Μια απλή φωτογραφία, που ίσως να μη χάζευες καν, προσφέρει μια δυνατή ιστορία.
Είναι μια ποδοσφαιρική ιστορία που δε γράφτηκε από τους «επώνυμους» πρωταγωνιστές αλλά από αυτούς που αφιερώνουν με ανιδιοτέλεια μέρος της ζωής τους.
Η αγάπη για την ομάδα και η δυνατή φιλία. Η χαρτοσακούλα και η σανίδα που είναι κάτι παραπάνω από δύο αντικείμενα.
Είναι μέρος μιας πραγματικά συγκινητικής ιστορίας.
Το προσκλητήριο μνήμης
Στις αρχές του Νοέμβρη του 2014, η Χάμαρμπι απεύθυνε κάλεσμα τους οπαδούς της για να βρεθούν για τελευταία φορά στο Σέντερσταντιον, την έδρα της ομάδας. Σκοπός ήταν να πάρει ο κάθε φίλαθλος ό,τι ήθελε από το δεύτερο «σπίτι» του γιατί θα ακολουθούσε η κατεδάφισή του.
Ο σύλλογος της Σουηδίας είχε αγωνιστεί σχεδόν για πέντε δεκαετίες στο Σέντερσταντιον και οι οπαδοί είχαν αφιερώσει ατελείωτες ώρες για την αγαπημένη τους ομάδα. Στο προσκλητήριο μνήμης της διοίκησης ανταποκρίθηκαν αρκετοί φίλαθλοι.
Βρέθηκαν για τελευταία φορά στο γήπεδό τους. Είχε προηγηθεί το κλείσιμο, λίγους μήνες νωρίτερα, στα μέσα του 2013. Εκεί θυμήθηκαν ωραίες και άσχημες στιγμές και ο καθένας πήρε ό,τι του άρεσε. Μια γλυκιά ανάμνηση. Μεταξύ των οπαδών κάθε ηλικίας, βρέθηκε και ένας που έδειχνε και ήταν μεγαλύτερος.
Το χορτάρι και η σανίδα
Στα χέρια του κρατούσε μια χαρτοσακούλα. Μέσα είχε τοποθετήσει ήδη ένα κομμάτι χόρτου από τον αγωνιστικό χώρο του Σέντερσταντιον. Πάλευε να βγάλει και μία σανίδα από τις κερκίδες.
Δυσκολευόταν και προσφέρθηκε ένας πιο νέος να τον βοηθήσει. Η σανίδα ήταν στα χέρια του ηλικιωμένου. Ο άντρας της φωτογραφίας, με τη σανίδα στο ένα χέρι και τη χαρτοσακούλα στην άλλη, ευχαρίστησε τον νεαρό που τον βοήθησε.
Τότε του εξήγησε πως δεν υποστηρίζουν την ίδια ομάδα καθώς ο ίδιος είναι οπαδός της ΑΙΚ Στοκχόλμης, της μισητής αντιπάλου της Χάμαρμπι. Βρέθηκε εκεί για τον φίλο του. Το χορτάρι αλλά και τη σανίδα που κάθονταν τόσα χρόνια οι φίλαθλοι θα κατέληγαν στην τελευταία κατοικία του φίλου του που δεν ήταν πια στη ζωή. Οταν ζούσε όμως, πέρασε πολλές ώρες στο Σέντερσταντιον…
forzajuve.gr
