H Τζιλ Ντάντο (Jill Dando) ήταν Αγγλίδα δημοσιογράφος, τηλεοπτική παρουσιάστρια και παρουσιάστρια ειδήσεων, η οποία το 1997 ανακηρύχθηκε από το BBC ως «Προσωπικότητα της Χρονιάς». Τη στιγμή του θανάτου της, ήταν παρουσιάστρια της εκπομπής του BBC, “Crimewatch”.
Το πρωί της 26ης Απριλίου 1999, η 37χρονη Dando αναχώρησε από το σπίτι του αρραβωνιαστικού της, γυναικολόγου Alan Farthing στο Chiswick. Επέστρεψε μόνη της οδικώς στο σπίτι που κατείχε στο Φούλαμ. Κατοικούσε σ’αυτό το σπίτι, αλλά τον Απρίλιο του 1999 βρισκόταν σε διαδικασία πώλησής του και δεν το επισκεπτόταν συχνά.
Καθώς η Dando (φωτό) έφτασε στην εξώπορτα, περίπου στις 11:32, πυροβολήθηκε μια φορά στο κεφάλι. Η σορός της ανακαλύφθηκε περίπου 14 λεπτά αργότερα από τη γειτόνισσα Helen Doble. Η αστυνομία κλήθηκε στις 11:47.
Η ιατροδικαστική έρευνα έδειξε ότι η Dando είχε βληθεί από μια σφαίρα ημιαυτόματου πιστολιού διαμέτρου 9 χιλιοστών, με την κάννη του όπλου να πιέζει το κεφάλι της τη στιγμή του πυροβολισμού.
Η εγκληματολογική έρευνα του κάλυκα και της σφαίρας που περισυνελέγησαν από τον τόπο του εγκλήματος κατέδειξε ότι το όπλο που χρησιμοποιήθηκε ήταν μετατροπή όπλου-ρεπλίκα ή παροπλισμένου. Υποστηρίχθηκε ότι ένας επαγγελματίας δολοφόνος δεν θα χρησιμοποιούσε ένα τέτοιο όπλο χαμηλής ποιότητας.
Η αστυνομία υποστήριζε την ιδέα ότι η δολοφονία διαπράχθηκε από κάποιον τρελό ο οποίος βρήκε την τυχαία ευκαιρία να δράσει. Αυτό το υποτιθέμενο προφίλ του δράστη τους οδήγησε να εστιαστούν στον Barry George.
Η σύλληψη, η καταδίκη και η αθώωση του Barry George
Ο Barry George ζούσε περίπου μισό μίλι από το σπίτι της Ντάντο. Είχε ιστορικό παρακολούθησης γυναικών, σεξουαλικών επιθέσεων και υιοθετούσε διάφορες ταυτότητες (ΥΓ.1). Ο George τέθηκε υπό παρακολούθηση, συνελήφθη στις 25 Μαΐου και του απαγγέλθηκε η κατηγορία για τον φόνο της Ντάντο στις 28 Μαΐου.
Ο George (φωτό) δικάστηκε στο Old Bailey και τον Ιούλιο του 2001 καταδικάστηκε σε ισόβια κάθειρξη. Η δημοσιότητα που είχε λάβει η υπόθεση ήταν τεράστια, γι’αυτό και ήταν αναμενόμενη η καταδίκη του παρά την ισχνά στοιχεία σε βάρος του.
Το μόνο στοιχείο εναντίον του George ήταν ένα απειροελάχιστο υπόλειμμα πυρίτιδας στο παλτό του, το οποίο εντοπίστηκε ένα χρόνο μετά την δολοφονία. Αυτό θα μπορούσε να είναι αποτέλεσμα επιμόλυνσης του παλτού όταν τοποθετήθηκε σε ένα μανεκέν για να φωτογραφηθεί ως στοιχείο της αστυνομίας.
Η αστυνομία δεν βρήκε στοιχεία που να αποδεικνύουν ότι κατείχε όπλα ή πυρομαχικά τα τελευταία 15 χρόνια. Δεν είχε ούτε εξειδίκευση στα όπλα, ούτε πόρους για να τα τροποποιήσει. Δεν είχε αυτοκίνητο, ούτε χρήματα.
