Ουλίτιδα ονομάζουμε την φλεγμονή των ούλων.
Ως αιτία των ουλίτιδων ενοχοποιούνται τοπικοί και γενικοί παράγοντες οι οποίοι φαίνεται ότι τροποποιούν το αποτέλεσμα των τοπικών παραγόντων, που προκαλούν την έναρξη της φλεγμονώδους αντίδρασης των ούλων.
Ένας από τους βασικούς τοπικούς παράγοντες είναι ο σχηματισμός τρυγίας που είναι το αποτέλεσμα της ενασβεστιώσεως της προσκολλημένης επί του δοντιού βλεννομικροβιακής πλάκας.
Στην εκδήλωση της νόσου, συνήθως παρατηρούμε διόγκωση των ούλων, ερυθρότητα, αλλαγή της εμφάνισής τους, και αιμορραγία. Σε δεύτερο στάδιο παρατηρούμε πυόρροια και υποχώρηση των ούλων.
Η ουλίτιδα παρουσιάζεται περισσότερο στις μεγαλύτερες ηλικίες. Μετά τα 50 οι μισοί περίπου εκδηλώνουν την νόσο στον ένα ή τον άλλο βαθμό.
Σε κάθε περίπτωση για την αντιμετώπιση του προβλήματος είναι αναγκαία η επίσκεψη του ασθενούς στον οδοντίατρό του προκειμένου να διαγνωσθεί το πρόβλημα και γίνει η θεραπεία σωστά.
Τα βότανα στις παθήσεις των ούλων μπορούν να βοηθήσουν σημαντικά, αλλά σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να υποκαταστήσουν τον οδοντίατρο σας.
Παρόλα αυτά καλό είναι να γνωρίζουμε ποιά βότανα μπορούν να μας βοηθήσουν στην αποκατάσταση της στοματικής μας υγείας και για τον λόγο αυτό τα αναφέρουμε περιληπτικά.
Αιματόρριζα:
Η αιματόρριζα (Sanguinaria Canadensis) είναι βότανο γνωστό εδώ και πολλούς αιώνες στους Ινδιάνους της Αμερικής οι οποίοι το χρησιμοποιούσαν σαν στοματικό αντισηπτικό. Σύγχρονες έρευνες έχουν αποδείξει ότι υπάρχει επιστημονική βάση σε αυτό.
Η κόκκινη ρίζα του βοτάνου, από την οποία προέρχεται και το όνομά του, περιέχει ένα αντισηπτικό συστατικό που ονομάζεται σανγκουϊναρίνη.
Αυτό το συστατικό (το οποίο σήμερα χρησιμοποιούν σε μερικά προϊόντα στοματικής υγιεινής), έχει την αξιοσημείωτη ικανότητα να εμποδίζει τα βακτήρια στον σχηματισμό της μικροβιακής πλάκας. Η χρήση λοιπόν του βοτάνου, συμβάλει στη μείωση της μικροβιακής πλάκας και αποτρέπει την εμφάνιση της νόσου, εξ αιτίας της τρυγίας.
Χαμομήλι:
Το χαμομήλι (Marticaria recutita) περιέχει αντιφλεγμονώδη και αντισηπτικά συστατικά και βοηθά αποτελεσματικά στην θεραπεία της ουλίτιδας.
Το φτιάχνουμε ως έγχυμα ρίχνοντας σε 2-3 κουταλάκια του τσαγιού ξηρό βότανο ένα φλιτζάνι βραστό νερό. Το σκεπάζουμε για 10 λεπτά, σουρώνουμε και το πίνουμε ή κάνουμε στοματοπλύσεις μετά το γεύμα. Αν κάποιος είναι ευαίσθητος στα φυτά του γένους αμβροσία να αποφύγει τη χρήση του βοτάνου.
Εχινάκια:
Η Εχινάκια (Echinacea angustifolia) είναι ένα βότανο που βοηθά και στην αντιμετώπιση της ουλίτιδας. Δρα εναντίον των βακτηριδίων και παράλληλα ενισχύει το ανοσοποιητικό σύστημα του οργανισμού μας.
