Η Ειρήνη ένιωσε κάτι, μετά το συζητήσαμε και κατάλαβε νομίζω τις προθέσεις μου. Όμως, εγώ είμαι ο «κατηγορούμενος» στη συγκεκριμένη περίπτωση και θα ήθελα για το συγκεκριμένο θέμα να μιλήσει εκείνη”.
Το περιστατικό στο Survivor όπου ο Στέλιος Χανταμπάκης, κρατώντας ένα γυναικείο μαγιό, λέει στις κάμερες ποιον θα ψηφίσουν προς αποχώρηση οι παίκτες των διασήμων (ένα καρέ από το οποίο απουσίαζε η Ειρήνη Παπαδοπούλου) έφερε μια έκρηξη αντιδράσεων εναντίον του, καθώς η αίσθηση που δόθηκε είναι πως κοροϊδεύει τη συμπαίκτριά του και μάλιστα ενώ εκείνη δεν ήταν μπροστά. Μερικές εβδομάδες μετά, ο ίδιος ξεκαθαρίζει τι έχει συμβεί ανάμεσα στον ίδιο και την Ειρήνη Παπαδοπούλου, με συνέντευξη που έδωσε στο περιοδικό People.
Η πλάκα σου πάντως έχει εισπραχθεί ως ειρωνεία. Βλέποντας τα αποσπάσματα κατάλαβες το γιατί;
Έτσι όπως το είδα και εγώ, το κομμάτι αυτό το μονταρισμένο, φυσικά και ένιωσα πολύ άσχημα. Η πρώτη κουβέντα που είπα στην Ειρήνη Παπαδοπούλου, όταν μιλήσαμε μετά το παιχνίδι, είναι πως «σου έκανα αυτό που είχα κάνει και με τον Σπαλιάρα, αλλά έτσι όπως το είδε ο κόσμος το παρεξήγησε, δεν βγήκε αυτό που νόμιζα. Επειδή κάποιοι μπορεί να πιστεύουν πως είναι από πρόθεση, να ξέρεις πως μόλις βγω το πρώτο πράγμα που θα κάνω θα είναι να ζητήσω συγνώμη στον αδελφό σου (σ.σ. σχολίασε «Ο Χανταμπάκης να κοροϊδέψει το γιο του) και σε όλη την οικογένειά σου, μέσα από την πρώτη συνέντευξη που θα δώσω».
Όταν η Ειρήνη σε πρότεινε μίλησε για ένα ζήτημα εμπιστοσύνης. Κατάλαβες τι εννοούσε;
Για οποιοδήποτε λόγο σε ψηφίσει κάποιος είναι η εκτίμηση του και τη σέβομαι. Η Ειρήνη ένιωσε κάτι, μετά το συζητήσαμε και κατάλαβε νομίζω τις προθέσεις μου. Όμως, εγώ είμαι ο «κατηγορούμενος» στη συγκεκριμένη περίπτωση και θα ήθελα για το συγκεκριμένο θέμα να μιλήσει εκείνη. Δεν έχω τίποτα να της καταλογίσω, αλλά νομίζω πως ξέρει, αν στους δυόμιση μήνες έχω σταθεί δίπλα της ή απέναντί της. Δεν έγινα με κανέναν εχθρός ούτε κολλητός στο παιχνίδι. Κάποιοι λένε πως με τον Λάμπρο ήμασταν πολύ κοντά. Το γεγονός ότι είχαμε και οι δυο οικογένειες, παιδιά και αγαπούσαμε το ποδόσφαιρο, μας έδεσε πράγματι πιο πολύ. Το μεγαλύτερο κοινό σημείο μας όμως, ήταν ότι σεβαστήκαμε τους κανόνες του παιχνιδιού. Ξέρεις, συζητάμε για 3-4 στιγμές, που είναι 3-4 περιστατικά και όχι η ζωή που ζήσαμε εκεί μέσα. Έπαιξα τίμια και δίκαια και δεν πάτησα σε κανέναν για να βγω μπροστά. Αν πήγαινα κυνηγώντας το έπαθλο, γιατί επιδίωκα να είμαι υποψήφιος, χάνοντας εσκεμμένα την ατομική ασυλία, όπως φαίνεται ξεκάθαρα στις δοκιμασίες;
