Η εξομάλυνση των ελληνοαλβανικών σχέσεων φαίνεται ότι έχει προκαλέσει μεγάλο εκνευρισμό στην Άγκυρα, η οποία υποκινεί τα πλοκάμια της στην Αλβανία -όπως οι τσάμηδες– ενάντια στην κυβέρνηση του Έντι Ράμα, κατηγορώντας την για ενδοτισμό ως προς την ελληνική πλευρά. Το μεγαλύτερο άγχος της Τουρκίας οφείλεται στην επικείμενη συμφωνία Αθήνας-Τιράνων για την οριοθέτηση της ΑΟΖ.
Η οριοθέτηση της ΑΟΖ μεταξύ Ελλάδας και Αλβανίας ανοίγει το δρόμο για αντίστοιχες συμφωνίες με Ιταλία, Λιβύη και Αίγυπτο με αποτέλεσμα η Τουρκία -που διεκδικεί τμήμα της κυπριακής και ελληνικής ΑΟΖ στην ανατολική Μεσόγειο- να προσπαθεί να την εμποδίσει, ώστε να μην αποκτήσει η Ελλάδα ποτέ οριοθετημένη ΑΟΖ και έτσι να μην μπορέσει να εκμεταλλευτεί τα υποθαλάσσια κοιτάσματα υδρογονανθράκων της, εκκρεμότητα που εξυπηρετεί αποκλειστικά και μόνο την τουρκική αρπακτικότητα και πειρατεία.
Η κυβέρνηση Ράμα, που φαίνεται να έχει συνειδητοποιήσει ότι υπερτερεί για τα αλβανικά συμφέροντα μια ισχυρή συμμαχία με την Ελλάδα, που μεταξύ των άλλων οφελημάτων στρώνει και τον δρόμο προς την Ευρωπαϊκή Ένωση, προσπαθεί να απαγκιστρωθεί από τη σχέση εξαρτημένου προτεκτοράτου της Τουρκίας.
Πράγματι, ο αλβανικός λαός «δεμένος» στο τρελό τουρκικό νεο-οθωμανικό άρμα όχι μόνο δεν βλέπει προκοπή, αλλά η κατάστασή του συνεχώς επιδεινώνεται.
Αντίθετα, μια στενή συμμαχική σχέση με την Ελλάδα όχι μόνο «απεγκλωβίζει» την Αλβανία από τα αδιέξοδά της αλλά και την εντάσσει μεταξύ των πολιτισμένων εθνών της Δύσης, ώστε να πάψει αυτή η χώρα να καταρρέει καθημερινά εξαιτίας της νεο-οθωμανικής αφαίμαξης.
Δυστυχώς όμως για τον αλβανικό λαό, η Τουρκία έχει καταφέρει εδώ και πάρα πολλά χρόνια να στήσει τα δίκτυα της μέσα στη χώρα, όπως πληρωμένους δημοσιογράφους, ΜΜΕ και ιστοσελίδες, αλλά και να καθοδηγεί «ομάδες πίεσης» για να διαφυλάττει τα συμφέροντά της.
Μία από αυτές τις ομάδες πίεσης είναι και οι τσάμηδες, που η Τουρκία τους επιστρατεύει και τους χρησιμοποιεί σε μόνιμη βάση για να υπονομεύουν την ελληνοαλβανική προσέγγιση και να δηλητηριάζουν τις σχέσεις μεταξύ Αλβανών και Ελλήνων.
Έτσι οι τσάμηδες έχουν καταστεί μια πραγματική πέμπτη φάλαγγα εις βάρος των αλβανικών συμφερόντων και της προοπτικής της Αλβανίας για πρόοδο και Ευρώπη, που αναγκαστικά περνά μέσα από την Ελλάδα.
