Στην Πανελλαδική της Σύσκεψη, με τη συμβολή όλων, «η Λαϊκή Ενότητα θα κάνει ένα μεγάλο βήμα μπροστά στη συγκρότηση και την πολιτική αντεπίθεση της. Ένα βήμα που θα ολοκληρωθεί στην Πανελλαδική της Συνδιάσκεψη στις αρχές του καινούργιου χρόνου», τόνισε ο Παναγιώτης Λαφαζάνης.
Ο κ. Λαφαζάνης άνοιξε, εκ μέρους του Πολιτικού Συμβουλίου της ΛΑΕ, τις διήμερες εργασίες της πανελλαδικής σύσκεψης της παράταξης, με τη συμμετοχή περισσότερων από 1.500 συνέδρων απ’ όλη την Ελλάδα, αλλά και παρουσία του ιστορικού στελέχους της Αριστεράς, Μανώλη Γλέζου, ενώ ευχές για καλή επιτυχία στις εργασίες της σύσκεψης απηύθυνε με μήνυμά της η πρώην πρόεδρος της Βουλής Ζωή Κωνσταντοπούλου, που βρίσκεται στη Βαρκελώνη συμμετέχοντας σε διεθνές συνέδριο για το χρέος. Διαβάστηκε, επίσης, μήνυμα του Κώστα Λαπαβίτσα, ενώ παραβρέθηκε ο Αλέκος Αλαβάνος από το Σχέδιο Β.
Ξεκινώντας την ομιλία του, ο Π. Λαφαζάνης επισήμανε την εξαιρετικά μεγάλη συμμετοχή και ανέφερε πως η ΛΑΕ «παρ’ ότι εξωκοινοβουλευτική δύναμη, φαντάζει εκ των πραγμάτων ως η μόνη αντιπολίτευση και ως η μόνη παράταξη που διαθέτει ρεαλιστική, άμεση, αυθεντική, ριζοσπαστική, δημοκρατική, αντιμνημονιάκη εναλλακτική λύση».
Αναφερόμενος στον ΣΥΡΙΖΑ και την κυβέρνηση, έκανε λόγο για «αποτυχημένη, πρόωρα γερασμένη, ανίκανη και πολύ αυταρχική κυβέρνηση που μοιάζει περισσότερο να προσεγγίζει το τέλος μιας θλιβερής θητείας, παρ’ ότι βρίσκεται στην αρχή της», που «συναντάει σχεδόν παντού μέσα στο λαό την αμφισβήτηση, την αντίθεση, την οργή και την αγανάκτηση από μια κοινωνία που βράζει». Οι κινητοποιήσεις, όπως των συνταξιούχων, των αγροτών κ.λπ., αλλά κύρια η μεγάλη επιτυχία της γενικής απεργίας στις 12 Νοέμβρη και η μεγάλη πορεία του Πολυτεχνείου είναι ένα ελπιδοφόρο μήνυμα, «ότι έχουν ξεκινήσει σημαντικές διεργασίες κοινωνικών αγώνων, οι οποίες έχουν εξαιρετική, πρωταρχική, σημασία για την πορεία και την προοπτική της χώρας», σημείωσε επισημαίνοντας «την ισχυρή και σημαντική μαζική παρουσία της ΛΑΕ σε αυτούς τους αγώνες».
Στο ίδιο πνεύμα ο κ. Λαφαζάνης τόνισε ότι «η νεο-μνημονιακή κυβέρνηση του μεταλλαγμένου ΣΥΡΙΖΑ» με τις επιλογές της όχι μόνο επιδεινώνει την «οικτρή κατάσταση» αλλά και ότι σε κρίσιμους τομείς επιφέρει σχεδόν τη χαριστική βολή: «με τους πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας, χωρίς κανένα σχεδόν προστατευτικό δίχτυ, ξεσπιτώνει δεκάδες χιλιάδες νοικοκυριά, με τα μέτρα που σχεδιάζει δίνει διπλή χαριστική βολή στις συντάξεις και στο δημόσιο και κοινωνικό ασφαλιστικό σύστημα, με τα φορολογικά και άλλα εξοντωτικά μέτρα σε βάρος αγροτών και κτηνοτρόφων δίνει τη χαριστική βολή στη μικρομεσαία αγροτιά και βάζει ταφόπετρα στην πρωτογενή παραγωγή της χώρας».
Ιδιαίτερα στάθηκε στη νέα ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, λέγοντας ότι η κυβέρνηση «εκχώρησε, στην ουσία δωρεάν, τις τράπεζες στα ξένα funds, δίνοντας τη χαριστική βολή στα κόκκινα επιχειρηματικά δάνεια και σε κάθε προοπτική χρηματοδότησης της οικονομίας».
«Αυτή η μνημονιακή μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ καθιστά τον αντιμνημονιακό αγώνα πιο επίκαιρο, πιο άμεσο και πιο αναγκαίο σε σύνδεση με ένα ριζοσπαστικό προοδευτικό πρόγραμμα μετάβασης στο σοσιαλισμό. Ένα σύγχρονο σοσιαλισμό του 21ου αιώνα», τόνισε ο επικεφαλής της ΛΑΕ, εκτιμώντας ότι μπορεί η αντιμνημονιακή προοπτική της χώρας πρόσκαιρα να δυσκόλεψε, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν είναι εφικτή και ρεαλιστική και ότι δεν μπορεί να έρθει στο προσκήνιο γρήγορα «και μάλιστα πολύ πιο γρήγορα απ’ όσο και οι πιο αισιόδοξοι φανταζόμαστε».
