Η κομητεία Leitrim της Ιρλανδίας, στα σύνορα με την Βόρεια Ιρλανδία, μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του ’90, θεωρούταν «χώρα ληστών» (bandit country). Τους απομακρυσμένους λόφους και τους βάλτους της χρησιμoποιούσε ο IRA και οι υποστηρικτές του για να κάνουν λαθρεμπόριο όπλων στην άλλη πλευρά των συνόρων και να σχεδιάζουν τις επιδρομές τους στις δυνάμεις ασφαλείας της Βόρειας Ιρλανδίας.
Μόλις επιτίθονταν στους στόχους, οι ένοπλοι πυρήνες επέστρεφαν χωρίς να τους πάρουν είδηση στις γιάφκες τους στον Νότο (Ιρλανδία) για να προετοιμαστούν για την επόμενη αποστολή τους.
Η κομητεία Leitrim, η οποία έχει σήμερα πληθυσμό μόλις 32.000, έχει κρατήσει πολλά μυστικά κατά τη διάρκεια των 30-χρονων ταραχών. Αλλά ίσως το μεγαλύτερο μυστήριο είναι το τί συνέβη στον Σέργκαρ (Shergar) (φωτό), το άλογο κούρσας που κάποτε θεωρούταν ως τον πλησιέστερο ισοδύναμο του Πήγασου στον αληθινό κόσμο, του φτερωτού αλόγου της Ελληνικής μυθολογίας.
Ο Σέργκαρ ήταν πέντε ετών και προετοιμαζόταν για τη δεύτερη σεζόν του ως επιβήτορας αναπαραγωγής όταν ένα ομιχλώδες χειμωνιάτικο βράδυ τον άρπαξαν από το εκτροφείο αλόγων Ballymany στην κομητεία Kildare, σε απόσταση αναπνοής από τον ιππόδρομου του Curragh.
Στον ιππόδρομο, ως άλογο δύο και τριών ετών, ο Σέργκαρ δεν ήταν τίποτα λιγότερο από συγκλονιστικός, κερδίζοντας το Ντέρμπι του 1981 με διαφορά 10 μήκη, μια απόσταση ρεκόρ για τη μεγαλύτερη επίπεδη κούρσα της Βρετανίας.
Με μια ξεχωριστή λευκή λωρίδα στο πρόσωπό του (φωτό), τέσσερις λευκές «κάλτσες» και το ασυνήθιστο αγωνιστικό στυλ του – έτρεχε με τη γλώσσα του να κρέμεται από τη μία πλευρά του στόματός του – ο Σέργκαρ γρήγορα τράβηξε το ενδιαφέρον του Βρετανικού και Ιρλανδικού κοινού.
Το κοκκινωπό πουλάρι ανήκε στον Αγά Χαν, τον δισεκατομμυριούχο πνευματικό ηγέτη 15 εκατομμυρίων Ισμαηλιτών μουσουλμάνων, προπονούταν από τον Sir Michael Stoute στο Newmarket και ιππευόταν από το «αγόρι της χορωδίας», έναν 19χρονο με αγγελική όψη αναβάτη ονόματι Walter Swinburn, που τώρα προπονεί στη Βρετανία.
Υπήρξε μεγάλη ανακούφιση όταν στο τέλος της καριέρας του, αντί να μεταφερθεί σε ένα από τα μεγάλα αμερικανικά εκτροφεία αλόγων όπως αναμενόταν, ο Σέργκαρ επέστρεψε στην γενέτειρά του, την Ιρλανδία.
Εκεί, μετοχοποιήθηκε για 10 εκατομμύρια λίρες (40 μερίδια αξίας 250.000 λιρών το καθένα, έξι από τα οποία κράτησε ο Αγά Χαν) για να κάνει τον επιβήτορα.
Κατά την πρώτη του σεζόν ζευγάρωσε με 35 φοράδες, με τους ιδιοκτήτες να πληρώνουν έως και 80.000 λίρες την φορά για να έχουν το προνόμιο να έχουν ένα πουλάρι ή μια φοράδα από τον Σέργκαρ.
