Πώς να μην την ερωτευτείς; Μια πόλη που σφύζει από ζωή όλο το εικοσιτετράωρο. Με τον Βαρδάρη της, με τον Θερμαϊκό της, με τη νέα παραλία της που ομορφαίνει, με τον λευκό της Πύργο, που παλαιότερα λεγόταν «κόκκινος» μιας και ήταν βουτηγμένος στο αίμα. Με τα ηλιοβασιλέματα της, τους ξαφνικούς βαρδάρηδες.
Θεσσαλονίκη, η τελειότερη φοιτητούπολη. «Η πόλη που δεν κοιμάται ποτέ», η πόλη που είναι τα πάντα γιατί έχει τα πάντα. Ο πεζόδρομος της Ικτίνου με τις κουλτουριάρικες καφετέριες, η Ροτόντα με τα φοιτητικά κρασάδικα, η καμάρα για τους βιαστικούς που θέλουν καφέ στο χέρι. Τα μπαράκια της παραλιακής, τα όμορφα γραφικά στενά της Άνω Πόλης. Τα κάστρα για ρομαντικά ραντεβού με θέα όλη την πόλη, ο πύργος του ΟΤΕ για καφέδες με θέα το επιβλητικό δημαρχείο και το Θερμαϊκό. Η μπυραρία στο λευκό Πύργο με την γκαρσόνα- καουμπόισσα που σας πληροφορεί για τα αμέτρητα είδη μπύρας.
Το «Λα Ρόζα» και το «Χαμπανίτα» για τους λάτρεις των λάτιν και σάλσα χορών. Μια βόλτα απ’ έξω θα σας πείσει να μυηθείτε και εσείς στον μαγικό κόσμο της καυτής μπατσάτα και του τσα τσα τσα. Μεγάλα κλαμπ τύπου Vogue και W για τα πιο μοντέρνα γούστα, καθώς και ελληνάδικα κατά μήκος της παραλιακής. Τα τσιπουράδικα στην πλατεία Άθωνος, τα ταβερνάκια του μπιτ μπαζαρ.
Τα ωραία της Θεσσαλονίκης, της μεγάλης φτωχομάνας που ωστόσο ξέρει που να «θρέψει» τα παιδιά της. Αγγελάκη, Ναβαρίνου και Kαμάρα μέχρι να νυχτώσει και να κατευθυνθείς προς τα λαδάδικα για μεζέδες και ύστερα να ανηφορίσεις προς την Βαλαωρίτου για πιο ροκ καταστάσεις. Οι φίλοι της τζαζ συγκεντρώνονται, αφού εδώ το κλίμα σηκώνει… μπύρα φυσικά.
Μέρα νύχτα έξω μέχρι να νιώσεις τι πάει να πει ότι «τα λεφτά φεύγουν σαν ατμός «. Τότε θα ανακαλύψεις την μαγεία του να μαζεύεσαι σε σπίτια συμφοιτητών. Εκεί, πάνω στα μεθύσια από ρετσίνες και μπύρες μαθαίνεις τους γύρω σου, τους κάνεις καθημερινότητα σου, εκεί ξεμένεις τις κρύες νύχτες του χειμώνα -και στις αφόρητες ζέστες… Κάπου εκεί πολύ πιθανόν και να καψουρευτείς κανέναν συμφοιτητή ή και κανέναν γνωστό γνωστού σου. Τότε γίνεται ακόμα καλύτερο..
Γιατί την υπεραγαπώ;
Ας το δούμε αντικειμενικά… Πού αλλού θα βρεις όλα τα είδη διασκέδασης, όλες τις υπέροχες γεύσεις σε συνδυασμό με άπλετη ομορφιά; Όχι που είμαι γέννημα θρέμμα Σαλονικιά, αλλά σαν τη Θεσσαλονίκη δεν έχει. Λατρεύω τη θέα από τα κάθετα στενά της Τσιμισκή απ΄όπου ανοίγει το μάτι σου προς τη θάλασσα που τη βλέπεις να λαμπυρίζει και συμπεραίνεις πως είσαι μέρος μιας πόλης- παραμυθιού.
Δεν χρειάζεται να κάνεις την εγγραφή σου στη σχολή ή να πάρεις το βιβλιάριο σπουδών σου για να έχεις επίσημα τον τίτλο του «φοιτητή». Αρκεί να καταλάβεις ότι στη φοιτητική ζωή δεν υπάρχουν ρολόγια, δεν υπάρχουν «πρέπει και μη»…υπάρχουν μόνο ραντεβού στην Καμάρα, γέλια και…μακαρόνια. Τα τελευταία, θέλοντας και μη θα τα φας και θα πεις και ένα τραγούδι (τώρα, ποιο θα είναι αυτό, είναι δική σου επιλογή). Ακόμα μπροστά στην οθόνη κάθεσαι; Κάνε μία βόλτα στο κέντρο της πόλης και ανακάλυψε τα στέκια της μεγάλης φοιτητούπολης.
Parallaximag.gr
Ουτε μπεκρης ειμαι, ουτε ο Μπουτάρης ειμαι, ουτε κοπροσκυλο ειμαι. Δυστυχώς, κανέναν απο αυτούς τους «ευγενικους» χαρακτηρισμούς δεν μπορω να υποστήριξω. Λίγος εκλεπτυσμος να υπήρχε,δεν θα ηταν κακό.
Ζω στην πολη μου, σπουδαζω στην πολη μου, δεν επιβάρυνω τους γονείς μου ουτε με ενοίκια ουτε με προσωπικά έξοδα. Δουλεύω και δεν «τρώω τα λεφτα του μπαμπάκα μου».
Υπαρχουν άνθρωποι αισιόδοξοι, ρομαντικοι, που πατούν στη γη και στα σύννεφα, ταυτοχρονα, ειναι ρεαλιστές και αισιόδοξοι. Ο άνθρωπος θελει να βλέπει γύρω του λιγο χρώμα γιατι οι δύσκολες οικονομικές συνθήκες και η πολιτική πορεία της χώρας τον απογοητεύουν. Απο κάπου πρεπει να πιαστεί και να ελπίσει.
Τα ονειρα κάποτε εκπληρωνονται, αρκει αν το πιστεύουμε.
Η αρθρογράφος του parallaximagazine, απο όπου και προέρχεται το πρωτότυπο κείμενο,
Στεφανία Φίσκα
Και τα ξημερώματα γυρνάς σπίτι με ένα μαχαίρι στην πλάτη απο Αλβανό ή Ρουμάνο.
Ωραία…..
καλα..παρτε μια καμερα και γυριστε την θεσσαλονικη και υστερα να δουμε..ο μπουταρης τα εγραψε αυτα;;αφου ειχε πιει μια καβα;
Άσε ρε χαραμοφάη. Κάτσε και σπούδασε και τέλειωνε μη τρως τα λεφτά του πατέρα σου που θα πεις ότι δεν θα έχεις ρολόι. ΚΟΠΡΟΣΚΥΛΟ!!!
Ή το κειμενο ειναι γραμμενο 20 χρονια πριν ή αυτος ο φοιτητης εχει στο τρολαρισμα αριστα.