Ανάμεσα στο 1982 και το 1990, ένας μεγάλος αριθμός ασυνήθιστων και συχνά αποκρουστικών θανάτων επιστημόνων και ειδικών στην πληροφορική που εργάζονταν στην υψηλής τεχνολογίας αμυντική βιομηχανία της Βρετανίας, προβλημάτισε τους ερευνητές.
Πολλοί από τους θανάτους ήταν τόσο περίεργοι που ανάγκασαν τους ιατροδικαστές να μην μπορούν να προσδιορίσουν την αιτία τους. Άλλοι χαρακτηρίστηκαν ως αυτοκτονίες και ατυχήματα παρά τις σαφείς αποδείξεις για το αντίθετο.
Τα περισσότερα θύματα ήταν επιστήμονες πληροφορικής που εργάζονταν στην Marconi Electronic Systems και σε σχετιζόμενος εταιρείες, πάνω σε άκρως απόρρητα αμυντικά προγράμματα, συμπεριλαμβανομένης της Πρωτοβουλίας Στρατηγικής Άμυνας (Strategic Defence Initiative -SDI, γνωστότερο ως πρόγραμμα «Πόλεμος των Άστρων») των ΗΠΑ.
Εξαιτίας της φύσης της εργασίας τους και του περίεργου θανάτου τους, το 1987 ο Βρετανικός και ο διεθνής Τύπος είχε ήδη μυριστεί την ιστορία. Μήπως οι θάνατοι οφείλονταν σε δολιοφθορά από μια ξένη κυβέρνηση ή σε κάποιου είδους Ψυχροπολεμική συνωμοσία;
Ο Tony Collins, ανταποκριτής του Βρετανικού Computer Weekly, άρχισε να λαμβάνει αναφορές για θανάτους επιστημόνων πληροφορικής και μηχανικών από τα μέσα της δεκαετίας του ‘80. Τα επόμενα χρόνια συγκέντρωσε μια σειρά ιστοριών σχετικές με τους θανάτους, βρίσκοντας τελικά 25 υποθέσεις που θεωρούσε ότι συνδέονταν.
Το 1990 έγραψε ένα βιβλίο με τίτλο «Ανοικτή Ετυμηγορία» (Open Verdict -φωτό), το οποίο κατέληξε στο συμπέρασμα ότι το κύμα από θανάτους ήταν ύποπτο. Ο Collins υποψιαζόταν κάποιο είδος συνωμοσίας, αλλά δεν κατόθρωσε να καταλήξει σε συγκεκριμένα συμπεράσματα ως προς την πραγματική της φύση. Υπήρχε πραγματικά κάποια συνωμοσία πίσω από τις δολοφονίες των επιστημόνων;
Ύποπτες συνθήκες θανάτων
Η ιστορία ξεκινά το Μάρτιο του 1982 με το θάνατο του ανώτερου επιστήμονα πληροφορικής Dr. Keith Bowden, τότε εξωτερικού συνεργάτη της GEC Marconi -μιας κορυφαίας αμυντικής εταιρείας υψηλής τεχνολογίας της Βρετανίας.
Μια νύχτα, αφού παρευρέθηκε σε κοινωνική εκδήλωση στο Λονδίνο, ο Bowden οδηγώντας το αυτοκίνητό του σ’ ένα δρόμο διπλής κατεύθυνσης, πήδηξε από μια γέφυρα, πέφτοντας σ’ ένα ανάχωμα και μια εγκαταλελειμμένη σιδηροδρομική γραμμή. Πέθανε ακαριαία.
Η αστυνομία δήλωσε ότι ο Bowden ήταν μεθυσμένος και οδηγούσε με μεγάλη ταχύτητα, αλλά η σύζυγός του και ο δικηγόρος του, πίστευαν το αντίθετο. Οι φίλοι που βρίσκονταν με τον Bowden εκείνο το βράδυ, αρνήθηκαν ότι είχε πιει.
Ο δικηγόρος του Bowden (φωτό- αριστερά στη δεύτερη σειρά) προσέλαβε έναν εμπειρογνώμονα τροχαίων ατυχημάτων για να εξετάσει τα συντρίμμια του αυτοκινήτου. Κάποιος είχε αντικαταστήσει τα κανονικά αψεγάδιαστα ελαστικά στο Rover του Bowden μ’ ένα σετ από φθαρμένα και παλιά.
