Χωρίς αμφιβολία, ο θάνατος του Πρωθυπουργού της εξόριστης Πολωνικής κυβέρνησης, Στρατηγού Βλάντισλαβ Σικόρσκι στο Γιβραλτάρ είναι το μεγαλύτερο μυστήριο του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Ας δούμε όμως τι προηγήθηκε.
Μετά την εισβολή των Γερμανών στην Σοβιετική Ένωση, τον Ιούνιο του 1941, οι διπλωματικές σχέσεις της εξόριστης κυβέρνησης υπό τον Σικόρσκι, με την Σοβιετική Ένωση, είχαν αποκατασταθεί.
Το σύμφωνο Μολότοφ-Ρίμπεντροπ (Αύγουστος 1939) που προέβλεπε την εισβολή και τον διαμελισμό της Πολωνίας από την Σοβιετική Ένωση και την Ναζιστική Γερμανία, είχε πλέον ακυρωθεί. Ο Πρωθυπουργός Σικόρσκι επισκέφθηκε την Μόσχα τον Δεκέμβριο του 1941 και συναντήθηκε με τον Στάλιν (φωτό).
Ανάμεσα σ’άλλα, του έθεσε και το ζήτημα των χιλιάδων Πολωνών αξιωματικών που αγνοούνταν από τον Απρίλιο και τον Μάιο του 1940, όταν η Πολωνία ήταν υπό Γερμανική και Σοβιετική κατοχή.
Στις 13 Απριλίου 1943, οι Γερμανοί ανακοίνωσαν την ανακάλυψη των πτωμάτων 20.000 Πολωνών αξιωματικών που είχαν δολοφονηθεί από τους Σοβιετικούς και είχαν θαφτεί στο δάσος του Κατίν, κοντά στο Σμολένσκ της Ρωσίας.
Ο Στάλιν ισχυρίστηκε ότι η θηριωδία διαπράχθηκε από τους Γερμανούς, ενώ η Ναζιστική προπαγάνδα υπό την ηγεσία του Γιόζεφ Γκέμπελς, εκμεταλλεύτηκε επιτυχώς τη σφαγή του Κατίν για να δημιουργήσει ρήγμα μεταξύ της Πολωνίας, των Δυτικών Συμμάχων και της Σοβιετικής Ένωσης. Η Σοβιετική Ένωση, και στη συνέχεια η Ρωσία, παραδέχτηκαν την ευθύνη τους μόλις τη δεκαετία του 1990.
Όταν ο Σικόρσκι αρνήθηκε να δεχθεί την εξήγηση των Σοβιετικών και ζήτησε την διεξαγωγή έρευνας από τον Διεθνή Ερυθρό Σταυρό στις 16 Απριλίου, οι Σοβιετικοί κατηγόρησαν την εξόριστη Πολωνική κυβέρνηση ότι συνεργάζεται με την Ναζιστική Γερμανία και διέκοψε τις διπλωματικές σχέσεις μαζί της στις 25 Απριλίου.
Από τα τέλη Μαΐου του 1943, ο Σικόρσκι άρχισε να επισκέπτεται τις Πολωνικές δυνάμεις που βρίσκονταν στη Μέση Ανατολή. Εκτός από την επιθεώρηση των ενόπλων δυνάμεων και την ανύψωση του ηθικού, τον Σικόρσκι (φωτό) απασχολούσαν επίσης και πολιτικά θέματα, που έφερναν σε σύγκρουση τον ίδιο με τον στρατηγό Βλάντισλαβ Άντερς.
Ο Σικόρσκι, αν και πολέμιος των Σοβιετικών, ήταν ρεαλιστής και πίστευε ότι θα έπρεπε να υπάρξει κάποιου είδους συμβιβασμός με την Σοβιετική Ένωση, ενώ ο Άντερς ήταν κάθετα αντίθετος.
