Πόλεμος κατά του ΠΑΟΚ ή κατά της ελληνικής οικονομίας;

Κείμενο:  Όμηρος Ταχμαζίδης

Τι συμβαίνει; Η κρίση έφερε στο προσκήνιο πλείστες όσες αδυναμίες και δυσλειτουργίες της ελληνικής κοινωνίας και του πολιτικού συστήματος: η κατάσταση στο ποδόσφαιρο είναι μια από αυτές. Αλλά ίσως και να μην συζητούσαμε για αυτό, ίσως και για πολλά άλλα, εάν δεν είχε εμφανιστεί ο  Ιβάν Σαββίδης, επιχειρηματίας από την Ρωσία με ελληνική-ποντιακή καταγωγή, και δεν εμπλεκόταν στην οικονομική ζωή του τόπου. Και, μάλιστα, σε μια εποχή οικονομικής καχεξίας και αναζήτησης επενδυτών από την αλλοδαπή. Ο συγκεκριμένος επέλεξε την Θεσσαλονίκη ως έδρα της εν Ελλάδι δραστηριότητάς του και ενεπλάκη και στα αθλητικά της χώρας. Προφανώς για να αποκτήσει ερείσματα στην τοπική κοινωνία και να ισχυροποιήσει την διαπραγματευτική θέση του απέναντι στο ελληνικό κράτος, αλλά και για να νομιμοποιήσει στη συνείδηση των νέων συμπολιτών του πολλές από τις δραστηριότητές του.

Στον χώρο του ποδοσφαίρου, όλα έδειχναν ότι θα κυλήσουν ομαλά. Στην αρχή ο επιχειρηματίας από την Ρωσία φάνηκε στους εκπροσώπους του ποδοσφαιρικού κατεστημένου “διαχειρίσιμος”, στη συνέχεια η εντεινόμενη επιχειρηματική δραστηριότητά και η ενασχόληση πιο θερμά με το ζήτημα της ποδοσφαιρικής ομάδας του ΠΑΟΚ άρχισε να προκαλεί “νευρικότητα”, η οποία πολύ σύντομα, όταν φάνηκε ότι ο συγκεκριμένος ήθελε “καθαρά πράγματα” στο ποδόσφαιρο, αντικαταστάθηκε από ανοικτή εχθρότητα. Έτσι ο ίδιος γινόταν επικίνδυνος, ο ΠΑΟΚ αργά ή γρήγορα θα γινόταν ισότιμος ή και πιο ισχυρός διεκδικητής των τίτλων στο πρωτάθλημα ποδοσφαίρου και η Θεσσαλονίκη θα αποκτούσε ένα μέρος της παλαιάς ισχύος την οποία απώλεσε εξαιτίας του παγκοσμίου πολέμου, του Ολοκαυτώματος, του Εμφυλίου Πολέμου και των συνεπειών του και της απαξίωσης των βιομηχανιών καπνού. Ήταν φανερό ότι θα λειτουργούσαν τα αντανακλαστικά και στην αντίπερα όχθη. Η παρωδία που παρακολουθήσαμε στην Τούμπα πριν τον αγώνα ΠΑΟΚ–Ολυμπιακού και όσα ακολούθησαν είναι μέρος αυτής της αντίδρασης. Και με αυτό το κριτήριο θα πρέπει να αντιμετωπιστούν τα υπόλοιπα από όλους: φιλάθλους, αθλητικούς δικαστές, παράγοντες ομάδων.

Σε ερώτησή μου στο twitter προς οπαδό του Ολυμπιακού, “δεξιών” πολιτικών πεποιθήσεων και πιθανώς έμμισθου χρήστη ή κομματικώς κατευθυνόμενου, εάν θέλει τον συγκεκριμένο επενδυτή ή όχι, μου έδωσε μια απάντηση που δείχνει ανάγλυφα την στάση ενός μεγάλου μέρος του αθηναϊκού κατεστημένου κατά του προέδρου του ΠΑΟΚ και κατ΄ επέκταση κατά της Θεσσαλονίκης και της Ελλάδος: “…σας απάντησα, τέτοιοι επενδυτές τον μπούλο”. [Ηθικός Πλεονέκτης @Afragos7].  Δεν πρόκειται για μεμονωμένο περιστατικό.