Καθώς πλησίαζε η δεύτερη σεζόν του, ο Σέργκαρ αναμενόταν να ζευγαρώσει με τουλάχιστον 55 φοράδες καθ’όλη τη διάρκεια του 1983. Θεωρούταν ότι είχε μια μακρά και ξεχωριστή καριέρα μπροστά του ως επιβήτορας.
Πριν από 35 χρόνια, το εκτροφείο αλόγων Ballymany προστατευόταν από τον έξω κόσμο από μια ξύλινη πύλη με πέντε μπάρες ασφαλείας και ένα μάνταλο. Αντίθετα με σήμερα, δεν υπήρχαν ηλεκτρονικές πύλες ασφαλείας, κλειστά κυκλώματα τηλεόρασης ή ενδοεπικοινωνία για να αποκτήσεις πρόσβαση – παρόλο που τα άλογα που βρίσκονταν μέσα μερικές φορές άξιζαν εκατομμύρια λίρες το καθένα.
Λίγο μετά τις 8.30μμ στις 8 Φεβρουαρίου 1983, ο Τζιμ Φιτζέραλντ, τότε 53 ετών, ο αρχιφροντιστής που ζούσε στο εκτροφείο, άκουσε έναν χτύπο στην πόρτα του. Μόλις άνοιξε ο γιος του, ο Μπέρναρντ, τρεις ένοπλοι μασκοφόροι εισέβαλλαν και άρχισαν να δίνουν εντολές την οικογένεια. «Έχουμε έρθει για τον Σέργκαρ. Θέλουμε 2 εκατομμύρια λίρες για αυτόν», είπε ένας τους.
Υπό την απειλή όπλου, ο κ. Φιτζέραλντ, ένας χαμηλών τόνων πατέρας έξι παιδιών, αναγκάστηκε να οδηγήσει τους αγνώστους στον στάβλο του Σέργκαρ και να φορτώσει το άλογο σε ένα κλεμμένο τρέιλερ μεταφοράς αλόγων που είχαν φέρει μαζί τους.
Τώρα υπήρχαν μέχρι και οκτώ ένοπλοι στη σκηνή. Δύο έμειναν πίσω για να «φρουρήσουν» την οικογένεια του φροντιστή και ο Φιτζέραλντ μπήκε με τη βία σ’ ένα αυτοκίνητο.
Σε μια σπάνια και αποκλειστική συνέντευξη του 2008, ο κ. Φιτζέραλντ (φωτό)
, τότε 78, αδύναμος, με το κεφάλι γεμάτο λευκές τρίχες, θυμήθηκε ήσυχα την πιο τρομακτική στιγμή της ζωής του, καθώς απομακρυνόταν από το εκτροφείο από τρεις ένοπλους άνδρες.
«Μπορώ ακόμα να θυμηθώ εκείνη τη νύχτα σ’ αυτό το αυτοκίνητο με τα παλικάρια. Όλων των ειδών οι σκέψεις έτρεχαν στο μυαλό μου για το τι θα μπορούσαν να μου κάνουν. Ένας από αυτούς, με το περίστροφο, ήταν πολύ επιθετικός», δήλωσε ο Φιτζέραλντ από το σπίτι του στο Newbridge, μόλις τρία μίλια από το εκτροφείο.
Μετά από λίγα μίλια, ο Φιτζέραλντ διατάχθηκε να βγει από το αυτοκίνητο, να περπατήσει, να μην κοιτάξει γύρω του και να μην καλέσει την αστυνομία.
«Μπορώ να σας πω, δεν κοίταξα γύρω μου ούτε μια φορά – ήμουν ευτυχής που ήμουν στο έδαφος», είπε με τη βαριά προφορά της κομητείας Kildare. Τελικά, περπάτησε μέχρι το επόμενο χωριό και τηλεφώνησε στον αδελφό του.