Διότι οι τσάμηδες με τον αδιέξοδο εθνικισμό τους δεν ζημιώνουν πουθενά την Ελλάδα, μόνο στην Αλβανία κάνουν κακό.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα του ρόλου των τσάμηδων είναι ότι δεν αγωνίζονται αποκλειστικά -όπως θα περίμενε κανείς- για τα δικά τους αιτήματα, αλλά υιοθετούν ολόκληρη την ανθελληνική προπαγάνδα, που καθοδηγείται από τουρκικά κέντρα και υπηρεσίες και θέτουν μια σειρά από ζητήματα, όπως η ΑΟΖ (τι αφορά τους τσάμηδες η ΑΟΖ;), τα νεκροταφεία των Ελλήνων στρατιωτών που έπεσαν στην Αλβανία, την αμφισβήτηση της ελληνικότητας των κατοίκων της Χειμάρρας.
Έτσι, ο σύλλογος «Τσαμουριά» καλεί με ανακοίνωσή του, που υπογράφει ο αντιπρόεδρός του Ντριτάν Σέικο, όλους τους Αλβανούς πολίτες να προσέλθουν σε διαδήλωση που οργανώνει το Σάββατο, 12.00 τοπική ώρα, στην πλατεία «Αντέμ Γιασάρι» επί της οδού «Durrësi» στα Τίρανα.
Το σημείο βρίσκεται στη μία από τις δύο εισόδους της οδού «Skenderbeu» η οποία διασχίζει το τετράγωνο όπου βρίσκονται οι περισσότερες πρεσβείες στα Τίρανα, μεταξύ των οποίων και η Ελληνική.
Οι Αλβανοί, αναφέρει η ανακοίνωση, πρέπει να διαμαρτυρηθούν για θέματα όπως το «τσάμικο», αλλά και άλλα άσχετα με αυτό, που εξυπηρετούν την ατζέντα της Τουρκίας, όπως η Συμφωνία για τις θαλάσσιες ζώνες, δηλαδή η Συμφωνία για την ΑΟΖ.
Τι τους νοιάζει τους τσάμηδες η ΑΟΖ; Μήπως είναι… ψάρια της; Η απάντηση αυτονόητη: Την Τουρκία «καίει» να μην συμφωνήσουν Αθήνα και Τίρανα ΑΟΖ.
Γιατί η Τουρκία δεν θα επιτρέψει σε κανένα λαό να κάνει προκοπή στην περιοχή. Μόνο εκείνη θέλει να ωφελείται και όλοι οι άλλοι να ξαναγίνουν υποτελείς της, όπως επί Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Ο σύλλογος «Τσαμουριά», στο ίδιο προβοκατόρικο κάλεσμά του, αναφέρει και άλλα αιτήματα, όπως να γίνουν νεκροταφεία των τσάμηδων-θυμάτων της γενοκτονίας στην Ελλάδα (σ.σ. δεν έγινε ποτέ καμία τέτοια γενοκτονία) και να διαμαρτυρηθούν «εναντίον της εφεύρεσης ελληνικής μειονότητας» σε περιοχές καθαρά αλβανικές όπως η Χειμάρρα.
Βεβαίως ότι στη Χειμάρρα οι κάτοικοι μιλάνε ελληνικά και έχουν αδιάκοπη ελληνική συνείδηση από την αρχαιότητα έως και σήμερα, είναι μια λεπτομέρεια που η οργισμένη προπαγάνδα των χρήσιμων ηλίθιων της Τουρκίας «παραβλέπει».
Η ίδια ανακοίνωση στρέφεται επίσης κατά της Συμφωνίας για τα κοιμητήρια των Ελλήνων στρατιωτών, που σκοτώθηκαν στον ελληνοϊταλικό πόλεμο του 1940-41, της Συμφωνίας για τα τοπωνύμια, ζητά νεκροταφεία για τους τσάμηδες στην Ελλάδα και αντιτίθεται στην απάλειψη του όρου «τσαμουριά» από τα αλβανικά σχολικά βιβλία.