Ο ομογενής επιχειρηματίας έχει γίνει δέκτης ρατσιστικών σχολίων κατ΄ επανάληψη. Πριν δύο χρόνια αναφέρθηκα στην περίπτωση του Ανδρέα Ανδριανόπουλου, γνωστού θιασώτη του πιο ακραίου νεοφιλελευθερισμού, πρώην υπουργού της Νέας Δημοκρατίας και πρώην δημάρχου Πειραιώς και, φυσικώς, οπαδού του Ολυμπιακού και στον χυδαίο τρόπο που επιχείρησε να μειώσει τον πρόεδρο του “Δικεφάλου” της Θεσσαλονίκης. [Βλ. το άρθρο στο Διαδίκτυο: Όμηρος Ταχμαζίδης, Περί κοινής λογικής, σοβαρότητας, χουλιγκανισμού και άλλων φληναφημάτων]

Ο πόλεμος εναντίον του Ιβάν Σαββίδη είναι συστηματικός και διεξάγεται με όλα τα διαθέσιμα μέσα. Πίσω από το ποδόσφαιρο και τα συμφέροντα που διακυβεύονται σε αυτόν τον χώρο, υπάρχουν ακόμη ισχυρότερα αμιγώς οικονομικού χαρακτήρα που θέλουν να ξεκαθαρίσουν με τον νέο ισχυρό παίκτη στην ελληνική οικονομία. Για παράδειγμα οι πολυεθνικές οι οποίες δραστηριοποιούνται στον χώρο του καπνού και των τσιγάρων. Ή ένα ακόμη πιο γνωστό παράδειγμα: η Coca Cola. Ο Ιβάν Σαββίδης ταπείνωσε στην κυριολεξία το ελληνικό τμήμα της αμερικανικής πολυεθνικής, όταν παρενέβη και αγόρασε την “Σουρωτή” για την οποία έδειξε ενδιαφέρον η αμερικανική εταιρεία. Η Coca Cola με την εξαγορά της “Σουρωτής” ήθελε να αποκαταστήσει στην αγορά της Θεσσαλονίκης το όνομά της, διότι μετά το κλείσιμο του εργοστασίου και τη φυγή του στην Βουλγαρία ξεκίνησε ένα μεγάλο κίνημα  μποϊκοτάζ με το σύνθημα “Ούτε γουλιά Coca Cola μέχρι να επαναλειτουργήσει το εργοστάσιο” ή “Κόκκινη κάρτα στα προϊόντα της Coca Cola”, το οποίο επέφερε σημαντικό πλήγμα στην δημόσια εικόνα της επιχείρησης και στις πωλήσεις της. Η παρέμβαση του Ιβάν Σαββίδη, όχι μόνο στέρησε αυτή την δυνατότητα στην αμερικανική πολυεθνική να ανανεώσει την καλή εικόνα της στο καταναλωτικό κοινό της Θεσσαλονίκης, αλλά επανέφερε την “Σουρωτή” σε τροχιά ανάπτυξης και εξαγωγών δημιουργώντας τις προϋποθέσεις για να εξελιχθεί σε σημαντική επιχείρηση στο χώρο των αναψυκτικών και σε σημαντικό ανταγωνιστή στην αγορά.

Ο συγκεκριμένος κλάδος παρουσιάζει ενδιαφέρον διότι αποτελεί έναν από τους βασικότερους χορηγούς των αθλητικών ομάδων και, μάλιστα, τα τελευταία χρόνια, έχουν πολλαπλασιαστεί οι ελληνικές εταιρίες, οι οποίες είναι χορηγοί σε αθλητικούς συλλόγους. Η “Λούξ” από την Πάτρα, έχει, μεταξύ άλλων, την ΑΕΚ και την Παναχαϊκή, καθώς και το μπάσκετ του ΠΑΟΚ, ο “Βίκος” από τα Γιάννενα, φυσικά και έχει την τοπική ομάδα “ΠΑΣ Γιάννενα”, αλλά από φέτος και τον “Βίκος Πανιώνιος”, παλαιόθεν και τον Απόλλωνα Καλαμαριάς κ.α. Η Coca Cola είναι  χορηγός του Ολυμπιακού, που σημαίνει ότι η απομείωση της αξίας της ομάδας του Πειραιά έχει επιπτώσεις και στην πολιτική της προβολής της. Η αμερικανική πολυεθνική έχει κάθε λόγο να επιμένει στην μονοκρατορία του Ολυμπιακού. [Η πτυχή αυτή έχει εξαιρετικό ενδιαφέρον και θα επανέλθουμε]