Τρία χρόνια αργότερα, ο σχεδιαστής ραντάρ Roger Hill αυτοκτόνησε μ’ένα πυροβόλο όπλο στο σπίτι του. Αργότερα την ίδια χρονιά ο Jonathan Wash πέθανε αφού βούτηξε από παράθυρο ξενοδοχείου. Ο ιατροδικαστής χαρακτήρισε τα αίτια θανάτου ως «Ανοιχτή Ετυμηγορία».
Περισσότερο αινιγματικός ήταν ο θάνατος του Vimal Dajibhai (αριστερά στην πρώτη σειρά της φωτογραφίας), 24 ετών, ο οποίος πήδηξε από τη γέφυρα Clifton Suspension του Μπρίστολ τον Αύγουστο του 1986. Ο Dajibhai εργαζόταν στην Marconi πάνω σε συστήματα ελέγχου με Η/Υ για τις τορπίλες Stingray.
Άλλος ένας θάνατος που χαρακτηρίστηκε ως «Ανοικτή Ετυμηγορία». Ο Dajibhai βρέθηκε με τ παντελόνι του κατεβασμένο στους αστραγάλους και μ’ ένα σημάδι από τρύπημα μεγέθους βελόνας στον γλουτό του. Ο ιατροδικαστής του Μπρίστολ ήταν προβληματισμένος από αυτό- «ήταν τότε μυστήριο, παραμένει και σήμερα μυστήριο».
Ίσως ο πιο ενοχλητικός απ’όλους τους θανάτους συνέβη 2 μήνες αργότερα. Ο Arshad Sharif (δεξιά στην πρώτη σειρά της φωτογραφίας), 26 ετών, άλλος ένας επιστήμονας πληροφορικής που εργαζόταν σε δορυφορικά συστήματα διεύθυνσης στην Marconi, πέθανε κάτω από τις πιο περίεργες συνθήκες που μπορείτε να φανταστείτε.
Ο Sharif επίσης ταξίδεψε στο Μπρίστολ, έδεσε την μία άκρη ενός λουριού στο λαιμό του, και την άλλη άκρη σε ένα δέντρο, έπειτα πάτησε το πόδι του στον γκάζι του αυτοκινήτου του και αποκεφαλίστηκε.
Μια μέρα πριν το θάνατό του, ο Sharif συμπεριφερόταν περίεργα και τον είδαν να πληρώνει για τη διαμονή του σε επιπλωμένο διαμέρισμα, με ένα μάτσο χαρτονομίσματα μεγάλης αξίας.
Ένας συγγενής που κλήθηκε ν’ αναγνωρίσει τη σορό, παρατήρησε κάτι ύποπτο στο αυτοκίνητό του. Κάτι που έμοιαζε με μεταλλική ράβδο βρισκόταν στο πάτωμα του αυτοκινήτου, δίπλα στο γκάζι. Είχε άραγε χρησιμοποιηθεί για να κρατήσει πατημένο το πεντάλ;
Ο ιατροδικαστής δεν ήταν χαρούμενος. «Αυτό είναι κάτι πέρα από σύμπτωση… Δεν θα ολοκληρώσω την έρευνα μέχρι να μάθω πώς δύο άνδρες που δεν είχαν καμμία σχέση με το Μπρίστολ ήρθαν εδώ και βρήκαν το ίδιο τέλος».
Δεν έμαθε ποτέ το γιατί, αλλά και οι δύο άνδρες υποψιάζεται ότι εργάζονταν σ’ ένα άκρως απόρρητο πρόγραμμα που ονομάζεται Cosmos, το οποίο αφορούσε υποβρύχια συστήματα διεύθυνσης, δείχνοντας μια περαιτέρω σύνδεση μεταξύ των δυο.
Χιλιάδες άτομα εργάζονταν στην αμυντική βιομηχανία του Ηνωμένου Βασιλείου στα μέσα της δεκαετίας του ‘80 και οι θάνατοι αυτοί- που εκτείνονταν σε διάστημα 3 ετών, θα μπορούσαν εύκολα να χαρακτηριστούν συμπτώσεις. Πράγματι, κανένας τότε δεν έκανε μια τέτοια σύνδεση.
Αλλά το 1987 και το 1988, ο ρυθμός των θανάτων αυξήθηκε μαζικά και ο Τύπος του Ηνωμένου Βασιλείου και μερικοί βουλευτές άρχισαν να ενώνουν τις τελείες.