Ο χώρος όπου θα διοργανωθεί η διαμαρτυρία έχει έναν συμβολισμό καθώς εκεί βρίσκεται ο ανδριάντας του Αντέμ Γιασάρι τον οποίο οι Αλβανοί θεωρούν «ήρωα που πολέμησε για την απελευθέρωση των αλβανικών εδαφών του Κοσσόβου από τους Σέρβους», δηλαδή ένα κοκτέιλ εθνικισμού, μια εκρηκτική προβοκάτσια ανόητων, που ξαναλέμε δεν πλήττει πουθενά την Ελλάδα -γιατί η Ελλάδα θα τη βρει τη λύση στο τέλος- αλλά καταδικάζει σε νεο-οθωμανική ομηρία και μαρασμό την Αλβανία.
Τα ιστορικά γεγονότα
Μετά την ιταλική κατοχή της Αλβανίας το 1939, οι μουσουλμάνοι τσάμηδες χρησιμοποιήθηκαν ως όργανο προπαγάνδας από τους Ιταλούς για να δικαιολογήσουν την εισβολή στην Ελλάδα.
Κατά τη διάρκεια της κατοχής (1941-1944), η πλειοψηφία συντάχθηκε με τις δυνάμεις του άξονα με αλυτρωτικούς σκοπούς, για τη δημιουργία της «Μεγάλης Αλβανίας».
Ως απόρροια των ακροτήτων που διαπράχθηκαν από τσάμηδες εκείνο το διάστημα (1941-1943) σε συνεργασία με τις κατοχικές Αρχές, ο τοπικός χριστιανικός πληθυσμός είτε μεταναστεύει, είτε αντιστέκεται με τη δημιουργία μικρών αντιστασιακών ομάδων, ή εντάσσεται στο ΕΑΜ και στον ΕΔΕΣ.
Προς το τέλος του πολέμου ένας πολύ περιορισμένος αριθμός πρώην δοσίλογων τσάμηδων εντάσσεται στον ΕΛΑΣ.
Στις 17-18 Αυγούστου του 1944 διεξήχθη η μάχη της Μενίνας που ήταν η σημαντικότερη που δόθηκε από τις αντιστασιακές δυνάμεις κατά των Γερμανών κατακτητών στην Ήπειρο.
Εκεί οι ενωμένες δυνάμεις του ΕΔΕΣ νίκησαν τους Γερμανούς. Ανάμεσα στα θύματα καταμετρούνται και 86 νεκροί και αρκετοί αιχμάλωτοι ανάμεσα στους οποίους και 9 Τσάμηδες.
Μετά το τέλος του πολέμου, ολόκληρος ο πληθυσμός των μουσουλμάνων Τσάμηδων διέφυγε στην Αλβανία, λόγω της δοσιλογικής δραστηριότητας με αμφότερες τις ιταλικές και γερμανικές κατοχικές Αρχές.
Οι περισσότεροι εγκαταστάθηκαν στην Αλβανία και μικρότερος αριθμός στην Τουρκία και τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Το σταλινικού τύπου καθεστώς της Λαϊκής Δημοκρατίας της Αλβανίας τους παραχώρησε σπίτια με σκοπό να διασπάσει τη συμπαγή παρουσία σε περιοχές που διαβιούσαν ελληνικοί πληθυσμοί (Βόρεια Ήπειρος).
Παράλληλα, περίπου 8.000 Έλληνες που ζούσαν στην Αλβανία, υπό καθεστώς πιέσεων, διέφυγαν στην Ελλάδα εκείνη την περίοδο (1945-1946).
Στην Ελλάδα, από τους περίπου 20.000 Τσάμηδες που υπήρχαν προπολεμικά στην Θεσπρωτία, σύμφωνα με την απογραφή του 1951 είχαν παραμείνει μόνο 127.
Στις 23 Μαΐου 1945 το Ειδικό Δικαστήριο Δοσιλόγων Ιωαννίνων καταδίκασε ερήμην ομαδικά 1.930 Τσάμηδες, κλείνοντας οριστικά τον δρόμο του επαναπατρισμού τους.
Για την Ελλάδα δεν υφίσταται «τσάμικο» ζήτημα.
