«Να θυμάσαι, ποτέ μην εμπιστευτείς Τούρκο και Κούρδο»…

Σχολιάζει ο Νίκος Κλειτσίκας

Έτσι και στην Αφρίν, όπως με το Ερμπίλ, οι ΗΠΑ εγκατέλειψαν τους λακέδες τους, το δήθεν “αριστερό”  YPG των Κούρδων που οργάνωσαν, χρηματοδότησαν, εξόπλισαν για το “θεώρημα” των ιμπεριαλιστών “Assad must go”.
Κι όχι μόνον εγκατέλειψαν τους Κούρδους του YPG, αλλά κι έστρεψαν εναντίον τους τον “ελεύθερο συριακό στρατό”, τους μέχρι χθες σθεναρούς συμμάχους τους στον “αγώνα” να πέσει ο Άσαντ, οι οποίοι μετακόμισαν στην αγκαλιά του τουρκικού φασιστικού καθεστώτος.
Εναντίον του YPG στράφηκε κι ο κουρδικός πληθυσμός της περιοχής στην Αφρίν,που έβλεπε τους Άραβες και τους Χριστιανούς με τους οποίους ζουν μαζί ειρηνικά και οι οποίοι τους πρόσφεραν απλόχερα φιλοξενία και προστασία από το σουλτάνο, να διώκονται από τους ομοεθνείς τους Κούρδους του YPG, σε μια νέα εθνοκάθαρση για να εδραιώσουν “Κουρδιστάν” στη Συριακή γη.
Η απόλυτη ταπείνωση της αμερικανοκίνητης ηγεσίας του YPG, να παρακαλούν το “αιμοσταγές καθεστώς Άσαντ” να τους προστατεύσει από την οργή του Ερντογάν, κάτω και από τις αφόρητες πιέσεις του κουρδικού πληθυσμού που “δραπετεύει” μαζί με τους διωκόμενους Άραβες για να βρει προστασία στο ελεύθερο Χαλέπι.

Η απόλυτη πολιτική και στρατιωτική νίκη του Άσαντπροσωπικά και της κυβέρνησής του, στην οποία συμμετέχουν και τα δύο (2) κομμουνιστικά κόμματα της χώρας που διαθέτουν μεγάλη εκλογική δύναμη στο κουρδικό στοιχείο της περιοχής.
Η απόλυτη διπλωματική και πολιτική νίκη του άξονα της Αντίστασης (Αραβικός στρατός της Συρίας, Φρουροί της Ιρανικής Επανάστασης, Παλαιστινιακές Ταξιαρχίες και Χεζμπολάχ), που “αδιαφόρησαν” και δεν ήρθαν σε σύγκρουση με τις αμερικανικές-κουρδικές δυνάμεις που θέλουν να “εδραιώσουν” Κουρδιστάν στα Συριακά εδάφη και πετρελαιοπηγές της κυρίαρχης Συρίας ακόμη υπό κουρδική-αμερικάνικη κατοχή –διάβαζε “κλοπή ορυκτού πλούτου της Συρίας-, ρίχνοντας τις δυνάμεις τους εναντίον των υπόλοιπων δυνάμεων του “ισλαμικού κράτους”.

Αφρίν, 21 Φλεβάρη 2018 – Ώρες μετά την είσοδο στην Αφρίν της Λαϊκής Εθνοφυλακής κι όχι του Αραβικού στρατού της Συρίας, επέρχεται η κανονικότητα της νόμιμης τάξης της χώρας, όπως στη φωτογραφία διαπιστώνουμε στα σχολεία εκ νέου η σημαία της κυρίαρχης Συρίας με σταδιακή απόσυρση αυτής του YPG.

