Όπως κάθε χώρα με σπουδαίο πολιτισμό έχει τις δικές της ιστορίες περί χαμένων πόλεων, εξερευνητών και ανθρώπων που έδωσαν ακόμη και την ζωή τους για να ανακαλύψουν έναν νέο ανεξιχνίαστο κόσμο, έτσι και η Βρετανία έχει τον Πέρσι Χάρισον Φόσετ και την περιοχή Ζ.
Ο Φόσετ ήταν ένας από τους σούπερσταρ του 20ου αιώνα στην Βρετανία, εξερευνητής και πιθανότατα εμπνευστής του ήρωα Ιντιάνα Τζόουνς.
Ο λόγος που η ιστορία του είναι γνωστή σε όλον τον κόσμο και έχει γίνει ακόμη και ταινία είναι γιατί ο ίδιος αποφάσισε να εξερευνήσει κατ΄επανάληψη τις αχαρτογράφητες ζούγκλες της Βραζιλίας, να γράψει γι αυτές και εν τέλει να εξαφανιστεί μέσα στον ατελείωτο Αμαζόνιο κάτω από αδιευκρίνιστες μέχρι σήμερα συνθήκες αφήνοντας όμως ένα εξαιρετικό έργο πίσω του.
- Οι πρώτες αποστολές στην Νότια Αφρική
Η πρώτη αποστολή του Φόσετ, ήταν το 1906 στη Νότια Αμερική, όταν ήταν σε ηλικία 39 ετών ταξίδεψε στη Βραζιλία για να χαρτογραφήσει κατ’ εντολή του RGS (Βασιλική Γεωγραφική Εταιρία), μια περιοχή της ζούγκλας στα σύνορα Βραζιλίας και Βολιβίας.
Μάλιστα το συγκεκριμένο μέρος ήταν το μόνο που δεν επηρεαζόταν από τα τοπικά εθνικά συμφέροντα της περιοχής με αποτέλεσμα να ήταν και αχαρτογράφητο. Ο Φόσετ έφτασε στην Λα Παζ, Βολιβία τον Ιούνιο. Ενώ σε επιστολή που έστειλε στην πατρίδα το 1907, ο Φόσετ, ισχυρίστηκε ότι είδε και σκότωσε πυροβολώντας το, ένα γιγάντιο ανακόντα μήκους 62 ποδών (19 m), κάτι το οποίο η επιστημονική κοινότητα θεώρησε απλά γελοίο.
Ο ίδιος ανέφερε κι άλλα μυστηριώδη ζώα, άγνωστα στη ζωολογία, όπως ενός μικρού γατόμορφου σκύλου στο μέγεθος ενός κυνηγόσκυλου, το οποίο ισχυρίστηκε ότι είχε δει δύο φορές ή τη μεγάλη αράχνη Apazauca, η οποία δηλητηρίασε αρκετούς ντόπιους.
Μεταξύ του 1906 και του 1924, ο Φόσετ πραγματοποίησε επτά αποστολές. Ο ερευνητής κατάφερε να βρει διάφορες μεθόδους επικοινωνίας με τους ντόπιους, δίνοντάς τους δώρα και έχοντας ευγενική συμπεριφορά
Το 1908 ήταν η αρχή της πραγματικής περιπέτειας, καθώς ο ίδιος εντόπισε την πηγή του ποταμού Rio Verde και το 1910 πραγματοποίησε ένα ταξείδι σε αυτόν προκειμένου να εντοπίσει την πηγή του.
Μετά από αυτό το ταξίδι ο ίδιος διατύπωσε τις ιδέες του για την πόλη του Χρυσού… ή αλλιώς όπως όπως ο ίδιος ονόμασε την Χαμένη Πόλη Ζ στην Βραζιλία, ισχυριζόμενος πως εκεί υπάρχει ένας αρχαίος ανεξερεύνητος πολιτισμός ενώ μάλιστα κατά την διάρκεια των ταξιδιών του, ο Φόστ είχε ακούσει επίσης φήμες για μια μυστική πόλη που θάφτηκε στις ζούγκλες της Χιλής που λεγόταν ότι είχε δρόμους στρωμένους με ασημί και στέγες κατασκευασμένες από χρυσό.
Για την λεγόμενη πόλη Ζ, ο Fawcett είχε μια συγκεκριμένη ιδέα για το πως έμοιαζε η πόλη. Σε επιστολή του προς τον γιο του Brian, ο Fawcett έγραψε:
«Περιμένω τα ερείπια να είναι μονολιθικού χαρακτήρα, αρχαιότερα από τις αρχαιότερες αιγυπτιακές ανακαλύψεις. Κρίνοντας από τις επιγραφές που βρέθηκαν σε πολλά μέρη της Βραζιλίας, οι κάτοικοι χρησιμοποιούσαν μια αλφαβητική γραφή συγγενική με πολλές αρχαίες ευρωπαϊκές και ασιατικές γραφές. Υπάρχουν φήμες, επίσης, για μια παράξενη πηγή φωτός στα κτίρια, ένα φαινόμενο που γέμιζε με τρόμο τους ιθαγενείς Ινδιάνους που ισχυρίστηκαν ότι το έχουν δει.
