“Εργατική πρωτομαγιά μια δημόσια αργία προ κρίσης.
Κύπρος η χώρα των δουλειών, των υψηλών αμοιβών και των καλών συνθηκών εργασίας. Κάπως έτσι θυμάμαι την χώρα μας προ της κρίσης. Με τον ερχομό της κρίσης το ζώο άνθρωπος, έβγαλε τα νύχια του και άρχισε να γαζώνεται σε ξένα σώματα για επιβίωση και ανέλιξη.
Τα υπόλοιπα γνωστά, αφού όλοι θα έτυχε να ακούσουμε είτε λίγο είτε πολύ τις ατάκες ‘εν παν καλά οι δουλείες, ένα κάμουμε αποκοπές μισθών να αντέξουμε’ , ‘ξέρεις μείνε λίον παραπάνω για να φκει η δουλειά’ , ‘πρέπει να μειωθεί το προσωπικό’, ‘οι αργίες θα είναι εργάσιμες μέρες και δεν θα είναι διπλές’.
Μάρτυρες πλέον τόσα χρόνια των ίδιων φράσεων αλλά με μια διαφορά. Να βλέπουμε την κρίση να φεύγει και την δουλειά να ανθίζει αφού από τους δικούς μας κόπους και μόχθους παρέχονται οι προσφερόμενες υπηρεσίες και τα προϊόντα.
Ο οικοδομικός τομέας άρχισε να ξεμουδιάζει, ο τουρισμός είναι στα καλύτερα του και οι δυο μαζί παρασέρνουν ένα τεράστιο αριθμό επιχειρήσεων στο νησί μας. Το ίδιο και άλλοι τομείς, αλλά οι επιχειρηματίες συνεχίζουν την αθάνατη πλέον ατάκα ‘έχει κρίση’ και κάπου εδώ έρχεται η εκμετάλλευση εν έτη 2017.
Μια εκμετάλλευση που ίσως η λέξη να ακούγεται υπερβολική αλλά σκεφτείτε λίγο τα ωράρια εργασίας. Πλέον χάθηκε σε πολλούς τομείς το 40 ώρες την βδομάδα , οι αργίες καθώς και οι υπερωρίες αμείβονται 1-1 και αν σκεφτείς να ζητήσεις το δικαίωμα σου να μην δουλέψεις τότε από Δευτέρας υπογράφεις άνεργος. Ο νόμος που σου εξασφάλιζε ελεύθερα πρωινά ή απογεύματα αφού υποχρέωνε τον εργοδότη να παρέχει στους εργαζομένους συγκεκριμένο αριθμό ελεύθερων πρωινών ή απογευμάτων, πλέον είναι άγνωστος.
Τόσο σε εργοδότες μα δυστυχώς και σε εργαζομένους αφού είναι νέοι και από την χαρά τους που βρήκαν δουλειά δεν έψαξαν ποτέ τα δικαιώματα τους, είτε απλά ως παλιοί εργαζόμενοι τα ξέχασαν με το πέρασμα των χρόνων.
Οι μετανάστες που έρχονταν στην χώρα μας για εξεύρεση εργασίας μειώθηκαν αφού τεράστιος αριθμός εγκατέλειψε την Κύπρο εν μέσω κρίσης και μαζί τους και πολλοί Κύπριοι για ένα καλύτερο μέλλον, πολλοί από αυτούς δεν το έκαναν γιατί απλά δεν έβρισκαν δουλειά αλλά γιατί η αξιοπρέπεια τους δεν τους επέτρεπε να σκύψουν το κεφάλι και να αποδεχτούν αυτήν την κατάσταση.
Αφού λοιπόν πλάτειασα αρκετά και σας κούρασα με την εισαγωγή για να σας θυμίσω τι γίνεται στην κοινωνία που ζούμε ας αναλογιστούμε την σημερινή επέτειο σήμερα . Εργατική πρωτομαγιά , μεγάλη ημέρα για τις εργατικές τάξεις , 1 Μαΐου 1886 , χιλιάδες εργάτες βγήκαν στον δρόμο για να διεκδικήσουν τα δικαιώματα τους και στο τέλος της μέρας κάποιοι από αυτούς σκοτώθηκαν ή κατέληξαν στην φυλακή.
Δικαιώματα κατοχυρωμένα στα χαρτιά που κερδήθηκαν με αίμα και αγώνα, δικαιώματα που τα έχουμε και σήμερα αλλά δυστυχώς για πολλούς είναι μόνο στα χαρτιά. Τι ειρωνεία λοιπόν σήμερα να πηγαίνεις δουλειά χωρίς να πληρωθείς με τον σωστό τρόπο και να μην μπορείς να μην πας. Εν μέρει φταίμε και εμείς οι εργαζόμενοι γιατί δεν μιλάμε, και σας το λέει ένας νέος σαν όλους τους άλλους που πήρε ένα πτυχίο και όνειρα μα είδε την αλήθεια μετά από λίγο, που μόνος μου προσπάθησα και κέρδισα κάποια από τα δικαιώματα μου αλλά όχι όλα γιατί είμαι μόνος, αφού οι πλείστοι ζουν στην αδράνεια.
Κλείνοντας θέλω να σας θυμίσω κάτι. ΚΑΝΕΙΣ δεν σας έδωσε δουλεία γιατί σας αγαπά. Στην ουσία αγοράζουν υπηρεσίες από τον εργαζόμενο είτε αυτές είναι γνώσεις είτε ανθρώπινο δυναμικό και τις μεταπωλούν, αλλιώς δεν θα υπήρχε και αυτός. Ένας μόνος του δεν μπορεί να πετύχει είναι μια αλληλένδετη σχέση.
Υ.Γ : Αφιερωμένα τα πιο πάνω λόγια, γιατί δεν θέλω να πω άρθρο, σε όλους τους εργαζομένους αλλά και στους εργοδότες τους που ξέχασαν από πού ξεκίνησαν. Τα πιο πάνω δεν ισχύουν για όλους τους εργοδότες και τους κυβερνητικούς εννοείται.
Ανυπότακτος ΝΕΟΣ”