Το κύμα θανάτων του ‘87-‘88
Το 1987 ξεκίνησε με το θάνατο του Richard Pugh, ενός ακόμα ειδικού στον κλάδο της αμυντικής βιομηχανίας και σύμβουλου στο Βρετανικό Υπουργείο Άμυνας. Η σορός του Pugh βρέθηκε στο διαμέρισμά του- τα πόδια του ήταν δεμένα, μια πλαστική σακούλα βρισκόταν στο κεφάλι του και ένα χοντρό σχοινί ήταν τυλιγμένο γύρω από το σώμα του. Η ετυμηγορία του ιατροδικαστή ήταν σεξουαλικό ατύχημα.
Λίγες μέρες αργότερα, ένας άλλος επιστήμονας με άρκως απόρρητη εργασία για το Υπουργείο Άμυνας- ο Δρ John Brittan, πέθανε στο γκαράζ του από δηλητηρίαση από μονοξείδιο του άνθρακα.
Τον επόμενο μήνα, ένας άλλος μηχανικός της Marconi, ο David Skeels, πέθανε επίσης από δηλητηρίαση από μονοξείδιο του άνθρακα. Βρέθηκε στο αυτοκίνητό του με ένα λάστιχο συνδεδεμένο με την εξάτμιση.
Επίσης, τον Φεβρουάριο, δύο ακόμα μηχανικοί στην αμυντική βιομηχανία και επιστήμονες έχασαν τη ζωή του- ο Victor Moore από υπερβολική δόση ναρκωτικών και ο Peter Peapell, άλλο ένα θύμα δηλητηρίασης από μονοξείδιο του άνθρακα.
Ο θάνατος του Peapell ήταν ιδιαίτερα ανησυχητικός. Έχοντας περάσει μια βραδιά με φίλους, ο ίδιος και η σύζυγός του επέστρεψαν στο σπίτι και ο Peapell πήγε να κάνει στην άκρη το αυτοκίνητο.
Το επόμενο πρωί η σύζυγός του, βρήκε το σώμα του σφηνωμένο κάτω από το αυτοκίνητο, με το στόμα του δίπλα στη σωλήνα της εξάτμισης. Η αστυνομία δεν πείστηκε ότι επρόκειτο για αυτοκτονία επειδή φαινόταν αδύνατο να είχε πάρει το σώμα του την περίεργη στάση στην οποία βρέθηκε. Τελικά, ο θάνατός του χαρακτηρίστηκε «ανοιχτή ετυμηγορία».
Ο John Whiteman (δεξιά στη τρίτη σειρά της φωτογραφίας) υποτίθεται ότι πνίγηκε στην μπανιέρα του. Η σορός του ήταν περιτριγυρισμένη από χάπια και άδεια μπουκάλια αλκοόλ. Ωστόσο, η νεκροψία δεν βρήκε κανένα ίχνος φαρμάκων ή αλκοόλ στο σώμα του!
Τον Μάρτιο, ο David Sands, ένας ανώτερος επιστήμονας που εργαζόταν σε ελεγχόμενο από ηλεκτρονικό υπολογιστή, ραντάρ σε θυγατρική εταιρεία της Marconi, έκανε μια ξαφνική αναστροφή με το αυτοκίνητό του και έπεσε με μεγάλη ταχύτητα σε ένα άδειο καφέ.
Το όχημά του ήταν ανεξήγητα φορτωμένο με μπιτόνια βενζίνης, προκαλώντας την πλήρη καταστροφή του αυτοκινήτου εξαιτίας μιας πύρινης μπάλας. Ο Sands αναγνωρίστηκε μόνο από τα οδοντιατρικά του αρχεία.
Τον Απρίλιο, με τον ίδιο σχεδόν τρόπο που πέθανε ο Richard Pugh στις αρχές του 1987, ο Mark Wisner, 24 ετών, βρέθηκε νεκρός με μια πλαστική σακούλα στο κεφάλι του και μια μεμβράνη τυλιγμένη γύρω από το πρόσωπό του. Η ετυμηγορία ήταν ότι ο θάνατος ήταν σεξουαλικό ατύχημα.
Την προηγούμενη χρονιά, η Marconi αγόρασε την εταιρεία ηλεκτρονικών για αμυντικά συστήματα, Plessey (φωτό). Μεταξύ Μαΐου και Ιουνίου 1987 δύο επιστήμονες της ήταν νεκροί – ο 22χρονος Michael Baker το Μάιο και 60χρονος Frank Jennings τον Ιούνιο.
