Έχετε αναρωτηθεί τι ενώνει την Καρδαμύλη με τα Καρδάμυλα της Χίου, πέρα από το παρεμφερές όνομα; Η απάντηση έρχεται από το στόμα του Γιάννη Αγγελικούση, του μεγαλύτερου ιδιώτη εφοπλιστή στον πλανήτη: «Η οικογένεια μου προέρχονταν από την Μάνη.
Στα μέσα του 18ου αιώνα μετακόμισαν στο βόρειο τμήμα της Χίου, το οποίο εκείνη την εποχή ήταν ακατοίκητο και έδωσαν το όνομα Καρδάμυλα στην περιοχή. Σκοπός της μετεγκατάστασης ήταν η πειρατεία, να επιτίθενται σε πλοία που κατευθύνονταν ή έρχονταν από την Μαύρη Θάλασσα στην Μεσόγειο» θα αναφέρει ο εφοπλιστής σε συνέντευξη του στο διεθνές ναυτιλιακό έντυπο Trade Winds.
Σύμφωνα με την αφήγηση του, με την επανάσταση του 1821 και την σφαγή της Χίου το 1822, οι πρόγονοι του θα επιστρέψουν στην Μάνη αλλά θα βάλουν ξανά πλώρη για την Χίο το 1857, η οποία συνέχιζε να βρίσκεται υπό οθωμανική κατοχή (σ.σ. απελευθερώθηκε το 1912). Τότε είναι και η εποχή που μπήκαν οι βάσεις για την εφοπλιστική δραστηριότητα της οικογένειας κάνοντας την αρχή με ιστιοφόρα.
«Ο προπάππους μου, ο Αντώνης, ήταν το πλέον εξέχον μέλος εκείνης της περιόδου. Έδρασε στα τέλη του 19ου και στις αρχές του 20ου αιώνα και σύμφωνα με τις φήμες ήταν ο εφευρέτης των “σημαιών διευκόλυνσης”. Στο δωμάτιο του στο πλοίο είχε ένα συρτάρι γεμάτο με σημαίες από χώρες της Μεσογείου. Λίγο πριν μπει στο λιμάνι του προορισμού του ύψωνε και την αντίστοιχη σημαία».
Εδώ αξίζει να αναφέρουμε ότι το όνομα της οικογένειας ήταν αρχικά Πονηρού και μετατράπηκε σε Αγγελικούση την δεκαετία του 1870. «Δυστυχώς αυτό το χαρακτηριστικό (της πονηριάς) δεν το έχει κληρονομήσει κανένα από τα σημερινά μέλη της οικογένειας. Υποθέτω ότι υπάρχουν πλέον τόσοι πονηροί γύρω μας οπότε έπρεπε να διαφοροποιηθούμε» αναφέρει σαρκαστικά.
Σε αντίθεση με τον προπάππου του ο παππούς δεν τα πήγε και τόσο καλά «ήταν ένας κοινότυπος άνθρωπος. Έχασε όλα τα χρήματα της οικογένειας και μαζί με αυτά και την σύζυγο του».
Η δύσκολη οικονομική κατάσταση της οικογένειας ήταν και η αιτία που ο πατέρας του Γιάννη Αγγελικούση, Αντώνης, δεν προχώρησε σε πανεπιστημιακές σπουδές κάτι που τον είχε σημαδέψει σε όλη του την ζωή. «Ο πατέρας μου επέλεξε να γίνει ασυρματιστής, για να αποφύγει τις ευθύνες ενός καπετάνιου, ή έτσι νόμιζε. Κατά την διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου το πλοίο του το οποίο μετέφερε εφόδια για τους συμμάχους τορπιλίστηκε δύο φορές και για αυτό τον λόγο έλαβε δύο μετάλλια από το ελληνικό κράτος. Στην συνέχεια οι Βρετανικές Μυστικές Υπηρεσίες τον έστειλαν στο Κάιρο όπου εκπαιδεύτηκε ως αλεξιπτωτιστής για να σταλεί μετέπειτα στην Κρήτη. Εκεί πέρασε δύο χρόνια και συμμετείχε στην απαγωγή του Γερμανού Στρατηγού Χάινριχ Κράιπε το 1944 για την οποία τιμήθηκε μετά την λήξη του πολέμου από τους Βρετανούς».
Κατά την διάρκεια του εμφυλίου ο Αντώνης Αγγελικούσης θα παντρευτεί με την Μαρία Παπαλιού η οποία προέρχονταν από εφοπλιστική οικογένεια. Ο αδελφός της ένας από τους εφοπλιστές που μεσουράνησαν από την δεκαετία του ΄50 έως το 1980. Αυτός ήταν που τον προέτρεψε να ασχοληθεί με τα πλοία για να μην είναι η αδελφή του σε δύσκολη θέση παντρεμένη με έναν ασυρματιστή.
Ξεκίνησε εταιρεία αρχικά με δύο φίλους και με χρήματα που προέρχονταν από τους Αμερικάνους για την ενίσχυση της ελληνικής ναυτιλίας με πλοία που θα «χτίζονταν» σε αμερικανικά ναυπηγία. Στην πορεία οι φίλοι χώρισαν και η ναυτιλιακή της οικογένειας Αγγελικούση κατάφερε να πορευτεί και να βγει σχεδόν αλώβητη από τις δύο ναυτιλιακές κρίσεις στις δεκαετίες του ’70 και του ’80. Ο Αντώνης Αγγελικούσης θα φύγει από την ζωή το 1989 αφήνοντας πίσω έναν αξιοσημείωτο στόλο πλοίων ξηρού φορτίου.
«Δούλεψα μαζί του για 15 χρόνια. Κάθε χρονιά που έρχονταν ήταν και πιο ευτυχισμένη σε σχέση με την προηγούμενη. Μου δίδαξε πάρα πολλά και παρά τα λάθη μου, ποτέ δεν μου έκανε κριτική».
Στις αρχές της χιλιετίας η οικογενειακή επιχείρηση θα «σπάσει» στα δύο απ’ όπου θα προκύψουν οι ναυτιλιακές του Γιάννη Αγγελικούση και της αδελφής του Άννας. Το 2008 η κόρη του Μαρία η οποία είχε σπουδάσει ιατρική στο πανεπιστήμιο του Cambridge θα εισέλθει στην επιχείρηση.
«Σήμερα, είμαι υπερήφανος ότι τα πηγαίνουμε καλύτερα από οποιαδήποτε άλλη εποχή. Τρέχουμε την εταιρεία από κοινού, λαμβάνουμε μαζί τις αποφάσεις και, είτε το πιστεύεται είτε όχι, δεν έχουμε διαφωνίες. Είναι πεπεισμένος ότι οι μακροχρόνιες αποφάσεις θα την επηρεάσουν περισσότερο από ότι εμένα» αναφέρει ο πατριάρχης πλέον της αυτοκρατορίας που έχει ήδη 102 πλοία να ταξιδεύουν στις θάλασσες και άλλα 29 να χτίζονται σε ναυπηγία. «Τα υπόλοιπα είναι απλά ιστορία» θα πει εν κατακλείδι ο Γιάννης Αγγελικούσης.
