Η δίκη των δοσίλογων. Η ιστορική απόφαση για τους μειοδότες που συνεργάστηκαν με τους Γερμανούς. Επίκαιρο όσο ποτέ…

Η λεγομένη «δίκη» των επί Κατοχής Κυβερνήσεων ήρχισε την 20-2-1945 ενώπιον εννεαμελούς ειδικού δικα­στηρίου, τα 6 μέλη του οποίου, ανώτεροι δικαστικοί όντες, διωρίσθησαν, τα δε 3 λαϊκοί όντες, εκληρώθησαν.

Και διερωτάται τις διατί δεν εκληρώθησαν και οι τα­κτικοί δικασταί μεταξύ όλων των ανωτέρων δικαστικών, ως προβλέπει και ο ειδικός νόμος «περί ευθύνης Υ­πουργών ;»

Απλούστατα διότι δεν επρόκειτο περί δίκης προς απονομήν δικαιοσύνης, αλλ’ ομοιώματος τοιαύτης αναλό­γου των εις τα αστυνομικά κομμουνιστικά κράτη λαμβανουσών χώραν, με προειλημμένην την απόφασιν και βάσει των αντισυνταγματικών και καθ’ αυτό μεσαιωνικών διατά­ξεων της περίφημου 6/45 συντακτικής πράξεως περί ης ήδη εγένετο λόγος (σελ. 23). δι’ ο και το δικαστήριον ευλόγως δημοσία προσωνομάσθη υπό των δικηγόρων κατά την υποστήριξιν των ενστάσεων «Παράνομον Συνέδριον» !

Επί της ενστάσεως περί αρμοδιότητος του δικαστη­ρίου, τούτο απεφάνθη κατά της αποδοχής ταύτης διά ψή­φων 5 κατά 4 ήτοι το «παράνομον συνέδριον» ενομιμοποίησεν αυτό εαυτό, δια μιας και μόνης ψήφου! και ήτις μοναδική ψήφος του έδωσε την περαιτέρω ζωήν δια να εκτελέση τον σκοπόν της συστάσεως του.

Επίσης απερρίφθη η ένστασις, με σοβαράν ουχ ήττον υπέρ αυτής μειοψηψίαν, περί αναρμοδιότητος του δικαστη­ρίου όπως επιληφθή του καθαρώς ειδικού και στρατιωτικού ζητήματος της συνθηκολογήσεως. Και ούτω πάλιν το δικαστήριον εκήρυξεν εαυτό αρμόδιον και δια τεχνικο-στρατιωτικά ζητήματα, δι’ α από της υπάρξεως τακτικών στρα­τών είναι αρμόδια μόνον τα στρατοδικεία. Προς απόδειξιν της πλήρους αναρμοδιότητος του δικαστηρίου εν προ­κειμένω αναφέρομεν το κάτωθι περιστατικόν.

Κατά την δίκην εγένετο λόγος ό τι «ο Στρατηγός Τσολάκογλου ήτο εις «επαφήν» με τους Γερμανούς εις το Μέτσοβον». Ο επίτροπος του ειδικού δικαστηρίου αγνοών παντελώς την σημασίαν του στρατιωτικού όρου «επαφή»[1] και εκλαβών την μεταξύ των αντιπάλων εχθρικών τμημά­των «στρατιωτικήν επαφήν», ως «πολιτικήν επαφήν» του Τσολάκογλου προς τους Γερμανούς, ήντλησε το ακαταμάχητον κατ’ αυτόν επιχείρημα της ιδίας ομολογίας του κατηγορουμένου, ότι δήθεν ούτος συνεννοείτο με τους Γερμανούς προ της συνθηκολογήσεως!

Όταν ο επίτροπος ανέπτυξεν από της έδρας την πεπλανημένην του ταύτην άποψιν, ηχηραί ειρωνίαι και γέλωτες εκάλυψαν την αίθουσαν εκ μέρους του ακροατηρίου, εις βάρος του κ. επιτρόπου και του δικαστηρίου !

Η θεά της Δικαιοσύνης «Θέμις» δυστυχώς αντικα­τεστάθη εν προκειμένω υπό νέας θεάς της «Σκοπιμότητας», χάριν των εθνικών μας δικαίων δήθεν, τα οποία άλλως θα εκινδύνευον !