Αφρίν, 21 Φλεβάρη 2018 – Οι κάτοικοι, ο λαός βγάζει σημαίες της Συρίας από τα σεντούκια, τις καταχωνιασμένες από την οργή του YPG, τα πορτραίτα του προέδρου Άσαντ και βγαίνει στους δρόμους. Η φιλοαμερικάνικη ηγεσία των Κούρδων φθίνει μπροστά στη δικαιωμένη πτέρυγα της διάσπασης, που έχει επέλθει στο YPG από τους Κούρδους που διαφώνησαν και διαχώρισαν τη θέση τους για τη συμμαχία των Κούρδων με τον “ελεύθερο συριακό στρατό”, τις ΗΠΑ και Ισραήλ. Χωρίς ρεβανσισμούς οι Κούρδοι που τίμησαν τη φιλόξενη στάση της Συρίας απέναντί τους και διαφώνησαν με την ηγεσία του YPG, στη μεγάλη τους πλειοψηφία οπαδοί και στελέχη των δύο Κομμουνιστικών Κομμάτων της Συρίας που συμμετέχουν στην κυβέρνηση Άσαντ, σχολιάζουν στους ανταποκριτές της Συριακής κρατικής τηλεόρασης και τα διεθνή ΜΜΕ (αυτά δεν μπορεί κάποιος να τα δει στους τηλεοπτικούς σταθμούς της δύσης λόγω της χυδαίας λογοκρισίας):
“Δεν πιστεύαμε ότι οι ΗΠΑ θα προστατεύσουν τους Κούρδους. Είναι φυσικό ότι η Ροχάβα ή η Βόρεια Συρία δεν περίμεναν να έρθει αυτό το κράτος και να μας προστατεύσει“…
“Δεν έχουμε καμία ελπίδα για τις ΗΠΑ“…
“Επειδή η κυβέρνηση της Συρίας είναι νόμιμη κυβέρνηση χαιρόμαστε για την είσοδο αυτών των δυνάμεων. Αν οι Κούρδοι ζητήσουν μια ημέρα φεντεραλισμό, θα το ζητήσουν από τη Συριακή κυβέρνηση και όχι από τις ΗΠΑ, την Τουρκία, τη Σαουδική Αραβία, το Ισραήλ ή τη Γαλλία“…
“Η στρατηγική των ΗΠΑ εξαρτάται από τη δημιουργία νέου χάους στη Μέση Ανατολή για να επιδιώξει τα συμφέροντά της στην περιοχή“…

Οι μαχητές της Λαϊκής Εθνοφυλακής της Συρίας με τις δηλώσεις τους αμέσως μετά την είσοδό τους στην Αφρίν, σε πνεύμα ενότητας. Μια ενότητα που σίγουρα στοχεύει στην ενδυνάμωση εκείνου του τμήματος του YPG που δεν στρατεύτηκε εναντίον της Συρίας που τους φιλοξενεί και προστατεύει, με ταυτόχρονο “αφοπλισμό” της αμερικανόφιλης ηγεσίας του YPG:

“Είμαστε εδώ για να στηρίξουμε τους κούρδους αδελφούς μας“…
Μια σαρωτική νίκη, χωρίς χρήση στρατιωτικής επέμβασης, του ηγέτη της Συρίας που δεν έκανε πίσω ούτε μια στιγμή μπροστά σε μια ολόπλευρη ιμπεριαλιστική επίθεση επτά χρόνων, που για ακόμη μια φορά έδειξε τη μεγαλοψυχία και γενναιοδωρία του προς το λαό του, αλλά και νίκη του άξονα της Αντίστασης.