Αναφερόμενος στον ρόλο της ΛΑΕ, ο Π. Λαφαζάνης είπε πως «παλεύει άμεσα για μια κυβέρνηση της Αριστεράς που στηριγμένη στο κίνημα και την πιο πλατιά πλειοψηφία και σε σύγκρουση με τα κατεστημένα συμφέροντα στην Ελλάδα και την ΕΕ, θα ανοίξει ένα καινούργιο αντιμνημονιακό προοδευτικό δρόμο», στη βάση ενός ριζοσπαστικού αντιμνημονιακού προγράμματος. Συγκεκριμενοποιώντας το ριζοσπαστικό αντιμνημονιακό πρόγραμμα, σημείωσε ότι η Προγραμματική Διακήρυξη της ΛΑΕ αποτελεί μια πολύ καλή βάση και αφετηρία και αναφέρθηκε στις μεγάλες και αδιαπραγμάτευτες προγραμματικές αφετηρίες:
– Χωρίς όρους διαγραφή του δημόσιου χρέους και διεκδίκηση του κατοχικού δανείου και των γερμανικών πολεμικών επανορθώσεων.
– Αντιμετώπιση του υπέρογκου ιδιωτικού χρέους, με διαγραφή έως γενναία ρύθμιση των ιδιωτικών χρεών, πρώτα απ’ όλα των πιο αδύνατων στρωμάτων
– Εθνικοποίηση και κοινωνικοποίηση των τραπεζών και εθνικοποίηση, ανασυγκρότηση, εξυγίανση και κοινωνικοποίηση όλων των στρατηγικών επιχειρήσεων της ελληνικής οικονομίας και ο τερματισμός των ιδιωτικοποιήσεων.
– Ανάγκη ενός νέου, απλού, δικαίου και αναπτυξιακού φορολογικού συστήματος.
– Πλήρης επαναφορά των εργασιακών κατακτήσεων και των ελεύθερων συλλογικών διαπραγματεύσεων
– Προοδευτικό σχέδιο παραγωγικής ανασυγκρότησης της χώρας με έμφαση σε ένα νέο ισχυρό πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων και στην ισχυρή ρευστότητα με ευνοϊκούς όρους στην οικονομία.
Ένα τέτοιο πρόγραμμα, σημείωσε, δεν μπορεί να εφαρμοσθεί με την Ελλάδα εντός της ευρωζώνης, «δηλαδή με μια Ελλάδα που έχει νόμισμα το ευρώ». Το ευρώ «δεν είναι απλά και μόνο ένα νόμισμα, αλλά σκληρός νεοφιλελεύθερος μονόδρομος», «στρατηγικό σημείο συνένωσης των συμφερόντων του ελληνικού μεγαλοαστισμού με τα συμφέροντα του πολυεθνικού ευρωπαϊκού κεφαλαίου ενάντια στη μισθωτή εργασία και τα μικρομεσαία στρώματα», εξήγησε. Προσέθεσε δε πως ταυτόχρονα απαιτείται «σύγκρουση με την ΕΕ και τις επιλογές της», επισημαίνοντας ότι «ένα ριζοσπαστικό μεταβατικό προοδευτικό πρόγραμμα στη χώρα μας αργά ή γρήγορα και μάλλον γρήγορα, θα προσκρούσει κατά την εφαρμογή του στα σκληρά πλαίσια των ευρωενωσιακών κανόνων».
«Και μια τέτοια περίπτωση πρέπει να λυθεί δημοκρατικά με δημοψήφισμα, όπου η Αριστερά θα πρέπει να στηρίξει μέσα στο λαό και με όλες της τις δυνάμεις την αποχώρηση από την ΕΕ, για ένα νέο ανεξάρτητο ρόλο της χώρας και για ανεξάρτητες πολυδιάστατες συνεργασίες προς όλα τα μήκη και πλάτη του πλανήτη» ανέφερε.
Καταλήγοντας, ο Παναγιώτης Λαφαζάνης τόνισε πως «η Ελλάδα και ο ελληνικός λαός κάτω από τον βαρύ νεοαποικιακό μνημονιακό ζυγό έχουν ανάγκη ένα είδος απελευθέρωσης από την ιδιόμορφη οικονομική κατοχή και την ιδιόμορφη, υπό κοινοβουλευτικό μανδύα δικτατορία του ευρώ, του χρηματιστικού κεφαλαίου και των κυρίαρχων κύκλων της ΕΕ και του ΔΝΤ. Γι’ αυτήν την πολιτική, οικονομική και κοινωνική απελευθέρωση έχουμε ανάγκη από λαϊκή ενότητα. Από λαϊκή δημοκρατική ενότητα. Από λαϊκή ταξική Ενότητα. Από λαϊκή αριστερή προοδευτική ενότητα. Από λαϊκή επαναστατική ενότητα».
