Χαμός επικρατεί στο γενικό νοσοκομείο Κοζάνης καθώς τα χειρουργεία αναβάλλουν προγραμματισμένες επεμβάσεις λόγω έλλειψης δεύτερου αναισθησιολόγου.
Η δεύτερη αναισθησιολόγος βγήκε στην σύνταξη και η τρίτη έχει άδεια ασθενείας, καταγγέλλουν οι νοσοκομειακοί γιατροί δυτικής Μακεδονίας.
Για την προσωρινή λύση του προβλήματος, θα μετακινηθεί μέχρι νεωτέρας στο νοσοκομείο Κοζάνης αναισθησιολόγος από το νοσοκομείο Πτολεμαίδας.
Η ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΕΝΩΣΗΣ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑΚΩΝ ΓΙΑΤΡΩΝ ΔΥΤΙΚΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ:
Δυστυχώς, για μια ακόμη φορά αναγκαζόμαστε να καταγγείλουμε την κυβερνητική πολιτική, που οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια, όχι πλέον στην υποβάθμιση των δημόσιων υπηρεσιών υγείας, αλλά στην εξαφάνιση τους.
Η «δημοσιονομική αναπροσαρμογή», όπου τα πάντα λειτουργούν με αποκλειστικό κριτήριο την εξαφάνιση του κόστους, αποψίλωσε τα δημόσια νοσοκομεία από το στελεχιακό δυναμικό τους, παγιώνοντας τα λειτουργικά τους αδιέξοδα.
Το πολυδιαφημισμένο πρωτογενές πλεόνασμα, αντί να διατεθεί εξ ολοκλήρουγια την ενίσχυση των δομών υγείας, προς όφελος του κοινωνικού συνόλου, προσφέρεται εν είδει ελεημοσύνης προς άγραν ψήφων.
Εντός του αναδιαρθρωτικού αυτού πλαισίου, η συνταξιοδότηση μιας αναισθησιολόγου, με την ταυτόχρονη ασθένεια της δεύτερης, οδηγεί στην αναστολή της τακτικής λειτουργίας ολόκληρου του χειρουργικού τομέα στο Νοσοκομείο Μαμάτσειο Κοζάνης και θέτει σοβαρά ερωτηματικά ακόμη και για την δυνατότητα ανταπόκρισης του χειρουργικού τομέα στα επείγοντα.
Επίσης, με μοναδικό κριτήριο την οικονομία, τα νοσοκομεία της περιοχής μας, καλύπτουν τις εφημεριακές τους ανάγκες με εφημερίες ετοιμότητας σε αρκετές κλινικές, ενώ στις χειρουργικές ειδικότητες βρίσκεται ένας και μοναδικός ειδικευμένος γιατρός, που καλείται να αντιμετωπίσει επείγοντα περιστατικά με την βοήθεια γιατρών υπόχρεων υπηρεσίας υπαίθρου (αγροτικών), οι οποίοι αποσπώνται χωρίς την θέλησή τους από τα αγροτικά ιατρεία και καλούνται να παίξουν το ρόλο του ειδικευόμενου (με όποιους κινδύνους κρύβει αυτό για τους ασθενείς αλλά και για τους ίδιους τους γιατρούς), ή ειδικευομένων στην έναρξη της άσκησης τους και πολλές φορές μόνος του.
Αν η ευρωπαϊκή πορεία της Ελλάδας παγιώνει την διαγνωσμένη από διεθνείς φορείς ανθρωπιστική κρίση, τότε ας παραμείνουμε «ιθαγενείς» σε μια Χώρα με ανθρώπινο και ανθρωπιστικό πρόσωπο.