Όποιος είχε την τύχη να βρεθεί σε αραβικές χώρες της Μέσης Ανατολής και μπόρεσε να συναντήσει και να συνομιλήσει με απλούς ανθρώπους, υπερήλικες περήφανους Άραβες, μιλώντας μαζί τους και λέγοντάς τους πως είναι Έλληνας, σύντομα θ’ ακούσει από τα χείλη τους… «Να θυμάσαι, ποτέ μην εμπιστευτείς Τούρκο και Κούρδο»!
Το πρώτο ακούς μέσα στη βομβαρδιζόμενη Γάζα το Γενάρη του 2009, αλλά και στη Βηρυτό, και στη Δαμασκό και στον μαρτυρικό Παλαιστινιακό καταυλισμό στο Γιαρμούκ της Συρίας, μία ολόκληρη πόλη 250.000 Παλαιστίνιων… πριν την “αραβική άνοιξη“.
Μια διαδεδομένη παροιμία στον Αραβικό κόσμο που την προσδιορίζουν στη δεύτερη δεκαετία του 1990 και πιστεύουν πως “γεννήθηκε” από τη σκληρή περίοδο Τουρκοκρατίας –ξεπέρασε τα 400 δικά μας χρόνια– στα Αραβικά εδάφη. Αυτή η βιαιότητα των οθωμανών ταυτίστηκε και με τη μεταφορά από τα βάθη της Ανατολίας των άτακτων ορδών από Τσέτες (Κούρδους), που χρησιμοποίησαν οι Νεότουρκοι για τις Γενοκτονίες των Αρμενίων, των Ποντίων, του Ελληνισμού της Μικράς Ασίας και των Ασσυρίων, με πρόσφατη τη Γενοκτονία των Ασσυρίων μόλις το 1933, μία από τις 33 εθνοκαθάρσεις Ασσυρίων στην ιστορία, εκεί που οι μεταφερόμενοι σφαγείς “ίδρυσαν” το λεγόμενο “Ιρακινό Κουρδιστάν”

Η “επίσημη” ιστοριογραφία γνωρίζει πολύ καλά τα τεχνάσματα απόκρυψης, αποσιώπησης, της έντεχνης αγνόησης αλλά και διαστρέβλωσης της Ιστορίας, όπως γνωρίζουμε κι εμείς στην πατρίδα μας με το “συνωστισμό της Σμύρνης” κ.α.π.. Μόνον που δεν μπορούν να επέμβουν στις καρδιές και τις ψυχές των λαών, των ανθρώπων που είδαν τον Χριστιανό γείτονα τους να σφάζεται από Κούρδους, με την επιτήρηση οθωμανού αξιωματικού, ώστε ο Κούρδος να λαμβάνει ως ανταμοιβή μόνον το πλιάτσικο των προσωπικών αντικειμένων του θύματος ασελγώντας στη σωρό του, μιας και το πλιάτσικο των σπιτιών και περιουσιών ήταν “δικαίωμα” των αφεντάδων του Τούρκων.
Στην Αφρίν της Συρίας των Σελευκιδών του Μεγάλου Αλεξάνδρου οι μέχρι πριν την “αραβική άνοιξη” (Μάρτης 2011) φιλοξενούμενοι και προστατευόμενοι από το “δικτατορικό καθεστώς της Συρίας”, οι Κούρδοι –να σημειωθεί όχι οι Αρμένιοι, οι Ασσύριοι που κι αυτοί φιλοξενήθηκαν, ζουν και προοδεύουν– μαζί με τους μισθοφόρους του λεγόμενου “ελεύθερου συριακού στρατού made in USA“, κατέχουν με την πλήρη ενίσχυση και στρατιωτική παρουσία των ΗΠΑ Συριακά εδάφη με ιστορία χιλιετιών.
Η Τουρκία του φασιστικού καθεστώτος Ερντογάν, για τις δικές της βλέψεις και προτεραιότητες εξαπέλυσε από το Γενάρη επιθέσεις στη βορειοδυτική επαρχία Αφρίν, η οποία ελέγχεται από τις κουρδικές Μονάδες Προστασίας του Λαού (YPG) και στην οποία οι αμερικανικές δυνάμεις διατηρούν στρατιωτικές βάσεις.