Δεν βρέθηκαν στοιχεία στο διαμέρισμά του. Αξιοσημείωτο είναι ότι η αστυνομία δεν εντόπισε υπολείμματα εκρηκτικών, παρόλο που υποτίθεται πήγε εκεί κατ’ευθείαν μετά την δολοφονία.
Οι δύο ομάδες αξιωματικών, 50 άτομα συνολικά, που παρακολούθησαν τις κινήσεις του για περισσότερο από 3 εβδομάδες πριν την σύλληψή του, δεν βρήκαν αποδείξεις που να τους βοηθήσουν στην υπόθεση.
Διατάχθηκε επανάληψη της δίκης, η οποία άρχισε στις 9 Ιουνίου 2008. Οι δύο μόνο αυτόπτες μάρτυρες, γείτονες της Ντάντο, απέτυχαν να αναγνωρίσουν τον George ανάμεσα σε άλλους υπόπτους. Την 1η Αυγούστου 2008, ο George αθωώθηκε.
Γιατί (πιθανότατα) το έκαναν Σέρβοι παραστρατιωτικοί;
Η δολοφονία, την Δευτέρα 26 Απριλίου 1999, φέρει όλα τα σημάδια μιας αδίστακτης και καλά σχεδιασμένης επιχείρησης. Μόλις, τρεις μέρες νωρίτερα, Βρετανικά και Αμερικανικά αεροσκάφη βομβάρδισαν το κτίριο της Σέρβικης Ραδιοτηλεόρασης στο Βελιγράδι (φωτό), σκοτώνοντας 16 υπαλλήλους σε μια επίθεση που ο Τόνι Μπλερ χαρακτήρισε «απολύτως δικαιολογημένη».
Στις 6.25 μ.μ. της 6ης Απριλίου, η Επείγουσα Επιτροπή Καταστροφών (Disasters Emergency Committee) μετέδωσε μια Έκκληση για την Κρίση στο Κοσσυφοπέδιο μέσω των Βρετανικών τηλεοπτικών καναλιών εθνικής εμβέλειας. Η έκκληση του BBC έγινε από την Τζιλ Ντάντο. Περισσότερο από 1 εκατομμύριο λίρες συγκεντρώθηκαν κατά τις πρώτες 24 ώρες.
Όχι πολύ καιρό αργότερα, υπήρχαν εικασίες ότι τα δύο γεγονότα συνδέονταν και ότι η Ντάντο είχε σκοτωθεί ως αντίποινα για το βομβαρδισμό Σέρβων δημοσιογράφων από το NATO.
Η θεωρία αυτή ήταν ένα από τα βασικά στοιχεία υπεράσπισης του George. Ο συνήγορος υπεράσπισης, Michael Mansfield, είπε στους ενόρκους: «Ο τηλεοπτικός σταθμός που ανήκε και διοικείτο από την οικογένεια Μιλόσεβιτς, είχε στοχοποιηθεί εσκεμμένα από το ΝΑΤΟ, με τη χρήση πυραύλου cruise, επειδή θεωρήθηκε ο κύριος προμηθευτής της Σερβικής κρατικής προπαγάνδας.
Η Τζιλ Ντάντο, εκείνη την στιγμή ήταν ένα από τα πρόσωπα, αν όχι το πρόσωπο του BBC. Εν συντομία, ήταν η προσωποποίηση και η ενσάρκωση του BBC».
Η μητροπολιτική αστυνομία τελικά απέκλεισε από την έρευνά της το ενδεχόμενο να ευθύνονται Σέρβοι, εν μέρει επειδή τρεις μέρες (η περίοδος μεταξύ του βομβαρδισμού και της δολοφονίας της Ντάντο) δεν ήταν αρκετός χρόνος για να σχεδιαστεί και να υλοποιηθεί μια τόσο υψηλού επιπέδου δολοφονία εκδίκησης.
