Είναι ο σατανισμός η φονική λατρεία του Πρίγκιπα του Σκότους που αψηφά κάθε έννοια νόμου και δεν διστάζει να θυσιάσει ακόμα και παιδιά;
Πιθανότατα όχι. Κι αν υπήρξαν πράγματι σατανιστικές σέχτες που κατέφυγαν σε ζοφερές εγκληματικές πράξεις, αυτή φαίνεται πως δεν είναι η νόρμα, καθώς εγκλήματα έχουν γίνει με πρόσχημα όλες σχεδόν τις θρησκείες.
Η λατρεία του σκότους χωρίζεται σε διάφορα δόγματα και παρακλάδια που λίγα κοινά έχουν μεταξύ τους. Τα περισσότερα μάλιστα δεν βασίζονται σε πραγματικούς πιστούς, μιας και ο Σατανάς δεν λατρεύεται ως θεότητα, επιστρατεύεται απλώς ως αντίπαλη έννοια του θεού για τη μάχη με τις παραδοσιακές χριστιανικές αξίες. Τρανό παράδειγμα είναι εδώ η (αθεϊστική) Εκκλησία του Σατανά στο Σαν Φρανσίσκο, που παραμένει η πολυπληθέστερη -φανερά τουλάχιστον- σατανιστική λατρεία του κόσμου.
Είναι λοιπόν ο Διάολος συμβολική οντότητα ή πραγματική ύπαρξη; Και ο πιστός του, πρέπει να βγαίνει δημόσια και να διατρανώνει τη λατρεία του ή μήπως να παραμένει στο αθέατο και τη σκιά;
Σατανικός Ναός
Ο Σατανικός Ναός είναι μια μορφή σατανισμού που δεν χωρά ενδεχομένως στις τρέχουσες παραστάσεις του σατανισμού. Κι αυτό γιατί ο πρωταρχικός σκοπός της λατρείας είναι να «ενθαρρύνει την καλοσύνη και την αλληλοκατανόηση», «αγκαλιάζοντας την κοινή λογική και τη δικαιοσύνη». Παρά το όνομά του, ο Σατανικός Ναός δεν πιστεύει στη λατρεία του Πρίγκιπα του Σκότους, καθώς ο Διάολος προσλαμβάνεται εδώ συμβολικά, ως μια επαναστατική δύναμη δηλαδή ενάντια στην τυραννία της εξουσίας και την αυθεντία.
Παρά την έλλειψη πίστης, ο Σατανικός Ναός είναι πράγματι θρησκεία, μια θρησκεία που θέλει όμως να βασίζεται στην επιστήμη και τον Ορθό Λόγο αντί στη δεισιδαιμονία και τον δογματισμό. Κι έτσι ο σατανισμός μετατρέπεται σε ρυθμιστικό άρθρο πίστης, καθώς παρέχει κοινά σύμβολα, ιεροτελεστίες και την αίσθηση της κοινότητας μεταξύ των πιστών.
Παρά την παγκόσμια απήχησή του, ο Σατανικός Ναός δραστηριοποιείται πρωταρχικά στο Ντιτρόιτ των ΗΠΑ, όπου προσπάθησε να ανεγείρει ένα άγαλμα του Baphomet στη λογική της ανέγερσης του χριστιανικού αγάλματος των Δέκα Εντολών που επέτρεψε το δημοτικό συμβούλιο της πόλης. Αν οι χριστιανοί μπορούν να εκδηλώσουν δημόσια την πίστη τους, γιατί όχι και ο Σατανικός Ναός, ήταν η αντίληψη των πιστών της σέχτας.
Πολλές ανατρεπτικές εκδηλώσεις έχουν διοργανώσει οι πιστοί του Σατανικού Ναού στρεφόμενοι κυρίως κατά του δογματισμού των φανατισμένων χριστιανών…
Άλλη μια εκδοχή του συμβολικού σατανισμού που δεν τον πιστεύει θεό, αλλά τον χρησιμοποιεί αποκλειστικά ως παράδειγμα απελευθέρωσης και αποδέσμευσης από την «πνευματική σκλαβιά» των θρησκειών. Ο Εωσφορισμός είναι κοντύτερα σε φιλοσοφικό ρεύμα παρά σε κυριολεκτική θρησκευτική παράδοση, όπως το θέλει εξάλλου η Μεγάλη Εκκλησία του Εωσφόρου. Ο σκοπός της είναι να βοηθήσει τους πιστούς να «αναλάβουν την ευθύνη της ζωής τους και να λειτουργούν ως ηθικά στοιχεία, χρησιμοποιώντας τις πλήρεις δυνατότητες της διάνοιάς τους και βελτιστοποιώντας έτσι τις ικανότητές τους».