Ο Σικόρσκι είχε τεράστιος κύρος τόσο ανάμεσα τους Πολωνούς όσο και στους Δυτικούς Συμμάχους, το οποίο κανένας διάδοχός του στην εξόριστη κυβέρνηση, δεν κατόρθωσε να αποκτήσει.
Ενώ ο Τσώρτσιλ υποστήριζε δημοσίως την κυβέρνηση του Σικόρσκι, υπενθυμίζοντας την συμφωνία του Στάλιν με τη Ναζιστική Γερμανία το 1939 και την κοινή τους επίθεση στην Πολωνία, σε μυστικές διαβουλεύσεις με τον Αμερικανό προέδρο Ρούσβελτ παραδεχόταν ότι θα έπρεπε να γίνουν κάποιες παραχωρήσεις από την Πολωνία για να κατευναστούν οι ισχυροί Σοβιετικοί.
Η κρίση Πολωνίας-Σοβιετικής Ένωσης είχε αρχίσει να απειλεί τη συνεργασία Δυτικών Συμμάχων-Σοβιετικής Ένωσης σε μια περίοδο που η σημασία της Πολωνίας για τους Δυτικούς Συμμάχους, που ήταν απαραίτητη στα πρώτα χρόνια του πολέμου (αφού από εκεί ξεκίνησε ο Πόλεμος), είχε αρχίσει να ξεθωριάζει μετά την είσοδο στη σύγκρουση στρατιωτικών και βιομηχανικών γιγάντων, όπως η Σοβιετική Ένωση και οι Ηνωμένες Πολιτείες.
Το δυστύχημα
Στις 4 Ιουλίου 1943, ενώ ο Σικόρσκι επέστρεφε στο Λονδίνο μετά από επιθεώρηση των Πολωνικών δυνάμεων που βρίσκονταν στη Μέση Ανατολή, το αεροσκάφος του, ένα Consolidated B-24 Liberator της Βρετανικής Πολεμικής Αεροπορίας (RAF) με σειριακό αριθμό AL523, που ανήκε στην 511 Μοίρα της RAF, κατέπεσε στη θάλασσα (φωτό) 16 δευτερόλεπτα μετά την απογείωσή του από το αεροδρόμιο του Γιβραλτάρ (που ήταν και παραμένει Βρετανικό έδαφος) στις 23:07.
Ο πιλότος και μοναδικός επιζών, Τσέχος σμηναγός Eduard Prchal, υποστήριξε ότι μπλόκαρε το πηδάλιο ανόδου του αεροσκάφους, το οποίο έπεσε αμέσως στη θάλασσα. Ο Σικόρσκι, ο επικεφαλής του επιτελείου του, Ταντέους Κλιμέτσκι και η κόρη του, υπολογαχός Ζόφια Λεσνιόφσκα, που είχε επίσης καθήκοντα γραμματέα και συμβούλου του πατέρα της.
Αν και ως νεκροί ανακοινώθηκαν 11 επιβάτες, ο συνολικός αριθμός των επιβαινόντων, μέχρι σήμερα δεν έχει γίνει γνωστός. Οι σοροί της Ζόφια Λεσνιόφσκα και τεσσάρων ακόμα επιβαινόντων, δεν βρέθηκαν ποτέ.
Ο Prchal, αν και ήταν γνωστό ότι δεν φορούσε ποτέ σωσίβιο, εκείνη την μέρα φορούσε, γεγονός για το οποίο είπε ψέμματα κατά την έρευνα του ατυχήματος. Σε άρθρο του Prchal 10 χρόνια μετά το δυστύχημα, δίνει μια αναληθή περιγραφή του συμβάντος, και παραλείπει κάποιες λεπτομέρειες που είχε αναφέρει προηγουμένως σε συναντήσεις του με πιλότους.
Οι διαφορές περιλαμβάνουν ακόμη και το είδος των δικών του τραυμάτων που αναφέρονται στο άρθρο σε σχέση με εκείνα που είχε καταγράψει η ιατρική εξέτασή του μετά το ατύχημα.
