Ο Εμμανουήλ Μακρόν (Emmanuel Macron) είναι το “golden boy” της Ευρωκρατίας και το μακρύ χέρι της Νεοφιλελεύθερης Globalist Ελίτ
«Ο Macron είναι περισσότερο Ομπάμα από τον Ομπάμα. Περισσότερο Μπλερ από τον Μπλερ. Ένα δημιούργημα, περιποιημένο και γυαλισμένο για αυτή την «αυθόρμητη» προσφορά για εξουσία από την τραπεζική τάξη την οποία αντιπροσωπεύει ασταμάτητα». – Off Guardian
Σε όλη τη νεοταξική αριστερο-νεοφιλελεύθερη σφαίρα, η υποστήριξη του ντε και καλά σοσιαλιστή (και οψίμως «κεντρώου») Emmanuel Macron έρχεται από την τάξη των υποχείριων της ελίτ.
Ο Γερμανός βουλευτής και επικεφαλής του προσωπικού της Angela Merkel, Peter Altmaier, δήλωσε ότι το αποτέλεσμα δείχνει ότι «η Γαλλία και η Ευρώπη μπορούν να κερδίσουν από κοινού!»
Ο εκπρόσωπος της γερμανικής κυβέρνησης, Steffen Seibert, επίσης διεύρυνε την υποστήριξή του ευχόμενος «το καλύτερο για τις επόμενες 2 εβδομάδες».
Η Ύπατος Εκπρόσωπος της ΕΕ για τις Εξωτερικές Υποθέσεις, Federica Mogherini, (πρώην κομμουνίστρια και νυν πρωτοκλασσάτο όνομα της ΕΕ), που έχει σκοπό της την συνέχιση της λαθροεισβολής στην Ευρώπη, τόσο πολύ ενθουσιάστηκε που χαρακτήρισε τον Macron «την ελπίδα και το μέλλον της γενιάς μας».
Ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Jean-Claude Juncker «επίσης συνεχάρη τον Μακρόν για το αποτέλεσμά του στον πρώτο γύρο και του εύχεται το καλύτερο για τον επόμενο γύρο», δήλωσε ο Έλληνας εκπρόσωπος του Juncker και «δεξί του χέρι», Μαργαρίτης Σχοινάς.
Φυσικά, τα «συγχαρητήρια» στον Μακρόν δεν έχουν τελειωμό από όλο το φάσμα του νεοταξικού πολιτικού κόσμου. Από Μέρκελ και Σουλτς μέχρι Φώφη και Λεβέντη! 
O Μακρόν πρώην Υπουργός Οικονομίας, Οικονομικών και Βιομηχανίας και Ψηφιακής Πολιτικής της Γαλλίας στην κυβέρνηση του Μανουέλ Βαλλς, παραιτήθηκε από την οποία υπουργική του θέση τον Αύγουστο του 2016, προκειμένου να οργανώσει τη συμμετοχή του στις προεδρικές εκλογές του 2017, όπως είναι η επίσημη εξήγηση.
Τον Νοέμβριο του 2016 δήλωσε ότι θα είναι υποψήφιος μέσα από το κόμμα “En Marche!” («Εμπρός»).
Τον Απρίλιο του 2016, η έδρα αυτού του πολιτικού κινήματος βρισκόταν στην ιδιωτική κατοικία του διευθυντή του ‘Ινστιτούτου Montaigne’, Laurent Bigorgne, κοντά στην υπερ-φιλελεύθερη δεξιά.
O Macron, βέβαια αυτοπροσδιόρισε το κόμμα του «προοδευτικό» και «υπερκομματικό», προβάλλοντας τον εαυτό του ακόμα και ως «αντισυστημικό» και μιλώντας για… «επανάσταση».
Πριν παραιτηθεί όμως, και κατέβει στον «πολιτικό στίβο» είχε… προλάβει και είχε συμμετάσχει στην ετήσια συνάντηση της περιβόητης μυστικοπαθούς Λέσχης Bilderberg, το 2014.
Ο Macron συμμετείχε στη συνάντηση της Λέσχης Bilderberg, η οποία πραγματοποιήθηκε στην Κοπεγχάγη από 31 Μαΐου έως 1 Ιουνίου του 2014. Ο Macron ήταν παρών ως σύμβουλος του Francois Hollande, Προέδρου της Γαλλικής Δημοκρατίας.
Για να πετύχει στο έργο του ο Macron, η φίλη του Laurence Boone διορίστηκε οικονομικός σύμβουλος του προέδρου. Η Laurence Boone είχε και η ίδια συμμετάσχει σε συνεδρίαση της Λέσχης Bilderberg στις 11-14 Ιουνίου του 2015.