Για τους Εωσφοριστές, ο Εωσφόρος όχι μόνο δεν ταυτίζεται με τον Σατανά αλλά αποτελεί τελείως διαφορετική οντότητα. Σύμφωνα με την Εκκλησία του Εωσφόρου, η λέξη «Εωσφόρος» προϋπήρχε του χριστιανισμού και είχε τελείως διαφορετική έννοια από κείνη που της προσέδωσαν οι λανθασμένες ταυτίσεις και οι ιστορικές παρερμηνείες: ο Εωσφόρος («Ο γιος της αυγής» ή «Άστρο της αυγής») είναι το σύμβολο της γνώσης, την ίδια στιγμή που ο Σατανάς αντιπροσωπεύει τη λαγνεία και το πνεύμα του κακού. Οι Εωσφοριστές αμφισβητούν τα πάντα για να υπερβούν τα όρια της άγνοιας αλλά και να ισορροπήσουν μεταξύ σαρκικής επιθυμίας και πνεύματος…
Αντικοσμικός Σατανισμός
Επίσης γνωστός ως Χάος-Γνωστικισμός, ο Αντικοσμικός Σατανισμός πιστεύει ότι η κοσμική τάξη που φτιάχτηκε από τον Θεό δεν είναι παρά μια τεράστια διαπλανητική παραχάραξη, καθώς είναι ένα απλό παραπέτασμα για να κρυφτεί το αέναο χάος που κυβερνά το Σύμπαν. Οι πιστοί συνεχίζουν να πιστεύουν στον παντοδύναμο και πανταχού παρόντα Δημιουργό, τον Θεό των μονοθεϊστικών θρησκειών δηλαδή, αν και τον προσλαμβάνουν κομματάκι διαφορετικά. Σύμφωνα με τη σέχτα, ο Δημιουργός έφτιαξε περιορισμούς, όπως ο χώρος, ο χρόνος και η σάρκα, για να φυλακίσει τα ελεύθερα πνεύματα, κι από δω αντλεί ακριβώς την ύπαρξή του ο Σατανάς, που δεν είναι τίποτα άλλο παρά επαναστάτης στον τυραννικό ζυγό του Δημιουργού που αποζητά να διαλύσει την παγκόσμια τάξη του.
Λίγο πολύ, όλα τα πνεύματα του κακού των ιστορικών θρησκειών και λατρευτικών παραδόσεων είναι για τον Αντικοσμικό Σατανισμό επαναστατημένοι ήρωες κατά της θεϊκής κυριαρχίας. Ο εν λόγω σατανισμός παραμένει ιδιαίτερα ερμητικός και απόκρυφος και λίγες πληροφορίες μπορείς να βρεις για τα χρονικά του. Οι πιστοί του φέρεται πάντοτε να συνδέονται με σαφώς πιο σκοτεινές σατανιστικές οργανώσεις, όπως ο Ναός του Μαύρου Φωτός και το Μισάνθρωπο Εωσφορικό Τάγμα, διατηρώντας την αξίωση της καταστροφής του Δημιουργού ώστε να επιστρέψει το Σύμπαν στο χάος που δονούσε κάποτε το εσωτερικό του…
Υπερβατικός Σατανισμός
Άλλος ένας ιδιαίτερος τύπου σατανισμού, ο Υπερβατικός Σατανισμός είναι ένα κάλεσμα για πνευματική αφύπνιση και αναγέννηση, αποζητώντας να φέρει το ανθρώπινο δημιούργημα σε πραγματική επαφή με τον αληθινό Δημιουργό, που δεν είναι άλλος από τον Σατανά. Η αναλογία πρέπει να εκλαμβάνεται βέβαια συμβολικά, καθώς η δημιουργία του Σατανά είναι ένας κρυμμένος -σχεδόν ασυνείδητος- χώρος του ψυχισμού στον οποίο δεν έχει έλεγχο η συνείδηση. Αυτός ο πνευματικός τόπος είναι που μας κάνει ανθρώπους και δίνει μορφή και περιεχόμενο στη συνείδησή μας, αν και το πεφωτισμένο αυτό μονοπάτι ανήκει αποκλειστικά στο επαναστατημένο πνεύμα του Σατανά.
