Πενήντα επτά χρόνια πριν ο Ελβετός μηχανικός Jacques Piccard και ο Αμερικανός αξιωματικός του Πολεμικού Ναυτικού των Η.Π.Α Don Walshκατέβηκαν στο χαμηλότερο σημείο της Γης, στην τάφρο των Μαριάννων.
Ήταν η πρώτη φορά που ο άνθρωπος σχεδόν άγγιξε το πιο βαθύ σημείο της Γης. Οι δύο τους χρησιμοποίησαν το βαθυσκάφος «Trieste» το οποίο είχε σχεδιάσει ο πατέρας τού Piccard. Έφθασαν μέχρι τα 10.900 μέτρα και χρειάστηκαν 5 ώρες για να καλύψουν αυτή την απόσταση.
Το «Trieste» κατασκευάστηκε από τον Auguste Piccard και είχε δυνατότητα κίνησης μόνο σε δύο κατευθύνσεις, προς τα πάνω και προς τα κάτω. Η καμπίνα του ήταν κατασκευασμένη από τα εργοστάσια «Krupp» από ένα κράμα νικελίου, χρωμίου, μολυβδενίου και χάλυβα, ζύγιζε 14 τόνους κι είχε διάμετρο δύο μέτρων, αλλά τα επιστημονικά όργανα άφηναν στους δύο επιβάτες μετά βίας έναν χώρο 90 εκ. x 90 εκ. Το πάχος των τοιχωμάτων της ήταν 12 εκ. ενώ του γυάλινου καλύμματός της 18 εκ.
«Κάναμε τους απαραίτητους ελέγχους» , λέει ο 85χρονος σήμερα Don Walsh ο οποίος ζει στο Oregon. Στα 9.875 ακούστηκε ένας απότομος ήχος, αλλά δεν ήταν δυνατόν να διαπιστωθεί τι τον προκάλεσε, έτσι η κατάδυση συνεχίστηκε. Είχε ραγίσει ένα ακρυλικό παράθυρο στο πίσω μέρος του υποβρυχίου. Μετά 20 λεπτά παραμονής στο απίστευτο αυτό βάθος ξεκίνησαν τη διαδικασία της ανάδυσης. Λόγω των ακραίων συνθηκών που αντιμετώπιζαν, δεν ήταν σε θέση να το επιδιορθώσουν έως ότου έφτασαν επέστρεψαν στην επιφάνεια της θάλασσας. Το βαθυσκάφος έφτασε στην επιφάνεια 3,5 ώρες αργότερα, έχοντας αδειάσει σταδιακά το έρμα στα ωκεάνια βάθη.
Το κατόρθωμά τους ήταν κάτι το εξωπραγματικό. Η κατάδυση του «Trieste» υπήρξε επιστημονικός θρίαμβος. Την στιγμή που 12 άτομα έχουν πατήσει στο φεγγάρι την τάφρο των Μαριάννων έχουν επισκεφτεί μόλις τρεις άνθρωποι (οι Piccard και Walsh και πρόσφατα ο σκηνοθέτης James Cameron). Ο άνθρωπος έχει περάσει σχεδόν 300 ώρες στη σελήνη, ενώ μόνο τρεις ώρες στο βαθύτερο μέρος του ωκεανού.
Ο Ελβετός μίλησε αργότερα για την ουσιαστική σημασία της συγκεκριμένης αποστολής με τα εξής λόγια: «Έπειτα απ’ αυτήν, από το ψηλότερο όρος έως την πλέον παγωμένη γωνιά των Πόλων δεν υπήρχε πλέον κανένας τόπος στη Γη, όπου ο άνθρωπος δεν θα είχε «ελεύθερη πρόσβαση»».
Αν η υψηλότερη κορυφή της Γης, το Έβερεστ στα Ιμαλάια με ύψος 8.848 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας βρισκόταν στο βαθύτερο σημείο της τάφρου τότε θα ήταν 2123 μέτρα κάτω από την επιφάνεια.
Με μήκος 2.550 χιλιόμετρα και μέσο πλάτος 69 χιλιόμετρα, η τάφρος έγινε γνωστή το 1875 όταν το Βασιλικό Ναυτικό της Μεγάλης Βρετανίας έκανε τις πρώτες μετρήσεις. Τότε το μεγαλύτερο βάθος που μέτρησαν ήταν 8184 μέτρα. Έπρεπε να περιμένουμε μέχρι το 1951 που ένα άλλο Βασιλικό σκάφος ανακάλυψε μια πιο βαθιά τοποθεσία με βάθος 10900 μετρά. Το βαθύτερο σημείο της τάφρου είναι στο σημείο Challenger Deep και φτάνει τα 10.971 μέτρα.
Στο κάτω μέρος της τάφρου, όπου οι πλάκες συναντιούνται, η στήλη του νερού από πάνω ασκεί μια πίεση 1.086 bar, πάνω από χίλιες φορές την κανονική ατμοσφαιρική πίεση στην επιφάνεια της θάλασσας.