Μόλις επέστρεψε στο σπίτι, ο Φιτζέραλντ βρήκε την οικογένειά του σώα και αβλαβή. Τηλεφώνησε στον διευθυντή του εκτροφείου, Ghislain Drion, ο οποίος τηλεφώνησε στον κτηνίατρο του Σέργκαρ, Stan Cosgrove, ο οποίος είχε αγοράσει επίσης ένα μερίδιο του αλόγου. Ο Cosgrove, με τη σειρά του, τηλεφώνησε στον φίλο του, πρώην αξιωματικό του Στρατού, Λοχαγό Σον Μπέρι.
Ο Alan Dukes, τοπικός βουλευτής και Υπουργός Οικονομικών της Ιρλανδίας, ξύπνησε έπειτα από τηλεφώνημα του Μπέρι , που τον ενημέρωσε για την απαγωγή του Σέργκαρ. Αλλά είχε τον πρώτο του προϋπολογισμό να καταθέσει την επόμενη μέρα, οπότε «πέταξε το μπαλάκι» στον Υπουργό Δικαιοσύνης.
Μόλις στις 4 π.μ. ειδοποιήθηκε η Garda (Ιρλανδική Αστυνομία) – και ξεκίνησε μία από τις μεγαλύτερες επιχειρήσεις ασφαλείας στην ιστορία της Ιρλανδικής Δημοκρατίας .
Οι απαγωγείς είχαν επιλέξει την παραμονή των μεγαλύτερων πωλήσεων αλόγων κούρσας της Ιρλανδίας από τους Goffs – όταν τρέιλερ μεταφοράς αλόγων κυκλοφορούσαν σ’όλο το μήκος και το πλάτος της χώρας – για να απαγάγουν τον Σέργκαρ, καθιστώντας έτσι δυσκολότερο τον εντοπισμό του επιβήτορα.
Χρησιμοποιώντας μια κωδική φράση – «Βασιλιάς Ποσειδώνας» – που είχε δοθεί στον Φιτζέραλντ κατά τη διάρκεια της απαγωγής, όσοι κρατούσαν το άλογο άρχισαν σύντομα μυστικές διαπραγματεύσεις μ’ έναν εκπρόσωπο του Αγά Χαν (φωτό).
Ήδη, ωστόσο, υπήρχαν προβλήματα: οι απαγωγείς πίστευαν λανθασμένα ότι ο Σέργκαρ ανήκε αποκλειστικά στο Αγά Χαν όταν, στην πραγματικότητα, το άλογο ανήκε σε 34 μέλη της κοινοπραξίας, που έπρεπε να συμφωνήσουν στην τακτική.
Ακόμα και τότε, κατέληξαν στην απόφαση ήταν ότι εάν κατέβαλαν τα λύτρα, κάθε άλογο κούρσας της χώρας θα γινόταν πιθανός στόχος.
Οι απαγωγείς δεν κατάφεραν επίσης να προβλέψουν την αντίδραση του Ιρλανδικού λαού – ενός έθνους που αγαπά τα άλογα – στην απαγωγή του Σέργκαρ. Οι επιχειρήσεις του IRA διαταράχτηκαν σημαντικά, καθώς κάθε γνωστό προπύργιο των Ρεπουμπλικανών (η Ιρλανδοί που αγωνίζονται για μια Ενωμένη Ιρλανδία) και κάθε γιάφκα δέχτηκε επιδρομή ψάχνοντας το άλογο, οι οποίες με τη σειρά τους οδήγησαν στην κατάσχεση πολλών κρυμμένων όπλων.
Καθώς πολλοί Βρετανοί δημοσιογράφοι κατέβηκαν στην κομητεία Kildare, το κυνήγι του Σέργκαρ μετατράπηκε από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης σε τσίρκο.
Ο επικεφαλής αστυνομικός διευθυντής, James “Spud” Murphy έγινε ο αγαπημένος των μέσων μαζικής ενημέρωσης για τις περίεργες δηλώσεις του και την απόφασή του να χρησιμοποιήσει ψυχικούς και μέντιουμ στην προσπάθειά του να λύσει την υπόθεση. «Ένα στοιχείο; Αυτό είναι κάτι που δεν έχουμε», είπε κάποτε.
