Οι Ημέρες Ασφάλισης (ΗΑ) που λαμβάνει κάθε εργαζόμενος, διαφοροποιούνται υπό συγκεκριμένες παραμέτρους:
Αν εργάζεται πενθήμερο ή εξαήμερο, αν δουλεύει με όρους πλήρους ή μερικής απασχόλησης, αν είναι μισθωτός ή αν αμείβεται με ημερομίσθιο. Οι διαφοροποιήσεις αυτές πρέπει να είναι γνωστές στους ασφαλισμένους, ειδικά σε όσους βρίσκονται στον «προθάλαμο» της σύνταξης και μετρούν Ημέρες Ασφάλισης για να διαπιστώσουν αν πληρούν ή όχι τις προϋποθέσεις που ορίζει η νομοθεσία, ανά περίπτωση.
Ιδού οι βασικές κατηγοριοποιήσεις των Ημερών Ασφάλισης που πρέπει να γνωρίζουν οι ασφαλισμένοι:
Α) Πλήρης απασχόληση
Εάν ο εργαζόμενος έχει προσληφθεί με όρους πλήρους απασχόλησης, δικαιούται να λάβει 25 Ημέρες Ασφάλισης κάθε μήνα, δηλαδή 300 ΗΑ τον χρόνο. Το ανωτέρω όριο ημερών ασφάλισης ισχύει ακόμα και για μήνες όπου οι εργάσιμες ημέρες είναι λιγότερες (πχ Φεβρουάριος). Αν όμως ο εργαζόμενος δουλεύει και τις Κυριακές τότε πρέπει να ελέγξει εάν λαμβάνει ρεπό, εντός της επόμενης εβδομάδας, ή όχι. Εάν δεν λάβει τα ρεπό που δικαιούται και πληρωθεί επιπλέον για την κυριακάτικη εργασία του, ο εργαζόμενος οφείλει να αξιώσει να λάβει και πρόσθετες Ημέρες Ασφάλισης μία για κάθε εργάσιμη Κυριακή.
Β) Μερική απασχόληση
Πρόκειται για την περίπτωση που ο εργαζόμενος δουλεύει όλες τις εργάσιμες ημέρες του μήνα, αλλά λιγότερες ώρες από τη πλήρες ωράριο. Οι ημέρες ασφάλισης που θα λάβει στο τέλος του μήνα εξαρτώνται από το ημερομίσθιό του. Αν είναι μικρότερο από το όριο που υπάρχει για εργασία πλήρους απασχόλησης, τότε οι ημέρες ασφάλισης θα είναι ανάλογα λιγότερες.
Γ) Εκ περιτροπής εργασία
Πρόκειται για την περίπτωση κατά την οποία ο εργαζόμενος δουλεύει λιγότερες ημέρες, από εκείνες που θα μπορούσε στη διάρκεια ενός μήνα, αν εργαζόταν με όρους πλήρους απασχόλησης. Στην περίπτωση αυτή ο εργαζόμενος λαμβάνει ημέρες ασφάλισης, ανάλογα με τις ημέρες εργασίας του.
