Μα πως ζούσαμε τότε χωρίς κανάλια, χωρίς τάμπλετ, χωρίς πλέιστέισον, χωρίς άιφον, χωρίς εορτοδάνεια; Ελεύθεροι! Ένα καταπληκτικό αφιέρωμα με φωτογραφίες από την παλιά Ελλάδα που δείχνει πως πάιζαν τα παιδιά έξω.
ΠΕΡΝΑ, ΠΕΡΝΑ Η ΜΕΛΙΣΣΑ
Τα παιδιά, από 6 και πάνω, διαλέγουν από τα πιο μεγάλα, δυο μάνες και η κάθε μια παίρνει με λάχνισμα τον ήλιο ή το φεγγάρι. Οι 2 μάνες σχηματίζουν με τα χέρια τους μια καμάρα και στέκονται όρθιες στη μέση. Τα υπόλοιπα παιδιά σχηματίζουν μια γραμμή, το ένα πίσω απ’ το άλλο, κρατημένα απ’ τη μέση ή απ’ τη ζώνη τους. Όπως έχουν σχηματίσει τη σειρά προχωρούν προς την καμάρα τραγουδώντας:Περνά, περνά η μέλισσα Με τα μελισσόπουλα Και με τα παιδόπουλα!
ΔΕΝ ΠΕΡΝΑΣ ΚΥΡΑ ΜΑΡΙΑ Πιάνονται απ’ το χέρι και σχηματίζουν κύκλο, ενώ ένα κορίτσι απ’ τα μεγαλύτερα, η κυρα-Μαρία, στέκεται στη μέση. Αρχίζουν να γυρίζουν γύρω γύρω και τραγουδούν, ενώ η κυρα-Μαρία προσπαθεί να περάσει ανάμεσά τους.
Τυφλόμυγα
Η τυφλόμυγα παίζεται από δύο παιδιά και πάνω. Στην αρχή όλοι τραβάνε έναν κλήρο για να δούνε ποιος θα τα φυλάει. Αυτός κλείνει τα μάτια του με ένα μαντήλι . Την ώρα που τα έχει κλειστά τα παιδιά ανακατεύονται. ΄Οποιο παιδί πιάσει πρέπει να βρει πως το λένε δηλαδή ποιο είναι. Αν το αναγνωρίσει τότε αυτό το παιδί κάνει τη τυφλόμυγα. Και έτσι αυτό συνεχίζεται.
Το Μπιζζζ!
Μαζεύονται τα παιδιά και αποφασίζουν ποιος θα τα «φυλάει». Αυτός λοιπόν κάθεται σ’ ένα σκαμνί ή στέκει σκυφτός και βάζει το δεξί του χέρι κάτω από την αριστερή του μασχάλη, κρατώντας την παλάμη ανοιχτή προς τα επάνω, ενώ με το αριστερό του χέρι κρατάει κλειστά τα μάτια του. Οι άλλοι παίκτες στέκονται προς τ’ αριστερά του και ένας απ’ αυτούς τον πλησιάζει, του χτυπάει την ανοιχτή παλάμη και ύστερα απομακρύνεται μαζί με τους άλλους. Όλοι χοροπηδούν γύρω του και στρυφογυρίζουν το δάχτυλο τους φωνάζοντας «Μπιζζ!» όπως κάνει η μέλισσα. Αυτός που τα φυλάει πρέπει να μαντέψει ποιος τον χτύπησε. Αν τον ανακαλύψει, τότε αυτός παίρνει τη θέση του αλλιώς το παιχνίδι συνεχίζεται κατά τον ίδιο τρόπο.
Απο τα χαρακτηριστικά στοιχεία της παλιότερης εποχής ήταν ότι τα πιό αγαπημένα παιχνίδια ήταν αυτά που τα φτιάχναν μόνα τους τα παιδιά αφού η κατασκευή τους, η συνεχής τροποποίηση και τελειοποίησή τους αποτελούσε από μόνη της το μεγαλύτερο ίσως παιχνίδι.
katohika.gr
ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΑΝ ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΕΣ,ΑΥΤΑ ΤΑ ΛΙΓΑ ΠΟΥ ΕΙΧΑΜΕ,ΤΑ ΕΚΤΗΜΟΥΣΑΜΕ.
ΕΙΧΑΜΕ ΩΜΟΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΑΓΑΠΗ,Ο ΕΝΑΣ ΣΤΟΝ ΑΛΛΟΝ,
ΕΙΧΑΝΕ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΚΟΤΗΤΑ,ΕΠΕΙΚΗΝΩΝΙΑ,ΣΥΝΕΡΓΑΣΕΙΑ,
ΟΛΟΙ ΟΙ ΠΡΕΣΒΗΤΕΡΟΙ ΜΑΣ ΕΙΧΑΝ ΣΑΝ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥΣ,
ΤΟΥΣ ΔΥΝΑΜΕ ΚΑΙ ΑΥΤΟΥΣ ΧΑΡΑ ΜΕΣΑ ΣΤΑ ΒΑΣΑΝΑΤΟΥΣ.
ΜΕ ΤΑ ΓΙΕΛΙΑ ΜΕ ΤΟΝ ΑΥΘΟΡΜΗΤΙΣΜΟ ΠΟΥ ΕΙΧΑΜΕ.
ΠΑΝΤΟΣ,ΔΕΝ ΕΙΧΑΜΕ ΕΛΗΨΕΙΣ ΝΟΗΤΙΚΟΣ,ΟΠΩΣ ΤΑ ΣΗΜΕΡΙΝΑ,ΜΙΜΟ,ΑΠΤΟΥΝ.
Γιατι οι γονεις για τον εαυτο τους δεν ειχαν,ουτε και βρακι,και εκαναν 2 3 4 5 παιδια και βαλε,και μενα ο πατερας μου στα 10 15 του,μονο παντελονι φορουσε,και αυτο με ενα σχοινι δεμενο να μην του πεφτει,τιποτα αλλο δεν φορουσε,απο την αλλη οι γονεις του εκαναν 5 παιδια,οι γονεις της μανας μου 7 παιδια εκανα,και οι γονεις μου μετα 8 παιδια,μια μερα με λεει ο πατερας μου “ευτυχως εγινα παπας,και δεν πεθαναμε απο την πεινα”,σε ενα χωριουδακι ηταν 30 χρονια,και λεω ειπα απο μεσα μου,μακαρι να μην γινοσουνα να πεθεναμε ολοι,να τελειωνε το βασανο μας.μεναμε και σε ενα χαμποσπιτο ,ευτυχως με τον καιρο βρηκαμε δουλεια,και τα ξεπερασαμε.
πολυ φτωχεια ομως……ουτε παπουτσια να φορεσουνε δεν ειχανε πολλα απο αυτα…..