Καρτέλ Γκουανταλαχάρα. Αφού κέρδισε την εμπιστοσύνη του, επιδεικνύοντας «επαγγελματικό» ζήλο, ο Φουέντες εστάλη από τον «δον Νέτο» στο συνεργάτη και αφεντικό του Καρτέλ Χουάρες για να μάθει καλύτερα τη «συνοριακή» δουλειά με τη διακίνηση στις ΗΠΑ.

Ο αρχινονός Ραφαέλ Αγκιλάρ Γκουαχάρντο ήταν παράλληλα περιφερειακός διοικητής της Ομοσπονδιακής Διεύθυνσης Ασφαλείας του Μεξικού! Όταν το 1987 δολοφονήθηκε σε συμπλοκή με την αστυνομία το πρωτοπαλίκαρό του, ο Πάπλο Ακόστα Βιγιαρεάλ, τη θέση του πήρε ο Φουέντες.

To 1993 οι Αρχές εντόπισαν το διπλό ρόλο του Γκουαχάρντο και υπό τον κίνδυνο να συλληφθεί και να συνεργαστεί μαζί τους, κάποιοι έκριναν σκόπιμο να τον βγάλουν από τη μέση. Δειπνούσε σε εστιατόριο με τη γυναίκα και τα παιδιά του, όταν αντιλήφθηκε ότι ένας άνδρας με αυτόματο βγήκε από την πόρτα του αυτοκινήτου που μόλις είχε σταθμεύσει στην είσοδο. Έτρεξε έντρομος, αλλά δεν πρόλαβε. Οι σφαίρες τον γάζωσαν στην πλάτη. Ήταν ο Φουέντες που είχε στείλει τον εκτελεστή; Πότε δεν αποσαφηνίστηκε, γεγονός είναι όμως ότι αυτός τον διαδέχτηκε στην κεφαλή του Καρτέλ Χουάρες.

Ο νέος ηγέτης αποδείχτηκε τόσο πανούργος που η οργάνωση εξελίχθηκε με ραγδαίο και σε κολοσσιαίο βαθμό. Τα μεγαλεπήβολα σχέδια του βασίστηκαν σε μια παρανοϊκή ιδέα, που βρήκε όμως ανταπόκριση. Πρότεινε στη μεξικανική κυβέρνηση να συνεργαστούν κατά των μικρότερων διακινητών της χώρας! Προθυμοποιήθηκε μάλιστα να βοηθήσει τις κρατικές αρχές στον αγώνα τους κατά των ναρκωτικών διαθέτοντας έμψυχο υλικό και όπλα, την ίδια ώρα που τους συμβούλεψε να βάλουν ένα τέλος στη διακίνηση ναρκωτικών στο Μεξικό στρέφοντας, όλες τις δραστηριότητες στις ΗΠΑ και την Ευρώπη!

Όσοι από τον κρατικό μηχανισμό ενέμειναν στις αντιρρήσεις τους, είτε εξαγοράστηκαν από τα βρώμικα δολάρια του Καρίγιο, είτε είχαν… άσχημο τέλος. Στο μισθολόγιο του εντάχθηκε και ο επικεφαλής της… Δίωξης Ναρκωτικών του Μεξικού, Χοσέ Γεζούς Γκουτιέρες-Ρεμπόλο.

Το τελικό σχέδιο του για να πάρει τα ηνία της κοκαΐνης από τους παραδοσιακούς κατόχους της, τους Κολομβιανούς, ήταν να απαλλαγεί από τους μεσάζοντες του Μεντεγίν. Εμπνεύστηκε έναν ιδιότυπο τρόπο πληρωμής από τα κολομβιανά καρτέλ για τη μεταφορά της κοκαΐνης στις ΗΠΑ μέσω των μεξικανο-αμερικανικών συνόρων. Αντί μετρητών έπαιρνε την αμοιβή του σε κοκαΐνη, την οποία χρησιμοποιούσε για να αναπτύξει το δικό του καρτέλ στο Μεξικό αλλά και τα παρακλάδια του στη Λατινική Αμερική.

