Η χώρα που κρατεί τους Έλληνες στρατιώτες (μην περιμένετε να γράψω στρατιωτικούς) είναι η Τουρκία. Η χώρα που έχει διακόψει σχέσεις με την ειρήνη (αν είχε ποτέ τέτοιες σχέσεις). Οι πάντες γνωρίζουν ποια είναι η Τουρκία.
Το ΝΑΤΟ γνωρίζει. Η Ευρωπαϊκή Ένωση γνωρίζει. Η Ελλάδα (μέλος και των δύο) γνωρίζει. Η Ρωσία γνωρίζει. Η Κίνα γνωρίζει. Οι Άραβες γνωρίζουν. Το Ισραήλ γνωρίζει. Οι πάντες.
Οι πάντες καμώνονται ότι δεν γνωρίζουν. Συμμαχίες, φιλίες, συμφωνίες, προοπτικές, μέτρα οικοδόμησης εμπιστοσύνης και άλλες ανοησίες.
Κι έτσι το τέρας έγινε συνήθεια. Παρόλο που αργά και σταθερά μας τρώει:
Και κάθε φορά που μας κόβει ένα κομμάτι, αποδεικνύεται πόσο υποκριτές και αισχροί είναι αυτοί που γνωρίζουν, αλλά καμώνονται ότι δεν γνωρίζουν.
Ο πόλεμος με την Τουρκία είναι ανοιχτός. Είναι διαρκής. Οι στρατιώτες μας είναι αιχμάλωτοι πολέμου.
Και οι καραγκιόζηδες (τουρκική λέξη) που κυβερνούν, ανίκανοι ως είθισται. Τίποτε δεν μπορούν να κάνουν. Εθισμένοι στο ρουσφέτι (τουρκική λέξη). Στο δοβλέτι (τουρκική λέξη). Στο ραχάτι (τουρκική λέξη).
Εκλιπαρούν μόνο. Εκείνους που γνωρίζουν, αλλά καμώνονται ότι δεν γνωρίζουν. Ο ένας την Μέρκελ, ο άλλος τον εμίρη του Κατάρ, ο τρίτος τον Βλαδίμηρο. Ένα μόνο πράγμα διαθέτουν ως όπλο:
Το βύσμα (ελληνική λέξη).