Η κεντρική θέση που εγώ αποκαλώ “Ζ” -τον κύριο στόχο μας- είναι σε μια κοιλάδα που καλύπτεται από ψηλά βουνά. Η κοιλάδα είναι περίπου 16 χλμ πλάτος, και η πόλη είναι σε ένα ύψωμα στο μέσον της κοιλάδας, πέτρινος δρόμος οδηγεί σ’αυτήν. Τα σπίτια είναι χαμηλά και χωρίς παράθυρα, και υπάρχει ένας ναός πυραμιδικός. Οι κάτοικοι του τόπου είναι αρκετά πολυάριθμοι, έχουν οικόσιτα ζώα, και έχουν αναπτύξει ορυχεία στους γύρω λόφους. Όχι πολύ μακριά είναι μια δεύτερη πόλη, αλλά οι άνθρωποι που ζουν εκεί είναι κατώτερης τάξης σε σχέση με αυτούς της «Ζ», μακρύτερα προς τα νότια είναι μια άλλη μεγάλη πόλη, είναι μισό θαμμένη και κατεστραμμένη ολοσχερώς.
- Τελευταία αποστολή και εξαφάνιση
Το 1925 ο Φόσετ επέστρεψε στη Βραζιλία με τον μεγαλύτερο γιο του Τζακ και έναν φίλο του, για μια διερευνητική αποστολή. Είχε μελετήσει τους αρχαίους θρύλους και τα ιστορικά αρχεία και ήταν πεπεισμένος για την ύπαρξη της περιοχής Ζ, μία ιδέα με την οποία είχε πάθει εμμονή. Ο Φόσετ είχε αφήσει μάλιστα πίσω του οδηγίες, λέγοντας ότι αν η αποστολή δεν επιστρέψει, να μην σταλεί αποστολή διάσωσης, έτσι ώστε να μην έχουν και οι διασώστες την ίδια μοίρα.
Ο Φόσετ επέλεξε μόνο δύο συντρόφους, προκειμένου να ταξιδέψει ελαφρύτερος και δίνοντας μικρότερο στόχο προς τις γηγενείς φυλές, καθώς ορισμένες ήταν εχθρικές προς τους εξερευνητές, ενώ πολλές φυλές κατά την εποχή εκείνη, ακόμα δεν είχαν έρθει σε επαφή με λευκούς.
Η τελευταία επαφή της αποστολής, ήταν στις 29 Μαΐου 1925, όταν ο Φόσετ, έγραψε ένα γράμμα στη σύζυγό του ότι ήταν έτοιμος να εισέλθει σε ανεξερεύνητα εδάφη μόνο με τον γιο τους και τον φίλο του, ενώ γενικά ήταν αισιόδοξος για αυτή την εξερεύνηση.
Αυτή ήταν και η τελευταία επικοινωνία του, καθώς μετά τα ίχνη του χάθηκαν και δεν βρέθηκαν ποτέ, ενώ μέχρι και σήμερα πιστεύεται πως τοπικές φυλές των Ινδιάνων τους σκότωσαν.
Δεν αποκλείεται επίσης να «τους έφαγε» η ζούγκλα και να σκοτώθηκαν από αρρώστιες, δηλητηριώδη φυτά και σαρκοβόρα ζώα, ενώ δεν αποκλείεται και η πιθανότητα να φαγώθηκαν από κανίβαλους.
Αμέτρητες αποστολές διάσωσης, 100 νεκροί
Κατά τις επόμενες δεκαετίες, διάφορες ομάδες οργάνωσαν αρκετές αποστολές διάσωσης, χωρίς επιτυχία. Άκουσαν μόνο διάφορες φήμες που δεν μπορούσαν να επαληθευτούν. Επιπλέον των αναφορών ότι ο Φόσετ είχε θανατωθεί από τους Ινδιάνους ή τα άγρια θηρία, υπήρχε μια ιστορία όπου ο Φόσετ είχε χάσει τη μνήμη του και ζούσε την ζωή του ως αρχηγός σε μια φυλή κανιβάλων.
Η γυναίκα του και ο μικρότερος γιος του Πέρσι (που έζησαν)
Σύμφωνα με εκτιμήσεις, 100 διασώστες πέθαναν στις αμέτρητες αποστολές που στάλθηκαν για να αποκαλύψουν τη μοίρα του Φόσετ. Μια από τις πρώτες ηγήθηκε το 1927, από τον Αμερικανό εξερευνητή Τζορτζ Μιλερ, όπου αυτός ισχυρίστηκε πως είχε βρει αποδείξεις του θανάτου του Φόσετ στα χέρια των Ινδιάνων Aloique, αλλά η ισχύς της ιστορίας του, σύντομα άρχισε να εκτυλίσσεται.
Στα 1930-31, η Αλόχα Γουάντεργουε χρησιμοποίησε το υδροπλάνο της προσπαθώντας να τον εντοπίσει, ενώ μια αποστολή του 1951, έφερε στο φως ανθρώπινα οστά τα οποία αργότερα βρέθηκαν να μην είναι συνδεδεμένα με τον Φόσετ ή τους συντρόφους του.
Τι βρήκε τελικα;
Σήμερα, πιστεύεται ότι η Ζ, η πόλη την οποία αναζητούσε μανιωδώς ο Fawcett, με κόστος τελικά την ίδια τη ζωή του, ήταν η Kuhikugu, μία περιοχή 20 χιλιάδων τετραγωνικών χιλιομέτρων στη σύγχρονη Βραζιλία, όπου υπολογίζεται ότι ζούσαν έως και 50 χιλιάδες άτομα, το διάστημα από πριν από 1500 έως πριν από 400 χρόνια.
Η Kuhikugu ανακαλύφθηκε μόλις την πρώτη δεκαετία του 21ου αιώνα, από τον αρχαιολόγο Χέκερμπέργκερ και είναι εντυπωσιακό ότι χαρακτηρίζεται από στοιχεία και τεχνολογία, όπως εκείνη την οποία ισχυριζόταν σε πείσμα όλων ο Φόσετ, ότι υπήρχε κρυμμένη στη “Z”, κάπου στα βάθη των τροπικών δασών της νότιας Αμερικής.
Φωτογραφίες: AP/ Wikipedia
