Το παρακάτω κείμενο του χρήστη «Νομάς» γράφτηκε ως σχόλιο σε άρθρο του ιστότοπου e-amyna.com αναφορικά με την εκχώρηση ονόματος, αποδοχής υπηκοότητας και «μακεδονικής» γλώσσας στους Σκοπιανούς και το αναδημοσιεύουμε αυτούσιο γιατί θεωρούμε ότι περιέχει την ουσία εθνικών υποχωρήσεων 100 ετών:
«Κάποτε ήμουν Ελλην Ηπειρώτης, 1914… υποχώρησα και εδέχθηκα να με ονομάσουν βόρειο-Ηπειρώτη το 1923. Μου είπαν έτσι ότι θα εξασφαλίσουν όλα μου τα δικαιώματα… Να μην φοβάμαι. Επεσα και κοιμήθηκα και ξύπνησα το 1945 να ανακαλύψω ότι πλέον ήμουν Μειονοτικός (το τι μειονότητα δεν το λέγαν). Ξανάκοιμήθηκα και ξύπνησα το 1991 Αλβανός.
Κάποτε ήμουν Έλλην Κύπριος, μου είπαν να δεχθώ ότι υπάρχουν και Τούρκοι στο νησί και δν είναι σωστό να μην νοιώθουν και αυτοί ίσιοι. Το δέχθηκα, τι κι αν ήταν το ίδιο μου το αίμα εξισλαμισμενο με την βία.
Έτσι έπεσα και κοιμήθηκα. Ξύπνησα Ελληνοκυπριος και ο αδελφός μου Τουρκοκύπριος. Τώρα μου λένε να μην λέω πώς είμαι Έλληνας…
Κάνει κακό στην ειρήνη και την ευημερία της Ανατολικής Μεσογείου. Έτσι και γω λέω είμαι Κύπριος σκέτο. Νιώθω όμορφα γιατί μου χαϊδεύουν την πλάτη οι ξένοι.
Κάποτε ήμουν Ίμβριος, Τενέδιος, Κωνσταντινουπολίτης, μου είπαν μην φοβάσαι, έχεις στάτους μειονότητος… Όλα καλά θα πάνε…σήμερα ζω στην Αθήνα. Στο φέισμπουκ μου γράφω τόπο καταγωγής Istanbul, Turkey. Τα ξαδέρφια μου βέβαια ζουν στην Πόλη ακόμα υπό το όνομα Μοχάμεντ και Φατιμά.
Κάποτε ήμουν Μακεδόνας. Μου είπαν πως αυτό δεν ευχαριστεί τους σχεδιασμούς των φίλων μας των Γερμανών (για τα δυτικά Βαλκάνια – νέα γερμανική γιουγκοσλαβια) και πώς είναι εθνικιστικό. Και γω σαν καλό παιδί που είμαι και που αγαπά όλο τον κόσμο άλλαξα όνομα και ευτυχώς μου επέστρεψα με χίλια ζόρια να λέγομαι Νοτιομακεδόνας.
Αλλά θα σας την σκάσω βρε. Για να δείτε ότι είμαι ακόμα καλύτερος απ ότι νομίζετε σκέφτομαι ένα πιο κατάλληλο όνομα: Νομάς».
Τα είπε όλα ο άνθρωπος. Ας διαβαστεί αυτό το κείμενο στη Βουλή. Αρκεί. Και ας πούνε όλοι μαζί «Καληνύχτα Ελλάδα» να τελειώνουμε…
Πόσο αλήθεια κρύβεται σε ένα τόσο μικρό μυνημα και εγώ νοτιομακεδονας είμαι τώρα
Ηθελα να το διαβασω στην μάνα μ και δεν μπορουσα …Έκλαψα …κόπηκε η μιλιά μ