Ο Λοχαγός Μπέρι, 78 ετών το 2008, ο οποίος ήταν τότε πρόεδρος της Ιρλανδικής Ένωσης Εκτροφέων Καθαρόαιμων, αποκάλυψε ότι συνεργαζόταν για την υπόθεση με ανώτερους αξιωματικούς της αστυνομίας από το Δουβλίνο – και οι αξιωματικοί αυτοί θεωρούσαν ότι βρίσκονταν σε άμεσο ανταγωνισμό με την τοπική αστυνομία στην κομητεία Kildare.
Αυτό σήμαινε ότι υπήρχαν δύο παράλληλες έρευνες, με τις δύο δυνάμεις να αρνούνται να ανταλλάξουν πληροφορίες.
Οι τηλεφωνικές γραμμές στην δουλειά και το σπίτι του Λοχαγού Μπέρι, παρακολουθούνταν εν γνώσει του από την αστυνομία του Δουβλίνου, αφότου η Ένωσή του προσέφερε αμοιβή αξίας 100.000 λιρών για πληροφορίες που θα οδηγούσαν στην ασφαλή επιστροφή του Σέργκαρ (φωτό).
«Η αστυνομία του Δουβλίνου μου είπε να μην πω τίποτα στον Murphy», δήλωσε ο Λοχαγός Μπέρι.
Οι θεωρίες συνωμοσίας σύντομα αφθονούσαν για το ποιος απήγαγε το άλογο. Κάποιοι έλεγαν ότι ήταν η μαφία σε αντίποινα για μια συμφωνία που χάλασε με τον Αγά Χαν. Άλλοι δήλωσαν ότι το είχε αρπάξει ο συνταγματάρχης Καντάφι της Λιβύης σε αντάλλαγμα για όπλα προς τον IRA.
Χρόνια αργότερα, υπήρχαν ακόμα ψίθυροι ότι ο Σέργκαρ ήταν ζωντανός και παρήγαγε μυστικά πουλάρια των οποίων οι γραμμές αναπαραγωγής δεν θα μπορούσαν ποτέ να αποκαλυφθούν.
Ωστόσο, οι περισσότεροι ερευνητές αποδέχτηκαν από νωρίς, ότι ευθύνεται ο IRA. Πριν από 20 χρόνια, ο Sean O’Callaghan, ένας δολοφόνος του IRA που σκότωσε δύο άτομα και μετατράπηκε σε διπλό πράκτορα της αστυνομίας, κατονόμασε στο βιβλίο του, «Ο Πληροφοριοδότης» (“The Informer”), επτά πρώην μέλη του IRA που υποστήριξε ότι είχαν σχεδιάσει και πραγματοποιήσει την απαγωγή του αλόγου.
Το βιβλίο υπέδειξε τον Kevin Mallon (φωτό), ανώτερο ηγέτη του IRA, ως τον εγκέφαλο πίσω από το σχέδιο. Ο Mallon, ένας καταδικασμένος δολοφόνος από την κομητεία Tyrone, τελικά έγινε μέλος της λαϊκής παράδοσης του IRA, αφού απέδρασε πυροβολώντας από μια φυλακή και διέφυγε με ελικόπτερο από μία άλλη.
Ο O’Callaghan γράφει ότι το άλογο είχε πάθει αμόκ, τραυμάτισε το πόδι του και ότι βγήκε από τη δυστυχία του και «σκοτώθηκε μέσα σε λίγες μέρες … παρόλο που ο IRA προσποιούταν ότι ήταν ζωντανός».
Ωστόσο, σύμφωνα με μια τέλεια πηγή -ένα πρώην μέλος του IRA που μίλησε μέσω ενδιάμεσου- ούτε καν στον O’Callaghan είχε ειπωθεί η πλήρη αλήθεια για τις τελευταίες ώρες του Σέργκαρ, επειδή η συμμορία ντρεπόταν τόσο πολύ γι’ αυτό που συνέβη.
Η πηγή, που ήταν στενός φίλος ενός από τους απαγωγείς, δήλωσε ότι το Στρατιωτικό Συμβούλιο, το ανώτερο όργανο του Provisional IRA, είχε εγκρίνει την απαγωγή. Επιπλέον, επικοινωνώντας με κορυφαίους ανθρώπους του IRA στην κομητεία Leitrim, η ηγεσία είχε εγγυηθεί το «ασφαλές πέρασμα» του αλόγου σε μια απομακρυσμένη φάρμα κοντά στα σύνορα.
