Ο Ιούδας ο Ισκαριώτης είναι το πιο αμφιλεγόμενο πρόσωπο της Καινής Διαθήκης. Ο άνθρωπος που πρόδωσε τον Ιησού Χριστό για 30 αργύρια και ύστερα, κυνηγημένος από τύψεις, αυτοκτόνησε. Στην Καινή Διαθήκη δεν υπάρχουν πληροφορίες για την καταγωγή του, ούτε και για την οικογένειά του. Επίσης δεν υπάρχει η παραμικρή νύξη για τον τρόπο εκλογής του στην ομάδα των 12 μαθητών πέρα από μια φράση του Ιησού: “Εγώ γνωρίζω ποιους διάλεξα για μαθητές μου”, (Ιωάννης, 13).
Ωστόσο ένας διάλογος μεταξύ Ιησού και Ιούδα μας δίνει ένα μικρό ίχνος του χαρακτήρα του. Την ώρα που η Μαρία, η αδελφή του Λαζάρου (Ιωάννης, 12), πλένει με ακριβό μύρο τα πόδια του Χριστού, ο Ιούδας εκφράζει την αντίθεσή του λέγοντας πως αν πουλούσαν το πανάκριβο αυτό μύρο θα έβγαζαν τουλάχιστον 300 δηνάρια, τα οποία θα μπορούσαν να τα μοιράσουν στους φτωχούς. Ο Ιησούς του απαντάει πως για τους φτωχούς θα έχουν τη δυνατότητα να φροντίζουν για πάντα, για τον ίδιο όμως όχι.
Ο Ιωάννης δεν αρκείται στην αναφορά του γεγονότος, εκφράζει παράλληλα την άποψη πως ο Ιούδας είπε ό,τι είπε όχι γιατί νοιαζόταν για τους φτωχούς αλλά γιατί ήθελε να κλέψει τα χρήματα. Μάλλον ο Ιωάννης έγραψε ένα τόσο σκληρό σχόλιο επηρεασμένος από την μετέπειτα πράξη του Ιούδα, αν όμως απομονώσουμε το γεγονός, ίσως τα λόγια του Ιούδα να οφείλονται σε υπερβάλλοντα ζήλο. Βρισκόμενος τόσον καιρό δίπλα στον Ιησού και βλέποντας το ενδιαφέρον του για τους φτωχούς τι πιο φυσικό από το να εκφράσει αυτή τη γνώμη. Άλλωστε ο Ιούδας, κατά πάσα πιθανότητα, δεν είχε δείξει μέχρι τότε σημάδια απληστίας ή κακού χαρακτήρα. Γι’ αυτό ο Ιωάννης αναγκάζεται να πει -όπως και ο Λουκάς- πως ο διάβολος έβαλε στον Ιούδα την ιδέα της προδοσίας.
Μια που φτάσαμε στην προδοσία ας θυμηθούμε τι έγινε στον Μυστικό Δείπνο (Ιωάννης, 13), την ώρα που ο Ιησούς είπε στους μαθητές του: ”ένας από σας θα με προδώσει”. Οι μαθητές τα έχασαν, άρχισαν να κοιτάζουν με υποψίες ο ένας τον άλλο, ο Ιωάννης τότε τον ρώτησε “ποιος, είναι, Κύριε, αυτός που θα σε προδώσει;” και ο Ιησούς απάντησε: “είναι αυτός που θα του δώσω το ψωμί”. Μόλις το έδωσε στον Ιούδα, του είπε: “ό,τι είναι να κάνεις, κάντο γρήγορα.” Όμως κανείς μαθητής δεν κατάλαβε τίποτα! Όπως γράφει ο Ιωάννης, ο Ιούδας ήταν ο ταμίας της ομάδας και όλοι νόμισαν πως ο Ιησούς του έλεγε να αγοράσει γρήγορα ό,τι ήταν απαραίτητο για τη γιορτή του Πάσχα ή να δώσει κάτι στους φτωχούς. Άρα ο Ιούδας δεν είχε δείξει μέχρι τότε καμία κακή διαγωγή. Να γιατί κανείς δεν τον υποπτεύθηκε. Και να γιατί ο Ιωάννης γράφει πως μπήκε ο διάβολος μέσα του. Προφανώς δεν μπορούσε να εξηγήσει με άλλο τρόπο την ενέργεια του Ιούδα. Άλλωστε το να κρατάει κάποιος το ταμείο προϋποθέτει ακεραιότητα χαρακτήρα. Δε θα μπορούσε να το έχει ο οποιοσδήποτε.
Φτάνουμε έτσι στα αίτια της προδοσίας. Όπως είπαμε ο Ιωάννης θεωρεί πως ο διάβολος επηρέασε τον Ιούδα. Το ίδιο και ο Λουκάς ενώ ο Ματθαίος και ο Μάρκος γράφουν πως ο Ιούδας έκανε ό,τι έκανε αποκλειστικά για τα 30 αργύρια.
Έχουν διατυπωθεί βέβαια και άλλες θεωρίες. Η πιο λογικοφανής υποστηρίζει πως ο Ιούδας περίμενε από τον Ιησού να ελευθερώσει τους Εβραίους από τη ρωμαϊκή κατοχή και μόλις συνειδητοποίησε πως ο Ιησούς δεν είχε στο μυαλό του να δημιουργήσει εθνικοαπελευθερωτικό κίνημα απογοητεύτηκε και τον πρόδωσε. Άλλοι μελετητές υποστηρίζουν πως ο Ιούδας προσπάθησε να αναγκάσει τον Ιησού να επιδείξει τις δυνάμεις του, υπάρχει ακόμα η θεωρία πως ο Ιούδας ήταν μέρος ενός ευρύτερου θεϊκού σχεδίου, όλα αυτά όμως παραμένουν θεωρίες. Τα μόνα κίνητρα που αναφέρονται ρητά από τους Ευαγγελιστές είναι η φιλαργυρία και η επίδραση του σατανά.
Με πληροφορίες από logomnimon.wordpress.com