Πέρα από την Coca Cola μια άλλη πολυεθνική πρέπει να προβληματίζεται με την παρουσία του Ιβάν Σαββίδη στην Ελλάδα και συγκεκριμένα στην δραστηριότητά του στην ΣΕΚΑΠ και αυτή είναι η Phillip Morris. Για την συμβολή της ΣΕΚΑΠ στην οικονομία της Θράκης και της Ελλάδας ειδικότερα, έχει αναφερθεί επιστημονική μελέτη, η οποία διεξήχθη κατόπιν παραγγελίας του Εμπορικού Επιμελητηρίου της Ξάνθης. [Βλ. το άρθρο στο Διαδίκτυο: Παρουσίαση της “σημασίας” της ΣΕΚΑΠ για την Ξάνθη από το επιμελητήριο, 16 Φεβρουαρίου 2018].

Παρά την σημαντική οικονομική παρουσία του, πλέον, στην χώρα μας στην Θεσσαλονίκη οργιάζουν οι υποψίες ότι η “Αθήνα” θέλει να διώξει τον Ιβάν Σαββίδη. Οι φόβοι αυτοί δεν είναι εντελώς αυθαίρετοι, εφόσον, η αρχική προσπάθεια να ενταχθεί ο συγκεκριμένος επιχειρηματίας σε μια ακίνδυνη για το οικονομικό και ποδοσφαιρικό κατεστημένο της Αθήνας ρότα απέτυχε και ύστερα άρχισε να διαφαίνεται ένας υπόγειος πόλεμος για την αποθάρρυνσή και απόσυρσή του από την Ελλάδα: στο επιχειρείν, στην πολιτική, στα δικαστήρια, στα γήπεδα, στον πολιτισμό, στην δημοσιότητα.

Παρακάμπτω τις προσπάθειες να διεμβολιστεί η οπαδική κοινότητα του ΠΑΟΚ μέσω της “Χρυσής Αυγής” για λογαριασμό του ποδοσφαιρικού κατεστημένου του Λεκανοπεδίου, παρακάμπτω επίσης τον τρόπο και το πρόσημο της εμπλοκής του δικαστικού συστήματος στις δραστηριότητες του συγκεκριμένου επιχειρηματία, επίσης και την πολιτική διάσταση της επίθεσης κατά του ΠΑΟΚ, η οποία συνδέεται και με το οικονομικό, όπου έθιξα απλώς δύο σημεία και, ίσως, επανέλθω με άλλο δημοσίευμα, παρακάμπτω και την γελοιότητα του προέδρου του Ολυμπιακού να πλασαριστεί ως Πόντιος εκ μητρός και να προσεταιριστεί το ποντιακό στοιχείο μέσω χορηγιών  και περιορίζομαι στο ζήτημα της δημοσιότητας, διότι είναι πιο κρίσιμο αυτήν την στιγμή.

Αλλά και εδώ δε θα ασχοληθώ με την αθλιότητα της ελληνικής δημοσιογραφίας και αθλητικογραφίας. Μένω μόνο σε μια ύπουλη μορφή διάβρωσης του δημόσιου λόγου και παραπλάνησης του κοινού, η οποία είναι δοκιμασμένη συνταγή των επικοινωνιακών επιτελείων των πολυεθνικών εταιριών και των ισχυρών κρατών.

