Ο Σπύρος Μπιμπίλας μίλησε για τον αδικοχαμένο Στάθη Ψάλτη στον Λάζο Μαντικό και στους 90,6 ΑΡΤ FM για τις στιγμές που έζησε μαζί του. Ποιο ήταν το μεγάλο του παράπονο και γιατί δεν κατάφερε να πραγματοποιήσει έναν επαγγελματικό του στόχο…
«Ο Στάθης Ψάλτης δεν ήταν 66 ετών, ήταν λίγο μεγαλύτερος. Τελευταία φορά που τον συνάντησα ήταν στο Pantheon πριν από τρεις μήνες που έπαιξε στον Ρωμαίο και την Ιουλιέτα που πραγματικά ήταν μια πάρα πολύ καλή ερμηνεία. Παράξενη ερμηνεία, ιδιόμορφη, ιδιότυπη και ίσως ήταν και το κύκνειο άσμα του να παίξει Σαίξπηρ, παρότι έπαιξε ακόμη και σε μια επιθεώρηση μετά από λίγες ημέρες.
Ο Στάθης ήταν ένας πολύ σημαντικός ηθοποιός που ξεκίνησε για να κάνει μια πολύ λαμπρή καριέρα, δυστυχώς όμως εγκλωβίστηκε σε κάποια κλισέ και στερεότυπα και ακολούθησε μια άλλη καριέρα που δεν ήταν αυτό που του άρμοζε.
Πιστεύω θα είχε κάνει πολλά περισσότερα πράγματα αν είχε ακολουθήσει το κλασσικό θέατρο, ήταν πολύ σπουδαίος ηθοποιός απλά καταναλώθηκε σε πιο δεύτερα πράγματα.
Ο Στάθης ακολούθησε αυτή την πορεία του πολύ εμπορικού που κάποια στιγμή είχε κατηγορηθεί για αυτό, ότι έπαιζε ένα στυλ παραστάσεων που είχε πολύ χυδαιολογία μέσα. Πράγμα που του γύρισε μπούμερανγκ για αυτό δεν έπαιζε και στα πολύ κεντρικά θέατρα. Πήγαινε συνέχεια στην επαρχία για περιοδείες και αυτό τον πείραζε.
Με τον Στάθη Ψάλτη έχω παίξει μαζί του και σε επιθεώρηση σε περιοδεία και δυο χρόνια συνεργαστήκαμε μαζί στη Θεοδώρα που έκανε και εκεί πάλι έναν εκπληκτικό ρόλο, τον φτωχό που ένωνε όλα τα κομμάτια της παράστασης και πραγματικά ήταν πολύ ωραία.
Με τον Στάθη Ψάλτη δεν ήμασταν κολλητοί φίλοι, αλλά συνεργαστήκαμε αρκετές φορές. Θυμάμαι την αγάπη του κόσμου πραγματικά. Είχε μια λατρεία ο κόσμος πάνω του. Εξασκούσε μια μαγεία στο κοινό και ο τρόπος που έπαιζε αυτούς τους περίεργους τύπους, τις γριές, όταν ντυνόταν γυναίκα. Όταν έκανε όλα αυτά τα πολύ περίεργα νούμερα που είχανε πολλά σόκιν μέσα, πραγματικά δεν ήταν εύκολο να τα κάνει άλλος ηθοποιός. Τον κατηγόρησαν ότι έκανε αυτή την ευκολία, αλλά αυτή την ευκολία την είχε μόνο αυτός, δεν μπορούσε να την κάνει κάποιος άλλος. Δεν μπορούσε να εξάσκηση τέτοια μαγεία πάνω στο κοινό και να το κάνει να ουρλιάζει από τα γέλια.
Αν τον είχα δίπλα μου τον Στάθη Ψάλτη αυτή τη στιγμή θα του έλεγα καταρχήν ένα μεγάλο Σ’ αγαπώ γιατί τον αγαπούσα πολύ τον Στάθη και θα του εξέφραζα ένα παράπονο ότι το μεγάλο του ταλέντο δεν το κατανάλωσε έτσι όπως ήθελε ο ίδιος, αλλά και όπως θα έπρεπε για το ελληνικό θέατρο. Στέρησε πολλά από το ελληνικό θέατρο μη παίζοντας σπουδαία πράγματα.
Ήταν σπουδαίος ηθοποιός που όμως δεν μπόρεσε αυτό το ταλέντο να υπηρετήσει πολύ σπουδαία πράγματα και όσες φορές το προσπάθησε να κάνει μια στροφή στην καριέρα του και το φιλοθεάμον κοινό που είναι πάρα πολύ σκληρό και κανιβαλιστικό του γύρισε την πλάτη. Δηλαδή πήγε να κάνει το ημερολόγιο ενός τρελού, το κατέβασε σε 20 ημέρες γιατί το κοινό ήθελε να τον δει σε ρόλο από ταινίες της δεκαετίας του ‘80.
Μια δεκαετία που έβαλε σε λάθος δρόμο το θέατρο και οδηγηθήκαμε εδώ που οδηγηθήκαμε…
Την δεκαετία του 80 το κοινό ήθελε να διασκεδάσει με ένα εύκολο χιούμορ, αυτό το υπηρέτησε πάρα πολύ ο Στάθης Ψάλτης. Όλο αυτό δεν τον άφησε να διοχετεύσει το μεγάλο ταλέντο που είχε. Για αυτό πικραινόταν και ο ίδιος…
Δεν θα μπορούσε να παίξει στην Επίδαυρο σπουδαίους Αριστοφανικούς ρόλους; Δεν το έκανε…
Ο Στάθης θα μείνει για πάντα στις καρδιές όλων ως κωμικός και σπουδαίος δραματικός ηθοποιός όταν ήθελε.
Ας προσέξουμε να μην έχουμε τέτοια αντίστοιχα πράγματα στο μέλλον. Ο Στάθης δεν πρόσεχε την υγεία του, κάπνιζε, έπρεπε να προσέξει πιο πολύ την υγεία του.
Ο Στάθης Ψάλτης δεν πέθανε στη ψάθα. Πέρασαν πραγματικά πολλά χρήματα από τα χέρια του και δεν του έμειναν όχι γιατί τα σπατάλησε, αλλά πραγματικά επειδή βοηθούσε πολύ κόσμο. Ήταν πραγματικά ένας καλός φιλάνθρωπος, το έκανε χωρίς να φαίνεται.
