Το έλλειμα πολιτιστικής, εθνικής και θρησκευτικής ταυτότητας από την πλειοψηφία της πολιτικής πολλών Ευρωπαϊκών κρατών, έρχονται να καλύψουν οι μουσουλμάνοι.
Εκτός από το ότι είναι πολύ καλά δασκαλεμένοι, από τα γνωστά νεοταξικά κέντρα που χρησιμοποιούν πλήθος ΜΚΟ και άλλων οργανώσεων, οι οποίες τους βοηθούν στην εγκατάσταση και την παραμονή τους σε όποια χώρα επιθυμούν να διαλύσουν, οι ηγέτες τους (ιμάμηδες) έχουν παρατηρήσει αυτό το έλλειμα σταθερής πολιτικής και συστήματος ηθικών αξιών στο δυτικό πολιτισμό και το εκμεταλλεύονται κατάλληλα, όπως θα ακούσετε:
Η παρακμή των δυτικών κοινωνιών, τόσο από άποψη ηθικής, όσο και από άποψη κοινωνικής μόρφωσης και πολιτισμικής ταυτότητας είναι εμφανής και δεν την εντοπίζουμε μόνο εμείς οι Ευρωπαίοι, που μπορούμε να συγκρίνουμε την τωρινή κατάσταση, με κάποια χρόνια πριν, που οι χώρες μας είχαν σύνορα που προστατεύονταν, που οι πολίτες ένιωθαν ασφαλείς, που τα σχολεία δεν εκπαίδευαν δούλους της ΝΤΠ, αλλά πολίτες που αγαπούσαν την καταγωγή, τη χώρα τους και την ιστορία τους, ενώ οι εκκλησίες δεν μιλούσαν για κοινωνικές ανισότητες, αλλά μιλούσαν για θρησκεία και παράδοση κι εδώ στην Ελλάδα τουλάχιστον κι όχι μόνο, ακούγαμε και για τον Χριστό. Δεν εντοπίζουν μόνο οι γηγενείς αυτά τα προβλήματα στις χώρες τους, αλλά και οι μουσουλμάνοι.
Οι δικοί τους θρησκευτικοί ηγέτες δεν μιλούν για ειρηνικές συμβιώσεις, ούτε δοξάζουν τον θεό τους που τους γλίτωσε από τη μιζέρια που επικρατεί στις χώρες τους και τους έφερε στην Ευρώπη να φάνε γλυκό ψωμί. Αντιθέτως αρπάζουν την ευκαιρία, από την σύγχυση που έντεχνα έχει επικρατήσει στα μυαλά και τις καρδιές των Ευρωπαίων σήμερα, για να προσφέρουν το δικό τους φως.
Μάλιστα είναι σίγουροι ότι οι Ευρωπαίοι από μόνοι τους θα προτιμήσουν το δικό τους φως, τις δικές τους αξίες, τον δικό τους τρόπο ζωής και τελικά τους δικούς τους νόμους εφαρμόζοντας τη σαρία.
Εκεί καταντήσαμε; Μια ολόκληρη ήπειρος, Χριστιανική, που υποτίθεται ότι στηρίζει τα θεμέλια του πολιτισμού σε όλον τον κόσμο, έφτασε σε σημείο να περιμένει το φως του Αλλάχ για να επιβιώσει; Τι ακούμε από τους ιμάμηδες;
Και κυρίως τι εισάγουμε σωρηδόν μέσα στις χώρες μας και τι τρέφουμε με τα χρήματά μας ως κράτη, που αντί να τα επενδύσουμε στο μέλλον των παιδιών μας και να τους δώσουμε το φως του Χριστού και τις επιστήμες των Ελλήνων που θεμελίωσαν την Ευρώπη του σήμερα, τα δίνουμε στα κέτερινγκ που πετάνε στα σκουπίδια οι επίδοξοι διαφωτιστές μας, οι οποίοι βέβαια δεν φέρνουν το φως με ειρήνη, αλλά με μάχαιρα κι όχι το ανέσπερο φως, το αληθινό φως του Χριστού, αλλά το φως του εωσφόρου. Θα ξυπνήσουμε επιτέλους ή έχει πέσει τόσο πυκνό σκοτάδι που τίποτα πια δεν μπορεί να το διαλύσει;
