Πάνω από πέντε οργανωμένες απόπειρες δολοφονίας εναντίον του Χίτλερ έχουν καταγραφεί, κατά τις οποίες ο παρανοϊκός δικτάτορας σωζόταν κάθε φορά την τελευταία στιγμή από… σύμπτωση!
Οι σκέψεις για την οργάνωση μιας συνωμοσίας εναντίον του Χίτλερ έχουν αρχίσει ήδη να παίρνουν σάρκα και οστά πριν από την έναρξη του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Ωστόσο, κάθε σκέψη εναντίον του φύρερ σ’ ένα καθεστώς αστυνομοκρατούμενο και γεμάτο χαφιέδες, μόνο απλή υπόθεση δεν είναι. Οι ναζί έχουν μάτια και αυτιά παντού. Παρ’ όλα αυτά, η πρώτη απόπειρα συνωμοσίας εναντίον του παράφρονα ηγέτη οργανώνεται από τον αποπεμφθέντα στρατηγό Λούντβιχ Μπεκ. Σε αυτή συμμετέχουν ελάχιστοι άνθρωποι αρχικά, στην πλειονότητά τους στρατιωτικοί και κατά δεύτερο λόγο πολίτες. Με την πάροδο του χρόνου και πάντα μέσα από έναν απόλυτα σχολαστικό έλεγχο, στρατολογούνται κι άλλα μέλη που κρίνονται χρήσιμα για την επιχείρηση, διευρύνοντας τον κύκλο των συνωμοτών.
Η επίσκεψη στο Χάρκοβο
Η ευκαιρία για τον Λούντβιχ Μπεκ και τους συν αυτώ έρχεται με την απόφαση του Χίτλερ να μεταβεί στο ανατολικό μέτωπο, τον Μάρτιο του 1943, και συγκεκριμένα στην πόλη Χάρκοβο της Ουκρανίας. Ο εκρηκτικός μηχανισμός της απόπειρας εναντίον του φύρερ ήταν βρετανικής προέλευσης και ήταν προσεχτικά κατασκευασμένος στο σχήμα δύο φιαλών κονιάκ. Προκειμένου να μην εντοπιστεί αλλά και να μην πυροδοτηθεί κατά λάθος, δεν υπήρχε ωρολογιακός πυροδοτικός μηχανισμός. Ο μηχανισμός περιείχε έναν επικρουστήρα, τον οποίο συγκρατούσε ένα λεπτό μεταλλικό σύρμα, κλεισμένο σε υδατοστεγή θήκη, η οποία περιείχε ένα μικρό φιαλίδιο με ισχυρό οξύ. Θρυμματίζοντας το φιαλίδιο, το οξύ θα διάβρωνε το σύρμα συγκράτησης του επικρουστήρα, ο οποίος, πέφτοντας επάνω σε μια κάψουλα, θα προκαλούσε την έκρηξη.
Η χαλασμένη κάψουλα
Ένας από τους συνωμότες είναι και ο στρατηγός Τρέσκοβ, που υπηρετεί ως επιτελικός αξιωματικός στην Ομάδα Στρατιών Κέντρου. Ο Τρέσκοβ ρισκάρει να εμπλέξει στη συνωμοσία τον διοικητή της Ομάδας, στρατάρχη Γκίντερ φον Κλούγκε, ο οποίος δεν δέχεται την πρόταση προβάλλοντας μάλιστα το επιχείρημα ότι οι στρατιωτικές επιχειρήσεις του Άξονα εκείνη τη χρονική στιγμή δεν πήγαιναν άσχημα ώστε να δικαιολογείται μια τέτοια ενέργεια. Ο στρατάρχης, παρά την άρνησή του να συμμετάσχει, κρατά το στόμα του κλειστό και δεν προδίδει τις προθέσεις των υφισταμένων του, οι όποιοι είναι αποφασισμένοι να συνεχίσουν χωρίς τη συμμετοχή του. Έτσι, ο Τρέσκοβ συνεχίζει με τη βοήθεια του υπασπιστή του, Φάμπιαν φον Σλάμπρεντορφ. Ο υπασπιστής αναλαμβάνει και παραδίδει σε έναν συνταγματάρχη της φρουράς του Χίτλερ το επίμαχο δέμα που περιείχε τον εκρηκτικό μηχανισμό ζητώντας του να το παραδώσει στον στρατηγό Χέλμουτ Στιφ «ως δώρο από τον στρατηγό Τρέσκοβ». Η συνωμοσία εξελίσσεται σύμφωνα με το σχέδιο και ο εκρηκτικός μηχανισμός μεταφέρεται στο αεροσκάφος του φύρερ. Πολλές στιγμές αγωνίας περνούν, αλλά δεν επέρχεται το αναμενόμενο αποτέλεσμα, μια και δυο ώρες μετά το αεροσκάφος προσγειώνεται κανονικότατα στο Μινσκ. Τότε, αρχίζει ένας αγώνας δρόμου, με τον Σλάμπρεντορφ να σπεύδει στο Βερολίνο ώστε να παραλάβει ο ίδιος το δέμα – βόμβα πριν παραδοθεί. Όταν επιτέλους κατορθώνει να το πάρει στα χέρια του προκειμένου να μην αποκαλυφθεί η συνωμοσία, το ανοίγει και εξετάζοντάς το διαπιστώνει τη σωστή λειτουργία του μηχανισμού αλλά την ανεπάρκεια του καψυλλίου, που δεν εξερράγη με το χτύπημα του επικρουστήρα.
