Κίνηση «Μαρινάκη» για όλο τον Παναθηναϊκό. Θα εκτοξεύσει τον «σύλλογο μεγάλο» – Θα πέσει μόνο αν…

Είναι οξύμωρο, αλλά αυτή η χαμένη χρονιά του Παναθηναϊκού, με τα χίλια μύρια προβλήματα, ανέδειξε τελικά το μεγαλείο του. Τρελό ε; Είναι όμως αληθινό. Βάλτε τα κάτω. Πόσες φανέλες θα άντεχαν όσα πέρασε η πράσινη με το τριφύλλι στο αριστερό στήθος; Λίγες, πολύ λίγες.

του Χρήστου Σταθόπουλου

Πόσοι σύλλογοι με το δύσκολο μέλλον του Παναθηναϊκού, θα προσέλκυαν επενδυτές όπως ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος ή ο Ταϊλανδός;

Ίδια η απάντηση. Λίγοι. Ναι, τον Ταϊλανδό, δεν τον ξέρουμε όπως την τεράστια οικογένεια Γιαννακόπουλου. Υπάρχει όμως, κακά τα ψέματα. Μπορεί να ήρθε, να φτιάξει και να πουλήσει. Κι αυτό σωστό. Έχει όμως φαινομενικά ρεαλιστική βάση το σενάριό του, από τη στιγμή που εμπλέκονται κι άλλοι μη εξαιρετέοι κύριοι του διεθνούς ποδοσφαίρου (Ζάχαβι, Γκραντ).

Οπότε, από το… μαύρο σκοτάδι που έβλεπε έως τώρα ο μέσος φίλος του Παναθηναϊκού, τώρα στο βάθος του τούνελ αναβοσβήνει φως και δεν αποκλείεται αυτό να δυναμώσει, ειδικά μετά την πρόταση που ετοιμάζει ο Δημήτρης ύψους 35 εκατ. ευρώ και που σας αποκάλυψε χθες Δευτέρα το Sportdog. Και που, φυσικά, δεν έχει διαψευστεί το ρεπορτάζ ούτε στα… σημεία στίξης.

Με αφορμή τις εξελίξεις, είχα γράψει προ καιρού, ότι τώρα θα φανεί ποιος είναι Παναθηναϊκός. Είχαν βγει στο φως ονόματα όπως του Mr Chipita και άλλων. Δεν αμφισβητώ, προφανώς, τα παναθηναϊκά αισθήματα κανενός. Μια οπαδική αγάπη την έχουμε όλοι στην καρδιά.

Όμως, η είσοδος στην ομάδα, στην όποια ομάδα, και η εμπλοκή με όλο το θαυμαστό κόσμο του ελληνικού ποδοσφαίρου απαιτεί είτε άγνοια (δηλαδή Παϊρόζ, και μην πει κανείς ότι ξέρει που έρχεται να μπλέξει), είτε… balls στα παντελόνια και τρέλα με τον σύλλογο, δηλαδή Δημήτρης Γιαννακόπουλος.

Ο οποίος θεωρώ ότι δεν έχει κάτι άλλο να κάνει πλέον. Βρήκε συμπαίκτες για να μεγαλουργήσει στο ΟΑΚΑ και βάζει μερικά εκατομμύρια για να τρέξει τον Παναθηναϊκό. Την ίδια στιγμή, μπαίνει στον Ερασιτέχνη και από του χρόνου –κατά τα φαινόμενα- η μάνα του λόχου θα αναστηθεί και θα ξανασυστηθεί όπως ακριβώς της αξίζει. Εν ολίγοις, οι κινήσεις Γιαννακόπουλου είναι κυριολεκτικά και καθόλου μεταφορικά, φοβερές και τρομερές και θυμίζουν την είσοδο Μαρινάκη στα πράγματα του Ολυμπιακού πριν από 10 περίπου χρόνια.

Πάμε τώρα και στον… τρίτο δρόμο της ιστορίας: να μην «κάτσει» ούτε ο Ταϊλανδός, ούτε ο Γιαννακόπουλος. Και να συνεχίσει η ομάδα με τον Γιάννη Αλαφούζο στο τιμόνι. Πολλοί είπαν το εξής μετά τη δημοσιοποίηση των ποινών στις μη αδειοδοτημένες ΠΑΕ, όπως ο Παναθηναϊκός: «Δεν έπεσε εφέτος, θα πέσει του χρόνου με τους πιτσιρικάδες και τους αγνώστου και αμφισβητούμενης ποιότητας ποδοσφαιριστές που θα «υποδείξουν» οι περιορισμοί στις μεταγραφές».

Θεωρητικά έχει βάση αυτό. Πρακτικά όμως, αμφιβάλω. Η παρουσία Νταμπίζα στην ομάδα θα έχει αποτελέσματα υπό φυσιολογικές συνθήκες και δεν αποκλείεται ο ΠΑΟ να βρήκε νέο… Ουζουνίδη, αλλά από άλλη θέση. Το ίδιο και η παρουσία Δώνη που ξέρει και πονάει την ομάδα, αρκεί βέβαια να φτάσει σε συμφωνία ο προπονητής με τους πράσινους, διότι όπως και να το κάνουμε κανείς δεν εργάζεται για την ψυχή της μάνας του. Αν και η σχέση εμπιστοσύνης – φιλίας που υπάρχει ανάμεσα στους δύο άνδρες (σ.σ. Νταμπίζα-Δώνη), είναι τέτοια που ούτε συσκέψεις χρειάζονται για να τα μιλήσουν να τα συμφωνήσουν, ούτε τίποτα από αυτά που γράφονται. Ένα τηλεφώνημα είναι αρκετό.

Κι επειδή ο Νταμπίζας ήδη έχει βάλει τα ποδάρια στην πλάτη, ήδη τρέχει τα θέματα Κάτσε-Μυστακίδη για παράδειγμα, που λογικά θα τα καταφέρει, επειδή ακόμη δεν έχει επισημοποιηθεί η ποινή με τους περιορισμούς, θεωρώ πολύ πιθανό έως και σίγουρο, ο Παναθηναϊκός να μην… πέσει όπως λέγεται και γράφεται συστηματικώς.

Είναι ζητούμενο για τον Παναθηναϊκό να μην πέσει; Όχι βέβαια, μην αποτρελαθούμε. Θα παλέψει όμως, όπως παλεύουν κι άλλες ομάδες της Super League με τόσο χαμηλά μπάτζετ. Αρκεί να βρει τον δικό του Πετράκη, να τον πείσει και να το στηρίξει.