Μπορούμε να προσθέσουμε 15 έως 30 σταγόνες εχινάκια σε έγχυμα του χαμομηλιού. Στις πλύσεις η εχινάκια μπορεί να μουδιάσει ή να τσούξει λίγο την γλώσσα αλλά είναι αβλαβής.
Γλυκόριζα:
Η γλυκόριζα (Glycyrrhiza glabra) είναι γλυκαντική ουσία που δεν προκαλεί βλάβη σε οδοντικούς ιστούς και ούλα. Την βάζουμε αντί ζάχαρης ή μελιού στα τσάγια.
Επιπλέον περιέχει μαγνήσιο και το συστατικό γλυκιριζίνη η οποία σύμφωνα με έρευνες βοηθά στον έλεγχο της φλεγμονής των ούλων και της μικροβιακής πλάκας.
Η φυσιολογική χρήση της γλυκόριζας (μέχρι 3 φλιτζάνια ημερησίως) δεν προκαλεί προβλήματα. Υπερβολική δόση όμως μπορεί να προκαλέσει πονοκέφαλο, κατακράτηση νερού και νατρίου, απώλεια καλίου και άνοδο της πιέσεως.
Αντράκλα:
Η αντράκλα (Portulaca oleracea) περιέχει μαγνήσιο και βιταμίνη C, ουσίες που προτείνονται συχνά για την θεραπεία της ουλίτιδας. Σπανάκι, κόλιανδρος, ταραξάκο, γλυκόριζα, μαρούλι, παπαρουνόσπορος, τσουκνίδα και φασολάκια με ίνες είναι επίσης καλές πηγές μαγνησίου.
Αν υποφέρετε από ουλίτιδα θα σας κάνει καλό αν στη διατροφή σας προσθέσετε (μαγειρεμένα στον ατμό) ταραξάκο, τσουκνίδα, σπανάκι και αντράκλα.
Φασκόμηλο:
Σύμφωνα με τη λαϊκή παράδοση το φασκόμηλο (Salvia officinalis) χρησιμοποιήθηκε από παλιά στην αντιμετώπιση των νόσων των ούλων. Αντί θεραπευτικής οδοντόκρεμας, έτριβαν τα φύλλα του φασκόμηλου σε δόντια και ούλα.
Αυτό φαίνεται να λειτουργεί μάλλον γιατί η τανίνη που περιέχει το φασκόμηλο είναι στυπτική και περιέχει επίσης διάφορα αρωματικά συστατικά αντισηπτικά.
Το τσάι του φασκόμηλου είναι εξ ίσου αποτελεσματικό με την οδοντόπαστα που περιέχει σανκουιναρίνη και πολύ φτηνότερο.
Χρησιμοποιούμε το φασκόμηλο σε στοματόπλυμα για την αντιμετώπιση ή πρόληψη της ουλίτιδας σε δοσολογία μέχρι 3 φλιτζάνια την ημέρα.
Υπερδοσολογία του βοτάνου μπορεί να προκαλέσει προβλήματα λόγω της Θουγιόνης που περιέχει.
Πράσινο τσάι:
Το πράσινο τσάι ( Camellia sinensis), όπως και το φασκόμηλο βοηθά στην βελτίωση της άμυνας του οργανισμού, την πρόληψη της ουλίτιδας και της τερηδόνας.
Περιέχει τουλάχιστον 5 αντιβακτηριδιακά συστατικά. Αν θέλουμε να το γλυκάνουμε, χρησιμοποιούμε γλυκόριζα.
Καλέντουλα:
Η καλέντουλα (Calendula officinalis) δρα εναντίον βακτηριδίων, ιών και τονώνει το ανοσοποιητικό σύστημα. Το έγχυμα του βοτάνου μπορεί να βοηθήσει στη θεραπεία της ουλίτιδας.
