Στις 2 Δεκεμβρίου 1991, ο Αντώνης Σαμαράς υπέγραψε -μαζί με τους υπόλοιπους Ευρωπαίους συναδέλφους του- τον περίφημο «Κανονισμό 3567/91» του Συμβουλίου υπουργών εξωτερικών της ΕΟΚ, σύμφωνα με τον οποίο η νεότευκτη Δημοκρατία των Σκοπίων αναγνωρίζεται ως «Δημοκρατία της Μακεδονίας».
Όταν ο Σαμαράς θέλησε να κεφαλοποιήσει το «μακεδονικό» και να χρεώσει την αποτυχία της διαπραγμάτευσης αποκλειστικά και μόνο στον Μητσοτάκη, έκανε σημαία τον «τρίτο όρο» της συμφωνίας της 16ης Δεκεμβρίου, που δέσμευε τα Σκόπια να μην υιοθετήσουν ονομασία που εγείρει εδαφικές αξιώσεις έναντι της Ελλάδας. Τον όρο αυτό, όπως αποδείχτηκε, αλλιώς παρουσίαζε ο Σαμαράς και αλλιώς η ΕΟΚ. Τα Σκόπια δεν δεσμεύονταν να μην χρησιμοποιήσουν κανένα παράγωγο της λέξης «Μακεδονία», όπως ισχυριζόταν ο «ανένδοτος» Σαμαράς. Η ονομασία «Νέα Μακεδονία» θεωρείτο ως αποδεχτή από την άλλη πλευρά, το ίδιο και από την αμερικανική και ευρωπαϊκή πλευρά.
Πολιτική Άνοιξη
O Α. Σαμαράς είναι ο άνθρωπος με την υπογραφή του οποίου στη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, ανοίγει πάλι το Μακεδονικό ζήτημα. Ο Μητσοτάκης έχει σχέδιο β’, παρά την κοινή απόφαση του Συμβουλίου των Πολιτικών Αρχηγών υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κων. Καραμανλή για αναγνώριση των Σκοπίων μόνο αν στην ονομασία του κράτους δεν υπάρχει ο όρος «Μακεδονία». Στις 13 Απριλίου 1992, επισημοποιήθηκε η οριστική ρήξη στη σχέση Μητσοτάκη-Σαμαρά. Ο Μητσοτάκης «αδειάζει» τους χειρισμούς υπουργού Εξωτερικών του, ο οποίος παρέμεινε στην αρχή της σύσκεψης αλλά κατόπιν αποχώρησε. Απομακρύνει τον Σαμαρά και παίρνει ο ίδιος τη θέση του υπουργού Εξωτερικών. «Ο καθένας γράφει την ιστορία του», δηλώνει ο Σαμαράς κατά τη παράδοση του υπουργείου του. Ο άνθρωπος που ο Αβέρωφ τον τοποθέτησε στη θέση του «αντιστράτηγου» του Μητσοτάκη, θα γίνει στο εξής ο χειρότερος εφιάλτης του.
Ο Σαμαράς φεύγει από τη ΝΔ στήνει την Πολιτική Άνοιξη, κόμμα με θέση μόνο για το «Μακεδονικό», που κρατάει άκαμπτη τη θέση περί της μη χρήσης του όρου «Μακεδονία» στην ονομασία των Σκοπίων. Μία θέση που ούτως ή άλλως έχουν υπογράψει όλοι οι πολιτικοί αρχηγοί. Με εξαίρεση τον Μητσοτάκη που φέρεται να έχει σχέδιο συγκατάβασης, οι αρχηγοί όλων των πολιτικών κομμάτων μαζί και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας είναι και αυτοί άκαμπτοι. Στον Σαμαρά έχει δωθεί όμως η ευκαιρία να αναδειχτεί σε «μακεδονομάχο» και να στήσει τη πολιτική του καριέρα πάνω στο «μακεδονικό». Για να το πετύχει αυτό έπρεπε να εμφανίσει τον εαυτό του ως τον μόνο που πραγματικά αγωνίζεται για την Μακεδονία και την εδαφική ακεραιότητα της χώρας. Ο Κων. Καραμανλής και ο Α. Παπανδρέου δεν ξέφυγαν ούτε αυτοί από τις επιθέσεις του Σαμαρά.
