Ο Τζορτζ Κλούνεϊ είναι ο εκλεκτός της θολοκουλτούρας στις ΗΠΑ;
Αυτή την άποψη εκφράζει ο αρθρογράφος του Guardian Στιβ Ρόουζ. «Θα μπορούσε μία προεδρία του Τζορτζ Κλούνεϊ να σώσει την Αμερική;», είναι ο τίτλος του δημοσιεύματος που αναλύει γιατί ο ηθοποιός θα μπορούσε να γίνει ο αντι-Τραμπ.
Ο Κλούνεϊ τα έχει όλα. Είναι όμορφος, βραβευμένος με Οσκαρ, πετυχημένος, έξυπνος, αστείος, ασχολείται με την πολιτική και έχει έναν ευτυχισμένο γάμο. Και σαν να μην έφταναν αυτά, μόλις πούλησε την τεκίλα του για δισεκατομμύρια δολάρια, σημειώνει ο αρθρογράφος της βρετανικής εφημερίδας.
«Είναι ο άριστος σταρ του Χόλιγουντ. Βασικά, είναι ο αντι-Γουάινστιν. Υπάρχει μόνο ένα πρόβλημα, οι ταινίες του. Οι ρόλοι του έχουν αρχίσει να μοιάζουν με λίστα εσκεμμένων αποτυχιών», συνεχίζει ο αρθρογράφος, επισημαίνοντας ότι ούτε η σκηνοθετική καριέρα του πάει καλύτερα.
«Είναι ώρα να αποσυρθεί ο Κλούνεϊ; Δεν έχει παίξει για δύο χρόνια. »Δεν πρόκειται να κάνω ταινίες απλά για να είμαι μπροστά στην κάμερα» είπε πρόσφατα στο Hollywood Reporter. Σε ό,τι αφορά τη σκηνοθεσία, οι επιλογές του είναι ίσως περιορισμένες πλέον. Οπότε τι θα μπορούσε να κάνει στη συνέχεια; Ας σκεφτούμε: παγκόσμια γνωστός, με ισχυρή σύζυγο, φίλος με τον Ομπάμα, συγκεντρώνει χρήματα για τους Δημοκρατικούς. Ακόμη δεν το καταλαβαίνετε; Θα μπορούσαμε να συνεχίσουμε: η χώρα σε αποδιοργάνωση, παραδοσιακά εμπόδια για μια πολιτική θέση έχουν πέσει, φωνάζουν για έναν χαρισματικό ηγέτη. Γιατί ο Κλούνεϊ να κάνει έμμεσα πολιτικές ταινίες όταν απλά μπορεί να κατέβει ως υποψήφιος;
Αντί να είναι ο αντι-Γουάινσταϊν ο Κλούνεϊ μπορεί να γίνει ο αντι-Τραμπ. Εκανε μία δοκιμή στην ταινία »Aι Ειδοί του Μαρτίου». Αλλά ο Κλούνεϊ απέρριψε τις όποιες σκέψεις ότι μπορεί να διεκδικήσει την προεδρία. »Γιατί να προσφερθεί κάποιος για αυτή τη δουλειά;», είχε δηλώσει σε δημοσιογράφους στη Βενετία το 2011. Ομως, όταν η ίδια ερώτηση διατυπώθηκε φέτος, η απάντηση του Κλούνεϊ ήταν λίγο διαφορετική: »Θα μου άρεσε να είμαι υποψήφιος; Ακούγεται διασκεδαστικό». Προσπαθούσε να είναι σαρκαστικός, αλλά δεν ήταν η πιο πειστική ερμηνεία του», καταλήγει το άρθρο.