Ο Jerzy Zięborak αναρωτιέται αν ήταν πιθανό ο Prchal να έχει ξεχάσει εντελώς τέτοιες λεπτομέρειες του ατυχήματος, όπως για παράδειγμα τον αριθμό των θυμάτων. Ο Prchal απέδωσε τις αντιφάσεις του στο σοκ που υπέστη μετά την σύγκρουση το οποίο επηρέασε τις πράξεις και την μνήμη του.
Η επιτροπή που συνέταξε το Βρετανικό πόρισμα και συνήλθε στις 7 Ιουλίου 1943, διερεύνησε τη συντριβή του Liberator II του Σικόρσκι (φωτό), αλλά δεν ήταν σε θέση να προσδιορίσει τα αίτια, διαπιστώνοντας μόνο ότι ήταν ατύχημα που «οφείλεται σε εμπλοκή του πηδαλίου ανόδου», επισημαίνοντας ότι «δεν ήταν δυνατό να καθοριστεί το πώς συνέβη το μπλοκάρισμα, αλλά έχει αποδειχθεί ότι δεν υπήρξε δολιοφθορά» .
Η εξόριστη Πολωνική κυβέρνηση αρνήθηκε να αποδεχτεί αυτή την έκθεση, λόγω της αντίφασης να μην προσδιορίζεται το αίτιο, αλλά να αποκλείεται η δολιοφθορά.
Ο επικεφαλής της αντικατασκοπίας της Βρετανικής Μυστικής Υπηρεσίας (MI6) για την Ιβηρική Χερσόνησο από το 1941 έως το 1944 ήταν ο Kim Philby, πράκτορας των Σοβιετικών από την δεκαετία του ’30, πριν καν ενταχθεί στις Βρετανικές μυστικές υπηρεσίες. Η δράση του Philby έγινε γνωστή το 1963, όταν αυτομόλησε στην Μόσχα.
Ένα άλλο περίεργο γεγονός είναι ότι την ίδια στιγμή που το αεροπλάνο του Σικόρσκι παρέμενε αφύλαχτο στο αεροδρόμιο του Γιβραλτάρ, ένα Σοβιετικό αεροπλάνο ήταν σταθμευμένο στον ίδιο χώρο. Αυτό μετέφερε τον Σοβιετικό πρεσβευτή στο Λονδίνο, Ιβάν Μαϊσκυ, επιβεβαιώνοντας την Σοβιετική παρουσία στο χώρο του δυστυχήματος.
Ανάμεσα στις φήμες που κυκλοφόρησαν ήταν ότι ο Σικόρσκι, στην πραγματικότητα δολοφονήθηκε στο έδαφος και τοποθετήθηκε νεκρός στο αεροπλάνο. Για τους επιβάτες των οποίων οι σοροί δεν βρέθηκαν, ελέχθη ότι μεταφέρθηκαν στην Σοβιετική Ένωση, όπου βρίσκονταν αιχμάλωτοι.
Ο Ταντέους Κομπιλίνσκι, κομάντο των ειδικών δυνάμεων (Cichociemin –Βουβοί Αόρατοι) του εξόριστου Πολωνικού στρατού, δήλωσε ότι είδε την Ζόφια Λεσνιόφσκα (φωτό) σε Σοβιετικό γκουλάγκ το 1945 και αργότερα, προσπάθησε να οργανώσει επιχείρηση για να την απελευθερώσει.
Ένας από τους δύτες που ερεύνησαν το αεροσκάφος του Σικόρσκι που κατέπεσε στην θάλασσα ήταν, ο Βρετανός ήρωας πολέμου, Λάιονελ Κραμπ (Lionel Crabb) που εξαφανίστηκε μυστηριωδώς το 1966, σε μυστική κατάδυση ερευνώντας την προπέλα του Σοβιετικού καταδρομικού Ordzhonikidze, γεγονός για το οποίο έχουμε αναφεθρεί εκτενώς στο παρελθόν και έχουν επίσης αναπτυχθεί θεωρίες συνωμοσίας.
thetruth.gr
