Πριν από αρκετά χρόνια με πλησίασε κάποιος νεαρός φοιτητής. Με πολλή διστακτικότητα, αλλά και με την ένταση του απαιτητικού αναζητητή, μου δήλωσε ότι είναι άθεος, που όμως θα ήθελε πολύ να πιστέψει, αλλά δεν μπορούσε. Χρόνια προσπαθούσε και αναζητούσε, χωρίς όμως αποτέλεσμα.
Συνομίλησε με καθηγητές και μορφωμένους, αλλά δεν ικανοποιήθηκε η δίψα του για κάτι σοβαρό. Άκουσε για μένα και αποφάσισε να μοιρασθεί μαζί μου την υπαρξιακή ανάγκη του.
Μου ζήτησε μιά επιστημονική απόδειξη περί υπάρξεως Θεού.
«Ξέρεις ολοκληρώματα ή διαφορικές εξισώσεις;» τον ρώτησα.
«Δυστυχώς όχι», μου απαντά, «είμαι της Φιλοσοφικής»
«Κρίμα, διότι ήξερα μια τέτοια απόδειξη» είπα εμφανώς αστειευόμενος.
Ένιωσε αμήχανα και κάπως σιώπησε για λίγο.
«Κοίταξε», του λέω, «συγνώμη που σε πείραξα λιγάκι. Αλλλά ο Θεός δεν είναι εξίσωση ούτε
μαθηματική απόδειξη. Άν ήταν κάτι τέτοιο, τότε όλοι οι μορφωμένοι θα τον πίστευαν. Να ξέρεις,
αλλιώς προσεγγίζεται ο Θεός. Έχεις πάει ποτέ στο Άγιον Όρος; Έχεις συναντήσει ποτέ κανένα
ασκητή;»
«Όχι πάτερ, αλλά σκέπτομαι να πάω, έχω ακούσει τόσα πολλά! Άν μου πείτε, μπορώ να πάω και
αύριο. Ξέρετε κανένα μορφωμένο να πάω να συναντήσω;»
«Τι προτιμάς; Μορφωμένο που μπορεί να σε ζαλίσει ή άγιο που μπορεί να σε ξυπνήσει;»
«Προτιμώ τον μορφωμένο. Τους φοβάμαι τους αγίους»
«Η πίστη είναι υπόθεση της καρδιάς. Γιά δοκίμασε με κανένα άγιο. Πώς σε λένε;» ρωτώ.
«Γαβριήλ», μου απαντά.
Τον έστειλα σε έναν ασκητή. Του περιέγραψα τον τρόπο πρόσβασης και του έδωσα τις δέουσες
οδηγίες. Κάναμε και ένα σχεδιάγραμμα.
«Θα πάς», του είπα, «και θα ρωτήσεις το ίδιο πράγμα: Είμαι άθεος, θα του πείς, και θέλω να
πιστεύσω. Θέλω μια απόδειξη περί υπάρξεως Θεού»
«Φοβάμαι, νρέπομαι», μου απαντά.
«Γιατί ντρέπεσαι και φοβάσαι τον άγιο και δεν ντρέπεσαι και φοβάσαι εμένα;», ρωτώ. «Πήγαινε
απλά και ζήτα το ίδιο πράγμα».
Σε λίγες μέρες, πήγε και βρήκε τον ασκητή να συζητάει με κάποιον νέο στην αυλή του. Στην
απέναντι μεριά περίμεναν άλλοι τέσσερις καθισμένοι σε κάτι κούτσουρρα. Ανάμεσα σε αυτούς και
ο Γαβριήλ βρήκε δειλά τη θέση του. Δεν πέρασαν περισσότερα απο δέκα λεπτά και η συνομιλία
του γέροντα με τον νεαρό τελείωσε.
«Τι γίνεστε, παιδιά;» ρωτάει. «Έχετε πάρει κανένα λουκουμάκι; Έχετε πιεί λίγο νεράκι;»
«Ευχαριστούμε, γέροντα», απήντησαν με συγκαταβατική κοσμική ευγένεια.
«Έλα εδώ», λέγει απευθυνόμενος στον Γαβριήλ και ξεχωρίζοντάς τον απο τους υπόλοιπους. «Θα
φέρω εγώ νερό, πάρε εσύ το κουτί αυτό με τα λουκούμια. Και έλα πιο κοντά να σου πώ ένα
μυστικό: Καλά να είναι κανείς άθεος, αλλα να έχει όνομα αγγέλου και να είναι άθεος; Αυτό πρώτη
φορά μας συμβαίνει».
Ο φίλος μας κόντεψε να πάθει έμφραγμα απο τον αποκαλυπτικό αιφνιδιασμό. Πού εγνώρισε το
ονομά του; Ποιός του αποκάλυψε το πρόβλημά του; Τι τελικά ήθελε να του πεί ο γέροντας;
«Πατερ, μπορώ να σας μιλήσω λίγο;», μόλις που μπόρεσε να ψελλίσει.
«Κοίταξε, τώρα σουρουπώνει, πάρε το λουκούμι, πιές και λίγο νεράκι και πήγαινε στο πιο κοντινό
μοναστήρι να διανυκτερεύσεις»
«Πάτερ μου, θέλω να μιλήσουμε, δεν γίνεται;»
«Τι να πούμε ρε παλικάρι; για ποιόν λόγο ήλθες;»
«Στο ερώτημα αυτό ένιωσα αμέσως να ανοίγει η αναπνοή μου», αφηγείται, «η καρδιά μου να
πλημμυρίζει από πίστη, ο μέσα μου κόσμος να θερμαίνεται, οι απορίες μου να λύνονται χωρίς
κανένα λογικό επιχείρημα, δίχως καμιά συζήτηση, χωρίς την ύπαρξη μιας ξεκάθαρης απάντησης.
