Του Σάββα Καλεντερίδη
Τις ημέρες αυτές παρατηρείται μια κινητικότητα σε επίπεδο κοινωνίας, γύρω από το ζήτημα της ονομασίας με την οποία θα αναγνωρίσει η Ελλάδα το κράτος των Σκοπίων.
Πριν μπω στην ουσία, θα ήθελα να κάνω μια αναφορά στον απαράδεκτο κατά την άποψή μου τρόπο που αντιμετωπίζει μερίδα του Τύπου τις πρωτοβουλίες απλών πολιτών αλλά και ομάδων πολιτών.
Οι πολίτες, που άκουσαν από τους πολιτικούς ότι «λεφτά υπάρχουν» και ακολούθησαν η χρεοκοπία και τα μνημόνια, ότι από την πρώτη μέρα «θα καταργήσουμε με ένα νόμο και ένα άρθρο τα μνημόνια» και αντ’ αυτού όχι μόνο δεν καταργήθηκαν, αλλά μας επιβλήθηκε –από εκείνους που έλεγαν ότι θα τα σκίσουν– ένα μνημόνιο χειρότερο από τα προηγούμενα, οι πολίτες που είδαν το «Όχι» του 62% να γίνεται «Ναι» από εκείνους που καλούσαν τον κόσμο να ψηφίσει το «Όχι», που ενώ άκουγαν τους υπεύθυνους της κυβέρνησης να υπόσχονται λύση για «ένα κανονικό κράτος» στην Κύπρο, και είδαν στις συνομιλίες να μιλούν για ένα κράτος-έκτρωμα, χωρίς δικό του στρατό, με ξένη αστυνομία και καταστρατηγημένη την αρχή της πλειοψηφίας και την ίδια τη δημοκρατία, παραχωρώντας εκ περιτροπής προεδρία στο 18% και βέτο σε όλα τα σοβαρά ζητήματα του νέου κράτους-εκτρώματος, είναι φυσικό να μην εμπιστεύονται τα κόμματα και τους πολιτικούς.
Οι πολίτες που είδαν τους πολιτικούς να συνάπτουν τη συμφωνία της Λοζάνης και να αφήνουν «χαραμάδες», μέσω των οποίων σε λίγες δεκαετίες είδαν να χάνεται ο ελληνισμός της Πόλης, της Ίμβρου και της Τενέδου, και την ίδια στιγμή να δημιουργείται ένα σοβαρό ζήτημα εθνικής ασφάλειας και άμυνας στην Θράκη, που είδαν τους πολιτικούς μετά τον επικό αγώνα της ΕΟΚΑ να υπογράφουν τις συνθήκες Ζυρίχης και Λονδίνου, αφήνοντας «χαραμάδες» για όσα συνέβησαν και συμβαίνουν στην Κύπρο, οι πολίτες που είδαν τα κόμματα και τους πολιτικούς να μην μπορούν να προασπίσουν τα εθνικά μας συμφέροντα, καθιστώντας με τις αποφάσεις τους τα Ίμια μια περιοχή όπου δεν μπορούμε να ασκήσουμε την κυριαρχία που ασκούσαμε μέχρι το 1996, αφήνοντας την Τουρκία στην κυριολεξία να αλωνίζει στο Αιγαίο και να εκδίδει NAVTEX ακόμα και για τα Κύθηρα, είναι πολύ φυσικό να μην εμπιστεύονται την κυβέρνηση, τα κόμματα και τους πολιτικούς στο ζήτημα της Μακεδονίας.
Και αυτό το δημοκρατικό δικαίωμα, της οργάνωσης του αγώνα από ελεύθερους πολίτες, για να μην δημιουργήσουμε με τα ίδια μας τα χέρια άλλο ένα μείζον εθνικό πρόβλημα, υπάρχουν πολιτικοί, κόμματα, εφημερίδες, δημοσιογράφοι και άνθρωποι, που αντί να το κρίνουν πολιτικά, αρχίζουν τους χαρακτηρισμούς του τύπου «άρχισαν και οι… υπερπατριωτικές πρωτοβουλίες διαφόρων αυτόκλητων υπερασπιστών του ονόματος της Μακεδονίας που μάλλον τροχοπέδη μπορούν να αποτελέσουν, παρά βοήθεια, στην προσπάθεια της κυβέρνησης να εκμεταλλευτεί την καλή συγκυρία και να κλείσει μια ανοιχτή πληγή δεκαετιών για τη χώρα και τον ελληνισμό».
