Τα αποτελέσματα της έκθεσης είναι αποκαλυπτικά
Τέσσερα χρόνια μετά την πυρηνική καταστροφή στη Φουκουσίμα, η κυβέρνηση της Ιαπωνίας παραδέχτηκε ότι ένας εργαζόμενος πάσχει από λευχαιμία για την οποία ευθύνεται η ακτινοβολία στην οποία εκτέθηκε.
Επισήμως, δεν υπάρχουν θύματα από την έκθεσή τους στην ακτινοβολία μετά την καταστροφή του πυρηνικού εργοστασίου Φουκουσίμα Νταΐτσι, το 2011, το χειρότερο πυρηνικό ατύχημα παγκοσμίως μετά το δυστύχημα στο Τσερνόμπιλ της Ουκρανίας, το 1986.
Ακόμη και ο θάνατος από καρκίνο του Μασάο Γιοσίντα, διευθυντή του πυρηνικού εργοστασίου όταν σημειώθηκε το ατύχημα, επισήμως δεν είχε σχέση με την ακτινοβολία. Ο 58χρονος Γιοσίντα που πέθανε τον Ιούλιο του 2013, βρισκόταν στο εργοστάσιο τη στιγμή του ατυχήματος και εργάστηκε σκληρά στις εγκαταστάσεις τούς έξι μήνες που ακολούθησαν.
Και άλλοι πρώην εργαζόμενοι στις εγκαταστάσεις του εργοστασίου Φουκουσίμα Νταΐτσι, το οποίο υπέστη σοβαρότατη ζημιά από το τσουνάμι της 11ης Μαρτίου του 2011, εμφάνισαν καρκίνο. Ωστόσο, είναι η πρώτη φορά που η έκθεση εργαζομένου στη ραδιενέργεια ενοχοποιείται επίσημα για την εκδήλωση της νόσου.
Για να μην βρεθεί σε δύσκολη θέση από τις ερωτήσεις δημοσιογράφων, αξιωματούχος του υπουργείου Υγείας τόνισε στη διάρκεια συνέντευξης Τύπου ότι, «η περίπτωση αυτή πληροί τις προϋποθέσεις».
Ο ασθενής ήταν περίπου 30 ετών όταν εργαζόταν από τον Οκτώβριο του 2012 έως τον Δεκέμβριο του 2013 στον πυρηνικό σταθμό Φουκουσίμα Νταΐτσι. Είχε εργαστεί επίσης αρκετούς μήνες νωρίτερα σε άλλο πυρηνικό εργοστάσιο.
Υπενθυμίζεται ότι, μετά την πυρηνική καταστροφή στη Φουκουσίμα σημειώθηκαν εκρήξεις υδρογόνου καταστρέφοντας τα κτίρια των εγκαταστάσεων ενώ διέρρευσαν μεγάλες ποσότητες ραδιενεργών στοιχείων. Έκτοτε χιλιάδες εργαζόμενοι μετέβαιναν καθημερινά στο εργοστάσιο για εργασίες αποκατάστασης των εγκαταστάσεων, στις οποίες περιλαμβάνονταν έκτακτα μέτρα για τον ψεκασμό με νερό για την ψύξη των αντιδραστήρων, την απομάκρυνση από το σημείο μολυσμένων αποβλήτων και τη διαχείριση εκατοντάδων χιλιάδων τόνων ραδιενεργού νερού.
Το ετήσιο όριο της έκθεσης των εργαζομένων αυξανόταν συνεχώς κατά την κορύφωση της κρίσης.