Σε αυτό το σημείο, είχαν αναμφισβήτητα δίκιο: ο φόνος σίγουρα δεν είχε σχεδιαστεί και εκτελεστεί σε μόλις τρεις ημέρες. Αλλά η αστυνομία δεν εξέτασε τη θεωρία σ’ένα ευρύτερο πλαίσιο ή να θεωρήσει σοβαρά ότι θα μπορούσε να είχε σχεδιαστεί βδομάδες νωρίτερα.
Ας δούμε όμως πώς έγινε η δολοφονία: Καθώς η Ντάντο (φώτο) επρόκειτο να βάλει τα κλειδιά στην κλειδαριά για ν’ ανοίξει την εξώπορτα του σπιτιού της στο Φούλαμ, στο νοτιοδυτικό Λονδίνο, κάποιος την άρπαξε από πίσω. (Ο μακαρίτης Iain West, ο τότε κορυφαίος παθολόγος της Βρετανίας, εντόπισε μια πρόσφατη μελανιά στον δεξί πήχη της).
Με το δεξί του χέρι, ο δράστης την κράτησε και την ανάγκασε να πέσει στο έδαφος, έτσι ώστε το πρόσωπό της σχεδόν άγγιξε το πλακόστρωτο σκαλί της βεράντας. Στη συνέχεια, με το αριστερό του χέρι, πυροβόλησε μία φορά στον αριστερό της κρόταφο, σκοτώνοντάς την ακαριαία.
Ήταν πολύ κοντά στις 11.30 πμ. Η σφαίρα εισήλθε στο κεφάλι ακριβώς πάνω από το αυτί της, παράλληλα με το έδαφος, και βγήκε την δεξιά πλευρά του κεφαλιού της και κατέληξε στην πόρτα αφήνοντας ένα σημάδι 22 εκατοστά πάνω από το κατώφλι.
Για τον δολοφόνο, υπήρχαν τρία πλεονεκτήματα σε μια τόσο κλινική δολοφονία με μία σφαίρα: Το πρώτο ήταν η σιωπή. Τα αέρια που διαφεύγουν από το όπλο όταν αυτό πυροβολεί, τα οποία συνήθως ακούγονται, αυτή την φορά εξερράγησαν μέσα στο κεφάλι, οπότε στην ουσία δεν υπήρχε καθόλου θόρυβος.
Ο Richard Hughes, γείτονας της Ντάντο, εργαζόταν στο μπροστινό μέρος του σπιτιού και άκουσε μια σύντομη, ξαφνική κραυγή, όχι όμως πυροβολισμό.
Το δεύτερο ήταν ότι μ’αυτό τον τρόπο ο επιτιθέμενος δεν θα γέμιζε με σάρκα και αίμα. Το τρίτο ήταν η ταχύτητα. Ο Hughes υπολόγισε ένα διάστημα μόλις 30 δευτερολέπτων μεταξύ της στιγμής που άκουσε την Ντάντο (φωτό) να βγαίνει από το αυτοκίνητό της και τον δολοφόνο να κλείνει πίσω του το μάνταλο της πόρτας, αφού ολοκλήρωσε τη δουλειά του. Η αστυνομία εκτιμά ότι συνέβη ακόμα γρηγορότερα.
Στη δίκη, ο Mansfield ρώτησε τον εμπειρογνώμονα βαλλιστικής της υπεράσπισης, Ταγματάρχη Freddy Mead, για την άποψή του για τον πυροβολισμό. «Είναι δύσκολο», απάντησε, «να φανταστεί κανείς πώς θα μπορούσε να γίνει καλύτερα».
Στις 11 Απριλίου, ο Slavko Curuvija ιδιοκτήτης και συντάκτης της ανεξάρτητης εφημερίδας Dnevni Telegraf, ο οποίος επέκρινε σφοδρά τον Μιλόσεβιτς και την κυβέρνησή του, σκοτώθηκε από πυροβολισμό έξω από το σπίτι του στο κεντρικό Βελιγράδι.