Στις αρχές του 1988, ο τεχνικός εργαστηρίων Russel Smith, 23 ετών, έπεσε από έναν γκρεμό στην Κορνουάλη. Ένας ανώτερος μηχανικός υπολογιστών της Marconi -ο Trevor Knight, ήταν ένα ακόμα θύμα αυτοκτονίας από εξάτμιση αυτοκινήτου.
Τον Αύγουστο, συνέβησαν δύο φρικιαστικές ηλεκτροπληξίες ανώτερων στελεχών της Marconi, οι οποίες ανήκουν στους πιο ύποπτους απ’όλους τους θανάτους.
Ο 50χρονος Alistair Beckham (δεξιά στη δεύτερη σειρά της φωτογραφίας) ήταν μηχανικός υπολογιστών ο οποίος πιστεύεται ότι εργαζόταν σε άκρως απόρρητα πιλοτικά προγράμματα για την Πρωτοβουλία Στρατηγικής Άμυνας των ΉΠΑ (Strategic Defence Initiative -SDI, ή αλλιώς το πρόγραμμα «Πόλεμος των Άστρων»).
Μετά από κάποια ελαφρά κηπουρική εργασία το απόγευμα της Κυριακής, ο Beckham επέστρεψε στην αποθήκη του, τοποθέτησε καλώδια στο στήθος του, τα έσπρωξε σε μια πρίζα και με ένα μαντήλι σφηνωμένο στο στόμα του, άνοιξε το διακόπτη.
Η σύζυγος του Beckham δεν πίστεψε ποτέ ότι ο σύζυγός της αυτοκτόνησε. Ο Beckham ήταν εξαιρετικά μυστικοπαθής όσον αφορά τη δουλειά του και λίγες μόλις ώρες μετά το θάνατό του, άντρες από το Υπουργείο Άμυνας έφτασαν στον τόπο του θανάτου και πήραν πολλά έγγραφα και αρχεία από το σπίτι του Beckham.
Με παρόμοιο αλλά ακόμα πιο φρικιαστικό τρόπο, ο 60χρονος διευθυντής της Marconi, John Ferry (αριστερά στη τρίτη σειρά της φωτογραφίας), σφήνωσε γυμνά καλώδια στα σφραγίσματα των δοντιών του και έπαθε ηλεκτροπληξία.
Θα μπορούσαν όλες αυτές οι αποτρόπαιες αυτοκτονίες να είναι απλά μια σύμπτωση; Μέχρι τότε, είχαν εμφανιστεί αρκετές ιστορίες στον Τύπο που ρωτούσαν αν υπήρχε στην πραγματικότητα κάποιο είδος συνωμοσίας από την KGB ή το Ανατολικό Μπλοκ για τη δολοφονία των επιστημόνων.
Αρκετοί βουλευτές και ο συνδικαλιστής ηγέτης Clive Jenkins ζήτησαν την διενέργεια έρευνας για τους θανάτους. Ο Jenkins έγραψε ότι οι θάνατοι ήταν «απίστευτοι στατιστικά» και μίλησε για την ανησυχία που επικρατούσε ανάμεσα στα μέλη του σχετικά με «αυτά τα σμήνη αυτοκτονιών, βίαιων θανάτων ή δολοφονιών».
Η συντηρητική κυβέρνηση της Μάργκαρετ Θάτσερ απέρριψε τα αιτήματα για έρευνα, υποστηρίζοντας ότι οι θάνατοι δεν ήταν στατιστικά ασυνήθιστοι και ότι ήταν απλώς «συμπτώσεις», επιδεινούμενες ίσως από τα υψηλά επίπεδα άγχους που υπάρχουν στην αμυντική βιομηχανία.
Ασυνήθιστες μέθοδοι αυτοκτονίας
Ο καθηγητής Colin Pritchard, ένας αναγνωρισμένος ειδικός στις ψυχικές ασθένειες και τις αυτοκτονίες, πιστεύει ότι τουλάχιστον ορισμένοι από τους θανάτους ήταν στατιστικά ασυνήθιστοι.
Ενώ είναι αλήθεια ότι η αυτοκτονία είναι μια από τις πιο διαδεδομένες αιτίες πρόωρου θανάτου στους άνδρες, ειδικά στους νεαρούς άνδρες, ο Pritchard πιστεύει ότι παράγοντες σε κάποιες από τις περιπτώσεις, καθιστούν απίθανες τις ετυμηγορίες της αυτοκτονίας.
