Εν αναμονή των λεπτομερειών, όπως αυτές περιλαμβάνονται στο Fiscal Monitor, στη βάση δεδομένων του ΔΝΤ (WEO Database) αναγράφεται ότι το πλεόνασμα του επόμενου έτους θα φτάσει στο 2,221% του ΑΕΠ, αντί για 3,5% που προβλέπει η Αθήνα και το ευρωπαϊκό πρόγραμμα, κάτι που συνεπάγεται μια «τρύπα» περίπου 2,4 δισ. ευρώ.
Επί του παρόντος, ουδείς μιλάει για νέα μέτρα αυτού του ύψους, ούτε καν το ΔΝΤ που επιμένει σε αυτή την πρόβλεψη. Στην Έκθεση του Ιουλίου το Ταμείο επεσήμανε ότι υπάρχει συμφωνία με τους Ευρωπαίους πως αν επιβεβαιωθούν αυτές οι προβλέψεις του, τότε θα χαμηλώσει ο στόχος από το 3,5% και θα προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα, υπό την προϋπόθεση, όμως, ότι η Ελλάδα θα έχει πράξει ό,τι απαιτεί το πρόγραμμα. Τι σημαίνει, όμως, πρακτικά αυτό;
Πολύ απλά, ότι η νέα γερμανική κυβέρνηση, η νέα γερμανική Βουλή θα δεχθεί να «χαλαρώσει» τα δημοσιονομικά λουριά στην Ελλάδα. Το πόσο εφικτό είναι κάτι τέτοιο δεν χρειάζονται ιδιαίτερες γνώσεις για να το απαντήσει κανείς, ειδικά από τη στιγμή που η κρίσιμη τελευταία αξιολόγηση για να «μετρηθούν» οι επιδόσεις του προγράμματος θα γίνει γύρω στον Ιούνιο, δηλαδή λίγο πριν ολοκληρωθεί το πρόγραμμα. Εκεί θα αποφασιστεί, συν τοις άλλοις, αν χρειάζεται η Ελλάδα να φέρει πιο νωρίς και τη μείωση του αφορολογήτου, όπως επίσης αν πρέπει να τεθούν σε ισχύ και τα περιβόητα αντίμετρα.
Πέρα, όμως, από τις προφανείς τριβές που θα προκαλέσει αυτή η πρόβλεψη του Ταμείου και τις καθυστερήσεις, ο συνδυασμός της με την πρόβλεψη για «ρηχή» ανάπτυξη μεσοπρόθεσμα, δημιουργεί τεράστια προβλήματα και στις συζητήσεις για το χρέος. Τι σημαίνει πρακτικά αυτό; Ότι η νέα γερμανική κυβέρνηση, η νέα γερμανική Βουλή θα πρέπει εκτός του χαμηλότερου πλεονάσματος για το 2018, να συζητήσει και να εγκρίνει πολύ γενναιότερα μέτρα ελάφρυνσης του χρέους, πέρα από τα όσα έχει ήδη αποφασίσει το Eurogroup.