Ήτο δε τοιαύτη η δυσμένεια και η προκατάληψις των επιλεγέντων δια την συγκρότησιν του ειδικού δικαστηρίου τακτικών δικαστών, πλην μιας φωτεινής εξαιρέσεως» ώστε τινές εξ αυτών δεν ετήρουν ούτε τα στοιχειώδη προσχή­ματα ποιας τινος αντικειμενικής και αμερολήπτου κρίσεως ως δικαστών και εξεδήλουν ταύτας εις τοιούτον εμφανή και απροκάλυπτον μέχρι σκανδάλου βαθμόν, ώστε να αναγκασθή ο εκ των κατηγορουμένων πάντοτε σεμνός και ήρεμος στρατηγός Τσολάκογλου να παρατηρήση εντόνως εις ένα εξ αυτών : «δικαστής είσθε κ. σύνεδρε ή αντίδικος ;».

H τοιαύτη κατά τας πρώτας συνεδριάσεις εχθρική ατμόσφαιρα και η τόσον δυσμενής εκδήλωσις του δικαστηρίου κατά των κατηγορουμένων, εν μέσω σειράς επεισο­δίων και οξειών αντεγκλήσεων και διαμαρτυριών, εκλόνισαν επί τοσούτον την πίστιν επί την δικαίαν και ευθείαν κρίσιν του, ώστε να χαρακτηρισθή τούτο μεταξύ του ακροατηρίου ως «εκτελεστικόν απόσπασμα» !

Οι κατηγορούμενοι ανήρχοντο εν συνόλω εις 27, Πρωθυπουργοί, Υπουργοί και Γεν. Διοικηταί και των τριών κατοχικών Κυβερνήσεων.

Κατά την πρώτην ημέραν της δίκης παρουσιάσθησαν «αυθορμήτως και οι μη συλληφθέντες κατά την 12 Οκτωβρίου Υπουργοί, οίτινες μετά των συλληφθέντων και προφυλακισθέντων έκτοτε τοιούτων εδικάσθησαν» εν συνόλω 22, κατ’ αντιμωλίαν και 5 ερήμην, ως απουσιάζοντες εις το εξωτερικόν, μεταξύ των οποίων και εγώ δια λόγους οι οποίοι εν αρχή του παρόντος εξετέθησαν.

Η απόφασις εξεδόθη μετά ΙΟΟθήμερον διαδικασίαν, καθ’ ην ενώ εξητάσθησαν υπέρ τους 25 μάρτυρες κατη­γορίας, ουχ ήττον δεν επετράπη η εξέτασις υφ’ εκάστου κατηγορουμένου πλέον των 5 μαρτύρων (κατά νέον νόμον εκδοθέντα μεταξύ και άλλων 4 τοιούτων! ! διαρκούσης της δίκης!), εξεδόθη την 31-5-45 και απόσπασμα του διατακτικού ταύτης παρατίθεται κατωτέρω :

Α π ό φ α σ ι ς Ειδικού δικαστηρίου υπ’ αρ. 49 από 31-5-1945.

Δια τ α ύ τ α:

Δικάζον ερήμην τους κατηγορουμένους 1) Σ. Κοτζαμάνην 2) Κ. Λογοθετόπουλον 3) κτλ.

και κατ’ αντιμωλίαν των κατηγορουμένων 1) Γ. Τσολάκογλου 2) κτλ. . . . . . . . .. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .. . . . . . . . . . . . . . .

Κηρύσε ι ενόχους:

