Τις τελευταίες τραγικές μέρες της ζωής του Ρόμπιν Γουίλιαμς καταγράφει μία νέα βιογραφία, με μαρτυρίες κοντινών προσώπων του μεγάλου κωμικού, που έζησαν από κοντα την επιδείνωση της υγείας του, λόγω της αδιάγνωστης ασθένειας που του «έκλεψε» το κουράγιο αλλά και την ίδια τη ζωή του αφού, τελικά, τον οδήγησε στην αυτοκτονία.

Το 2014 η είδηση της αυτοκτονίας του ηθοποιού είχε συγκλονίσει τον πλανήτη. Ο μεγάλος κωμικός που χάριζε απλόχερα το γέλιο σε μικρους και μεγάλους δεν άντεξε άλλο να ζει με την ασθένεια Άνοια Σωματίων Lewy, μία μορφή βαριάς άνοιας που χαρακτηρίζεται από προοδευτική επιδείνωση της λειτουργικότητας του εγκεφάλου και του ανθρώπινου σώματος.

Η ύπουλη αυτή ασθένεια, δυστυχώς για τον Γουίλιαμς, διαγνώστηκε μετά τον θάνατό του, κάτι που σίγουρα έπαιξε μεγάλο ρόλο στην απόφασή του να δώσει τέλος στη ζωή του, καθώς υπέφερε πολύ χωρίς να γνωρίζει την αιτία.

Στη νέα βιογραφία του με τίτλο «Ρόμπιν», ο Ντέιβ Ίτσκοφ, συγγραφέας του βιβλίου, αποκαλύπτει πως λίγο πριν πεθάνει, ο ταλαντούχος ηθοποιός, είχε μεγάλο πρόβλημα να θυμηθεί τις ατάκες του στα γυρίσματα των ταινιών του και κάθε βράδυ ξεσπούσε σε κλάματα και εξέφραζε την απελπισία του στους συνεργάτες του. «Κάθε βράδυ, μετά τα γυρίσματα έβαζε τα κλάματα στην αγκαλιά μου. Ήταν πραγματικά φρικτό. Έλεγα στους δικούς του, “εγώ είμαι απλά μακιγιέρ, δεν μπορώ να τον βοηθήσω σε αυτό που του συμβαίνει”», αναφέρει στον συγγραφέα η make up artist Τσέρι Μινς, η οποία συνεργάστηκε με τον Γουίλιαμς στην ταινία «Night at the Museum: Secret of the Tomb». Το μόνο που μπόρεσε να κάνει η Μινς, ήταν να του προτείνει να γυρίσει ξανά στο stand up comedy προκειμένου να ανακτήσει την αυτοπεποίθησή του. Εκείνος ωστόσο αρνιόταν κατηγορηματικά να το κάνει, καθώς πίστευε πως «δεν το είχε» πλέον.
«Δεν μπορώ να το κάνω. Δεν ξέρω πια πως να είμαι αστείος, πώς να κάνω τον κόσμο να γελά, Τσέρι», της απαντούσε. Αυτή η απάντηση έδειχνε ακριβώς σε ποιο βαθμό είχε παραδοθεί στην ασθένεια που του στερούσε τον ίδιο του τον εαυτό.

Σύμφωνα με την τρίτη σύζυγό του, μεταξύ των συμπτωμάτων που βίωνε ο Γουίλιαμς ήταν η αϋπνία, η ακράτεια, η απώλεια της όσφρησης αλλά και το τρέμουλο στο αριστερό του χέρι. «Αντιμετωπίζαμε το ένα σύμπτωμα και ξαφνικά ξεπήδαγε άλλο. Σκεφτόμουν, μήπως είναι υποχόνδριος ο άνδρας μου; Κυνηγάγαμε την ουρά μας και δεν βρίσκαμε καμία απάντηση» εξηγεί στον βιογράφο η χήρα του ηθοποιού.

Ο Μπίλι Κρίσταλ, ο γνωστός ηθοποιός και στενός φίλος του Γουίλιαμς αναφέρει μέσα στο βιβλίο πως ένα βράδυ είχαν βγει για δείπνο μετά από πολύ καιρό που είχαν αν ιδωθούν και ο Γουίλιαμς ήταν ασυνήθιστα σιωπηλός. «Μόλις φάγαμε και ετοιμαζόμουν να τον αποχαιρετίσω ξαφνικά έβαλε τα κλάματα. Τον ρώτησα τι συμβαίνει και μου απάντησε: “Απλά χαίρομαι πολύ που σε βλέπω, πάει τόσος καιρός. Ξέρεις ότι σε αγαπώ”».