Σύμφωνα με το πρώην μέλος του IRA, τα προβλήματα των απαγωγέων οξύνθηκαν από νωρίς επειδή ο κτηνίατρος που είχε συμφωνήσει να φροντίσει τον Σέργκαρ, έκανε πίσω την νύχτα της απαγωγής του αλόγου.
«Η σύζυγός του είχε ανακαλύψει σε τι είχε μπλέξει και τον προειδοποίησε ότι αν έβγαινε από την πόρτα (σ.σ: για να φροντίσει τον Σέργκαρ) δεν θα ξανάμπαινε μέσα ποτέ», είπε η πηγή.
Στην Sunday Telegraph ειπώθηκε ότι τέσσερις ημέρες μετά την αρπαγή του Σέργκαρ και έπειτα από εκτεταμένη καθυστέρηση από τον εκπρόσωπο του Αγά Χαν, το Στρατιωτικό Συμβούλιο συνειδητοποίησε ότι η ιππική τους «ιδιοκτησία» ήταν άχρηστη και είπε στην συμμορία να ελευθερώσει το άλογο.
Εντούτοις, μέχρι τότε ο Mallon ήταν υπό παρακολούθηση, η Garda σάρωνε όλη την Ιρλανδία και έμοιαζε αδύνατο να μετακινηθεί ο Σέργκαρ (φωτό) ή ν’ απελευθερωθεί το άλογο κοντά στο σημείο όπου κρατούνταν. Αντ’αυτού, ο Mallon διέταξε να πυροβοληθεί το άλογο.
Αυτό που συνέβη στη συνέχεια δεν είναι για δειλούς. Εκείνοι που φρόντισαν και ίππευσαν τον Shergar συμφωνούν ότι ήταν ένα από τα πιο καλοσυνάτα και ευγενέστερα άλογα κούρσας που έχουν τιμήσει ποτέ με την παρουσία τους τον ιππόδρομο.
Το βράδυ της τέταρτης ημέρας, αν και νευρικός στο νέο του περιβάλλον, δεν τραυματίστηκε σοβαρά, όπως είχε σκεφτεί ο O’Callaghan.
Η πηγή ανέφερε ότι δύο χειριστές, ο ένας κρατώντας ένα πολυβόλο, πήγαν στον απομακρυσμένο στάβλο όπου βρισκόταν το άλογο και άνοιξαν πυρ.
«Ο Σέργκαρ πυροβολήθηκε από πολυβόλο μέχρι θανάτου. Υπήρχε παντού αίμα και το άλογο γλίστρησε ακόμα και στο ίδιο του το αίμα. Υπήρχαν αρκετές κατάρες και βρισιές επειδή το άλογο δεν πέθαινε, ήταν ένας πολύ αιματηρός θάνατος». Έκανε μερικά λεπτά το άλογο, το οποίο υπέφερε, να πεθάνει από αιμορραγία.
Έτσι, το σπουδαιότερο άλογο κούρσας του αιώνα σφαγιάστηκε με τον ίδιο τρόπο που ο IRA σκότωσε πολλούς από τους ανθρώπους εχθρούς του. Η πηγή δεν ήξερε ακριβώς πού θάφτηκε το πτώμα του Σέργκαρ, αλλά το γεγονός ότι το κουφάρι του ήταν γεμάτο σφαίρες σήμαινε ότι η συμμορία έκανε τα πάντα για να εξασφαλίσει ότι τα απομεινάρια του Σέργκαρ δεν θα βρεθούν ποτέ.
Πολλοί στην Δημοκρατία της Ιρλανδίας, συμπεριλαμβανομένων και των ευρύτερων συμπαθούντων των Ρεπουμπλικάνων, δεν θα συγχωρούσαν ποτέ τον IRA και την πολιτική του πτέρυγα, το Sinn Fein, που πυροβόλησαν εν ψυχρώ με πολυβόλο, την ιππική υπερηφάνεια του έθνους.