τους Γ. Τσολάκογλου, Κ. Λογοθετόπουλον και Ι. Ράλλην του ότι διακεκριμμένως απ’ αλλήλων έκαστος εξ αυτών εν Αθήναις, διαρκούσης της ξένης κατοχής της Ελλάδος υπό των Γερμανικών και Ιταλικών στρατευμάτων, ήτοι ο μεν πρώτος εξ αυτών την 30 Απριλίου 1941. ο δεύτερος την 2-12-42 και ο τρίτος την 7-4-43 ανέλαβον τον σχηματισμόν κυβερνήσεως και την Προεδρίαν αυτής συγκαταθέσει των εχθρών της Πατρίδος και διετέλεσαν ούτω Πρω­θυπουργός ο μεν Γ. Τσολάκογλου από 30-4 41 μέχρι 1-12-42, ο Κ. Λογοθετόπουλος από 2-12-42 μέχρι 7-4-43 και I. Ράλλης από 7-4-43 μέχρι 12-10-44, εν τη ασκήσει δε του λειτουργήματος τούτου διηυκόλυναν τον εχθρόν α) ό Γ. Τσολάκογλου διότι κτλ. β) ο Κ. Λογοθετόπουλος διότι 1) κατά παράβασιν των άρθρων 48 και 49 της συμβάσεως της Χάγης εχορήγησεν εις τους Γερμανούς και Ιταλούς και δη από του Δεκεμβρίου 1942 — Απριλίου 1943 ποσόν δραχμών όπερ αναγόμενον εις λίρας χρυσάς Αγγλίας ανέρχεται τουλάχιστον εις 630.000 τοιαύτας, 2) διότι διηυκόλυνε τον εχθρόν δια της υπογραφής των νομοθετικών διαταγμάτων α) 33,136 και 373/1941, δι’ ων καθορίζονται ποιναί φυλακίσεως, εκτοπίσεως και εκπτώσεως κατά των επικρινόντων πολιτών τας πράξεις των στρατευμάτων κατοχής και εκδηλουμένων εν σχέσει προς τον διεξαγόμενον πόλεμον και β) 427 του 1941, δι’ ου καθορίζονται ποιναί αποστρατείας και απολύσεως στρατιωτικών, στε­ρήσεως συντάξεων δημοσίων υπαλλήλων, δημεύσεως των περιουσιών τούτων και των ιδιωτών και εκτοπίσεως των μελών των οικογενειών απάντων, εφ’ όσον άνευ νομίμου αδείας ήθελον αναχωρήσει εις το εξωτερικόν και εις χώ­ρας εμπολέμου καταστάσεως προς τον άξονα».

…………………………………………………………………………….

Κηρύσσει ε ν ό χ ο υ ς

τους 1) Γ. Τσολάκογλου 2) Κ. Λογοθετόπουλον 3) κτλ. του ότι εν Αθήναις και κατά τας κατωτέρω αναφερομένας χρονολογίας καθ’ ας οι μεν πρώτοι ήσαν Πρωθυπουργοί οι δε λοιποί Υπουργοί και διακεκριμμένως έκαστος τούτων εγένετο συνειδητόν όργανον του εχθρού προς διάδοσιν της προπαγάνδας του, εξαίρων το έργον του κατακτητού και προκαλών την ηττοπάθειαν παρά τω Ελληνικώ λαώ και την περιφρόνησιν του Εθνικού και συμμα­χικού αγώνος.

Ο Κ. Λογοθετόπουλος α) δι’ εκφωνηθέντος επικη­δείου λόγου του προς τα εκ βομβαρδισμών θύματα του Πειραιώς, δημοσιευθέντος εις το από 16-6-42 φύλλον της εφημερίδος «Ελεύθερον Βήμα» β) δια λόγου του εκφωνη­θέντος προς συγκέντρωσιν εργατών και δημοσιευθέντος εις το από 22-1-43 φύλλον της ιδίας εφημερίδος και γ) δια ραδιοφωνικού λόγου του, δημοσιευθέντος εις το από 25-2-43 φύλλον της αυτής εφημερίδος».

Διά ταύτα:

Καταδικάζει τους κηρυχθέντας ενόχους κατηγορουμέ νους : . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 2) τον Κ. Λογοθετόπουλον.

α) δια την πράξιν της αναλήψεως της Προεδρίας της Κυβερνήσεως εις ισόβια δεσμά και στέρησιν των εν τοις άρθροις 21 · 23 – 24 του ποιν. Νόμου δικαιωμάτων και πλεονεκτημάτων, β) δια την πράξιν της διευκολύνσεως του έργου της κατοχής, ως αντιπρόεδρος της Κυβερνήσεως εις πρόσκαιρα δεσμά 10 ετών και στέρησιν των εν τοις άρθροις 21-23-24 του Π. Ν. δικαιωμάτων και πλεονεκτημά­των, γ) δια την πράξιν της προπαγάνδας εις πρόσκαιρα δεσμά 10 ετών και στέρησιν των εν τοις αυτοίς άρθροις δικαιωμάτων και πλεονεκτημάτων.

Συγχωνεύει τας ποινάς των λοιπών πράξεων εις την της πρώτης των ισοβίων δεσμών και στερήσεως των εν τοις άρθροις 21-23-24 του Π. Ν. δικαιωμάτων και πλεονεκτημάτων».