Μια από τις φονικότερες επιδημίες στην παγκόσμια Ιστορία! Διάσημοι ομοφυλόφιλοι που «έφυγαν» από AIDS! (ΦΩΤΟ)

Η γενετική έρευνα δείχνει ότι ο HIV προήλθε από την Κεντροδυτική Αφρική κατά τη διάρκεια των αρχών του 20ου αιώνα.

Το AIDS αναγνωρίστηκε για πρώτη φορά από τα Κέντρα Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων των Ηνωμένων Πολιτειών το 1981 και η αιτία του, ο HIV, αναγνωρίστηκε στις αρχές τις δεκαετίας του 1980.

Στην Ελλάδα η πρώτη περίπτωση AIDS εμφανίστηκε το 1981, ο πρώτος θάνατος από AIDS καταγράφηκε το 1983 και τα πρώτα δηλωθέντα περιστατικά μόλυνσης HIV το 1984

Η πρώτη Δεκεμβρίου καθιερώθηκε ως Παγκόσμια Ημέρα κατά του AIDS το 1988, με απόφαση της Παγκόσμιας Οργάνωσης Υγείας και στη συνέχεια της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ.

Πρόκειται για μία από τις φονικότερες επιδημίες στην παγκόσμια ιστορία. Από το 1981 που παρατηρήθηκε κλινικά στις ΗΠΑ, γύρω στα 39.000.000 άνθρωποι έχουν χάσει τη ζωή τους, ενώ 78.000.000 είναι φορείς του ιού HIV. Η σεξουαλική επαφή αποτελεί τον κύριο τρόπο μετάδοσης του HIV.

Ροκ Χάτσον: 1925 – 1985

Ο θάνατος του ειδώλου της Μεγάλης Οθόνης στα μέσα της δεκαετίας του 1980 προκάλεσε το πρώτο παγκόσμιο σοκ για τον ιό, που εκείνη την εποχή αποτελούσε ένα μεγάλο ταμπού.

Ο Ροκ Χάτσον, ο αστέρας του Κινηματογράφου που λατρεύτηκε όσο κανένας άλλος από τις γυναίκες ανά τον κόσμο, έφυγε χτυπημένος από AIDS το 1985 σε ηλικία 60 ετών και οι αποκαλύψεις για την ομοφυλοφιλία του έναν χρόνο νωρίτερα (η διάγνωση του έγινε το 1984) θα τάραζαν το πουριτανικό Χόλιγουντ.

Φρέντι Μέρκιουρι: 1946 – 1991

Είναι ίσως ο διασημότερος ροκ σταρ που «έφυγε» από AIDS. Ο τραγουδιστής των Queen που είχε γίνει κατά τη διάρκεια της καριέρας του το σύμβολο της εκκεντρικότητας, υποδέχθηκε τον θάνατό του στις 24 Νοεμβρίου του 1991, φορώντας νυφικό. Η διάγνωσή του είχε γίνει λίγα χρόνια νωρίτερα, το 1987, ωστόσο ο ίδιος δεν το κοινοποίησε.

Η εικόνα του όμως σταδιακά άλλαζε. Ο ιός τον μαράζωνε και φαινόταν καταβεβλημένος. Για δύο χρόνια οι συναυλίες σταμάτησαν. Στα βίντεο κλιπ, που γυρίστηκαν για τον προτελευταίο δίσκο του γκρουπ, «The Miracle» (1989), ο Φρέντι Μέρκιουρι είναι πολύ αδύνατος και με αραιά μαλλιά. Μία ημέρα πριν πεθάνει, είχε προγραμματίσει συνέντευξη Τύπου, για να ανακοινώσει ότι πάσχει από Έιτζ. Μέχρι τότε, είχε εγκατασταθεί στο στούντιο, κάνοντας συνεχώς ηχογραφήσεις.

Οταν πέθανε ήταν 45 ετών και ο θάνατός του κινητοποίησε την παγκόσμια κοινή γνώμη.

Μπίλι Μπο: 1954 – 1987

Ο Μπίλι Μπο ήταν από τους πιο καινοτόμους σχεδιαστές τη δεκαετία του 1980 στην Ελλάδα. Εγινε γνωστός εκτός από το μοναδικό του ταλέντο και τις καλόγουστες δημιουργίες του και για την απαράμιλλη ομορφιά του.

Μάλιστα, ο ίδιος είχε ξεκινήσει την καριέρα του στα τέλη της δεκαετίας του 1960 ως χορευτής σε διάφορες μπουάτ της Πλάκας.

Στενός φίλος με τον Μάκη Τσέλιο, αποφασίζει το 1974 να ανοίξει μαζί του έναν οίκο μόδας στο Κολωνάκι. Ακολούθησαν και άλλα καταστήματα στην Ελλάδα, με μεγάλη επιτυχία, αλλά το μεγαλύτερο επίτευγμα ήταν η δημιουργία καταστήματος στη Νέα Υόρκη. Το 1981 είναι η χρονιά που επιλέγεται για τις στολές των αεροσυνοδών της Ολυμπιακής Αεροπορίας τις οποίες σχεδίασε και που θα φορεθούν για τα επόμενα έξι χρόνια.

Ο Μπίλι Μπο ήταν από τους πρώτους Ελληνες που προσβλήθηκε από τον ιό HIV και στα τέλη της δεκαετίας του 1980 νόσησε με AIDS. Άφησε την τελευταία του πνοή στις 13 Ιουνίου του 1987 σε ηλικία μόλις 33 ετών. Η ασθένεια και ο θάνατός του προκάλεσαν επιπλέον αίσθηση, καθώς η επιδημία του AIDS ήταν τότε σχεδόν άγνωστη Ελλάδα, και ο Μπίλι Μπο ήταν ο πρώτος Έλληνας διάσημος που έγινε γνωστό δημόσια ότι έχασε τη ζωή του από τη συγκεκριμένη ασθένεια.

Ρούντολφ Νουρέγιεφ: 1938-1993

Ο Ρούντολφ Νουρέγιεφ, ίσως ο μεγαλύτερος Ρώσος χορευτής που γεννήθηκε ποτέ, ήταν ένα από τα διασημότερα θύματα του ιού HIV.

O ίδιος αποτέλεσε μία παγκόσμια χορευτική ιδιοφυΐα, αλλάζοντας το τοπίο στο μπαλέτο και στην εξέλιξη του χορού κατά τις δεκαετίες του 1960 και του 1970. Το 1984 ο Νουρέγιεφ ήρθε αντιμέτωπος με το AIDS. Ωστόσο, αν και ο ίδιος ήταν φορέας, δεν είχε για αρκετά χρόνια νοσήσει από τον ιό και τίποτε στην εικόνα του δεν έδειχνε ότι ήταν άρρωστος. Ωστόσο, το το καλοκαίρι του 1991, η υγεία του κλονίστηκε σημαντικά και οι φήμες που οργίαζαν για χρόνια, πλέον θα επιβεβαιώνονταν.

Την άνοιξη του 1992, η ασθένεια μπήκε στο τελικό της στάδιο, ωστόσο ο Νουρέγιεφ συνεχισε να εργάζεται και ανέβασε με τεράστια επιτυχία το Romeo and Juliet στη Metropolitan Opera.

Η τελευταία του δημόσια εμφάνιση έγινε στις 8 Οκτωβρίου του 1992 στο ανέβασμα της νέας του παραγωγής La Bayadere στο Παρίσι, όπου το κοινό τον επευφημούσε για περισσότερο από 10 λεπτά, ενώ δύο χορευτές τον βοήθησαν να ανέβει μέχρι τη σκηνή. Ο μοναδικός αυτός χορευτής έφυγε από τη ζωή στις 6 Ιανουαρίου του 1993 στο Παρίσι και η σορός του θάφτηκε στο ρωσικό κοιμητήριο Sainte-Genevieve-des-Bois.

Αν και η επίσημη ανακοίνωση για το θάνατό του δεν έκανε λόγο για κατάληξη από τον ιό του AIDS αλλά από καρδιακές επιπλοκές ύστερα από ανίατη ασθένεια πολλοί, ήταν οι φίλοι του που παραδέχτηκαν ότι ο Νουρέγιεφ έπασχε από τον ιό.

 Άντονι Πέρκινς

Όλοι των θυμούνται ως Νόρμαν Μπέιτς στον πρωταγωνιστικό ρόλο που είχε στο μεγαλύτερο θρίλερ των εποχών «Ψυχώ» του Άλφρεντ Χίτσκοκ. Απεβίωσε το 1992 σε ηλικία 60 ετών προσθέτοντας το όνομά του στη λίστα με τα θύματα του AIDS.

Οι φήμες που είχαν κυκλοφορήσει την εποχή εκείνη τον παρουσίαζαν να έχει ομοφυλοφιλικές τάσεις. Ο ίδιος παντρεύτηκε και έκανε οικογένεια. Η σύζυγός του 9 χρόνια μετά το θάνατό του βρέθηκε στο αεροπλάνο που έπεσε στους δίδυμους πύργους και βρήκε τραγικό θάνατο

Λιμπεράτσε

Ο εκκεντρικός καλλιτέχνης έφυγε το 1987 χτυπημένος από τη νόσο. Είχε μία τρικυμιώδη ομοφυλοφιλική σχέση με τον 22χρονο σοφέρ του, Σκοτ Θόρντον. Εκείνος έγραψε και το αυτοβιογραφικό βιβλίο στο οποίο βασίστηκε το σενάριο της ταινίας του Στίβεν Σόντερμπεργκ.

Οι σεξουαλικές του προτιμήσεις έγιναν γνωστές μετά θάνατον, καθώς ο ίδιος φρόντιζε επιμελώς να τις κρύβει, θεωρώντας ότι θα αποτελούσαν πλήγμα για την καριέρα του.

Αναδείχτηκε ως ο πιο ακριβοπληρωμένος καλλιτέχνης του Λας Βέγκας, ανάμεσα σε δοξασμένες χορεύτριες με φτερά, παγέτες και πούπουλα και με φόντο τα λατρεμένα κραυγαλέα κακόγουστα σόου της πρωτεύουσας του τζόγου. Αρνιόταν σθεναρά πως είναι ομοφυλόφιλος, μηνύοντας διαρκώς όσα έντυπα άφηναν υπονοούμενα. Παρά το γεγονός ότι βρέθηκε στις δικαστικές αίθουσες με τις μεγαλύτερες εφημερίδες της εποχής –και όχι μόνο-, στο τέλος δικαιωνόταν, πράγμα που τον γέμιζε ικανοποίηση αλλά και αποφασιστικότητα για την επόμενη μήνυσή του. Το 1982 επιδόθηκε σε μακροχρόνιο δικαστικό αγώνα, όταν ο βοηθός του, Σκοτ Τόρσεν, τον μήνυσε, διεκδικώντας διατροφή 113 εκατομμυρίων δολαρίων, υποστηρίζοντας ότι υπήρξαν ζευγάρι για πέντε χρόνια.