Και τα δύο θύματα ήταν δημοσιογράφοι υψηλού επιπέδου που είχαν αναστατώσει το Σερβικό καθεστώς. Και οι δύο επέστρεφαν στο σπίτι όταν τους πλησίασαν από πίσω, τους ανάγκασαν να πέσουν στο έδαφος και τους πυροβόλησαν στο κεφάλι από κοντινή απόσταση.
Επιπλέον, και οι δύο δολοφονίες ήταν σήμα-κατατεθέν επαγγελματιών δολοφονιών, με τα δύο θύματα να πεθαίνουν ακαριαία και η επίθεση να ολοκληρώνεται μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα.
Η Ντάντο σκοτώθηκε στις 26 Απριλίου. Στις 11.09 το επόμενο πρωί, κάποιος κάλεσε στα κεντρικά της τηλεόρασης του BBC και δήλωσε: «Χθες σας κάλεσα για να σας πω να προσθέσετε μερικούς αριθμούς στον κατάλογό σας.
Επειδή η κυβέρνησή σας, και ειδικά ο πρωθυπουργός σας Μπλερ, δολοφονεί, έσφαξε 17 (σ.σ: στην πραγματικότητα ήταν 16) αθώους νέους ανθρώπους. Αυτός σφάζει, σφάζουμε και εμείς. Τον πρώτο τον είχατε χθες, ο επόμενος θα είναι ο Tony Hall (διευθύνων σύμβουλος του BBC News, και ο άνθρωπος που είχε την τελική ευθύνη για την κάλυψη της σύγκρουσης στο Κοσσυφοπέδιο)».
Υπήρχαν δύο κλήσεις προς το τηλεφωνικό κέντρο στο Λονδίνο και μία στο BBC στο Μπέλφαστ. Η φωνή ήταν τραχιά, με κεντρο-ευρωπαϊκή προφορά. Ο καλών όχι μόνο έδειξε ότι υπήρχε Σερβική σχέση με την δολοφονία της Ντάντο (φωτό), αλλά απείλησε και τη ζωή του αφεντικού της Ντάντο, Hall.
«Για περίπου έξι εβδομάδες, ως οικογένεια ζούσαμε μια πολύ αναστατωμένη ζωή, με όλο τον εξοπλισμό ασφαλείας, τους κοριούς και τις κάμερες», δήλωσε ο Hall.
«Η Αστυνομία της Κοιλάδας του Τάμεση (Thames Valley) ήταν πραγματικά καλή. Δεν το έψαξα ποτέ μέχρι τέλους για το αν ήταν απλά μια φάρσα ή αν ήταν κάποιος με κάποιες πραγματικές διασυνδέσεις».
Υπήρξαν επίσης δύο κλήσεις στην Daily Mirror: ένας ανώνυμος κάλεσε και ανέφερε ότι δύο άνδρες είχαν εμπλακεί στη δολοφονία, είχαν χρησιμοποιήσει ένα όχημα και είχαν συναντηθεί στην Λεωφόρο Bishop, κοντά στην Λεωφόρο Gowan.
Εν τω μεταξύ, αναφέρθηκε ότι οι συνήθως αξιόπιστες Ισραηλινές υπηρεσίες πληροφοριών προειδοποίησαν το ΝΑΤΟ ότι διμελής Σέρβικη ομάδα «εκτελεστών» έχει σταλεί για να επιτεθεί σε «ευκαιριακούς στόχους».
Τον Σεπτέμβριο του 1999, η ομάδα που ερευνούσε την δολοφονία της Ντάντο, έλαβε μια αναφορά από την Εθνική Υπηρεσία Ποινικών Πληροφοριών (National Criminal Intelligence Service). Η NCIS δημιουργήθηκε το 1992 για να συλλέξει και να αναλύσει ποινικές πληροφορίες και να αποτελέσει σύνδεσμο της Ιντερπόλ.
Η αναφορά της, η οποία χαρακτηρίστηκε «χαμηλού επιπέδου» και βασιζόταν σε πληροφορίες ανώνυμου πληροφοριοδότη, κατονόμαζε τον ίδιο τον Αρκάν (ΥΓ.2 -φωτό), ότι βρισκόταν πίσω από τη δολοφονία της Ντάντο.