Όταν πρωτοϊδρύθηκε η Πολιτική Άνοιξη τράβηξε ανθρώπου από όλο το πολιτικό φάσμα που ανησυχούσαν δικαίως για τη κυβερνητική πολιτική στο «μακεδονικό». Από τον Στάθη Παναγούλη μέχρι τον Οδυσσέα Ελύτη, ο οποίος και εμπνεύστηκε το όνομα «Πολιτική Άνοιξη». Όπως ήταν λογικό όμως τράβηξε και ακροδεξιά στοιχεία, τα οποία σύντομα έγιναν ο στενός κομματικός κύκλος του Σαμαρά.
Πτώση Μητσοτάκη-Συμπιλίδης
Την επόμενη ημέρα από την ίδρυση του κόμματος Σαμαρά ένας βουλευτής της ΝΔ, ο Δημήτρης Σταμάτης, στενός συνεργάτης του πρώην υπουργού εξωτερικών, ανακοίνωσε την παραίτησή του από το βουλευτικό αξίωμα και την προσχώρησή του στην Πολιτική Άνοιξη. Την άλλη κιόλας ημέρα, στις 2 Ιουλίου, αποχώρησε από τον Συνασπισμό ο βουλευτής Ανδρέας Λεντάκης και δήλωσε ότι στο εξής θα στηρίζει την Πολιτική Άνοιξη.
Δευτέρα 6 Σεπτεμβρίου 1993, ο Αντώνης Σαμαράς προβαίνε σε κάλεσμα αποστασίας:
«Η Πολιτική Άνοιξη θεωρεί ότι η κατολίσθηση της χώρας σε εθνικό, οικονομικό, θεσμικό και κοινωνικό επίπεδο ξεπέρασε πλέον τα όρια του πολιτικού συναγερμού. Και πιστεύει ότι μόνον η διακοπή ανοχής προς τη σημερινή κυβέρνηση μπορεί να αποτρέψει επερχόμενα δραματικά γεγονότα που θα εξωθούσαν μοιραία σε ακρότητες την κοινωνική ισορροπία του τόπου. Κατά συνέπεια καθιστώ δημόσια σαφές προς όλους ότι Άνοιξη και στήριξη της κυβέρνησης αποτελούν δύο αντίθετες θέσεις που είναι αδύνατον να συνυπάρξουν»
Ο Μητσοτάκης απαντά:
«Ο Αντώνης Σαμαράς έκανε απόψε το βήμα προς τη μεγάλη προδοσία του 47% του ελληνικού λαού. Γίνεται όργανο των αντιπάλων μας και των οικονομικών συμφερόντων των οποίων είναι δέσμιος με σκοπό να πλήξει πισώπλατα την παράταξη που τον δημιούργησε, την ώρα που η σκληρή προσπάθεια τρεισήμισι ετών αποδίδει τους καρπούς της, αδιαφορώντας για τα συμφέροντα της χώρας και του ελληνικού λαού»
Τρίτη 7 Σεπτεμβρίου 1993, ο βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας, Στέφανος Στεφανόπουλος, στενός φίλος του Σαμαρά, παρέδωσε επιστολή στον πρόεδρο της βουλής, Αθανάσιο Τσαλδάρη, με την οποία τον ενημέρωνε ότι καθίσταται πλέον ανεξάρτητος βουλευτής και αίρει την εμπιστοσύνη του από την κυβέρνηση.
Τετάρτη 8 Σεπτεμβρίου 1993, δύο ακόμα βουλευτές της ΝΔ αποχώρησαν από τη ΝΔ και προσχώρησαν στην ΠΟΛΑΝ του Σαμαρά. Πρόκειται για τους Νίκο Κλείτο και Βασίλη Μαντζώρη, στενοί συνεργάτες και οι δύο του πρώην υπουργού εξωτερικών.
