Ο … ταλαντούχος ποδοσφαιριστής
Ο Κάρλος Ενρίκιε Ραπόζο γεννήθηκε στις 2 Απριλίου 1963 στο Ρίο Πάρδο της Βραζιλίας. Όπως πολλά παιδιά της ηλικίας του, θαύμαζε την αγαπημένη του «σελεσάο» και είχε ένα μοναδικό όνειρο. Να γίνει τρομερός ποδοσφαιριστής.Ο Κάιζερ δεν ήθελε να παίζει ποδόσφαιρο, αλλά να ζει σαν τους ποδοσφαιριστές, μέσα στην πολυτέλεια και την αναγνώριση. Όπως ο ίδιος δήλωσε αργότερα για τη σχέση του με το άθλημα: Ηθελα να είμαι ανάμεσα σε άλλους παίχτες, αλλά δεν ήθελα να παίζω ποδόσφαιρο. Δεν είναι δικό μου πρόβλημα που οι άλλοι με έβλεπαν σαν καλό παίχτη. Ούτε ο Χριστός δεν κατάφερε να τους ικανοποιήσει όλους. Γιατί να το κάνω εγώ; Με το ψευδώνυμο Κάιζερ, εξαιτίας της ομοιότητάς του με τον «Κάιζερ» του γερμανικού ποδοσφαίρου, Φρανς Μπεκενμπαόυερ, ξεκίνησε από την ομάδα της Μποταφόγκο, αλλά σύντομα κατάλαβε ότι δεν είχε το κατάλληλο ταλέντο για να γίνει επιτυχημένος παίχτης. Έτσι, βρήκε άλλο τρόπο για να τα καταφέρει.
Τραυματισμοί και μαύρη μαγεία
Ο μέγιστος χρόνος παραμονής του σε κάθε ομάδα ήταν ένας χρόνος. Η διαδικασία που ακολουθούσε κάθε φορά ήταν η ίδια. Μετά την υπογραφή συμβολαίου, ζητούσε από τον προπονητή της ομάδας να ακολουθήσει ατομική προπόνηση, καθώς η φυσική του κατάσταση δεν ήταν η καλύτερη. Ο Κάιζερ εκμεταλλευόταν την ευκαιρία και δεν έκανε τίποτα. Μετά τις πρώτες εβδομάδες, συμμετείχε κανονικά στις προπονήσεις της ομάδας. Τότε προσποιούταν κάποιον μυικό τραυματισμό ή πλήρωνε νεαρούς παίχτες να τον τραυματίσουν ελαφρά. Έτσι δεν έπαιρνε μέρος ούτε στην υπόλοιπη προετοιμασία, αλλά ούτε και στα επίσημα παιχνίδια της ομάδας του. Καθώς δεν υπήρχε ο κατάλληλος τεχνικός εξοπλισμός εκείνη την εποχή για την εξακρίβωση κάποιου τραυματισμού, ο Κάιζερ συνέχισε να πληρώνεται χωρίς να παίζει.
Μάλιστα, όταν κάποια ομάδα ήθελε να λύσει το συμβόλαιό του, ο Κάιζερ κατέφευγε σε ένα φίλο του οδοντίατρο, ο οποίος υπέγραφε ιατρική γνωμάτευση ότι όντως είχε τραυματιστεί! Ένας ποδοσφαιρικός σύλλογος εκνευρίστηκε τόσο πολύ με τους συνεχείς τραυματισμούς του Κάιζερ, που κάλεσε ειδικό μαύρης μαγείας. Ο Κάρλος τότε απάντησε ότι υπήρχαν κάποια πράγματα που ούτε η μαύρη μαγεία μπορούσε να θεραπεύσει! Ακολουθώντας τις συγκεκριμένες πρακτικές, ο Κάιζερ κατάφερνε να μένει για μερικούς μήνες σε κάθε ομάδα, χωρίς να προπονείται και χωρίς ποτέ να αποκαλυφθεί το καλοστημένο ψέμα του.