Θαυμάστε δημοκρατικό και κοινωνικό ήθος.
Δηλαδή όταν υπάρχει μεγάλη μερίδα των πολιτών που δεν εμπιστεύεται την κυβέρνηση, τα κόμματα και τους πολιτικούς, τι θα έπρεπε να πράξει κατά την άποψη εκείνων που συμφωνούν με τους παραπάνω χαρακτηρισμούς; Να μην διαδηλώσει, να μην εκφραστεί, να μην πει την άποψή της;
Αφού τονίσω ότι είναι περιττό είναι να αναφέρει κανείς ότι τέτοιες νοοτροπίες υπάρχουν μόνο σε ολοκληρωτικά καθεστώτα, να περάσουμε και στην ουσία.
Είναι γνωστό σε όλους τους ιστορικούς του κόσμου ότι μακεδονικό έθνος και μακεδονική γλώσσα δεν υπάρχουν, όπως επίσης είναι γνωστό σε όλους τους γεωγράφους ότι η περιοχή που καταλαμβάνει το κράτος των Σκοπίων δεν ήταν ποτέ μέρος της Μακεδονίας.
Είναι γνωστό επίσης ότι δεν υπήρχε «μακεδονική φιλολογία, λογοτεχνία και γραμματεία» πριν από τον 20ό αιώνα. Αν νομίζουν ότι υπάρχει, ας μας παρουσιάσουν ένα γραπτό κείμενο, ένα λογοτεχνικό έργο των προηγούμενων αιώνων. Άρα μιλάμε για ένα τεχνητό έθνος και μια τεχνητή γλώσσα, που δημιουργήθηκε από τις Μεγάλες Δυνάμεις για να εξυπηρετήσει τα συμφέροντά τους.
Και τώρα καλούμαστε εμείς να αναγνωρίσουμε κράτος με σύνθετη ονομασία με γεωγραφικό προσδιορισμό, για όλες τις χρήσεις.
Να πούμε για τον γεωγραφικό προσδιορισμό, ότι το Άνω Μακεδονία είναι μέγα ιστορικό λάθος, αφού η Άνω Μακεδονία εκτείνονταν στους σημερινούς νομούς Κοζάνης-Γρεβενών-Καστοριάς και Φλώρινας.
Τέλος, αν η Ελλάδα, δηλαδή η κυβέρνηση και οι πολιτικοί της, βάλουν υπογραφή σε σύνθετη ονομασία που θα περιέχει το όνομα Μακεδονία, θα έχει παραδώσει τη «σφραγίδα» στους Σκοπιανούς.
Με καθαρά πολιτικούς όρους, οι Σκοπιανοί θα έχουν κατοχυρώσει ότι μιλούν τη «μακεδονική γλώσσα» και ότι είναι «μακεδονικό έθνος» με δικό τους κράτος, και έτσι αφήνουμε ανοιχτή όχι χαραμάδα αλλά ολόκληρη πόρτα, η «Βόρεια Μακεδονία», να διεκδικήσει φυσικώ τω τρόπω την ένωσή της με τη «Νότια Μακεδονία».
Γι’ αυτό οι πολίτες δεν πρέπει να εμπιστευόμαστε τα κόμματα και τους πολιτικούς, γι’ αυτό πρέπει να υποστηρίξουμε όλοι οι ελεύθεροι και ακομμάτιστοι πολίτες τις πρωτοβουλίες εκείνες που δεν θα επιτρέψουν στους πολιτικούς να παραδώσουν τη σφραγίδα της Μακεδονίας στους Σλάβους και τους Αλβανούς.
Συμφωνώ. Ο κόσμος πρέπει να αντιδράσει δεν πρέπει να τους χαρίσαμε το όνομα. Η Μακεδονία είναι Ελληνική και μόνο.