Ήταν παράλληλα ο πρώτος που χρησιμοποίησε αεροπλάνα για τη μαζικότερη διακίνηση ναρκωτικών, εξ ου και το προσωνύμιο «άρχοντας των ουρανών». Έφτασε να διακινεί πέντε φορές περισσότερη κόκα στις ΗΠΑ από κάθε άλλο «βαρόνο», με ένα στόλο από 27 επιβατικά Μπόινγκ 727, 22 ιδιωτικά τζετ και πλήθος ελικοπτέρων! Μετέφερε κατά τόνους την κολομβιανή κοκαΐνη στη μεθόριο ΗΠΑ-Μεξικού, καταφέρνοντας να τη στείλει ακόμα και εκεί όπου είχαν αποτύχει όλοι οι άλλοι: στην καρδιά του Μανχάταν.

Στήνοντας ένα τεράστιο δίκτυο κατασκοπείας και πληροφοριοδοτών, πληρωμένων κρατικών λειτουργών και αξιωματικών των ενόπλων δυνάμεων, εξασφάλισε επί σειρά ετών την ασυλία των διωκτικών αρχών. Εξαγοράζοντας κατά συρροή συνειδήσεις, ήλεγχε απόλυτα τοπικούς αξιωματούχους όσο και ομοσπονδιακές κυβερνήσεις των λατινοαμερικάνικων χωρών, στις οποίες εξήγαγε την εγκληματική δραστηριότητά του. Έχτισε παράλληλα τη φήμη του «ανελέητου» για όποιον τολμούσε να μπει στο δρόμο του. Εν αντιθέσει με τη Μαφία, είχε την πρακτική να εξαφανίζει τα θύματά του, ώστε να μην υπάρχουν ενοχοποιητικά στοιχεία. Ακόμα και σήμερα η αστυνομία βρίσκει θαμμένα πτώματα που αποδίδονται στη συμμορία του, όταν εκείνος ήταν κυρίαρχος του παιχνιδιού.

Στα μέσα του ‘90 ο Καρίγιο ήταν ο Νο 1 διακινητής κοκαΐνης στον κόσμο, καθορίζοντας ακόμα και την τιμή που αγόραζε τη σκόνη από τις μονάδες παραγωγής της Κολομβίας.

Εκτιμάται ότι την εποχή της παντοδυναμίας του έβγαζε περισσότερα από 100 εκατ. δολάρια τον μήνα. Εξελίχθηκε σε έναν από τους πλουσιότερους ανθρώπους του κόσμου, έχοντας πέραν της ακίνητης περιουσίας, 25 δισ. δολάρια κατατεθειμένα σε αμερικανικές και ευρωπαϊκές τράπεζες. Η έπαυλή του στη Σιουδάδ-Χουάρες, ένα μεγαλοπρεπές παλάτι αραβικής τεχνοτροπίας, κόστισε πάνω από 5 εκατ. δολάρια. Το ονόμασε «Το Παλάτι των Χιλίων και Μίας Νυκτός» και έμοιαζε σαν να είχε μεταφερθεί από τη Μέση Ανατολή στο Μεξικό.

Από τις αρχές του 1996 όμως ξεκίνησαν τα προβλήματα. Η γιγάντωση του Καρτέλ και η τόσο έντονη δραστηριοποίηση του στις ΗΠΑ τον έθεσαν στο μάτι του κυκλώνα για τις αμερικανικές Αρχές. Η συνεργασία τους με τις μεξικάνικες τον ανάγκασε να αλλάζει διαρκώς καταφύγια. Οι ανακρίσεις των έμμισθων «υπαλλήλων» του έλαβαν μαζικό ρυθμό και από τον Ιανουάριο του ‘97 η αστυνομία έκανε συνεχώς εφόδους στις τόσες οικίες και αποθήκες του. Την ίδια περίοδο, μόλις που κατάφερε να διαφύγει από την εισβολή των ανδρών ασφαλείας στη γαμήλια δεξίωση της αδερφής του στην επαρχία Σιναλόα. Το σκηνικό που είχε στηθεί είχε λάβει πια τις διαστάσεις λυσσαλέου κυνηγητού.