Η Τουρκία εναντίον των Κούρδων έχει στείλει και πολεμούν περίπου 25.000 μαχητές του “ελεύθερου συριακού στρατού” που έχουν εκπαιδευτεί από τους αμερικανούς και ισραηλινούς για να εκδιώξουν το “δικτάτορα” Άσαντ. Πολεμούν εναντίον των κουρδικών δυνάμεων του YPG, που κι αυτοί με τη σειρά τους έχουν εκπαιδευτεί από αμερικανούς και ισραηλινούς, πάντα για την ανατροπή της νόμιμης κυβέρνησης της Συρίας, που πρέπει να σημειώσουμε για μία ακόμη φορά πως συμμετέχουν τα δύο Κομμουνιστικά Κόμματα της Συρίας.
Είναι και κωμικοτραγική η πραγματικότητα πως ένας σύμμαχος των ΗΠΑ (Κούρδοι) αμύνονται από έναν άλλο σύμμαχο των ΗΠΑ και μέλος του ΝΑΤΟ (Τουρκία), που χρησιμοποιεί μια οργάνωση κατασκευασμένη από τις ΗΠΑ (“ελεύθερος συριακός στρατός“). Κι οι σύμμαχοι των ΗΠΑ (Κούρδοι) εκλιπαρούν για βοήθεια το μεγαλύτερο εχθρό των ΗΠΑ (Άσαντ).

Για το YPG, μετά την στάση ουδετερότητας από τις ΗΠΑ μπροστά στην επίθεση της Τουρκίας μέσω του “ελεύθερου συριακού στρατού”, είχε απομείνει ένα και μοναδικό πράγμα: να ζητήσουν τη βοήθεια του εχθρού τους Άσαντ.
Η παροχή βοήθειας από τη Δαμασκό έχει τις συνέπειες διάσπασης του κουρδικού μετώπου στο YPG: αυτοί που ελπίζουν ακόμη πως οι αμερικανοί θα στηρίξουν ένα ανεξάρτητο Κουρδιστάν στη Συρία κι αυτοί που θέλουν την επιστροφή στην κανονικότητα της Συρίας, ελπίζοντας μια κάποια αυτονομία.

Ο Aleksandr Perendzhiev, καθηγητής Πολιτικών Επιστημών και Κοινωνιολογίας στο Πανεπιστήμιο GV. Plekhanov, και στρατιωτικός αναλυτής παρομοίαζε τους “συμμάχους” (Τζιχαντιστές, “ελεύθερος συριακός στρατός”, YPG, παρακλάδια της Αλ Κάιντα…), ως συγκοινωνούντα δοχεία:

“Αυτοί είναι μόνον διαφορετικές ετικέτες της ίδιας οργάνωσης. Μόνον που μία είναι τρομοκρατική οργάνωση, η άλλη μια οργάνωση που μπορεί να συμμετέχει στις συνομιλίες ειρήνευσης… Και ουσιαστικά αυτές οι δομές είναι μισθοφόροι των ΗΠΑ στον πόλεμο εναντίον της Δαμασκού“.

Τώρα τα διλήμματα περνούν στους Κούρδους, αν θελήσουν να συνεχίσουν να προστατεύουν τους αμερικανούς.
Η επίσημη Ελλάδα, οι κυβερνήσεις των τελευταίων επτά (7) χρόνων στρατεύτηκε στο πλευρό των ιμπεριαλιστών ξεχνώντας –μέρες που ‘ναι σήμερα με τις προκλήσεις του τούρκικου εθνικισμού σε Αιγαίο, Θράκη, Κύπρο, αλλά και τους εθνικισμούς των Σκοπιανών κι Αλβανών– τη στάση της Συρίας στην κρίση του Μάρτη ’87: “Τούρκος στρατιώτης σε ελληνικό έδαφος, σημαίνει επίθεση εναντίον της Συρίας”!
Λαοί χωρίς μνήμη, δεν έχουν μέλλον!
Κι η Αφρίν επέστρεψε στη Συριακή Πατρίδα όπου ανήκει! Η σημαία με τα δύο πράσινα μάτια της Συρίας κυματίζει ελεύθερα!