Έναν χρόνο αργότερα, το 1944, μια επίσης πολύ προσεχτικά σχεδιασμένη απόπειρα θα ματαιωθεί. Ο φύρερ επρόκειτο να επιθεωρήσει τις νέες στολές του στρατεύματος, ωστόσο ο χώρος όπου θα γινόταν η επίδειξη καταστράφηκε λίγες ώρες πριν πραγματοποιηθεί από αεροπορικό βομβαρδισμό.
Η νέα απόπειρα
Ο Κλάους Φίλιπ Μαρία Σενκ, κόμης του Στάουφενμπεργκ, ήταν αριστοκρατικής καταγωγής, αξιωματικός της Βέρμαχτ και ο άνθρωπος – κλειδί της συνωμοσίας της 20ής Ιουλίου 1944, η οποία απέβλεπε στη δολοφονία του Αδόλφου Χίτλερ και την κατάληψη της εξουσίας στη Γερμανία. Η υπηρεσία του Στάουφενμπεργκ είναι υπεύθυνη για την «Επιχείρηση Βαλκυρία» που τυγχάνει της εγκρίσεως του Χίτλερ και έχει ως αποστολή να αναλάβει τον έλεγχο του κράτους σε περίπτωση που εσωτερικές ταραχές θα έκαναν αδύνατες τις επικοινωνίες της Ανώτατης Στρατιωτικής Διοίκησης.
Την τελευταία ευκαιρία των συνωμοτών αναλαμβάνει να εκμεταλλευτεί και πάλι ο Στάουφενμπεργκ, ο οποίος στο μεταξύ είχε τραυματιστεί πέφτοντας σε ναρκοπέδιο και χάνοντας το ένα του χέρι, το ένα του μάτι και δυο δάχτυλα. Παρ’ όλα αυτά, στις 20 Ιουλίου 1944, ο νεαρός συνταγματάρχης φθάνει στο Ράστενμπουργκ, καταφέρνοντας να τοποθετήσει τη βόμβα (υπό μορφή χαρτοφύλακα) στο δωμάτιο του Χίτλερ και να βγει απαρατήρητος. Μια ακόμη παροπλισμένη βόμβα της ίδιας μορφής βρίσκεται στον χώρο αποσκευών του αυτοκινήτου του. Περιμένει λίγο, ακούει την έκρηξη της βόμβας και καταφέρνει να διαφύγει, επιστρέφοντας στο Βερολίνο όπου η «Βαλκυρία» τίθεται σε εφαρμογή. Δυστυχώς, ωστόσο, ο Χίτλερ, προστατευόμενος από ένα βαρύ τραπέζι και το σώμα του στρατιώτη που στεκόταν δίπλα του, βγαίνει με μερικές αμυχές και μια ρήξη τυμπάνου από το μικρό δωμάτιο συσκέψεων! Για μια ακόμα φορά, ο παρανοϊκός δικτάτορας γλιτώνει από μια καλά οργανωμένη απόπειρα σε βάρος του
.
Ό,τι, ωστόσο, δεν πέτυχαν αυτοί που στράφηκαν εναντίον της ζωής του, το πέτυχαν λίγο αργότερα οι συμμαχικές δυνάμεις, οι οποίες προέλαυναν στο Βερολίνο, αναγκάζοντάς τον να δώσει ο ίδιος ένα ταπεινωτικό τέλος στη ζωή του αλλά και στον εφιάλτη που έζησε εξαιτίας του η ανθρωπότητα.
το ποντίκι
Ναι μεν γλύτωσε 5 φορές αλλά στο τέλος πάλι δεν ολοκλήρωσε το έργο του. Τον αφανισμό των Εβραίων. Αυτή την κακιά πληγή της ανθρωπότητας. Το κακό σπυρί που λέγεται Εβραίος.
ΕΝΑΣ ΣΥΓΧΡΟΝΟΣ ΣΤΑΟΥΦΕΜΠΕΡΓΚ ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΕΡΚΕΛ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ???