«Ο ΑΝΗΨΙΟΣ»
Του Γιάννη Δαραβίγκα
Είχα την ευκαιρία να γνωρίσω τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη, πριν πολλά χρόνια χάρη στη συγγένειά μου με τον Άγγελο Αγγελούση ο οποίος υπήρξε ένας από τους πιο πιστούς συνεργάτες του και βουλευτής της Ενώσεως Κέντρου. Θυμάμαι, τότε, που ως γραμματέας του Αγγελούση τον συνόδευα σχεδόν κάθε μέρα στην Βουλή όπου συναντούσα τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη. Έτσι, η απλή καλημέρα που είχα που στην αρχές μαζί του με τον καιρό έγινα ο «ανηψιός» του, όπως χαριτολογώντας με αποκαλούσε και εξακολουθούσε να το κάνει μέχρι πρόσφατα.
Για τον πολιτικό Κωνσταντίνο Μητσοτάκη έχουν γραφτεί πολλά και θα γραφτούν ακόμη περισσότερα γι΄αυτό δεν θα αναφερθώ σε αυτό. Όμως θεωρώ υποχρέωσή μου να πω δύο λόγια για τον άνθρωπο Κωνσταντίνο Μητσοτάκη που από όταν τον πρωτογνώρισα ως απλό βουλευτή της Ενώσεως Κέντρου και τον έζησα αργότερα ως αρχηγό της Νέας Δημοκρατίας και μετέπειτα ως πρωθυπουργό, το χαρακτηριστικό γνώρισμά του μπορεί να εκφραστεί και να διατυπωθεί με δύο απλές αλλά πολύτιμες λέξεις: ντομπροσύνη και λεβεντιά. Δυό λέξεις που σήμερα αν και εξακολουθούν να υπάρχουν στο λεξικό, δυστυχώς -πλην σπανίων εξαιρέσεων- είναι ασύμβατες με τους εκφραστές της πολιτικής και κοινωνικής ζωής του τόπου μας.
Ας είναι ελαφρύ το χώμα που θα τον σκεπάσει….
Ο «ανηψιός» Γιάννης
Που σε ρε δαραβιγκα σε χασαμε!!!
Στα κακαλά μας ρε Ιωάννη για τον άνθρωπο.Τον πολύ κόσμο τον απασχολεί το οτί σαν πολιτικός ήταν ένα σκουπίδι.Τα υπόλοιπα κρατήστε τα για την πάρτι σας