Η Μαρία Ελένη Λυκουρέζου μιλά πρώτη φορά μετά το θάνατο της μητέρας της Ζωής Λάσκαρη, στον Βασίλη Μπουζιώτη και στην εφημερίδα Real.

Γράφτηκαν πολλά από την ημέρα που «έφυγε». Ανάμεσα σε αυτά και ότι έπασχε από χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια (ΧΑΠ).

Δεν έπασχε από τίποτα. Δεν είχε ΧΑΠ. Ήταν μια χαρά. Απλώς κοιμήθηκε… Είναι δυνατόν να φεύγει ένας άνρθωπος και να αρχίζει όλη αυτή η γελειότητα τύπου «έπασχε« από ΧΑΠ και «τι κρύβεται πίσω από αυτό»; Η γυναίκα είχε τον ωραιότερο θάνατο. Κοιμήθηκε και δεν ξύπνησε ποτέ… Την αγαπούσε ο Θεός και δεν την ταλαιπώρησε. Το έλεγε συχνά σε εμάς, στους δικούς της ανθρώπους. «Θέλω να φύγω στον ύπνο μου, πριν από τον Αλέξανδρο… Και κοιμήθηκε. Γιατί δεν το σέβονται αυτό; Γιατί θέλουν να θορυβήσουν για άλλη μια φορά για εκείνη; Γιατί; Ας αφήσουν ήσυχη την ψυχούλα της… Ας την αφήσουν ήσυχη.

Γράφτηκαν και άλλα. Κάποιοι, ας πούμε, έγραψαν ότι δεν ήταν πολύ καλή ηθοποιός στο θέατρο, κάτι που εξόργισε πολλούς από εμάς που είχαμε δει μια σειρά από δυνατές ερμηνείες της… Ενοχλήθηκες εσύ;

Προσπαθώ να μη διαβάζω τίποτα και να μη βλέπω τηλεόραση. Στο σπίτι μου δεν έχω καν τηλεόραση. Έπαιζε στο Πόρτο Ράφτη, αλλά δεν θέλω να ασχολούμαι με αυτά… Έχασα τη μάνα μου, δεν θα κάτσω να ασχολούμαι με μικρότητες – γελοιότητες. Το αν ήταν καλή ηθοποιός το απέδειξε με τη μακρόχρονη πορεία της στο χώρο, με τις σπουδαίες συνεργασίες της, με το δυνατό ρεπερτόριο που υπηρέτησε. Και ποιοι είναι αυτοί που γράφουν; Αδιαφορώ. Ειλικρινά.

πηγή: zappit