Είναι φυσικό κι επόμενο σ’ έναν πολιτισμό που δεν είναι καν πολιτισμός παρά μόνον μια τεχνολογική εξέλιξη, στείρα και άδεια από ουμανισμό, το αποτέλεσμα να είναι αυτό: η πορεία της ανθρώπινης κοινωνίας προς την Παγκοσμιοποίηση.
Πλέον η διολίσθηση προς τα εκεί έχει μετατραπεί σε άλματα, σε ξέφρενη πορεία.
Η ανθρωπότητα βαδίζει πια ακάθεκτη προς την ηθική και πολιτιστική της συντριβή που λέγεται Παγκοσμιοποίηση, μιά συντριβή που θα συνεπιφέρει και την πολιτισμική υποχώρηση, την οπισθοδρόμηση των συνθηκών ζωής για τους συντριπτικά πολλούς, προς όφελος των παράλογα λίγων.
Η Παγκοσμιοποίηση που όπως πολύ σωστά την περιγράφει ο φίλος Στάθης: ”χαρακτηρίζεται από την τυραννία των τραπεζών και των πολυεθνικών, από την πολιτική ολιγαρχία που στηρίζεται στην καταστολή των πολιτικών δικαιωμάτων και στον εκφασισμό των δημοκρατιών, από την υποδούλωση και την αποβλάκωση των λαών, από την αναβίωση του φασισμού, την έξαρση του ρατσισμού, την υποβάθμιση των εθνών και από τη διάλυση κάθε κυττάρου κοινοτισμού μέσα στις κοινωνίες”, είναι το τέλος του δρόμου, ενός από του δύο δρόμους που μπορούσε η ανθρωπότητα να διαλέξει, από την αρχή της βιομηχανικής επανάστασης και δώθε.
Ο άλλος δρόμος θα ήταν αυτός των μεγάλων πολιτισμών της αρχαιότητας, όπου η τεχνολογική εξέλιξη βάδιζε πάντα ένα βήμα πίσω, στην σκιά τής πνευματικής και ηθικής εξέλιξης των κοινωνιών και όπου η απόκτηση ή η επιδίωξη απόκτησης αλόγιστου πλούτου λογιζόταν ως ανήθικη πράξη και όπου τέλος πάντων το κέρδος, το χρήμα και η κατανάλωση, όχι μόνον δεν θεοποιήθηκαν ποτέ, παρά θεωρούνταν ως χαρακτηριστικό των βαρβάρων.
Ακριβώς γι αυτό η χώρα μας βρέθηκε στο μάτι του κυκλώνα.
Διότι θα ήταν μία σημειολογική νίκη για την Νέα Τάξη πραγμάτων, αν η πρώτη χώρα που θα υπέκυπτε και θα παραδινόταν δεμένη χειροπόδαρα στην Παγκοσμιοποίηση ήταν μία από τις γενέτειρες των μεγάλων αρχαίων πραγματικών πολιτισμών.
Ας σκεφτούμε ποιοι είμαστε κι ας πράξουμε ανάλογα.
Κι αν ακόμη, όπως ισχυρίζονται πολλοί, δεν είμαστε καθαρόαιμοι απόγονοι εκείνων των μεγάλων προγόνων…
Κι αν ακόμη προερχόμαστε από χιλιάδες επιμειξίες και προσμίξεις…
Ζούμε όμως στον ίδιο χώρο που έζησαν κι εκείνοι…
Υπερασπιζόμαστε τα ίδια εδάφη…
Μιλάμε την ΙΔΙΑ ΓΛΩΣΣΑ με τον Περικλή, τον Σόλωνα, τον Δημόκριτο, τον Ιπποκράτη.
Λέμε ότι είμαστε Έλληνες, με όλα τα ελαττώματα και τις κακές έξεις της φυλής και κάτι πεταρίζει μέσα μας.
ΕΙΜΑΣΤΕ απόγονοι εκείνων, έστω κι αν αυτό δεν βολεύει πολλούς.
Ας σκεφτούμε ποιοι είμαστε και πού μας οδηγούν οι απόγονοι των βαρβάρων, σήμερα βάρβαροι κι αυτοί κι ας αντιδράσουμε!…
Έλα μωρέ, εδώ και χρόνια ζουν επι πτωμάτων… παίρνουν την πελατεία έτοιμη από τον κάθε φουκαρά αξιοπρεπή επαγγελματία που έχτιζε χρόνια την επιχείρησή του, και δεν μπορεί να αντεπεξέλθει σήμερα, και τρέφουν τις πολυεθνικές τους… τρώγε κουτόχορτο μακάκα Έλληνα…
ΚΑΠΟΙΟΣ ΟΜΩΣ ΕΧΕΙ ΑΛΛΑ ΣΧΕΔΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΔΙΚΑ ΤΟΥ ΔΕΝ ΑΝΑΒΑΛΩΝΤΑΙ ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ , ΟΔΗΓΟΥΜΑΣΤΕ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ , ΟΧΙ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΘΕΛΟΥΝ