Η εξέδρα της συγκέντρωσης στο Σύνταγμα τοποθετήθηκε έτσι ώστε οι ομιλητές να βλέπουν τη βουλή, μετά από απόφαση του… σκηνοθέτη της διοργάνωσης, Βασίλη Βλαχοδημητρόπουλου.
«Αποφασίσαμε να στήσουμε την εξέδρα στην Ερμού, ώστε να έχουμε πίσω φόντο τη Βουλή και τον κόσμο στα σκαλιά μπροστά από τη Βουλή», δήλωσε o σκηνοθέτης του συλλαλητηρίου.
Στο πλαίσιο της ίδιας σκηνοθεσίας και η τεράστια σημαία 150 τετραγωνικών μέτρων που μπορούσε κανείς να τη δεί από πολλές γωνιές της Αθήνας.
O B. Βλαχοδημητρόπουλος δεν είναι ένας “τυχαίος” σκηνοθέτης, καθώς υπήρξε αυτός που σκηνοθετούσε τις συγκεντρώσεις του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη στο Σύνταγμα και αλλού. Μάλιστα μεγάλη εφημερίδα την επόμενη μέρα της ομιλίας Μητσοτάκη, το 1993, μιλούσε για τον υπαίτιο του μεγάλου «κόλπου», για το σκηνοθέτη που έκανε τις 100.000 κόσμου να μοιάζουν με 500.000.
«Τότε ακόμα οι συγκεντρώσεις έβγαζαν πρωθυπουργούς. Φανταστείτε μια επική κατάσταση. Η Αθήνα ζούσε τον οργασμό της. Το κέντρο έκλεινε από νωρίς το πρωί, η εξέδρα άρχισε να στήνεται το μεσημέρι και η κυκλοφορία διακοπτόταν από το Χίλτον ως την Ομόνοια και τον Ναό του Ολυμπίου Διός. Παντού συναντούσες αστυνομικούς και τεχνικούς. Ο σχεδιασμός είχε γίνει με κέντρο το Σύνταγμα, εκεί όπου εμφανίστηκε ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης». Είχε προηγηθεί ένα ολόκληρο στρατηγικό σχέδιο. Το πλήθος, οι περισσότεροι κάτοικοι επαρχίας, είχαν τοποθετηθεί κατά τέτοιο τρόπο ώστε να δίνουν την αίσθηση της μεγάλης πυκνότητας. Τα πανό αναπτύσσονταν δημιουργώντας μια ραχοκοκαλιά στη συγκέντρωση, ενώ τα φώτα στήνονταν μπροστά στις κάμερες για να θολώνουν την οπτική. Μια κάμερα δε, πάνω στο γερανό, απέκλειε τα αδύναμα σημεία της συγκέντρωσης ενώ για πρώτη φορά σηκωνόταν ελικόπτερο κατά τη διάρκεια της νύχτας. «Ακόμα κι ένα λάθος πλάνο ανάμεσα στα 1.000 που αναμεταδίδονταν μπορεί να υπονόμευε ολόκληρη την κάλυψη» εξηγούσε χρόνια αργότερα ο κ. Βλαχοδημητρόπουλος, αποκαλύπτοντας πως οι περισσότερες μεγάλες συγκεντρώσεις δεν ήταν παρά αστικός μύθος. «Όλα επαφίονταν στη μαγκιά, τη δεξιοτεχνία του σκηνοθέτη. Με τη διαφορά ότι τότε κρίνονταν πολλά το βράδυ της μεγάλης ομιλίας. Σήμερα, οι συγκεντρώσεις στήνονται επιπόλαια, εύκολα. Ούτε τι θα φορέσει ο ομιλητής δεν προσέχουν. Βγαίνουν αρχηγοί με λευκό πουκάμισο σε λευκό φόντο».