Τον Ιανουάριο του 2016 ο Macron άρχισε να εργάζεται στον ιδιωτικό τομέα και γίνεται επικεφαλής οικονομολόγος της ΑΧΑ Ασφαλιστικής, της οποίας πρόεδρος είναι ο φίλος του Henri de Castries.
Ο φίλος του, Henri de Castries, το αφεντικό της AXA, είναι πρόεδρος της εκτελεστικής επιτροπής της Λέσχης Bilderberg.
Δύο μήνες μετά τη συνεδρίαση της Λέσχης Bilderberg, ο Macron διορίστηκε υπουργός Οικονομίας.
Τον Ιανουάριο του 2017, εντάχθηκε στην προεκλογική ομάδα Macron, ο 65χρονος Jean Pisani-Ferry, προκειμένου να συντονίζει το πρόγραμμα και το έργο του νέου «φέρελπι» υποψηφίου.
Ο Jean Pisani-Ferry, απόφοιτος του Supelec και Καθηγητής Οικονομικών στο Βερολίνο, είναι μια αξιοσέβαστη προσωπικότητα στον χώρο της αριστεράς. Ήταν σύμβουλος των σοσιαλιστών υπουργών Dominique Strauss-Kahn και Christian Sautter.
Το 2009, η συνεδρίαση της Λέσχης Bilderberg πραγματοποιήθηκε 14-17 Μαΐου 2009 στην Βουλιαγμένη και στο πολυτελές ξενοδοχείο “Nafsika Astir Palace”.
Ο Jean Pisani-Ferry ήταν ένας από τους λίγους Γάλλους που προσεκλήθη σε αυτή τη συνάντηση.
Περιττό επίσης να πούμε ότι η Bilderberg έχει επανειλημμένα αποδείξει την ικανότητά της να καθιστά ηγέτες. Η Λέσχη επιλέγει συνήθως τους υποψηφίους για την προεδρία, τους υποψηφίους συνεργάτες τους, καθώς επίσης και τους πρωθυπουργούς. Μερικά από τα πιο «ηχηρά» ονόματα που μετά την πρόσκλησή τους και την συμμετοχή τους στην Λέσχη ανέβηκαν σε προεδρικούς ή πρωθυπουργικούς θώκους, είναι ο Μπιλ Κλίντον και ο Τόνι Μπλερ, οι οποίοι προετοιμάστηκαν από τη μυστικοπαθή οργάνωση στις αρχές της δεκαετίας του ’90 πριν την ανέλιξή τους.
Ένα κλασσικό παράδειγμα «αουτσάιντερ» πολιτικού (έτσι ακριβώς παρουσίασαν τον Μακρόν!) που στηρίχθηκε από την Λέσχη, «προωθήθηκε» ως υποψήφιος και μετά έγινε και πρόεδρος είναι ο Τζίμι Κάρτερ. Όλο το παρασκήνιο για την άνοδο Κάρτερ που αποδεικνύει την δύναμη της Λέσχης και το πώς δουλεύει το σύστημα επαφών και διασυνδέσεων και ο μηχανισμός προπαγάνδας ώστε να πειστεί ο αμερικάνικος λαός ότι ο Κάρτερ ήταν πράγματι η «καλύτερη επιλογή», περιγράφονται από στο αποκαλυπτικότατο βιβλίο του Daniel Estulin «Η Αληθινή Ιστορία της Λέσχης Bilderberg» (έκδοση στα ελληνικά το 2009) και στο 20ο κεφάλαιο με τίτλο «Κατασκευάζοντας έναν Πρόεδρο»!
Όλοι αυτοί οι άνθρωποι που συμμετέχουν στην Bilderberg (και κρατούν το στόμα τους ερμητικά κλειστό για τα όσα συζητιούνται μακριά από δημοσιογράφους στους οποίους αν πουν τίποτα μετά «πρέπει να τους σκοτώσουν»!) αποτελούν μια «φυλή» και αυτή η φυλή, αυτή η νέα αριστοκρατία, βρήκε φαίνεται τον «καλύτερο» για τις γαλλικές προεδρικές εκλογές του 2017: τον Macron.
Ο Εμμανουήλ Μακρόν γεννήθηκε από γονείς ανώτερης μεσαίας τάξης. Πήγε σε ένα ελίτ σχολείο που δημιουργεί μελλοντικούς πολιτικούς Ανθρώπους της Μαντζουρίας, των οποίων οι μελλοντικές θέσεις εργασίας είναι να διεισδύουν στους οικονομικούς τομείς της κυβέρνησης και να κάνουν ό, τι μπορούν προς χάριν της Νέας Τάξης. Ακολουθεί ένα σύντομο χρονοδιάγραμμα της ζωής του από τους Financial Times:
1995 : Φοιτά σε ένα διάσημο σχολείο στο Παρίσι. Σπουδάζει φιλοσοφία στο πανεπιστήμιο Nanterre και δημόσιες υποθέσεις στο Sciences Po πριν πάει στο École nationale d’administration (ENA) – ένα ελίτ σχολείο που προετοιμάζει κορυφαίους υποψηφίους για την ανώτερη δημόσια διοίκηση της Γαλλίας.
2004 : Αποφοιτά από το ENA για να γίνει «Επιθεωρητής Οικονομικών» στο υπουργείο Οικονομίας.
2008 : Εργάζεται ως επενδυτικός τραπεζίτης στον χρηματoπιστωτικό κολοσσό “Rothschild” όπου κερδίζει περίπου 2,9 εκατ. ευρώ, όπου κέρδισε το παρωνύμιο «ο Μότσαρτ των οικονομικών» όταν το 2012 συμβούλευσε τη Nestle να εξαγοράσει έναντι 12 δισεκατομμυρίων δολαρίων μια μονάδα της Pfizer.
2010 : Ξεκινά να εργάζεται ως οικονομικός σύμβουλος του François Hollande, του υποψηφίου σοσιαλιστή προέδρου
2014 : Γίνεται υπουργός οικονομίας στην κυβέρνηση Hollande.
2015 : Εισάγει ένα πακέτο επιχειρηματικών μεταρρυθμίσεων που ο πρωθυπουργός Manuel Valls προωθεί μέσω του κοινοβουλίου παρά τις λαϊκές διαμαρτυρίες και τις ενστάσεις κι αυτού ακόμα του σοσιαλιστικού κόμματος
Του χρειάστηκε μόνο 20 χρόνια για να μεταβεί από ένα ελίτ σχολείο στην εφαρμογή ενός πακέτου επιχειρηματικών μεταρρυθμίσεων στην κυβέρνηση. Άνευ εκλογών. Έμεινε στη θέση αυτή από τον Hollande, ο οποίος επίσης παρακολούθησε το νεοφιλελεύθερο σχολείο για μελλοντικούς κυβερνητικούς αξιωματούχους.
Όπως γίνεται συνήθως με τους διεφθαρμένους πολιτικούς, πέρασε από την κυλιόμενη πόρτα, μέσα και έξω, από την κυβέρνηση στο παγκόσμιο ελίτ τραπεζικό σύστημα Rothschild και έπειτα πάλι πίσω στην κυβέρνηση ξανά με «νέες ιδέες» και οδηγίες από τα νεοταξικά αφεντικά του.
Ο Macron έχει ιστορικό να χρησιμοποιεί τις θέσεις του στην κυβέρνηση για να βοηθήσει στο ξεπούλημα των γαλλικών εθνικών περιουσιακών στοιχείων στις διεθνείς επιχειρήσεις, που είναι ο πυρήνας της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης. Αφού οι μεγάλοι επιχειρηματικοί υποστηρικτές του τον έβαλαν σε ισχύ, εκείνος τους το ξεπληρώνει πουλώντας τη χώρα και γυρνώντας την πλάτη στον γαλλικό λαό. Αυτό είναι ακριβώς το ίδιο πράγμα που κάνει η νεοφιλελεύθερη ελίτ στα έθνη σε ολόκληρο τον κόσμο.
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο οι υποστηρικτές του Macron προέρχονται από την ελίτ της ελίτ των γαλλικών επιχειρηματικών κύκλων.