Το αθηναϊκό κατεστημένο έχει εμπειρία επ΄ αυτού: φαίνεται από τις κινήσεις του. Μόλις άρχισε να ξεδιπλώνει, κάπως αργά φυσικά, η ποδοσφαιρική ομάδα του ΠΑΟΚ κάποιες στοιχειώδεις δυνατότητες να κάνει πρωταθλητισμό, κυκλοφόρησε μια “είδηση” – χωρίς αναφορά κάποιας συγκεκριμένης πηγής – η οποία μετά από κυκλοφορία μερικών εβδομάδων στα ψιλά του τύπου, πέρασε και σε πρωτοσέλιδο εφημερίδας. Αναφέρομαι στην ανοησία ότι οι Αμερικανοί έχουν θέσει υπό επιτήρηση τις κινήσεις του Ιβάν Σαββίδη και πως η Ουάσινγκτον εμφανίζεται να αποστασιοποιείται από την κυβέρνηση (“Σκοπιανό, Novartis και το δίδυμο Ιβάν-Καμμένου “καίνε” την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ”) [Εφημερίδα “Παραπολιτικά”, Σάββατο 3 Μαρτίου 2018]. Η χρονική στιγμή του συγκεκριμένου πρωτοσέλιδου δεν ήταν τυχαία: μια ημέρα μετά την εξέταση της υπόθεσης του μη-τελεσθέντος αγώνος της Τούμπας και δύο ημέρες πριν την απόφαση για την υπαιτιότητα της μη-διεξαγωγής. Δε θα μπω στον πειρασμό να αναλύσω τα πολιτικά του δημοσιογράφου, δεν είναι και το θέμα μας, αλλά σημειώνω ότι παρόμοιες πρακτικές ακολουθούν και οι πολυεθνικές. Διεμβόλιση του αντιπάλου μέσω της τοποθέτησης μιας “σφήνας”. Στην προκειμένη περίπτωση “χρεώνεται” ο Ιβάν Σαββίδης στην κυβέρνηση, με την οποία είναι δυσαρεστημένες οι ΗΠΑ, οπότε βγαίνει το συμπέρασμα: κυβέρνηση και Σαββίδης είναι προσωρινοί – αυτό το σκεπτικό έχει περάσει μέχρι και στο νιονιό των γνωστών γραφικών και “no politica” “αντεγειάδων” στο you tube και με βάση αυτό “σχολιάζουν” τους οπαδούς του ΠΑΟΚ!

Διαρκώς επιχειρείται από εφημερίδες και άλλα μέσα ενημέρωσης, με αμφίβολης προέλευσης “ειδήσεις”, να δημιουργηθεί η εντύπωση ότι ο Ιβάν Σαββίδης είναι κάτι πρόσκαιρο για την ελληνική οικονομία και για την ελληνική κοινωνία. Αυτού του είδους η “ειδησεογραφία” και “αρθρογραφία” θέλει να προλάβει πιθανή συσπείρωση των οπαδών του ΠΑΟΚ γύρω από τον πρόεδρο του συλλόγου: κανείς δεν συσπειρώνεται γύρω από έναν φορέα ισχύος, ο οποίος είναι σε διαδικασία αποχώρησης. Συγχρόνως η “ειδησεογραφία” στέλνει και ένα δεύτερο μήνυμα προς διάφορους παραλήπτες: το κατεστημένο είναι εδώ και τώρα, μετά την αποχώρηση του αντιμάχου του, αναμένεται να γίνει ακόμη πιο ισχυρό. Έτσι κρατιούνται διάφορες φυγόκεντρες δυνάμεις σε ένα παγιωμένο σύστημα που δέχεται πίεση.

Δεν γνωρίζουμε τις προθέσεις του Ιβάν Σαββίδη, αλλά γεγονός είναι ότι έχει ταράξει τους βάλτους της διαφθοράς στο χώρο του ποδοσφαίρου. [Βλ. και το άρθρο στο Διαδίκτυο: Όμηρος Ταχμαζίδης, Αποστομωτική απάντηση η ήττα του ΠΑΟΚ]

Ο Όμηρος Ταχμαζίδης είναι μέλος του Ε.Γ. της “Σοσιαλιστικής Προοπτικής”