Αυτή η ζωντανή εικόνα του πώς πέθανε ο Σέργκαρ (φωτό) επιβεβαίωσε τους χειρότερους φόβους μιας από τις μεγαλύτερες προσωπικότητες των Ιρλανδικών ιπποδρομιών. Είπε ότι είχε υποψιαστεί από καιρό ότι το άλογο, στα χέρια μη ειδικών, θα είχε έναν επίμονο θάνατο, «τρελαμένο από τον πόνο».
Ο άνδρας, ο οποίος ζήτησε να μην κατονομαστεί, δήλωσε ότι μόνο ένας ειδικός πρέπει να σκοτώσει ένα άλογο – υπάρχει ένα σημείο στο μέγεθος του νυχιού του αντίχειρα στο κεφάλι του ζώου όπου η σφαίρα ή ο ευαίσθητος δολοφόνος πρέπει να χτυπήσει για να αποτρέψει τον πόνο.
Η αποτυχία να βρεθεί το πτώμα του Σέργκαρ σήμαινε ότι μόνο τα μέλη της κοινοπραξίας που είχαν ασφαλίσει το άλογο για κλοπή -όπως και από θάνατο ή ατύχημα – αποζημιώθηκαν από τις ασφαλιστικές τους εταιρείες.
Ο Stan Cosgrove, 81 ετών το 2008, που ξόδεψε πάνω από 80.000 λίρες στερλίνες προσπαθώντας να πάρει πίσω το άλογο και αργότερα προσπαθώντας να αποδείξει ότι ο Σέργκαρ ήταν νεκρός, δεν έλαβε ποτέ ούτε μια δεκάρα.
Ο IRA προσπάθησε ιδιωτικά να κατηγορήσει «ανεξέλεγκτα» μέλη του για την απαγωγή, αλλά ο Kevin O’Connor, ιστορικός και δημοσιογράφος με κορυφαίες Ρεπουμπλικανικές επαφές, απορρίπτει αυτή την ιδέα.
«Μια επιχείρηση αυτής της έντασης που απαιτεί αυτό τον αριθμό ανθρώπινου δυναμικού, θα ‘πρεπε να είχε εγκριθεί σε υψηλό επίπεδο», είπε.
Οι έρευνες της Sunday Telegraph οδήγησαν στο Ballinamore, μια πόλη στην κομητεία Leitrim κάποτε γνωστή ως «η Οδός Falls του Νότου» (Falls Road είναι οδός του Δουβλίνου, που ήταν προπύργιο του IRA), λόγω της υποστήριξής της στους Provos (Provisional IRA) (φωτό).
Παρόλο που οι ταραχές έληξαν πριν από δύο δεκαετίες, ο δημοσιογράφος και ο φωτογράφος προειδοποιήθηκαν «να μην κάνουν πάνω από μία ώρα, αν πρόκειται να ρωτήσουν δύσκολες ερωτήσεις». Είναι ακόμα το είδος της πόλης όπου οι ντόπιοι γυρίζουν το κεφάλι όταν δύο Βρετανοί δημοσιογράφοι μπαίνουν σε μια παμπ.
Όπως προβλεπόταν, οι κάτοικοι ισχυρίστηκαν ότι δεν γνώριζαν τίποτα για τα ίχνη του Σέργκαρ πριν ή μετά τη δολοφονία του. Πολλοί ανασήκωναν τους ώμους και κουνούσαν τα κεφάλια, ενώ ο Martin Kenny, σύμβουλος του Sinn Fein στην πόλη, δήλωσε: «Ποτέ δεν άκουσα κανέναν να λέει ότι ήξερε πού θάφτηκε ο Σέργκαρ ή τι του συνέβη».
Αλλά το Ballinamore δεν είναι τυχαίο. Ο Don Tidey, ένας Ιρλανδός επιχειρηματίας, βρέθηκε ζωντανός στο δάσος κοντά στην πόλη αφού απήχθη από τον IRA στα τέλη του 1983, μήνες μετά την εξαφάνιση του Σέργκαρ.
