Ξεπεράσαμε το σημείο μηδέν με το όπλο του Ιβάν – Δεν θέλετε να μάθετε τι θα συμβεί στην Ελλάδα αν…

Λέει και ξαναλέει ο υφυπουργός ότι είναι στο χέρι του κατόπιν λευκής πρωθυπουργικής υπογραφής στα «συμβόλαια» του ελληνικού πρωταθλήματος, να το κλειδώσει το «μαγαζί» και να μην το ανοίξει άλλο φέτος. Έως ότου εγγυηθούν οι παράγοντες ότι θα πρυτανεύσουν η λογική, η σύνεση, ο πολιτισμός, η κοσμιότητα και η ειρήνη στο πλαίσιο (όσο το δυνατό για επαγγελματικό αθλητισμό όπου διακυβεύονται συμφέροντα, μη το ξεχνάμε…) μιας έστω μικρής στάθμης ευγενούς άμιλλας,  στα γήπεδα.

Ακούγεται όμορφο. Δίκαιο, αντικειμενικό, «κιριλέ», καταπραϋντικό και, επιτέλους, ανακουφιστικό από τότε που μας διέλυσαν το ρομαντισμό μας και την παραδοσιακή έκφραση της λαϊκής κουλτούρας της κοινωνίας μας, σταθερά, στις 3.00’ το μεσημέρι, στις κλασικές «Κυριακές μας», έτσι όπως μας άρεσαν και τις κάναμε κέφι με του Διακογιάννη τη φωνή, που τραγούδησε και ο μακαρίτης ο Λουκιανός.

Το κατανοώ επίσης, εδώ που το πράμα παράγινε, που φθάσαμε να… ξύσουμε με τις… κάννες των πιστολιών τα κατακάθια της ποδοσφαιρικής ανηθικότητας στον απύθμενο πάτο του αθλητικού μας κατήφορου, να θέλουμε και να προσδοκάμε όλοι τη λύτρωση από εικόνες και πράξεις far west!
Όχι, δεν είναι υποκριτικό. Είναι ανθρώπινη αντίδραση – και καθυστέρησε πολύ κιόλας – να θες εσύ ο ίδιος να πάρεις το σπαθί και να τεμαχίσεις το φίδι που εξέτρεφες τόσα χρόνια στους κόλπους σου.

Παραπονεμένα-θυμωμένα λόγια

Οπότε καταλαβαίνω πολλούς ανθρώπους που με βρίσκουν και μου λένε, νισάφι πια, τέρμα η ιστορία. Να πάνε να πνιγούνε όλοι. Να κατέβουν τα ρολά και να μη ξανασηκωθούν. Να μείνουμε 3-5, σαν τους Άγγλους με τη Θάτσερ τότε, όσα χρόνια χρειαστούμε ώσπου να το ξαναφτιάξουμε το ποδόσφαιρο.

Εύκολα λόγια, μέσα στο θυμό. Εύκολες κουβέντες ύστερα από τον απόλυτο, ναι, πράγματι, τον τελικό, τον οριστικό διασυρμό που ζήσαμε δύο φορές με σερί γεγονότα στην Τούμπα. Με δικαστικές αθωωτικές αποφάσεις που εκδίδονται… after, ξημερώματα να δίνονται δικαιώματα να γελάει η υφήλιος μαζί μας και εμείς να σφυρίζουμε αδιάφορα και προκλητικά.

Να υποστηρίζονται θέσεις, στις ακροαματικές διαδικασίες, που να μην ξέρει κανείς αν πρέπει να κλαίει ή να καγχάζει, να λοιδορεί, να αναθεματίζει:

-Ότι ο γιατρός του Ολυμπιακού του έδωσε μια ανάστροφη και του μάτωσε τα χείλια του προπονητή!

-Ότι στον ιδιοκτήτη της ΠΑΕ ΠΑΟΚ του ήρθε ένα φούντωμα σαν… εγκεφαλικό και πέταξε το σακάκι  του σαν άλλος Ιωαννίδης, όμως ελάτε που είχε λησμονήσει ότι έχει την κουμπούρα στη ζώνη, ωστόσο κατά τα άλλα η μπούκα έγινε για να προστατευθούν η ομάδα και ο κόσμος.

-Ότι ο Μίχελ δεν απείλησε το διαιτητή, αλλά του έκανε μαθήματα διαιτησίας – σαν που ο Σλοβάκος ήτανε μεγάλη σφυρίχτρα – προδικάζοντας το τέλος της καριέρας του με τέτοιες αποφάσεις που πήρε στο ντέρμπι της ντροπής.

Και άλλες διάφορες, αυτού του στυλ, εκνευριστικές αστειότητες σε βαθμό γελοιότητας. Εκνευριστικές υπογραμμίζω, γιατί τέτοιου είδους νομικές αιτιάσεις απέχουν από τα όρια των κατανοητικών υπερασπιστικών γραμμών και, εν τέλει, προσβάλλουν τη νοημοσύνη της κοινής γνώμης.

Καλά, των δικαστών δεν το συζητώ. Τους τσιγκλάνε πια, να δικάσουν μεροληπτικά εναντίον τους, που λέει ο λόγος.

Δεν είναι απλή υπόθεση αυτό που εξακολουθεί να υποστηρίζει προς πάσα κατεύθυνση ο κ. Βασιλειάδης και έχει γίνει αυτός ο πρωταγωνιστής των εξελίξεων, την τελευταία εβδομάδα (αν υποψιαστώ ότι τον… κολακεύει κιόλας αυτό!..).

