Ακόμα και την υπογραφή της κυβέρνησης για να πουληθεί η ΔΕΗ ζητάνε πλέον οι δανειστές.
Παρά τις υποχωρήσεις όμως που φέρεται έτοιμη να κάνει η κυβέρνηση, τα ανοικτά μέτωπα πληθαίνουν αντί να λιγοστεύουν. Την ερχόμενη Πέμπτη στο Euro Working Group η ελληνική διαπραγματευτική ομάδα θα πρέπει να δώσει πλήρη αναφορά για τις τελικές θέσεις της, επισφραγίζοντας τα αποτελέσματα των συσκέψεων που είχαν την περασμένη εβδομάδα οι Ευκλείδης Τσακαλώτος, Γιώργος Χουλιαράκης, Έφη Αχτσιόγλου και Γιώργος Σταθάκης με τους θεσμούς, προκειμένου να μπορέσει να πλησιάσει σε τεχνική συμφωνία στο άτυπο Eurogroup της 7ης Απριλίου.
Τα επόμενα βήματα πλέον για την κυβέρνηση είναι, ιδανικά, να πείσει το EWG στις 30 Μαρτίου για τις προθέσεις της, να επιστρέψει η Τρόικα στην Αθήνα για να κλείσει η τεχνική συμφωνία με τους θεσμούς, να επισφραγίσει τις εξελίξεις το Eurogroup, να ξεκινήσει το «παζάρι» για το χρέος, να ληφθούν αποφάσεις στην εαρινή σύνοδο του ΔΝΤ στις 23 Απριλίου και να έλθει η συνολική συμφωνία στο Eurogroup της 22ας Μαΐου, ώστε τον Ιούνιο να μπει στην ποσοτική χαλάρωση και στο β΄εξάμηνο να εκδώσει νέο ομόλογο.
Ωστόσο, όλα αυτά γίνονται ακόμα πιο δύσκολα, επειδή η υπογραφή της συμφωνίας θα πέσει «βαριά» στην κυβέρνηση αφού, λόγω της πολύμηνης καθυστέρησης, προκύπτουν διαρκώς και νέες επιπλοκές. Και αυτό γιατί:
– Ενώ ως τώρα δεν υπήρχαν ζητήματα με τους Ευρωπαίους δανειστές, πλέον αυτοί είναι που πιέζουν για πώληση της ΔΕΗ. Η κυβέρνηση υπολόγιζε να «παρκάρει» την ΔΕΗ στο νέο υπερ-Ταμείο, για να αποφύγει την αποκρατικοποίησή της με όρους που ισχύουν στο ΤΑΙΠΕΔ. Το σχέδιό της για «σπάσιμο» της ΔΕΗ σε θυγατρικές που θα έπαιρναν μέρος της πελατείας της δεν φαίνεται να αρκεί στους δανειστές που ζητούν πιο δραστικές λύσεις. Πλέον πρέπει να δώσει ξεκάθαρες απαντήσεις και δεσμεύσεις στο EWG στις 30 Μαρτίου.
– Εκτός από τα ζητήματα της τρέχουσας αξιολόγησης, τον τελευταίο μήνα προστέθηκαν και οι απαιτήσεις για την προνομοθέτηση σκληρών μέτρων για το 2019, με μειώσεις συντάξεων και αφορολογήτου, που θα πρέπει να ψηφιστούν από τη Βουλή.
– Παρά τις συστάσεις στην κυβέρνηση για ταχεία ολοκλήρωσης της αξιολόγησης από τον Νοέμβριο ήδη, η καθυστέρηση έφερε αβεβαιότητα και η κατάσταση στην Οικονομία επιδεινώθηκε δραματικά, με αποτέλεσμα να απαιτείται μεγαλύτερη προσπάθεια για επίτευξη των ίδιων ή και χαμηλότερων στόχων. Ακόμα χειρότερα, καθίσταται αμφίβολο αν θα επιτευχθεί τελικά ανάπτυξη 2,7% και αν θα επιστρέψει σύντομα η Ελλάδα στις αγορές ομολόγων, που αποτελούν αναγκαία προϋπόθεση για να τελειώσει ομαλά το πρόγραμμα και να μην χρειαστεί και 4ο Μνημόνιο σε ένα χρόνο από τώρα.
– Το ΔΝΤ δε δίνει την «χέρι με χέρι» ανταλλαγή που θέλει η Αθήνα, για ελάφρυνση χρέους και πλεονασμάτων αν η κυβέρνηση υπογράψει τις μεταρρυθμίσεις στα εργασιακά. Ακόμα χειρότερα, την Παρασκευή ανέκυψε και ότι το ΔΝΤ ετοιμάζει αλλαγή της αρχιτεκτονικής των Μνημονίων στις χώρες που ανήκουν σε νομισματική ένωση όπως η Ελλάδα και αυτό μπορεί να σημαίνει πως το Ταμείο θα περιμένει ίσως τον Ιούνιο ή και αργότερα, για να αποφασίσει αν θα μπει στο ελληνικό πρόγραμμα και με ποιους όρους. Χάνεται έτσι ίσως και το ορόσημο της 22ας Μαΐου για συνολική συμφωνία.
– Στην Ευρώπη ξεκίνησε πια το εκλογικό γαϊτανάκι που επηρεάζει αρνητικά –ως τώρα τουλάχιστον- τις αποφάσεις για την Ελλάδα. Στην Ολλανδία η εκλογική ταπείνωση έκανε ήδη τον Γερούν Ντάισελμπλουμ να εμφανίζεται «βασιλικότερος του βασιλέως» και πιο αιχμηρός και από ό,τι ο Σόιμπλε, ενώ ακολουθεί μια πολύ σκληρή αναμέτρηση στη Γαλλία και άλλη μία μετά, το φθινόπωρο, στη Γερμανία. Ήδη όμως έχουν εξαφανιστεί πλέον από το πολιτικό προσκήνιο οι «φίλοι» της χώρας μας (κυρίως από Γαλλία, Ιταλία και Αυστρία) ενώ και το μήνυμα του αντικαγκελάριου Γκάμπριελ προς την Αθήνα ήταν «μην περιμένετε αλλαγή στάσης και χατίρια από το Βερολίνο, ακόμα και αν εκλεγεί ο Σουλτς».