Τα κινητά τηλέφωνα και η αποβολή
Το σχέδιο του Κάρλος πήγαινε πολύ καλά. Τα πρωινά είτε βρισκόταν στο κρεβάτι κάποιου φυσικοθεραπευτή ή ακολουθούσε πρόγραμμα αποθεραπείας και τα βράδια ξενυχτούσε σε κλαμπ, πλάι σε πανέμορφες κοπέλες. Δεν σταμάτησε στιγμή να πλέκει το εγκώμιό του σε δημοσιογράφους. Ένα άρθρο που γράφτηκε για εκείνον έλεγε πως εξαιτίας του τρομερού ταλέντου του, το Μεξικό του πρότεινε να αλλάξει υπηκοότητα ώστε να παίζει για την εθνική ομάδα της χώρας!
Για να βελτιώσει ακόμη περισσότερο την εικόνα του, στις αρχές της δεκαετίας του ΄90 κυκλοφορούσε με ένα κινητό τηλέφωνο και προσποιούνταν ότι μιλούσε στα Αγγλικά με μεγάλους ευρωπαϊκούς συλλόγους. Τα κινητά τηλέφωνα ήταν εξαιρετικά σπάνια και ακριβά, ενώ ελάχιστοι Βραζιλιάνοι γνώριζαν αγγλικά.
Ωστόσο, ένας από τους γιατρούς της ομάδας που έπαιζε, γνώριζε άπταιστα Αγγλικά και έπιασε στα «πράσα» τον Κάιζερ. Ο ποδοσφαιριστής όχι μόνο έλεγε ασυναρτησίες, αλλά χρησιμοποιούσε και ψεύτικο κινητό, παρόμοιο με αυτό που είχαν τα παιδιά για παιχνίδι! Ο Κάιζερ έφτασε πιο κοντά στο να αποκαλυφθεί η απατεωνιά του την εποχή που ήταν παίχτης της Μπάγνκου. Ο πρόεδρος της ομάδας, Κάστορ, συμπαθούσε και πίστευε πάρα πολύ στο ταλέντο του Κάρλος. Όταν η ομάδα βρέθηκε πίσω στο σκορ κατά δύο τέρματα, ο Κάστορ απαίτησε να μπει ο Κάρλος αλλαγή στο παιχνίδι. Τρομοκρατημένος, ο Κάιζερ σκέφτηκε το αδιανόητο. Μπλέχτηκε σε καυγά με τους φιλάθλους και αποβλήθηκε αμέσως. Μετά το τέλος του αγώνα διαιολογήθηκε στον Κάστορ, ότι άκουσε από μια μερίδα οπαδών υβριστικά σχόλια για την Μπάνγκου και θέλησε να υπερασπιστεί την τιμή της ομάδας του. Ο Κάστορ για την κίνηση αυτή ανανέωσε το συμβόλαιο του για μισό χρόνο ακόμη, αυξάνοντας ταυτόχρονα και τις μηνιαίες απολαβές του!
Στα 20 χρόνια της καριέρας του, δεν έπαιξε ούτε ένα λεπτό σε επίσημο αγώνα και δεν σκόραρε κανένα γκολ. Μπορεί να μην ήταν επαγγελματίας ποδοσφαιριστής, αλλά όλοι του οι συμπαίχτες τον μνημόνευαν για τον πρόσχαρο χαρακτήρα του. «Δημιουργούσε μια ευχάριστη και χαρούμενη ατμόσφαιρα», ανέφερε ο Αλεξάντρε Τόρες, «οι ιστορίες του περιείχαν όλα όσα ονειρευόταν κάθε παίχτης. Νομίζω ότι για αυτό ήταν και τόσο αγαπητός σε όλους». Σήμερα, ο Κάρλος Ενρίκε Ραπόζο είναι γυμναστής και συνεχίζει να διηγείται την ποδοσφαιρική του «απατεωνιά», όπου κι αν τον καλούν.