Γκρεμίσθηκαν μέσα μου αυτομάτως όλα τα αν, τα γιατί, τα μήπως και έμεινε μόνο το πώς και το τι
απο δώ και εμπρός»
Ότι δεν του έδωσε η σκέψη των μορφωμένων του το χάρισε ο ευγενικός υπαινιγμός ενός αγίου,
αποφοίτου μόλις της τετάρτης τάξης του δημοτικού. Οι άγιοι είναι πολύ διακριτικοί. Σου κάνουν
την εγχείρηση χωρίς αναισθησία και δεν πονάς. Σου κάνουν την μεταμόσχευση χωρίς να σου
ανοίξουν την κοιλιά. Σε ανεβάζουν σε δυσπρόσιτες κορυφές δίχως τις σκάλες της κοσμικής
λογικής. Σου φυτεύουν την πίστη, χωρίς να σου κουράσουν το μυαλο.
ΦΩΝΗ ΑΥΡΑΣ ΛΕΠΤΗΣ – ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ
anekshghta.blogspot.gr
Ό ἔχων ὦτα ἀκούειν ἀκουέτω
ΚΑΤΑ ΜΑΡΚΟΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ
«Ἰδοὺ ἐξῆθεν ὁ σπείρων τοῦ σπεῖραι. Καὶ ἐγένετο ἐν τῷ σπείρειν ὃ μὲν ἔπεσεν ἐπὶ τὴν ὁδόν, καὶ ἦλθον τὰ πετεινὰ καὶ κατέφαγεν αὐτό· καὶ ἄλλο ἔπεσεν ἐπὶ τὸ πετρῶδες, ὅπου οὐκ εἶχε γῆν πολλήν, καὶ εὐθέως ἐξανέτειλε διὰ τὸ μὴ ἔχειν βάθος γῆς, ἡλίου δὲ ἀνατείλαντος ἐκαυματίσθη, καὶ διὰ τὸ μὴ ἔχειν ρίζαν ἐξηράνθη· καὶ ἄλλο ἔπεσεν εἰς τὰς ἀκάνθας, καὶ ἀνέβησαν αἱ ἄκανθαι καὶ συνέπνιξαν αὐτό, καὶ καρπὸν οὐκ ἔδωκε· καὶ ἄλλο ἔπεσεν εἰς τὴν γῆν τὴν καλὴν καὶ ἐδίδου καρπὸν ἀναβαίνοντα καὶ αὐξάνοντα, καὶ ἔφερεν ἐν τριάκοντα καὶ ἐνἑξήκοντα καὶ ἐν ἑκατόν. καὶ ἔλεγεν αὐτοῖς· ὁ ἔχων ὦτα ἀκούειν ἀκουέτω.».
***
Αδέρφια μου, συνέλληνες! Φτάσαμε σε έσχατο σημείο και ως άνθρωποι και ως κοινωνία. Η ανομία κυριαρχεί παντού. Η παιδεία μας αντίχριστη, ανθελληνική. Δεν υμνείται πλέον ο Άνθρωπος, αλλά κάθε τι που τον υποβιβάζει, κάθε τι που τον μετατρέπει σε σκλάβο για να υπηρετεί αφέντες που δεν έχουν σχέση με ελληνικό πνεύμα και Χριστό!
Μας παίρνουν τη γη, την πατρίδα μας, τα σπίτια μας. Το βιος και τους κόπους μιας ζωής τα κλέβουν με προσχήματα και ψεύτικα χρέη. Μήπως όμως ευθυνόμαστε και εμείς για αυτήν την αποτρόπαια κατάσταση; Μήπως πέσαμε στην παγίδα που μας έστησαν και προτιμήσαμε τον ονειρικό κόσμο που κάποιοι με δόλο έδωσαν και δεν σκεφτήκαμε ότι προδώσαμε εμείς πρώτα τον εαυτό μας, την πατρίδα μας και τον Θεό; Μήπως πρέπει επιτέλους να σκεφτούμε ότι για να αλλάξει η κοινωνία μας σε κάτι καλύτερο θα πρέπει πρώτα να αλλάξουμε τους εαυτούς μας; Τον χειρότερό μας εαυτό τον βλέπουμε καθημερινά, όσο η κοινωνία μας πάει – και το επιτρέπουμε – από το κακό στο χειρότερο. Ευλογημένη η ώρα που θα κοιτάξουμε μέσα μας για να διορθώσουμε τον εαυτό μας.
Όλοι μας πούλησαν ως πρόβατα επί σφαγήν. Μόνο ο Χριστός μας έμεινε. Κι Αυτός μας περιμένει αιώνια, όπως ο πατέρας το παιδί του. Άσσωτοι Υιοί και θυγατέρες, ανοίξτε την πόρτα της καρδιάς σας, να ξεχειλίσει η αγάπη στον εαυτό σας και στον συνάνθρωπο και κλείστε τις στρόφιγγες της σαρκολατρείας και χρηματολατρείας. Γυρίστε πλάτη από το κακό, αδερφωθείτε και ενωθείτε να σώσουμε την Ελλάδα μας ! Γευτείτε τον καρπό της Ανθρωπιάς Μας !
Καρποί αγάπης είμαστε, γιατί να μην φερόμαστε αυτό που είμαστε; Δεν υπερηφανευόμαστε ότι είμαστε Έλληνες; Γιατί τότε να φερόμαστε με τρόπο που οι ένδοξοι πρόγονοί μας και οι άγιοί μας ντρέπονται; Λέμε ότι είμαστε Ορθόδοξοι χριστιανοί; Είμαστε στις πράξεις μας;;;
Ταπεινά, αδερφός Νικόλαος