Προσοχή πρέπει να δώσουν όσα άτομα έχουν αλλεργική ρινίτιδα και παρουσιάζουν αλλεργία στα φυτά γένους αμβροσία. Αν από τη χρήση καλέντουλας αντιληφθείτε φαγούρα σταματήστε αμέσως.
Μέντα:
Η Μέντα (Mentha piperita) μπορεί να βοηθά στην αντιμετώπιση της ουλίτιδας, αλλά μην περιμένετε να φέρει αποτέλεσμα η οδοντόπαστα με άρωμα μέντας, γιατί τα περισσότερα αρώματα που χρησιμοποιούνται στις οδοντόκρεμες είναι τεχνητά.
Το βότανο όμως μπορεί να αντιμετωπίσει τα βακτήρια που προκαλούν την τερηδόνα στα δόντια μας. Μπορείτε να φτιάξετε το έγχυμα μέντας ρίχνοντας ένα φλιτζάνι βραστό νερό σε δυο κουταλάκια του τσαγιού ξηρό βότανο.
Το σκεπάζετε για 10 λεπτά, σουρώνετε, (το γλυκαίνετε αν θέλετε με γλυκόριζα) και το πίνετε ή κάνετε με αυτό στοματοπλύσεις.
Μπορείτε επίσης να μασήσετε φύλλα μέντας, που δρουν καλύτερα από τις τσίχλες ή καραμέλες με άρωμα μέντας.
Κραμέρια η Τρίανδρος:
Η κραμερία (Krameria triandra) είναι βότανο όχι πολύ γνωστό. Είναι ιθαγενές του Περού, της Βολιβίας και της Χιλής. Οι Ινδιάνοι της περιοχής χρησιμοποιούσαν τη ρίζα του από την αρχαιότητα για την περιποίηση των δοντιών και των ούλων πριν από τις γιορτές τους.
Η επιτροπή ελέγχου βοτάνων της Γερμανίας το εγκρίνει και το συνιστά για τη θεραπεία της ουλίτιδας.
Οι τανίνες που περιέχει του προδίδουν ιδιότητες στυπτικές και αντισηπτικές. Με το έγχυμα του βοτάνου κάνουμε πλύσεις ή το πίνουμε.
Τσουκνίδα:
Εκτός από το μαγνήσιο που περιέχουν τα φύλλα της τσουκνίδας (Urtica dioica), έρευνες στη Ρωσία έχουν δείξει πως το έγχυμα του φυτού έχει αντιβακτηριακές ιδιότητες. Στοματικό διάλυμα και οδοντόκρεμες που περιέχουν τσουκνίδα μειώνουν τη μικροβιακή πλάκα και δρουν θεραπευτικά στην ουλίτιδα. Αν περιέχουν μαζί και άρκευθο είναι αποτελεσματικότερα.
Teatree:
Το αιθέριο έλαιο Teatree (Melaleuca, various species) είναι ένα καταπληκτικό αντισηπτικό. Πολλοί βοτανοθεραπευτές το θεωρούν ως την πρώτη επιλογή απολυμαντικού για εξωτερική χρήση . Αν το χρησιμοποιούμε όμως για τη θεραπεία ουλίτιδας ή στοματικών ελκών να προσέχουμε να μην το καταπίνουμε.
Για να καταπολεμήσουμε την ουλίτιδα, βάζουμε δύο σταγόνες αιθέριο έλαιο σε ένα ποτήρι νερό και κάνουμε με αυτό μπουκώματα. Προσέχουμε να μην το καταπίνουμε. Το teartee, όπως όλα τα αιθέρια έλαια δεν είναι για εσωτερική χρήση. Αν καταπιούμε ένα κουταλάκι από αυτό το αιθέριο έλαιο μπορεί να είναι μοιραίο.
Νεροκάρδαμο:
Στη Κίνα χρησιμοποιούν το νεροκάρδαμο (Nasturtium officinale) για τη θεραπεία των ελκών του στόματος. Αν σας αρέσει η γεύση του βοτάνου, μπορείτε να το μασήσετε. Αυτό θα σας βοηθήσει στη θεραπεία της ουλίτιδας.
