Η ελπίδα πεθαίνει τελευταία!
Ξεχνούν πως η ψυχή του ανθρώπου γίνεται παντοδύναμη, όταν συνεπαρθεί από μια μεγάλη ιδέα. Τρομάζεις όταν, ύστερα από πικρές δοκιμασίες, καταλαβαίνεις πως μέσα μας υπάρχει μια δύναμη που μπορεί να ξεπεράσει τη δύναμη του ανθρώπου, τρομάζεις… γιατί δεν μπορείς πια να βρεις δικαιολογίες για τις ασήμαντες ή άνανδρες πράξεις σου, ρίχνοντας το φταίξιμο στους άλλους.
Ξέρεις πως εσύ, όχι η μοίρα, όχι η τύχη, μήτε οι άνθρωποι γύρω σου, εσύ μονάχα έχεις, ό,τι και αν κάμεις, ό,τι και αν γίνεις ακέραιη την ευθύνη. Και ντρέπεσαι τότε να γελάς, ντρέπεσαι να περγελάς αν μια φλεγόμενη ψυχή ζητάει το αδύνατο.
Καλά πια καταλαβαίνεις πως αυτή ‘ναι η αξία του ανθρώπου: να ζητάει και να ξέρει πως ζητάει το αδύνατο· και να ‘ναι σίγουρος πως θα το φτάσει, γιατί ξέρει πως αν δε λιποψυχήσει, αν δεν ακούσει τι του κανοναρχάει η λογική, μα κρατάει με τα δόντια την ψυχή του κι εξακολουθεί με πίστη, με πείσμα να κυνηγάει το αδύνατο, τότε γίνεται το θάμα, που ποτέ ο αφτέρουγος κοινός νους δε μπορούσε να το μαντέψει: το αδύνατο γίνεται δυνατό.
Νίκος Καζαντζάκης
Απόσπασμα από το έργο του «Ο Καπετάν Μιχάλης»
Κανένας καζαντζάκης, καζανάκης και δεν ξέρω τι άλλο δεν βοήθησε τον τόπο το 21 και το 40 και σε κάθε δυσκολία, παρά μόνο ο Παντοδύναμος Θεός και η Αρχιστράτηγός μας η Υπεραγία Θεοτόκος.
Εάν το ’21 δεν ήταν ο Κολοκοτρώνης και οι άλλοι ΉΡΩΕΣ και εάν το ’40 δεν ήταν ένας Μεταξάς να οργανώσει και να προετοιμάσει το Έθνος κανένας Θεός δεν θα σου χάριζε την ελευθερία.Επειδή λοιπόν κανένας Θεός δεν χαρίζει τίποτε και επειδή,ειδικότερα μετά την Εθνεγερσία του ΄21,κυριάρχησαν οι δειλοί και οι προδότες,δεν απελευθερωθήκαμε πότε 100%.
Οι προσευχές και τα παρακάλια δεν απέτρεψαν την άλωση της Πόλεως το 1453 και αυτό γιατί οι πολλοί έκαναν αυτό που λες αντί να πάρουν τα όπλα και να υπερασπιστούν την Πόλη.
Υ.Γ. Εάν ο Θεός σε ήθελε μόνο για προσευχές και παρακάλια δεν θα σου έδινε μυαλό και ψυχή,οπότε είναι ανώφελο να προσπαθείς να κρύψεις τις,λόγω δειλίας,αδυναμίες σου πίσω από τον Θεό.