9 Σεπτεμβρίου 1993, ενας σχετικά άγνωστος βουλευτής, που μάλιστα δεν συγκαταλεγόταν στους στενούς φίλους του Σαμαρά, ο Γιώργος Συμπιλίδης, αποχωρεί από τη ΝΔ και μπαίνει στην ΠΟΛΑΝ κρατώντας την έδρα του. Την ίδια ώρα ένας άλλος βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας, στενός συνεργάτης του Σαμαρά, ο Άκης Γεροντόπουλος, παραιτήθηκε από το βουλευτικό αξίωμα και προσχώρησε κι αυτός στην Πολιτική Άνοιξη.
Η διαφορετική στάση των βουλευτών με κέποιους να κρατούν την έδρα τους και άλλους να τη παραδίδουν, λειτούργησε ως άλλοθι στον Σαμαρά, καθώς έδειχνε προς τα έξω προς πρόκειται για προσωπικές επιλογές των εν λόγω βουλευτών, ασυντόνιστες μεταξύ τους. Δηλαδή πως δεν επρόκειτο για αποστασία.
Εξοργισμένοι πρώην ψηφοφόροι του Συμπιλίδη εισέβαλαν στο πολιτικό του γραφείο, στο Κιλκίς, και τα έκαναν «γης μαδιάμ». Αλλά και ο Γεροντόπουλος δέχτηκε λιντσάρισμα μέσα στο κτίριο της βουλής από νεοδημοκράτες που τον φώναζαν «προδότη».
9 Σεπτεμβρίου του 1993, ο πρωθυπουργός Μητσοτάκης έκανε την ακόλουθη δήλωση: «Οι πολιτικοί μας αντίπαλοι και τα συμφέροντα που τους στηρίζουν είχαν κάθε λόγο και διάλεξαν αυτή τη στιγμή για να προκαλέσουν κρίση και ανωμαλία. Στόχος τους ήταν να μην προλάβουν οι Έλληνες να δουν και να απολαύσουν τα αποτελέσματα των δικών τους θυσιών».
«Διαπλεκόμενα συμφέροντα»
Από τη μέρα που απομακρύνθηκε από το ΥΠΕΞ, ο Σαμαράς έκανε λόγο για διαπλεκόμενα συμφέροντα του Μητσοτάκη με τις ΗΠΑ και τα Σκόπια. Μόνο ο Μητσοτάκης εξυπηρετεί όμως διαπλεκόμενα συμφέροντα;
O Μητσοτάκης, που από τη πρώτη στιγμή που ανετράπει έκανε λόγo για διαπλεκόμενα συμφέροντα, λέει σε συνέντευξη στον Πάνο Παναγιωτόπουλο, πριν τις εκλογές του 1993, στην εκπομπή του “Προφίλ” στον Αnt1:
«…η κυβέρνησή μας είχε 151 βουλευτές και στη συνέχεια 152. Πάντοτε είχε τον κίνδυνο δυο άνθρωποι να φύγουν και να πέσει. Όταν ο κ. Σαμαράς απεχώρησε, έγινε ανεξάρτητος και απεφάσισε να ιδρύσει το κόμμα του, έκανε τη δήλωση ότι δεν πρόκειται να ρίξει την κυβέρνηση διότι η κυβέρνηση έχει την εντολή από τον Ελληνικό λαό να κυβερνήσει 4 χρόνια. Από αυτή την υποχρέωση ξέφυγε, παζάρεψε δεν ξέρω τι και πως, εννοώ παζάρεψε προς πολιτικές κατευθύνσεις και τελικά απεφάσισε να μας ρίξει. Θα ενθυμίστε, είχε εξαγγείλει πως θα κάνει μια βαρύγδουπο