Ένας κατάλογος των υποστηρικτών του Macron διαβάζεται σαν ένα απόσπασμα από το “who’s who” της γαλλικής άρχουσας τάξης. Ο Henry Hermand (φώτο), ένας εκατομμυριούχος με επενδύσεις στο λιανεμπόριο και ακίνητη περιουσία που έχει χρηματοδοτήσει μια σειρά δεξαμενών σκέψης κοντά στη ‘δεξιά’ πτέρυγα του σοσιαλιστικού κόμματος, ήταν ο κύριος χορηγός του Macron. Ο Pierre Bergé, ο πλούσιος συνιδιοκτήτης της «Le Monde». Ο Alain Minc, επιθεωρητής οικονομικών, ο οποίος δημιούργησε τη δική του συμβουλευτική ομάδα και χρησίμευσε ως κύριος ανεπίσημος σύμβουλος του Νικολά Σαρκοζί. Ο Jacques Attali, ο εβραϊκής καταγωγής σύμβουλος του Μιτεράν, εξέχων χρηματοδότης και «προφήτης» της Νέας Τάξης (μέσα από το βιβλίοτου “A Brief History of The Future”). Ο Serge Weinberg, ο εβραϊκής καταγωγής πρόεδρος του φαρμακευτικού γίγαντα Sanofi, εξέχων τραπεζίτης και πρώην μέλος της Τριμερούς Επιτροπής. Και ο Pascal Lamy επιχειρηματίας και πρώην γενικός διευθυντής του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου (ΠΟΕ), συμπληρώνουν τις τάξεις των ενισχυτών του Macron.
Σύσσωμοι σοσιαλιστές και ρεπουμπλικάνοι έσπευσαν να δηλώσουν την υποστήριξή τους στον Macron. Το έκαναν αμέσως, σαν να ήταν από πριν ετοιμασμένοι. Η κυρίαρχη τάξη στη Γαλλία καλωσόρισε τον «κεχρισμένο» της ως την «μεγάλη αλλαγή».
«Η κυρίαρχη τάξη υποστηρίζει τον Macron επειδή μπορεί να συμβάλει στη μετατροπή του πολιτικο-θεσμικού συστήματος της Πέμπτης Δημοκρατίας και να διατηρήσει την ικανότητά του να υπαγορεύει την κυβερνητική πολιτική τα επόμενα χρόνια. Η εκλογή Macron θα αναπροσανατολίσει ριζικά τη γαλλική πολιτική, ανοίγοντας το δρόμο για μια μεταρρυθμιστική ατζέντα που έχει αντιμετωπίσει πολλά εμπόδια τα τελευταία είκοσι χρόνια». – Jacobin Magazine.
Για το Εθνικό Μέτωπο ο Macron είναι «ο τέλειος οπαδός της παγκοσμιοποίησης».
«Επειδή ο κύριος αυτός είναι μέρος του συστήματος, και μάλιστα η μετενσάρκωση του συστήματος της παγκοσμιοποίησης, σύστημα το οποίο υποστηρίζουν όλοι εκείνοι που αρνούνται να δουν και να γνωρίσουν τη ζωή του γαλλικού λαού, τα μέσα μαζικής ενημέρωσης δεν του κάνουν ερωτήσεις. Την ίδια ώρα βέβαια σε εμάς επιτίθενται κάθε μέρα», λέει ο 30χρονος David Rachline, δήμαρχος του Fréjus. 
«Πιστεύουμε ότι οι πραγματικοί υποψήφιοι πίσω από τη σκηνή είναι μεγάλες εταιρίες και ισχυρές ελίτ. Ο Macron δεν είναι τίποτα περισσότερο από τη μαριονέτα τους. Υπάρχει μια ολόκληρη ομάδα ανθρώπων πίσω από αυτόν, αλλά ξέρουμε ποιος κυβερνά», λέει ο Rachline.
«Για εμάς δεν υπάρχουν πλέον οι έννοιες «Αριστερά» και «Δεξιά». Αυτή η διαίρεση είναι πλέον παρωχημένη. Σήμερα υπάρχουν ελάχιστες και επουσιώδεις διαφορές μεταξύ των παραδοσιακών κομμάτων: ορισμένοι υποστηρίζουν την Ευρωπαϊκή Ένωση και άλλοι την υποστηρίζουν πάρα πολύ! Ορισμένοι υποστηρίζουν τη μετανάστευση, και άλλοι την υποστηρίζουν πολύ πιο δυνατά! Εμείς υποστηρίζουμε τους λαούς και τα έθνη, πιστεύουμε ότι οι άνθρωποι είναι η πιο αποτελεσματική βάση για να προστατευθεί η οικονομία μας, η ταυτότητά μας, οι παραδόσεις μας. Και, φυσικά, η ελευθερία μας», καταλήγει.
ΥΓ. Ουδείς προφανώς γνωρίζει ή ενδιαφέρεται να γνωρίσει το «πλούσιο βιογραφικό» αυτού του κυρίου που – εκτός θαύματος – θα είναι ο επόμενος πρόεδρος της Γαλλίας. Όλοι ασχολούνται με… την γυναίκα του. Άλλη μια από τις επιτυχίες των globalists που γνωρίζουν ότι έχουν να κάνουν – κατά κύριο λόγο – με κοπάδια.
katohika.gr