Περιείχε πληροφορίες σχετικά με τον τρόπο με τον οποίο ο δολοφόνος έφτασε στο Ηνωμένο Βασίλειο και τις χώρες μέσω των οποίων είχε ταξιδέψει. Ωστόσο, δεδομένου του όγκου των πληροφοριών που είχαν ήδη συγκεντρωθεί – και το γεγονός ότι αυτή ήταν μια θεωρία που η αστυνομία είχε ήδη απορρίψει – η έρευνα δεν την πήρε στα σοβαρά.
Είναι κατανοητό ότι ένας οπλουργός είχε ετοιμάσει όπλο, σφαίρα και κάλυκα για τη συγκεκριμένη δουλειά. Ένα λειόκαννο όπλο για δολοφονία με έναν πυροβολισμό μπορεί να χωρέσει μέσα σε ένα κινητό τηλέφωνο.
Το φθινόπωρο του 2000, ένα τέτοιο όπλο, κρυμμένο σε κινητό τηλέφωνο, εντοπίστηκε από τη Γερμανική αστυνομία στην κατοχή ενός Γιουγκοσλάβου εμπόρου όπλων κοντά στα Ελβετικά σύνορα.
Ο γείτονας της Ντάντο, Richard Hughes, πίστευε ότι ο δολοφόνος κρατούσε κινητό τηλέφωνο. Ωστόσο όλες οι κλήσεις κινητής τηλεφωνίας στην περιοχή αυτή, οι οποίες ερευνήθηκαν εξονυχιστικά από την αστυνομία, δεν απέδωσαν καρπούς.
Αν ο δολοφόνος ήταν πραγματικά ο Αρκάν (φωτό) ή κάποιος που ενεργούσε σύμφωνα με τις εντολές του, ίσως να μην το μάθουμε ποτέ. Στις 16 Ιανουαρίου 2000, ο Αρκάν έπεσε νεκρός από πυροβολισμούς στο φουαγιέ του ξενοδοχείου Intercontinental στο Βελιγράδι.
Πιστεύεται ευρέως ότι είχε ξεκινήσει μυστικές διαπραγματεύσεις με το δικαστήριο της Χάγης, με σκοπό να καταθέσει αποδείξεις εναντίον του Μιλόσεβιτς, του Μλάντιτς και του Κάρατζιτς.
Η Elaine Hutton και η Susan Bicknell από την Δράση για την Αναπηρία του Hammersmith και του Fulham (Hammersmith & Fulham Action for Disability) ειδοποίησαν την αστυνομία για τον George λόγω της παράξενης συμπεριφοράς και των προβλημάτων ψυχικής υγείας του όταν έφτασε στο Κέντρο λίγο μετά τη δολοφονία.
Ωστόσο, χωρίς να το γνωρίζουν, η χρονική στιγμή που δήλωσαν ως άφιξή του (περίπου στις 11.50 π.μ., 20 λεπτά μετά την δολοφονία) του παρείχε άλλοθι. Ο George θα χρειαζόταν τουλάχιστον 30 λεπτά για να πάει σπίτι, ν’ αλλάξει ρούχα και στη συνέχεια να περπατήσει μέχρι το Κέντρο.
ΥΓ.1: Είχε υποδυθεί τον αστυνομικό, είχε δηλώσει (ακόμα και στο δικαστήριο!) ότι τ’ όνομά του είναι Paul Gadd, που είναι το πραγματικό όνομα του glam rock τραγουδιστή, Gary Glitter. Συνέχισε να δηλώνει ότι ονομάζεται Paul Gadd και ότι εργάζεται ως τραγουδιστής στο συγκρότημα Xanadu και ως session μουσικός στους Electric Light Orchestra.
Αργότερα υιοθέτησε την ταυτότητα του ξαδέλφου του τραγουδιστή των Electric Light Orchestra, Jeff Lynne και δημιούργησε μια ανύπαρκτη εταιρεία που ονομαζόταν Xanadu Constructional and Mechanical Engineers.