αποκάλυψη-έκπληξη στον κ. Χαρδαβέλα στα “Νέα”. Η έκπληξη δεν έγινε, η ανατροπή έγινε. Και η ανατροπή έγινε κατά τρόπο περίεργο. Ο Συμπιλίδης ήταν έκπληξη, διότι ακόμη την παραμονή υποσχότανε πως θα στείλει 30 πούλμαν στη Θεσσαλονίκη για να με υποδεχτεί και η μητέρα του, μια τραγική σκηνή στον Ant1, ρωτούσε έκπληκτη εκείνη την ημέρα τον ανταποκριτή σας, “μα τι είναι αυτά που μας λες παιδί μου, εμείς είμαστε με τον Μητσοτάκη”. Ε΄ τι συνέβη τη νύχτα, η επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος και ο Συμπιλίδης ήρθε κρυφά σαν κλέφτης από την πίσω πόρτα για να ρίξει την κυβέρνηση. Όλα αυτά δεν είναι ομαλά. Όλα αυτά δείχνουν ότι υπήρξε συνωμοσία και φυσικά προδοσία και η συνωμοσία ήταν συνωμοσία πολιτικών συμφερόντων. Η “Πολιτική Άνοιξη” δεν πάει για να κερδίσει τις εκλογές. Η ΠΟΛΑΝ ένα στόχο μπορεί να έχει, να βλάψει τη ΝΔ βοηθούντος και του εκλογικού νόμου. Άρα, αυτή την ώρα η ΠΟΛΑΝ γιατί ρίχνει τη ΝΔ; Τίνος τα συμφέροντα εξυπηρετεί. Ποιοι είχαν σκοπό να ρίξουν την κυβέρνηση; Συμφέρον είχαν οι πολιτικοί μας αντίπαλοι, των οποίων το παιχνίδι έπαιξε η “Πολιτική Άνοιξη” ξεκάθαρα, γιατί δεν πάει για τον εαυτό του,καταστρέφεται, ο προδότης πληρώνει, καταστρέφεται. Ο κ. Σαμαράς, πιστεύει ειλικρινώς πως μπορεί να επιβιώσει σ΄ αυτή την κρίσιμο εκλογή; Και ακόμη υπάρχουν μεγάλα οικονομικά συμφέροντα . η κυβέρνησή μας χάλασε λιγάκι το οικονομικό κατεστημένο και ήρθε σε αντίθεση μαζί του, όταν αποφάσισε να κάνει ιδιωτικοποίηση. Η ιδιωτικοποίηση σημαίνει, ότι ο ένας τεράστιος τομέας προμηθειών, βολέματος εάν θέλετε ακόμη και στενότερα διορισμού ημετέρων, παύει να υπάρχει προς εκμετάλλευση. Η πολιτική της ΝΔ στη ΔΕΗ και το ΟΤΕ έπληξε κατεστημένα συμφέροντα και υπήρξαν και άλλοι οι οποίοι είχαν λόγους να ρίξουν τη ΝΔ, εναντίον της οποίας, άλλωστε, εκτίθενται καθημερινώς προσωπικά. Δεν θα πω τίποτε περισσότερο αυτή την ώρα, πέραν του ότι εμείς δεν συμβιβαστήκαμε με κανένα οικονομικό συμφέρον και απευθυνθήκαμε στον Ελληνικό λαό…».
http://www.plateiaradio.gr/%CE%B1-%CF%83%CE%B1%CE%BC%CE%B1%CF%81%CE%B1%CF%83-%CE%BF-%CF%84%CF%81%CE%B5%CE%BB%CE%B1%CE%BD%CF%84%CF%89%CE%BD%CE%B7%CF%83-%CF%84%CE%B7%CF%83-%CE%AC%CE%BD%CE%BF%CE%B9%CE%BE%CE%B7%CF%83/
γράφει ο Παπαδομανωλάκης Παναγιώτης
Δημοσιογράφος, Ραδιοφωνικός Παραγωγός