Ο Pritchard αναφέρει τις περιπτώσεις τουλάχιστον 4 ανδρών που είχαν ασυνήθιστα κοινά στοιχεία. Και οι τέσσερις άνδρες είχαν παραπονεθεί στους φίλους και την οικογένειά τους ότι τους είχαν ανατεθεί «περίεργα», «αδύνατα» και «αντιεπιστημονικά» καθήκοντα από τους εργοδότες τους.
Και οι 4 άνδρες αυτοκτόνησαν με απίστευτα βίαιους και περίεργους τρόπους. Ο Pritchard έχει μελετήσει πολυάριθμες περιπτώσεις αυτοκτονίας και πιστεύει ότι τέτοιες ακραίες μέθοδοι αυτοκτονίας συνήθως συνδέονται μόνο με άτομα που υποφέρουν από σοβαρές ψυχικές κρίσεις, στο βαθμό που θα ήταν ανίκανοι ακόμα και να εργάζονται.
Ωστόσο, όλοι οι άνδρες εργάζονταν μέχρι την ημέρα του θανάτου τους και κανένας δεν είχε δείξει κάποιο σημάδι ψυχικής ασθένειας ή άλλης διαταραχής.
Όλοι οι άνδρες είχαν επίσης βρει πρόσφατα νέες δουλειές και προετοιμαζόταν να αποχωρήσουν λίγες ημέρες μετά το θάνατό τους. Παρομοίως, και οι 4 άνδρες είχαν κλείσει πρόσφατα ραντεβού με βουλευτές των περιφερειών τους.
Ποια ήταν τα περίεργα «αντιεπιστημονικά» προγράμματα για τα οποία διαμαρτύρονταν οι άνδρες και γιατί όλοι τους είχαν κλείσει ραντεβού με τους βουλευτές τους; Είχαν ανακαλύψει κάτι στη δουλειά τους που τους ανησυχούσε- κάτι που τους έκανε να τους κλείσουν το στόμα;
Το σεξουαλικό ατύχημα ως μέθοδος δολοφονίας
Αρκετοί από τους θανάτους καταγράφηκαν ως σεξουαλικά παιχνίδια που πήγαν στραβά. Ωστόσο, ο ειδικός σε θέματα μυστικών υπηρεσιών, Conrad Black, λέει ότι ο θάνατος από σεξουαλικό ατύχημα είναι στον κόσμο της κατασκοπείας μια συνηθισμένη μέθοδος για να καλυφθεί μια δολοφονία.
Ο Black είπε στην Daily Record: «Το να ξεφορτωθείς έναν εχθρό και να το κάνεις να φανεί σαν μια διεστραμμένη φαντασίωση που πήγε στραβά, υπάρχει στα εκπαιδευτικά εγχειρίδια κάθε υπηρεσίας κατασκοπείας από την MI6 ως την Mossad.
Η κάλυψη του σεξουαλικού παιχνιδιού είναι ένας πολύ χρήσιμος μηχανισμός σε μια δολοφονία. Όχι μόνο κρύβει τα πραγματικά μέσα και τη μέθοδο θανάτου, καταστρέφει επίσης τη φήμη του θύματος και αμβλύνει την διάθεση για κάθε μεταγενέστερη έρευνα».
Ξένο σαμποτάζ
Οι θάνατοι των επιστημόνων της εταιρείας Marconi δεν ήταν οι μόνοι ανεξήγητοι, βίαιοι ή ασυνήθιστοι θανάτοι ανάμεσα σε εργαζόμενους της αμυντικής βιομηχανίας στην Ευρώπη τη δεκαετία του 1980.
Στη Δυτική Γερμανία το 1986 σημειώθηκαν διάφορα περιστατικά που αφορούσαν άτομα που συνδέονταν με το SDI των ΗΠΑ – την Πρωτοβουλία Στρατηγικής Άμυνας που ο Τύπος αποκαλούσε «Πόλεμος των Άστρων».
Η Πρωτοβουλία Στρατηγικής Άμυνας ήταν ένα φιλόδοξο πρόγραμμα για τη δημιουργία αντι-πυρηνικής ασπίδας που θα είχε έδρα το διάστημα και θα καθιστούσε άχρηστη τη Σοβιετική πυρηνική δυνατότητα.
Τον Ιούλιο, ο Karl-Heinz Beckurts, διευθυντής της Siemens και εργολάβος του SDI, σκοτώθηκε από έκρηξη βόμβας (βασική φωτό) στο αυτοκίνητό του στο Μόναχο.