Επιπλέον, μια εξέχουσα οικογένεια που υποστήριζε τους Provos, κατοικούσε στο χωριό Aughnasheelan, τρία μίλια από το Ballinamore, το οποίο περιβάλλεται από βαθιά έλη όπου το πτώμα ενός αλόγου θα μπορούσε εύκολα να κρυφτεί.
Ο Gerry Reynolds, επιχειρηματίας και πολιτικός που γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Ballinamore, δήλωσε: «Υπήρχαν πάντα πολλές φήμες ότι τα άτομα που συμμετείχαν στην απαγωγή του Don Tidey, συμμετείχαν επίσης και στην απαγωγή του Σέργκαρ (φωτό)».
Ο κ. Reynolds, 56 ετών σήμερα, ο οποίος ήταν βουλευτής του Fine Gael στην περιφέρεια Sligo/Leitrim για 20 χρόνια, δήλωσε: «Σύμφωνα με τον θρύλο, ο Σέργκαρ βρίσκεται θαμμένος σε μια απομακρυσμένη φάρμα κοντά στο Ballinamore.
Θα ήθελα να δω να λύνεται αυτό το μυστήριο, έτσι ώστε όλοι να μάθουμε τι συνέβη στο κουφάρι του αλόγου, αλλά ειλικρινά δεν νομίζω ότι θα βρεθεί ποτέ ο τάφος του Σέργκαρ».
Η Sunday Telegraph εντόπισε επίσης τον Kevin Mallon στο παραθαλάσσιο σπίτι του στο Howth, οκτώ μίλια από το κέντρο του Δουβλίνου. Κάποιος έχει πασαλείψει το “PIRA” (Provisional IRA) με μωβ κραγιόν στον λευκό τοίχο του κήπου του.
Ο Mallon περιγράφεται από εκείνους που τον γνωρίζουν, συμπεριλαμβανομένων πρώην παραστρατιωτικών, ως «ανισόρροπος». Όταν επικοινώνησε μαζί του η Sunday Telegraph, αρνήθηκε να συζητήσει την υπόθεση.
Ωστόσο, ο Nicky Kehoe, ο οποίος κατονομάστηκε επίσης από τον O’Callaghan στο βιβλίο του ως μέλος της συμμορίας απαγωγής του IRA, αρνήθηκε οποιαδήποτε εμπλοκή.
Ο Kehoe, πρώην σύμβουλος του Sinn Fein, δήλωσε ότι δεν είχε μηνύσει τον O’Callaghan επειδή κανείς δεν τον πίστευε: «Εργάζονταν και για τις δύο πλευρές -αυτό είναι όσα πρέπει να ξέρετε γι’ αυτά που έχει να πει».
Ο πρώην αναβάτης του Σέργκαρ, Walter Swinburn (φωτό), διαταράχθηκε από τα ευρήματα της εφημερίδας. «Κανένα άλογο δεν αξίζει να καταλήγει έτσι- πόσο μάλλον ένα τόσο ξεχωριστό όσο ο Σέργκαρ».
«Ποτέ δεν συμφώνησα με τη θεωρία ότι ήταν πάρα πολύ δύσκολο να τον ελέγξεις γιατί ήταν το πιο ήσυχο και πιο ευγενικό άλογο, με σταθερή ιδιοσυγκρασία».
Στο σπίτι του, ο Τζιμ Φιτζέραλντ αναστατώθηκε όταν έμαθε τα νέα για το πώς ακριβώς είχε πεθάνει το άλογο που φρόντιζε. Ο περήφανος πρώην φροντιστής είχε ακόμα το 2008 κορνιζαρισμένες φωτογραφίες του Σέργκαρ στο διάδρομο και το σαλόνι του.
«Δεν είναι πολύ ωραίο να το κάνεις αυτό», είπε αργά, με χαρακτηριστική ιρλανδική απεριττότητα, καθώς σκούπισε ένα δάκρυ από τη κόγχη του ματιού του. «Ο Shergar ήταν ένα μεγάλο άλογο και άξιζε κάτι καλύτερο».
thetruth.gr