Το ανατρεπτικό σατανιστικό αυτό δόγμα καλεί επίσης σε χρήση παραισθησιογόνων ουσιών για την επαφή με τις ασύνειδες διαδικασίες του νου, την ίδια ώρα που βασίζεται σε ένα προφητικό όραμα του γεννήτορά του που δύσκολα θα περνούσε για αποκαλυπτικό μήνυμα…
Παρά το γεγονός ότι η Δαιμονολατρεία έχει συνδεθεί κατά κόρον με τη λατρεία των δαιμόνων, οι σύγχρονοι οπαδοί της ουδεμία σχέση έχουν με τελώνια και δαιμόνια. Αντιθέτως, δουλεύουν με τα δαιμόνια, καθώς κάθε δαίμονας επιστρατεύεται για τη δύναμη και επιρροή που μπορεί να επιφέρει στις λατρευτικές τελετές ή τις πράξεις μαγείας. Αν και οι παραδοσιακοί Δαιμονολάτρες λατρεύουν πράγματι τους δαίμονες, που δεν είναι τίποτα άλλο από ενσάρκωση των δικών τους γνωρισμάτων και χαρακτηριστικών. Είναι πάντως αναγκαίο να τονιστεί ότι δεν είναι όλοι οι Δαιμονολάτρες σατανιστές με την τρέχουσα σημασία του όρου, αν και αυτά τα δυο συχνά ταυτίζονται.
Κάθε πιστός διαλέγει το τελώνιο της αρεσκείας του ως προστάτη-δαίμονα και ο Σατανάς δεν είναι τώρα παρά άλλη μια επιλογή, ως ο αντιπρόσωπος του στοιχείου της φωτιάς. Εννοείται ότι όλα τα κακά και δαιμονικά πνεύματα των γνωστών και παραδεδομένων θρησκευτικών παραδόσεων είναι στα χέρια σου να διαλέξεις το δικό σου αγαπημένο, διαθέτοντας ταυτοχρόνως τρεις γραμμές ερμηνείας: κατά την πρώτη, τα δαιμόνια είναι κακά και αμαρτωλά πνεύματα, όπως στον χριστιανισμό, σύμφωνα με τη δεύτερη (και πιο καθιερωμένη), οι δαίμονες είναι προσωποποιημένες δυνάμεις και ενέργειες και κατά το τρίτο ρεύμα σκέψης, οι δαίμονες είναι θεοί με πλήρεις δυνάμεις.
Πολυθεϊστικός Σατανισμός
Όπως ακριβώς υποδηλώνει ο όρος, το πολυθεϊστικό της φύσης του συγκεκριμένου σατανισμού τον κάνει ανοιχτό σε κάθε άλλη σατανιστική σέχτα και μορφή, ως ένα ανοιχτό κάλεσμα σε κάθε σατανιστή, αποκρυφιστή και μασόνο του πλανήτη. Ο Πολυθεϊστικός Σατανισμός λατρεύει πάμπολλες χαρακτηριστικές θεότητες και αναγνωρίζει τον Σατανά και άλλους (Πάνας, Ιστάρ, Προμηθέας κ.λπ.) ως τους «ανατέλλοντες θεούς της σύγχρονης Δύσης».
Εννοείται ότι όλο το πάνθεο του Πολυθεϊστικού Σατανισμού είναι δαιμονοποιημένο από τις μονοθεϊστικές αβρααμικές θρησκείες, αν και για τους πιστούς της σατανιστικής παράδοσης αντιπροσωπεύουν αξίες και γνώσεις που δεν θέλουν να γενικευτούν οι παραδοσιακές θρησκείες-θεσμοί καταπίεσης. Κι έτσι εδώ ο Προμηθέας είναι σύμβολο της γνώσης και της κατανόησης, η Ιστάρ της φύσης και της σεξουαλικότητας και ο Σατανάς το απόλυτο αρχέτυπο της ελεύθερης σκέψης, έτσι όπως συγκρούεται με τη δογματική αλήθεια…