Ούτε όσα λένε οι απηυδισμένοι – με το δίκιο τους και μαζί τους και εγώ στην απόγνωση που με διακατέχει και ας είμαστε και εμείς οι δημοσιογράφοι μέλη του ίδιου χώρου, του ποδοσφαίρου και, ασφαλώς, μέρη… εν μέρει, του προβλήματος – STOP εδώ και ότι βρέξει ας κατεβάσει παρακάτω.

Ο υπουργός λέει, γιατί είναι πολιτικός και στην πολιτική πολλά ανεφάρμοστα λέγονται. Εδώ… λεφτά υπήρχαν, ο ΕΝΦΙΑ θα καταργούνταν και τα μνημόνια θα σχίζονταν και θα πήγαιναν στα σκουπίδια σε μερικά 24ωρα!..
Δεν είναι μαγαζί της πολιτείας και του υπουργού το ποδόσφαιρο για να το κλείνει και να το ανοίγει όποτε θέλει. Όποτε το κρίνει, τέλος πάντων, για να μετατοπίζονται οι ευθύνες και κατόπιν να δίνονται διαστάσεις ηρωισμού σε καινοτόμες, ριζοσπαστικές αποφάσεις, οι οποίες θα σχηματίσουν λεζάντες και θα γράψουν ιστορία.

Ο υπουργός ζητά διαβεβαιώσεις από τους παράγοντες και σωστά πράττει, μόνο που τους φορτώνει και την αδυναμία ή ανικανότητα ή έλλειψη θάρρους, τη δική του και των κρατικών-θεσμικών φορέων να αναλάβουν και εκείνοι τις ευθύνες τους στο αναλογικό μερίδιο. Ιδίως την εφαρμογή των νόμων.

Κείμενη νομοθεσία στην Ελλάδα υπάρχει και το έχουμε χιλιοπεί. Πράξη δεν γίνονται οι διατάξεις της και έτσι ενθαρρύνεται η παρανομία. Προς πάσα κατεύθυνση. Η ατιμωρησία και τα χαϊδέματα γεννούν θράσος και αδιάκοπη όρεξη για βία και ασυδοσία. Γνωστά πράματα.

Δεν μασιέται το κουτόχορτο

Δεν είναι απλό πράμα να μη ξαναρχίσει το πρωτάθλημα και να μην παραμυθιάζουν τον κόσμο. Σαν που διαπραγματευθήκαμε σκληρά, μπήκαμε στο μάτι των Ευρωπαίων, αντισταθήκαμε σθεναρά, κάναμε μέχρι και δημοψήφισμα και μετά αλλάξαμε τη βούληση του λαού και κάνουμε τα χατίρια των ξένων, αλλά παραμένουμε αξιοπρεπείς και επαναστάτες.

Έλιωσε η καραμέλα. Και το κουτόχορτο, όχι δεν καταπίνεται, δεν μασιέται καν. Δεν τα τρώει η κοινωνία πλέον.

Μαζί με την Ελλάδα και το ελληνικό ποδόσφαιρο υπό επιτήρηση βρίσκεται. Αν δεν ξανακυλήσει η μπάλα στα γήπεδα… θα φας Grexit και θα το φυσάς και δεν θα κρυώνει.

Γιατί η απομόνωση θα σε στείλει στην αγωνιστική ανυπαρξία για πολλά χρόνια. Εθνικές Ομάδες, Euro και Mundial, σύλλογοι, Champions και Europa League μόνο… στο FIFA και το Pro στο Play Station!
Ξένοι παίκτες δεν θα έρχονται, μεταγραφές δεν θα γίνονται, φιλικά, στο και από το εξωτερικό (να έρχονται ομάδες δηλαδή) δεν θα τελούνται.

Οι 5-6-7, πόσοι είναι, υγιείς, δυνατοί επενδυτές που υπάρχουν στο ποδόσφαιρο και τη Super League, θα τα παρατήσουν και θα αριβάρουν από το χώρο, γιατί πολύ απλά δεν θα υφίσταται μπίζνα γι’ αυτούς. Τέλος οι τηλεοράσεις και τα δικαιώματα, το marketing, χιλιάδες κόσμος, επαγγελματίες που ζουν από το ποδόσφαιρο θα πεινάσουν.

Κλειστά σύνορα. Ξέρετε τι σημαίνει; Δεν θέλουμε να το μάθουμε. Πιστέψτε με.

Γι’ αυτό, επειδή το ποδόσφαιρο είναι λαϊκό άθλημα, είναι κοινωνική εκδήλωση, έχει τεράστια δυναμική και δεν είναι τσιφλίκι κανενός, συνεργαστείτε όλοι τώρα και λύστε το πρόβλημα.

Έστω προσωρινά, παροδικά, για τώρα, να καταλαγιάσει το πράγμα, να τελειώσει η σεζόν και κάντε ότι πρέπει, σκληρά, αποφασιστικά και ρεαλιστικά, συνολικά, καθολικά οι εμπλεκόμενοι και συμμετέχοντες στο ποδόσφαιρο από τη νέα χρονιά.

Οι πολιτικές μαγκιές είναι για ευρεία κατανάλωση. Μόνο που δεν έχουμε ούτε αυτή την πολυτέλεια. Το σημεία μηδέν το ξεπεράσαμε.

Την αποφράδα ημέρα-νύχτα που ο Ιβάν πήρε το όπλο του!

Δημοσθένης Καρμοίρης/sportdog.gr