Αργότερα το ‘86, σκοτώθηκε ο Gerrold von Bruanmuhl, ανώτερος σύμβουλος στις διαπραγματεύσεις για το SDI. Υπήρξαν και άλλες επιθέσεις σε εταιρείες που σχετίζονταν με το SDI. Οι Γερμανοί εισαγγελείς αποτελούσαν επίσης στόχο.
Γι’αυτές τις δολοφονίες υπεύθυνη ήταν η Γερμανική οργάνωση αντάρτικου πόλης RAF (Ομάδα Κόκκινος Στρατός -τη δεκαετία του ’70 ήταν γνωστή ως Οργάνωση Μπάαντερ-Μάινχοφ), που συνεργαζόταν με την Στάζι (Stasi), την μυστική υπηρεσία της κομμουνιστικής Ανατολικής Γερμανίας.
Παρόμοιοι θάνατοι και εξαφανίσεις στελεχών της αμυντικής βιομηχανίας σημειώθηκαν την ίδια εποχή και στη Σουηδία και την Ιταλία, προκαλώντας την υποψία ότι υπήρξε σχέδιο επίθεσης του Ανατολικού Μπλοκ στην αμυντική ικανότητα της Δύσης και στο SDI.
Η προσπάθεια υπονόμευσης των αμυντικών δυνατοτήτων του εχθρού, με τη δολοφονία επιστημόνων του δεν είναι ασυνήθιστη. Οι Ηνωμένες Πολιτείες, το Ηνωμένο Βασίλειο και το Ισραήλ είναι γνωστό ότι έχουν ως στρατηγική την πρόκληση ατυχημάτων για να βγάλουν από την μέση υψηλόβαθμους επιστήμονες του εχθρού για πολιτικούς σκοπούς.
Τα τελευταία χρόνια τουλάχιστον τέσσερις κορυφαίοι Ιρανοί πυρηνικοί επιστήμονες σκοτώθηκαν από την Ισραηλινή Μοσάντ σε μια προσπάθεια εκτροχιασμού του πυρηνικού προγράμματος του Ιράν.
Η δολοφονία εχθρών σε ξένη χώρα δεν είναι επίσης κάτι ασυνήθιστο. Το 1978, ο αντιφρονούντας Γκεόργκι Μάρκοφ (Georgi Markov) δολοφονήθηκε από ομπρέλα-δηλητήριο στη Γέφυρα Waterloo του Λονδίνου από πράκτορες της Βουλγαρικής μυστικής αστυνομίας με τη βοήθεια της KGB.
Πολλοί από τους επιστήμονες της Marconi συμμετείχαν είτε άμεσα είτε περιφερειακά στο πρόγραμμα «Πόλεμος των Άστρων» (SDI) και σε άλλα σχετικά έργα.
Θα μπορούσαν οι παράξενοι θάνατοί τους να είναι στην πραγματικότητα μια σειρά Ρωσικών ή Ανατολικογερμανικών οργανωμένων δολοφονιών που αποσκοπούσαν στην διάλυση του SDI;
Ευθυνόταν το άγχος για τους θανάτους;
Η Βρετανική κυβέρνηση, η Marconi και πολλοί από τον Τύπο κατηγόρησαν το άγχος που υπάρχει στην αμυντική βιομηχανία για το κύμα των αυτοκτονιών.
Το άγχος έχει συχνά αναφερθεί ως πρόβλημα στην απόρρητη αμυντική βιομηχανία και μπορεί να συνέβαλε στο κύμα των αυτοκτονιών.
Η αυτοκτονία είναι η πιο συνηθισμένη αιτία θανάτου σε άνδρες ηλικίας 20-49 ετών -η ηλικιακή ομάδα στην οποία ανήκαν σχεδόν όλοι οι επιστήμονες της Marconi.
Επομένως, δεν θα ήταν απίθανο να υπάρχει ένας ικανός αριθμός αυτοκτονιών σε ένα ανδροκρατούμενο επάγγελμα, ειδικά σε κάποιο που υπάρχει τόσο έντονη μυστικότητα.
Κάποιες από τις χήρες σχολίασαν πώς οι σύζυγοί τους αδυνατούσαν να μιλήσουν για την απόρρητη εργασία τους. Αν είχαν προβλήματα στην δουλειά τους, το γεγονός ότι ίσως δεν μπορούσαν να συζητήσουν την κατάσταση με τ’ αγαπημένα τους πρόσωπα,μπορεί να ήταν ένας ακόμα παράγοντας που συνέβαλε στην αυτοκτονία τους.
thetruth.gr