Μετά υιοθέτησε την ταυτότητα του μέλους των Ειδικών Δυνάμεων (SAS), Tom Palmer που ήταν ένας από τους στρατιώτες που τερμάτισαν την ομηρία στην Ιρανική Πρεσβεία στο Λονδίνο το 1980.
Στις 10 Ιανουαρίου 1983,όπως αποκαλύφθηκε μετά τη σύλληψή του για τη δολοφονία της Ντάντο, ο George (φωτό) είχε βρεθεί στην αυλή του Παλατιού του Kensington, τότε τόπο κατοικίας του πρίγκηπα Καρόλου και της Νταϊάνας, πριγκίπισσας της Ουαλίας.
Εντοπίστηκε κρυμμένος στο έδαφος φορώντας κουκούλα του σκι (μπαλακλάβα) και κατείχε σκοινί μήκους 15 μέτρων, ένα κυνηγετικό μαχαίρι μήκους 12 ιντσών και ένα ποίημα που είχε γράψει για τον πρίγκηπα Κάρολο.
Μετά τον θάνατο του Freddie Mercury, ο George υιοθέτησε το όνομα Barry Bulsara (το πραγματικό επώνυμο του Mercury) και ισχυριζόταν ότι είναι ξάδελφος του τραγουδιστή.
ΥΓ.2: Από τις αρχές της δεκαετίας του 1990, ο Μιλόσεβιτς ακολούθησε τ’ όνειρό του να χτίσει μια Μεγάλη Σερβία πάνω τα ερείπια της παλαιάς Γιουγκοσλαβικής Ομοσπονδίας. Για να το πραγματοποιήσει αυτό, χρησιμοποίησε τα ταλέντα, τα οποία πράγματι είχαν, άτομα σαν τον Ζέλικο Ραζνάτοβιτς, του πολέμαρχου που ήταν γνωστός ως «Αρκάν».
Ο Αρκάν, γεννημένος στο Μαυροβούνιο το 1953, στρατολογήθηκε από τη Γιουγκοσλαβική μυστική υπηρεσία και έγινε ο καλύτερος δολοφόνος εξόριστων εχθρών του καθεστώτος. Μέχρι το 1990, υπήρχαν εντάλματα για την σύλληψή του, που αφορούσαν μια σειρά ληστειών τραπεζών και δολοφονιών, στο Βέλγιο, την Ολλανδία, την Ιταλία, τη Γερμανία, τη Σουηδία και την Ελβετία.
Αλλά με την άφθονη προμήθεια πλαστών διαβατηρίων, συνέχιζε να κινείται με ευκολία ανάμεσα στα διεθνή σύνορα. Τον Οκτώβριο του 1990, ίδρυσε τη δική του παραστρατιωτική οργάνωση, την Σερβική Φρουρά Εθελοντών, γνωστή ως Τίγρεις, που γρήγορα καθιερώθηκαν ως αποτελεσματικοί δολοφόνοι και ευθύνονται για σφαγές στην Κροατία και τη Βοσνία, κατά την διάρκεια των εμφυλίων πολέμων το 1991-95. Ο Αρκάν (φωτό), απολαμβάνοντας την πλήρη υποστήριξη του Μιλόσεβιτς, πίστευε ότι βρίσκεται πάνω από το νόμο.
Τελικά, τον Σεπτέμβριο του 1997, ο Αρκάν κατηγορήθηκε από το διεθνές δικαστήριο της Χάγης για εγκλήματα πολέμου. Σε συνέντευξη με τον Μπόρις Τζόνσον για την Daily Telegraph, δήλωσε: «Δεν δίνω δεκάρα… Δεν αναγνωρίζω αυτό το δικαστήριο».
Ταυτόχρονα, έκανε ξεκάθαρη την άποψή του για τη Σερβική εθνικότητά του: «Είμαστε πολεμιστές μες το αίμα μας… υπερασπιζόμαστε τη χώρα μας… όποιος είναι έξω, θα τον σκοτώσουμε».
thetruth.gr
