“Θα παρακαλάς να σε λυπηθώ…”

Στο σπίτι του κρεμασμένου, δεν μιλάνε για σχοινί.

Η έρευνα θα συνεχιστεί.

Οίκτος για κανέναν.

Το έχω κάνει κατ’ έπανάληψη, θα το κάνω και τώρα.

Γράψτε ότι θέλετε, πείτε ότι σας προστάζουν οι ρουφιάνοι και τα κατακάθια του παρασκηνίου, οι χαφιέδες και οι υπόδικοι. Στο Πανεπιστήμιο έπεσα σε καλούς δασκάλους ακόμα κι αν δεν το πήρα το ρημάδι το πτυχίο. Εσείς με τα λεφτά κι εμείς με τη ψυχή. Τόσοι λίγοι αλλά τόσο “άρρωστοι” με την ΑΛΗΘΕΙΑ. Ταλιμπάν…

Ρεπορταζ. Για όλους. Χωρίς εξαίρεση. Όποιος κι αν είναι αυτός.

 Με πήραν δεκάδες αναγνώστες και μου έλεγαν για κάτι για είδωλα που γκρεμίστηκαν μπροστά τους, με την απλή ανάγνωση ενός κειμένου.

Αυτό είναι το χειρότερο. Να σε θεωρούν “μέγα” και σε ένα δευτερόλεπτο να γίνεσαι ο “τίποτας”. Ο γελοίος του συστήματος. Ο σφουγγοκωλάριος, ο ξεπουλημένος, το τζου μποξ. Ρίχτε του λεφτά να χορέψει ο ξεφτύλας. Στο στόμα. Στο δέρμα, στο πετσί. Ρημάδια χωρίς συνείδηση. Τελειωμένοι και ανέραστοι, φοβικοί και παλιανθρώποι.  Μορφονιοί και ξετσίπωτοι.

“Θα παρακαλάς να σε λυπηθώ”. Το χεις ξανακάνει- το γονάτισμα στα τέσσερα- αλλά τότε αυτοί που σε στρίμωξαν, εξαγοράστηκαν για μια χούφτα ευρώ.

Κυριακή κοντή γιορτή…

Σ.Χ