Τον Φεβρουάριο του ίδιου έτους αγόρασε εξοχικές κατοικίες στη Χιλή και την Κούβα. Ήταν τότε που αποφάσισε να κάνει πράξη την ιδέα της «μεταμόρφωσης». Ένας φίλος του, μεγαλογιατρός της Βραζιλίας του σύστησε ένα συνάδελφο του στο Μεξικό για να εκτελέσει τη χρονοβόρα ολική πλαστική επέμβαση στο πρόσωπο, αλλά και μια δραστική λιποαναρρόφηση στο σώμα του.

Στις 3 Ιουλίου του 1997 ο Φουέντες οδηγήθηκε στο χειρουργείο του ιδιωτικού νοσοκομείου Σάντα Μόνικα του Μεξικού. Η κλίνη έμελλε να αποτελέσει και το νεκροκρέβατό του. Η επέμβαση κράτησε οχτώ ώρες και μετά το τέλος της ο ιατροδικαστής έκανε λόγο για δολοφονία. Το πόρισμά του ανέφερε ότι ο θάνατος δεν προήλθε από επιπλοκές, αλλά στο στάδιο της ανάνηψης, καθώς η αναισθησία που του είχε χορηγηθεί «αντιτίθεται σε όλη την ιατρική επιστήμη». Η ειρωνεία; Η επέμβαση κρίθηκε απολύτως επιτυχημένη, χαρίζοντας στο θύμα ολότελα νέο και μη αναγνωρίσιμο πρόσωπο…

Οι υποψίες στράφηκαν κατά των Αμερικανών. Κι έγιναν ακόμα εντονότερες όταν οι μεξικανικές αρχές άλλαξαν το ιατρικό ανακοινωθέν, αναφέροντας ότι ο Αμάντο Καρίγιο Φουέντες πέθανε από ανακοπή καρδιάς γύρω στις 4:00 τα ξημερώματα της 4ης Ιουλίου.

Ο αδελφός του, Βιθέντε, που τον διαδέχτηκε στο θώκο του Καρτέλ Χουάρες, κατηγόρησε ανοιχτά τις αρχές των ΗΠΑ, θεωρώντας ότι εκτέλεσαν άρτια το σχέδιο τους την επέτειο της Μέρας Ανεξαρτησίας της χώρας! Λίγο νωρίτερα είχε –προφανώς αυτός- διατάξει την παραδειγματική τιμωρία των δύο εκ των τριών γιατρών. Ο τρίτος έγινε άφαντος. Το σενάριο να έφτασε ως μελλοθάνατος στην κλινική ο Φουέντες μοιάζει το πιθανότερο και σε μια τέτοια περίπτωση η ελλιπέστατη προστασία των γιατρών ήταν το δεύτερο έγκλημα του «σεναριογράφου». Αν και για το πρώτο, o χαρακτηρισμός («έγκλημα») ασφαλώς σηκώνει κουβέντα.

Ο Αμάντο Καρίγιο Φουέντες έπαιξε σε όλη τη ζωή του με σημαδεμένα φύλλα, οδηγώντας, με τη λευκή του σκόνη και τη μάσκα του τιμωρού, στο θάνατο δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους.

Η ανατριχιαστική -τελευταία- εικόνα του στο φέρετρο με το αλλοιωμένο από την επέμβαση και σήψη πρόσωπο του θα μαρτυρά εσαεί ότι η τελευταία που έριξε σημαδεμένο φύλλο σε αυτό το παιχνίδι, ήταν η Νέμεσις.